Sector 204
Eitje
Proloog sector 204
De tijd vergetend hebben we in De Herberg al vele vaten Romulaanse Ale door onze keelgaten gegoten. Op gegeven moment werden Megabyte en ik benaderd door een in een cape verhuld schichtig figuur. Na onze bevestiging of wij de roemruchte duo Mega en Lord waren, hield hij een warm pleidooi voor de Federatie. Maar wij waren niet geïnteresseerd, we waren immers bezig met het vieren van de heroverde GA-titel voor Megabyte. “Wat nu “vliegen”, dat hebben we lang gedaan, 16 stardates lang, nu is het tijd voor 16 stardates feesten. Er moet toch wel een zeker evenwicht blijven!”
Ineens voelde ik een elektrische schok en voor ik mijn bewustzijn verloor, waren mijn laatste gedachten: “Niet weer, hé! Kunnen we dan nooit eens rustig een feestje vieren?”
Stardate 204.00
Vagelijk hoor ik het zachte zoemen van opwarmende warpmotoren en heb ik dus gelijk het antwoord op mijn retorische vraag. Balen, volgende keer nemen we een privé-kamer, maak ik als mentale aantekening. Dit soort verrassingen zijn lelijke spelbrekers. Waarom kunnen ze ons niet gewoon rustig ons overwinningsfeest laten vieren? Waarschijnlijk zijn we weer geïnfecteerd met een of andere spul, want ik heb een barstende koppijn. Als ik mijn ogen opensla, zie ik dat we in de medische ruimte bevinden. Mega zit in de behandelstoel ernaast en is nog mijlenver weg en mompelt iets over schijtende muggen als Toetanchamon via de speakers met een algehele bekendmaking zijn aanwezigheid bekend maakt in deze sector. Het is weer zover, we mogen weer en zo te zien aan het interieur in die kwetsbare koekblikken.
“Ach, Admiraal Elvesham, weer in het land der levenden?” hoor ik een stem zeggen en het is de schichtige persoon van de herberg. Ik berisp hem door te zeggen dat ik gesteld ben op mijn titel Lord en dat ik ook als zodanig aangesproken wil worden. Beetje ongemakkelijk geeft hij gehoor aan mijn dwingende verzoek en herhaalt hij op gepaste wijze zijn begroeting. Als ik hem vraag naar de symptomen, kijkt hij mij verbaasd aan: “Symptomen?”.
“Ja, we zijn toch niets voor niets hier in deze behandelkamer om weer één of andere smerige troep in ons lijf te krijgen, zodat wij niet zomaar vandoor kunnen gaan!”
“Dat zijn barbaarse methoden, daar doen wij niet aan!”
“O!”
“Wij menen dat we voldoende op jullie eer kunnen spelen, zodat jullie gemotiveerder zijn om deze sector voor de Federatie binnen te halen. Afgelopen stardates heeft de Federatie maar één sector kunnen binnenhalen. U begrijpt dat wij dan de besten van de besten hebben uitgenodigd om in ieder geval binnen afzienbare tijd één sector klinkend te kunnen binnenhalen.“
“Wij zijn dus niet speciaal behandeld? Waarom heb ik dan zo’n bonkende hoofd?”
“U heeft een kater!, U heeft immers met uw roemruchte kameraad zeker wel 2 stardates aan een stuk door feestgevierd met alleen maar Romulaans Ale!”
“O! Het lijkt korter”
“U kreeg hier zo’n ouderwetse antikater-behandeling, het kostte wel enige moeite want het is lang geleden dat we zo’n behandeling moesten toepassen, erg lang geleden”.
“Dus we zijn niet….”
“Nee, we zijn geen barbaren!”
“Wil je me één plezier doen, zeg maar even niets tegen Megabyte, je weet maar nooit met zijn reactie. Ik weet wel hoe ik zijn wantrouwen moet wegnemen” met in mijn gedachten de volgende sadonistische toevoeging: “op den duur”.
