Proloog Sector 185 – De sector van de vanzelfsprekendheid

Na het uitgebreid vieren van onze vlotte deelname in sector 183 gingen we ter afsluiting nog in één van die louches tenten die in de nachtelijke uurtjes nog open waren. Dat we hiermee in de diepere lagen van de Herberg (de centrale ontmoetingspunt) kwamen en zo ons bloot stelden aan de vele gevaren die een normaal mens niet eens kan bedenken, wuifden we achteloos weg …. immers wie zou nou aan ons komen. Ik onderdrukte dan ook de waarschuwingsprikkels in mijn oren. Na het bestellen van de zoveelste Romulaans bier bemerkte ik niet dat het wel erg donker werd rondom ons heen. Mijn oren tintelde aan één stuk door, wat behoorlijk pijn begon te doen. Toen ik besefte dat dit niet het gevolg was van de vele bier, zag ik Megabyte al neergaan en vervolgens voelde ik de klap op mijn hoofd en werd het mij zwart rond de ogen. Ik besefte te laat dat dit een aanslag was. In een reflex probeerde ik nog te voorkomen dat wij in de geschiedenisboeken van Cleaver zouden worden herinnerd. Maar de overmacht was te groot.

Fluisterende stemmen in de verte…smakende en frisse geuren…ritselende blaadjes…het verkwikkende zonlicht, het kon niet anders…ik moest wel in het Verre Land zijn, het plek waar langlevenden heen gaan na hun dood…..alleen waarom deed mijn hoofd dan zo zeer…

Toen ik mijn ogen opendeed, zat ik in een stoel aan een prachtige dis. Knipperend met mijn ogen, zag ik tegenover mij Megabyte die net zo belabberd moest zijn als ik. Een zoete doch dwingende stem galmde over de tafel: "Hopelijk is mijn uitnodiging niet al te hard aangekomen?" We keken in de richting van de stem en zagen aan het hoofd van de tafel de Praetor.

"Ik ben zeer ontstemd over de mate van de schade die jullie toegebracht hebben aan de vloot in sector 183. Het liefst had ik jullie ter voorbeeld gesteld, maar dat zou te gemakkelijk zijn geweest en de uitwijkmanoeuvre was werkelijk subliem." Megabyte forceerde een glimlach en vroeg naar zijn plannen. "Heel gemakkelijk….jullie komen in dienst van het Romulaanse Rijk en ik neem niet minder genoegen dan een overwinning in sector 185".

Ik beraam meteen een ontsnappingsplan, want de Havik ken ik ondertussen al door en door. En gezien het koele blik van Megabyte dacht hij eveneens aan hetzelfde. Echter het leek net alsof de Praetor onze gedachten raadde, want de Praetor stond op, keek in onze richting en zei met een besliste stem: "Vanzelfsprekend kan ik het me niet veroorloven dat U niet die persoonlijke aandacht krijgt dat aan uw status verantwoord is. Daarom geef ik ook elk van u een persoonlijke assistent mee, die u zeer toegewijd zal zijn, zolang uw activiteiten tot het meerdere glorie van het Romulaanse Rijk bijdragen." Alsof ze die woorden verwachtten, kwamen ineens twee forse Romulanen op het terras. Één behoorlijk recent toegetakelde Romulaan keek met één oog zeer gemeen naar mij.

Een persoonlijke, toegewijd assistent is dus een mooi woord voor een bewaker, maar ook het uitschakelen van zo'n ballast zou geen probleem moeten opleveren.

Maar de Praetor vervolgde: "Uiteraard is het voor uw veiligheid van groot belang dat uw toegewezen persoonlijk assistent zoveel mogelijk in uw nabijheid moet blijven. Daarom hebben we gemeend een nieuw experimenteel nano-technologie toe te passen. Zowel u beiden als uw persoonlijke assistenten zijn ingespoten met speciale nano-magneetjes. Zolang u in de nabijheid blijft van uw persoonlijk assistent, blijven deze magneetjes verspreid. Echter naarmate de afstand tussen u en uw persoonlijke assistent groter wordt, zullen die magneetjes steeds meer samenklonteren in uw hoofd, zichzelf reproduceren en zo de ruimte van uw hersenen innemen."