De behandelende arts stelde dat het nu een kwestie van tijd is voor de heer Megabyte uit zijn coma zou komen. Ze durfde niet meer medicijn toe te passen. Het is in orde, zei ik, laat hem maar zijn roes uitslapen in zijn kamer. Vier mensen waren uiteindelijk nodig om een om zich heen slaande en muggenroepende Mega naar zijn bed te brengen.
Ik begeef me naar de brug en vaardig orders uit voor een hergroepering op maximale versnelling. Op de sonar zie ik dat onze schepen geëerd zijn met namen van onze favoriete fantasy-acteur gegeven: Erik, Owen (commandoschip Mega), Rupert en Nakur (commandoschip LoE). Ze hebben hun huiswerk goed gedaan. Met deze namen proberen ze ons blijkbaar mild te stemmen, alleen het liep niet goed af met Owen. Zou dat een teken aan de hemel kunnen zijn?.
Voor we daadwerkelijk vertrekken, begeef ik me naar de kamer van Megabyte met een “moeilijk kijkend” gezicht. Ik tref Megabyte aan op de rand van zijn bed, hoofd in zijn handen. “Het is weer zover, welk ras we ook treffen, ze zijn allemaal één pot nat”, bulder ik.
Met bloeddoorlopende ogen kijkt hij mij aan en met rauwe schokkende stem:
“Zachter Lord! Alsjeblieft zachter! Mijn hoofd bonkt alle kanten op. Wil je ook niet zo wieberen en stampen als een overjarige ADHD-olifant!”.
“Megabyte, ik sta stil, dat zijn gewoon de naweeën van de … erm… behandeling”. “
“WAT! Oh mijn hoofd! Hebben ze ons weer behandeld?”
“Ja, ze hebben ons behandeld”
“Niet weer!!! Kun je daar wat aan doen?
“Ik zal proberen, maar het zal nu wel moeilijker worden, omdat de Federatie-databases met de Spinder-protocollen veel beter zijn afgeschermd dan die van de Romulanen”.
“Oh ja….maar ik ga ervan uit dat je het tegenmiddel op tijd vind, maar kan er nu iets gedaan worden aan dat bonken en dat zoemen?”
Ik duw Megabyte zachtjes terug in zijn bed en stel dat een goed nacht slapen nu het beste medicijn is. “Het komt allemaal goed. Dat zweer ik op mijn oren!”
Als ik zijn kamer heb verlaten, is mijn dag helemaal goed en siddert iedereen bij het zien van mijn grijns.
Even snel kijkend op de boordcomputers, ok, derde kwadrant, schepen as usual verspreid. Niets schokkends dus. Orders worden gegeven voor samentrekken rond (-30,-29) en het gevechtsklaar maken van de vloot en het handhaven van (eind)koers 45 richting het roemruchte uiltje.
Stardate 204.01
Dat is mooi, gelijk zijn er objecten en wel vanuit de twee buur-kwadranten. Als ik nadenk over een mogelijke onderscheppingskoers, komt een enigszins wankelende Mega de commandoruimte binnen. Wijzend op de objecten stel ik voor om gelijk een onderscheppingskoers in te zetten. Megabyte kijkt met wazige blik om zich heen en stelt hardop dat we in koekblikken zitten!
Als hij mijn fronzend wenkbrauw ziet en de speldjesvallende stilte in de gaten krijgt, ziet hij zijn vergissing in. Met enig schaamrood op zijn wangen roept hij daarop luid dat hij gelukkig veel van koekjes houdt en dat iedereen die iets anders beweert een koekje van eigen deeg krijgt. Met deze woordgrapjes heeft Megabyte weer op zijn typische manier de sfeer in de commandoruimte teruggekregen.
In goed overleg wordt bepaald te gaan vertragen en zigzaggend richting het tweede kwadrant waar de tweede groep objecten zijn gesignaleerd, daar deze dus nooit de Haviken kunnen zijn. Door te vertragen vergroten we immers ons scanbereik en kunnen we een mooie eerste harde daalder uitdelen. Mega’s ogen staan vol woede, waarschijnlijk van de gedachte van de herhaling van het ronselen op deze manier. Mooi, een pisnijdige Mega is natuurlijk mooi meegenomen, zeker als het om ‘luizige koekblikken’ gaat. Ik plaats de verbindingsofficier tussen ons in en prevel zachtjes een bevel om de ziekenboeg te waarschuwen voor een zwaargewonde.... Het geluid wat daarna komt, bevestigt mijn vermoedens.
Stardate 204.02
Hm, we zien vanaf onze positie op [(-17,33),sp15,k55] nu ineens 8 objecten, twee complete teams dus. Nu vinden we beiden dat het geen tijd is om de hete brij te gaan dansen, daarom gewoon richting het uiltje koersen. We zien wel wat het wordt.
Stardate 204.03
De duivel hale de orc!
We zien vanaf [(-7,-11),sp25,k20] een verspreid Kzinti-team (Tom Poes [15AE], Sheeba [9AE], Whiskas [11AE] en Felix [15AE]) die we nu mooi in ons kopvizier hebben, terwijl zij zelf koers 315 hebben. En ook dat zij hun ion-motor hebben ingeschakeld, waardoor zij hun natuurlijk voordeel van hun snelheid missen. Dit is geweldig nieuws.
Echter aan bakboordkant schuin onder ons op een gemiddelde van 7-9 AE hebben we te maken met verhulde Romulanen. Sado, bevelhebber van de Kzinti-vloot, biedt een tijdelijk Staakt-Het-Vuren-Totdat-Romulanen-Wrak-Zijn aan, maar gezien de huidige politieke klimaat binnen SO (lees: kleine deelnemersveld) en omdat we het gewoon kunnen, slaan we zijn aanbod af. We gaan ons primair richten op Sheeba-KZ met onze phasers en secundair op Whiskas-KZ met onze photons.
Daarna wordt het een kwestie van naar boven scheuren en kijken wat voor schade de Haviken ons gaan bezorgen.
Stardate 204.04
Een opening van 150 puntoortjes! En Sheeba is wrak met een ietwat overkill van 188 treffers! Maar door een of ander onverklaarbaar technisch mankement heeft Whiskas maar 2 photons-salvo gekregen in plaats van de verwachte 8. Een snelle analyse leert dat er 6 photons afgevuurd zijn, waarvan 4 dus gemist. De andere 2 photons werden nooit afgevuurd vanaf Owen omdat op het moment van vuren de energietoevoer werd onderbroken. Sabotage! Dat kan niet anders, zeker omdat het in dit geval Mega's commandoschip betreft. Ik licht Megabyte in dat er een saboteur aan boord van zijn schip zit.
En uiteraard zijn de schaderapporten talrijk. Erik kreeg van de Kzinti's 71 treffers via schild 2 binnen. De schade liegt er niet om. Van de 30 generatoren zijn er 6 overgebleven, verder 43% intern en 16% kritiek. Bewapening is gelukkig wel grotendeels intact en gelukkig geen snelheidsbeperking.
Owen daarentegen kreeg de volle laag van de Haviken, die gelukkig alleen hun zij-wapens konden afvuren op T1. Maar een trefferlast van 107 treffers is en blijft geen pretje. Daardoor heeft Owen, net als Erik, nog maar slechts 6 generatoren over, maar kampt deze als gevolg van de hogere interne schade (74%) en kritieke schade (53%) met een snelheidsbeperking van 18 AE/beurt en is de bewapening verwoest.
En vreemd genoeg heeft de zeer ervaren Toet gekozen om, ondanks zijn zijligging, zijn vierde havik op Rupert te laten vuren, die deze mooi kon opvangen met zijn schild (17 treffers). Nakur is geen doelwit geweest. Ironisch dat juist dit schip die de naam draagt van een handige sjacheraar, de tang heeft weten te vermijden.
Maar goed, vooruitkijken is de motto, figuurlijk dan, het gaat immers om het vooruitkijken naar de volgende stardate. Weliswaar moeten we achterom kijken wat onze tegenstanders hebben gedaan, verder uiteraard om te gokken wie de doelwitten zouden kunnen zijn van de achtervolgende plasma's (22AE) en raketten (13 AE) en ten slotte om zo ons tactiek voor komende beurten te gaan bepalen.
De tegenstanders liggen nog stil! Toet heeft ons verrast door stil te gaan liggen. En Sado daarentegen ook. Mega en ik kijken elkaar aan, onze hunkering naar actie liggen in onze ogen te twinkelen, maar beseffen meteen dat omdraaien en terug naar het slagveld geen serieuze optie kan zijn met zoveel schade en met die secundaire wapens in ons kielzog. Voor een Klingon was het geen vraag geweest…. Wacht eens even, Klingons? Klingons! Waar zijn ze eigenlijk? We zien geen enkel Klingons, ook niet als objecten. Mega raadt mijn gedachten en stelt dat ze hoogstvermoedelijk voor een SB-rondje hebben gekozen. Dat zou dus betekenen dat onze SB dan aan de beurt zou zijn, daar de Klingons hun thuisbasis in het eerste kwadrant hebben. Eigenlijk is het nu heel gemakkelijk om onze tactiek te bepalen; we gaan met Erik, Rupert en Nakur naar ons SB. Owen laten we gewoon naar boven koersen, daar deze het vermoedelijke slachtoffer kan zijn van de achtervolgende plasma’s. De raketten schudden we komend beurt met gemak af. We zien later wel wat we met Owen gaan doen.
Stardate 204.05
De hoofdvloot bevindt zich op [(-50,4),sp33,k205] en ziet een hoop objecten met een hoop beweging bij de Kzinti’s en de Haviken. De raketten zijn opgelost in de ruimtesoep en de plasma’s hebben zich gesplitst. Twee plasma’s gaan dus richting Owen.
Op dat moment meldt TharinShnat ch'Saag, de plaatsvervangend bevelvoerder van de Owen zich via de video-com en vraagt ietwat benepen wat hij moet gaan doen. Mega begint hem uit te foeteren en vraagt of hij zijn strepen soms heeft gekregen via een schriftelijke opleiding. “Het is toch niet te geloven!”, vervolgt hij zijn tirade, “Moet je kijken, Lord, zelfs op het scherm, kun je zijn angstkleur zien”. En weer slingert hij een aantal krachttermen richting TharinShnat ch'Saag.
“Ehrm, Mega, dat blauwe kleur komt misschien omdat hij een Andoreleon is, je weet dat ze nauw verwant zijn met Andorians. Ze zijn ook van nature blauw, maar hun stemming kun je afleiden van hun kleur, zo kleuren ze bij angstgevoelens rood. We komen nu uit voor de Federatie, weet je nog?”.
Mega kijkt mij aan, fronst en stelt dat het ook een kwestie van aanpassen is en dat cosmetische chirurgie tegenwoordig ook al niets meer kost, federatie of niet.
TharinShnat ch'Saag kijkt ons ondertussen nu met grotere ogen aan en warempel begin ik nu een soort kleurvervaging van blauw naar iets van roodachtig te zien. Wat een tirade van Mega niet teweeg kan brengen. Het zijn toch maar woorden…
Mega sloft namokkend de commando-ruimte uit en geeft de bewaker bij de lift, die niet vlug genoeg is, een daverende oorvijg, zodanig dat ik weer de ziekenboeg moet inseinen voor het opstralen van een zwaargewonde voor een behandeling.
Met enig afkeurend blik over zoveel, zowel fysiek als mentale, zwakte onder onze manschappen geef ik de wachtende officier, ondertussen donkerrood geworden, het advies om komend stardate bij te draaien en de 2 inkomende plasma’s met zijn intacte schild 2 op te vangen, omdat ze door de lange afgelegde afstand hoogstens de helft van de schild zullen beschadigen. Ook geef ik hem het advies om voorlopig maar niet op huis te koersen, maar de Klingonsector te gaan exploren. Je weet maar nooit wat je met die informatie kan doen.
De gedachte aan een mogelijke confrontatie met een intacte Klingonvloot of zelfs een basis in plaats van met Mega lijkt voor hem heel aantrekkelijk te zijn, ineens kleurt hij naar zijn oorspronkelijke kleur en verbreekt enthousiast de verbinding.
Stardate 204.06
De hoofdvloot bevindt zich nu op 23 AE van de sterbasis en kunnen we dus gaan dokken komend beurt. We zien ook niets meer. Benieuwd of de Klingons wel gaan komen. Wel komt er een schaderapport binnen van Owen: 5 treffers op schild 2. Ondertussen heeft Megabyte de ziekenboeg bezocht voor een middel tegen zijn hoofdpijn en zo kennis gemaakt met de zeer charmante dokter Mulk. Als ik Mega even later tegenkom, is zijn humeur behoorlijk verbeterd. Mega zegt dat hij naar zijn hut gaat om even wat bij te slapen en dat hij de komende tijd niet gestoord wilt worden.
Als ik even later langs zijn hut loopt, lijkt het net alsof ik langs een houtzagerij loop. Het moet echt allemaal mega zijn bij Mega.
Stardate 204.07
Zo, gedokt. Dat is dan ook de belangrijkste actie deze stardate. Van de commandant van de SB krijg ik te horen dat objecten gespot zijn. Mooi, dat hebben Megabyte en ik inderdaad mooi ingeschat. De Klingons zijn inderdaad met een SB-tour bezig en zijn nu op weg naar ons toe.
Ik geef alvast aan de Eerste Officier de eerste noodzakelijke reparatie-orders voor Erik en schildreparatie voor Rupert op. Verder verstuur ik de orders per beveiligd kanaal naar Owen, dat die langzaam een bovenkoers moet nemen en dat de Klingonvloot in onze kwadrant zijn gespot.
Nakur is onbeschadigd gebleven en kan gewoon gekoppeld blijven zonder specifieke orders.
Megabyte laat ik rustig slapen. Als ik even later op inspectie-ronde ben over het dok om alle gedokte schepen te bekijken, bemerk ik dat Nakur ook wordt opgenomen in het reparatiedok. Dat halve stuk van een achtereind van een bok. Ik was toch heel duidelijk en been meteen naar de Erik toe. In de commandoruimte foeter ik zijn huid vol en beveel hem de reparatie-opdracht van Nakur ongedaan te maken.
“Maar…”
“Niets maar…., voer uit de gesmeerde bliksem mijn order uit of wil je soms achter komen hoeveel seconden je je waardelozen lichaam bij elkaar kan houden in het luchtledige zonder een drukpak?”
“Aye, Sir!”
….
Als ik mijn inspectieronde vervolg, zie ik tot mijn tevredenheid dat de Eerste Officier mijn orders aan het uitvoeren is. Héhé, soms moet je ze wel aanpakken. Megabyte tikt op mijn schouder, geheel opgeknapt en vertelt dat hij mijn reparatie-orders ook heeft doorgetrokken naar Nakur. Hoewel die onbeschadigd is gebleven, wil hij de romp opnieuw laten verven. Anders worden ze lui.
Als hij naar Nakur kijkt, schudt hij zijn hoofd en verwondert zich dat het net lijkt alsof de stellingen bij de Nakur wordt afgebroken. “
“Ohoh”, denk ik.
“Kom op, Lord! Het wordt echt afgebroken, we moeten ernaar toe, voor hij op stap gaat met dat schip voor een proefrondje, zoals de procedure het voorschrijft! Oh, als hij dat doet, dan zijn we meteen onze verrassingselement kwijt.”
Wij benen meteen naar de Eerste Officier toe die ons stralend aankijkt, tot Megabyte uitvalt: “Gloeiende, gloeiende, gloeiende achtereind van een varken, waarom laat je de boel afbreken? Was ik niet duidelijk?”
“Maar Lord zei…”
“Wat nou ik”, val ik eveneens
uit, “inderdaad heb ik iets bevolen, maar als Megabyte later andere orders
opgeeft, heb je het gewoon te doen”
“Maar het was niet…”
Het gezicht van Megabyte wordt purperrood, hij draait zich om en even later schalt een krachtterm over het dok waar zelfs de grootste rauwdouwers bleek om hun gezicht worden.
Voor de Eerste Officier verdergaat, pak ik hem bij zijn arm en sist hem toe:
“Ben je soms van de photon gedonderd? Mega heeft gezegd dat hij een ander kleur wil, doe het dan ook! Of moet ik je achterlaten bij Megabyte waarbij ik jouw mond eerst dicht-faser”.
Het is voor deze Eerste Officier duidelijk dat hij zijn pogingen om de ware feiten te vertellen moet staken en springt in houding: “Aye, Sir!”
Als Mega en ik even genieten van een heerlijke pint, stel ik dat de kwaliteit van de nieuwe generatie Eerste Officieren behoorlijk gezakt is dan in onze tijd! Megabyte beaamt het en vraagt, na even rond gekeken te hebben op aanwezigheid van mogelijke luistervinken, of ik al een oplossing heb voor ons gezamenlijk probleem. Ik laat mijn hoofd een beetje hangen en schud mismoedig… maar inwendig ….
Stardate 204.08
Dat is echt mooi. Vanuit onze reparatiedokken zien wij een machtige D7’s [(-60,-42),sp30,k180] op het scherm. Normaliter zou iedere bemanningslid op het SB [(-62,-58)] nu sidderen van angst om zoveel machtsvertoon, maar men heeft groot vertrouwen in ons aanwezigheid. De schepen Quasimodo, Esmeralda, Phoebus en Frollo verraden meteen de aanwezigheid van commandant Quasimodo. Mega begint zich meteen te verlekkeren en ik zie hem driftig narekenen hoe wij deze tactische voordeel kunnen uitbuiten. Met een defensieve hoek vanuit schild 3 is er voor hem maar één tactiek mogelijk: Volle kracht achteruit en met twee tijdorders gaan vuren. We gokken erop dat Quasimodo zich gedwongen voelt om zijn koers voorlopig te handhaven en erop rekent dat hij ons wel voorbij kan gaan. Daarom geven we Erik, Rupert en Nakur elk één doel. Met drie Klasse M’s gaan we dus zonder schilden schieten op drie D7’s zonder ondersteuning van de photon-torpedos….Mocht er nog resteren van de beoogde doelen, dan is het de stardate erna met ze gedaan. We worden flink toegejuicht door de bemanningsleden van de SB, die blijkbaar ons nu al als redders beschouwen.
Stardate 204.09
Het is niet te geloven! Van armzalige 150 puntoortjes staan we nu ineens op 594 puntoortjes, een sprong van 444 puntoortjes en dat door drie D7’s tot wrak te schieten. Het is bijzonder jammer dat Owen er niet bij was, zo zouden we op deze manier in één stardate een compleet team weggevaagd hebben. En ook voor komend stardate is het duidelijk dat wij vanuit onze positie op [(-54,-53),sp-14,k305] korte metten gaan maken met de overgebleven Frollo [(-50,-63),sp29,k90]: afstandje 10 AE en met geladen photonbuizen. Over de uitkomst is er geen twijfel mogelijk.
Stardate 204.10
Ook Frollo is wrak en stijgen we zo naar 753 puntoortjes. Wie had dat twee stardates geleden kunnen bedenken?
Mega en ik grijnzen stevig naar elkaar. Wat een schouwspel en daar zijn we getuige van geweest!
Ineens vult een bekende stem via een instabiele verbinding de commandorumte. Eerst schenken we daar geen aandacht aan, immers we genieten nog te veel na van dit puikje meesterwerk, totdat Mega ineens roept: “Het is die schijtlijster van Owen! Even luisteren wat hij nu weer te miepen heeft”.
TharinShnat ch'Saag zegt op een onnauwkeurig afstand van 27 AE een stilstaand objekt gesignaleerd te hebben en dat hij erop af gaat en mompelt iets van “morituri te salutant”
Mega wordt knalrood na het horen van dit nieuwtje en buldert door de com dat TharinShnat ch'Saag beter had moeten opletten bij Tactiek in plaats van te citeren van onzinnige fragmenten uit dode talen. Ze zijn immers niets voor niets dood.
Ik kijk Mega aan met een vragend blik. We hebben toch niets voor niets een flinke spurt gemaakt en elk puntoortje betekent toch het einde van een sector en dat we daarmee onze belofte in het begin van deze sector gestand kunnen maken, namelijk dat deze sector van ons is.
Mega schudt zijn hoofd en stelt dat hij deze sector glorieus wil winnen om onze reputatie in beton te gieten en dat een aanval op de Klingonbase door de zwaarbeschadigde Owen vrijwel de vernietiging van zijn schip betekent en dat het een smet zal zijn. Ik zie in wat Megabyte bedoelt en stel voor om Owen stil te leggen en zijn sensors te repareren zodat wij de situatie beter kunnen inschatten en achteruit te blijven versnellen met onze hoofdvloot om geen stardate te verknoeien.
Mega kijkt mij verbaasd aan en prijst mij om het snelle oppakken van zijn tactisch inzicht. De orders worden gegeven. Ik kan het niet goed verstaan hebben, maar het leek net alsof TharinShnat ch'Saag teleurgesteld was dat hij zich niet kon opofferen.
Mega glimlacht in het voorbijgaan en gaat naar de gang toe. Met mijn verfijnde oren hoor ik ineens een gedempt klap, gekreun en een gesist stem: “Dat had ik zelf ook kunnen bedenken”. Ik breng de ziekenboeg op de hoogte dat ze weer een gewonde kunnen opstralen. De dokter antwoordt verontwaardigd dat op deze manier we straks geen bemanningslid meer hebben om het schip fatsoenlijk op koers kunnen houden en dat ze Mega wil aanspreken op zijn gedrag. Ik laat haar weten waar ze Mega kan vinden. Dat gaat leuk worden….
Even later meldt de security officier zich en vraagt wat hij met de meldingen moet doen aangaande lawaai-overlast komend uit de hut van Megabyte….”Niets, het is een privé-kwestie van Mega, tenzij jij je leven moe bent.”
Stardate 204.11
TharinShnat ch'Saag heeft Owen conform de orders stilgelegd en kan met de daardoor vergrote scanbereik de exacte positie van de Klingonbase op [(60,58)] doorgeven. De hoofdvloot op [(-11,-4),sp-42,k235] ligt mooi op koers. We hebben minstens twee stardates nodig om de Klingonbase te identificeren. Ik wil in opperste opwinding orders geven om nogmaals te versnellen met de nodige koerswijzigingen om in stardate 204.13 bij Owen uit te komen. Maar Megabyte kijkt mij kalm aan en zegt dat ik eerst rustig moet gaan zitten. Hij haalt de kaart te voorschijn en wijst mij op mogelijke consequenties van mijn plan mbt de energiereserves en dat we gewoon in een rechte koers heen kunnen gaan. De spionagedienst heeft namelijk uitgewezen dat de Haviken van Toet nog steeds in gevecht is met de Kzinti’s van Sado, waarbij Toet aan de winnende hand is. Al zo door redenerend moet ik Mega inderdaad gelijk geven. De orders worden dus conform de uiteenzetting van Mega uitgevoerd. Mega begeeft zich naar de gang. Bij de sluis aangekomen wordt hij praktisch omver gelopen door een stagiair. Iedereen houdt zijn adem in, ik verwacht elk moment de ziekenboeg te moeten inseinen. Maar Mega helpt de stagiair overeind, klopt hem even af. “Beetje uitkijken, je zou jezelf nog kunnen bezeren. Weet je wat, ik breng je even langs de ziekenboeg, kunnen ze je gelijk controleren of er niets gebroken is.” Ondanks tegenwerpingen van de stagiair begeleid Mega hem vriendelijk maar beslist naar de ziekenboeg. Vergis ik mij nu en heeft Mega zich van een meer menselijke kant getoond, een stardate geleden zou de stagiair zichzelf van de wand moeten lepelen.
Als ik even later bij de ziekenboeg langsloop en wil informeren, krijg ik te horen dat Mega reeds weg is met assistentie van de dokter in het kader van onderzoeken naar het welzijn van de bemanningsleden. Oh, gaan we het spelletje zo spelen?
Stardate 204.12
Hoofdvloot bevindt zich op [(7,34),sp-42,k205]. Nog steeds geheel volgens planning. Mega laat zich niet zien. Hopelijk mist hij de finale niet.
Stardate 204.13
Hoofdvloot bevindt zich op [(34,48),sp-30,k245] op een mooie 28AE. Helaas word ik opgeroepen mij met spoed te begeven door de Hoge Elfenraad. Zo’n oproep kan men zich niet naast zich neer leggen, ook al is de overwinning in zicht. Een Elfenlord kan nu eenmaal een eeuwenlang traditie niet wijzigen. Ik licht Megabyte in en hij begrijpt de situatie. De omgang met de dokter maakt hem behoorlijk mild, ik hoop niet dat hij te mild wordt nu we in zich van de eindstreep zijn. Een aardse spreekwoord rept immers iets over “Gelukkig in de liefde, ongelukkig in het spel”. Een zinspeling naar deze spreekwoord leidt alleen maar tot een nog grotere grijns van Mega. “Hey Lord, ik ben Mega en als ik een overwinning ruik, haal ik hem binnen. Ik zorg voor de afwikkeling en snel terugkomen, volgend stardate is party-time!”
Het beraad met de Hoge Elfenraad duurde niet lang en kon ik net in de laatste momenten van deze stardate mij weer inschepen.
Stardate 204.14
Zo, de klus is geklaard. We hebben het weer voor elkaar gekregen. En de Federatie kan eindelijk weer een overwinning in hun annalen schrijven. Met een ruime voorsprong weten we deze sector te winnen, ook al had het geen stardate langer moeten duren. Ook Mega is opgetogen en staat zowaar te dansen met de dokter.
Als Mega mij in de gaten krijgt, loopt hij, de dokter meesleurend, op mij af en geef mij een Mega-onwaardig slap klopje op mijn schouder: “Gefeliciteerd, pal met je promotie naar Groot-Admiraal. Haal maar geen gekke dingen in je hoofd, de GA-status is en blijft van mij en daar ga ik nu weer enorm van genieten”.
Ik prevel iets van oplossing zoeken en wil me omdraaien. Mega zegt dat ik maar moet ophouden met mijn komedie. Als ik de dokter fronsend aankijk, zegt Mega dat ik niet de dokter de schuld moet geven, omdat hij het allang wist.
“Hoe en wanneer kwam je dan achter dat het een practical joke van mij was?”
“Wel”, antwoordde Mega, “in het begin was ik rotsvast overtuigd dat jij wel een oplossing zou bedenken, maar ik kreeg al de indruk dat je niet echt mee bezig was vooral omdat je minder verwensingen maakte dan toen bij de Romulanen. Op stardate 204.11 wist ik het helemaal zeker omdat je namelijk te happig was om de sector binnen te halen. Als het serieus was geweest had je de kans op overwinning uitgesteld. Ik heb daarom gewoon het spelletje meegespeeld”.
“Aha”
“Ach kom op, ik ben er behoorlijk ingetuind, goed gedaan en nu gaan we verder met dat overwinningsfeestje. Eerst De Herberg maar eens laten ontruimen! ik wil geen onbekenden meer in die ruimte hebben; we kunnen nooit eens ongestoord feestvieren! En mocht toch nog onbekenden binnenkomen, dan weet onze dokter daar wel raad mee, nietwaar?” “Jazeker, Megaatje!”, antwoordde de dokter en laat de binnenkant van haar doktersjas zien waar meerdere verdovingsfasers aangehaakt zijn.
Met een brede grijs: “Megaatje?”
Ik ontwijk nog maar net zijn vuist….
=== Einde ===