Op een fronsende blik van mij, zei de Praetor spottend: "en waar uw hersenen dan heen moeten, zal mij op dat moment niet mijn zorg zijn!"

Zowel Megabyte als ik moesten wel even slikken…..dit zou wel eens lastig kunnen worden, maar Megabyte staat op en zei: "Wij zijn uw man en halen die verdomde sector binnen voor onze tegenstanders met hun ogen kunnen knipperen". De Praetor glimlachte alsof hij niets anders verwacht had, stond op en nam afscheid met “Het spreekt voor zich dat na het binnenhalen van een Romulaanse overwinning wij die nano-magneetjes weer zullen verwijderen. Ik zal u niet langer ophouden. Uw begeleiders zullen u naar uw schepen brengen.”

De éénogige Romulan wordt aan mij toegewezen. Weer krijg ik dat tintelend gevoel in mijn oren en krijg daardoor het gevoel dat het verwijderen nogal hardhandig gaat gebeuren.

Stardate 185.00 - rond (-41,-41 ), snelheid 10, koers 45; puntoortjes: 0

Namijmerend over de gang van zaken begeven Megabyte en ik naar onze schepen. Mega neemt de haviken Magier en Zilverdoorn op zich en ik Sethanon en Krondor. Op het SIS verzoeken we iedere tegenstander vriendelijk om te verzamelen bij het uiltje, opdat het duidelijk is wie deze sector binnen gaat halen en kan dat troep uit mijn hoofd….

De mij toegewezen assistent is behoorlijk horkerig… toen ik vroeg of hij een glaasje Cranberry-sap kon ophalen voor mij, liep die <censuur> van een nar naar de andere kant van het schip, waardoor ik wel mee moest lopen toen de druk in mijn hoofd opliep. Het is dat ik me nog te gammel voel na de uitnodiging van de Praetor, anders….

Stardate 185.01 - rond (-27,-30), snelheid divers, koers 45; puntoortjes: 0

Prachtig om te zien dat een hogere rang net iets het verschil kan maken bij het spotten van objecten. De Mega-schepen Zilverdoorn en Magiër zien objecten rond (-24,21) met hoge snelheid en koersend naar het uiltje. Zijn oproep heeft blijkbaar geholpen. Nu is het zaak om een goede onderscheppingskoers vast te stellen. We gaan er van uit dat de objecten ofwel zullen stilliggen ofwel gaan vertragen. De bijbehorende ECM-bereiken worden eenvoudig vastgesteld en orders worden gegeven om net buiten dat berekende ECM-bereik te manoeuvreren.

Om meer te weten te komen over de experimentele nano-technologie probeer ik eerst de boordcomputer van mijn commando-schip te kraken en vandaar uit naar die van de Romulaanse Rijk. Voorzichtig en met veel creativiteit schakel ik beetje bij beetje de beveiligingsmechanismen uit. Het zal nog wel een paar beurten kosten voor ik helemaal doorheen ben.

Stardate 185.02 – rond (-15,-4), snelheid 30, koers 349; puntoortjes: 0

De Kzinti’s verschijnen op het scherm met Teresjkova, Titov, Savitskaya en Gagarin op [(-4,3),sp28,k135], afstandje van grofweg 13 AE en een defensieve hoek van grofweg 70 graden. We zijn net iets te hoog geëindigd, maar dit hadden we ook niet verwacht. Wel jammer….

Echter we zien ook objecten komend vanuit het tweede kwadrant..

De eerste neiging om te schieten onderdrukken we en besluiten eerst een beurtje te wachten met het risico dat we de volgende stardate nog slechter uitkomen. Als de Kzinti’s van Hasenfratz bijvoorbeeld stil gaan liggen, zijn we de klos. We gokken er gewoon op dat de boutjes en moertjes in het denk-gedeelte van deze half-gerepareerde cyborg nog niet aangedraaid zijn voor zo’n logische manoeuvre.

De eerste systemen van de boordcomputer geven hun geheimen prijs. Zo zijn de medische dossiers van mijn bemanningsleden toegankelijk voor mij. Het is verbazingwekkend hoe het met de gros van de bemanning is gesteld, alsof de Praetor de meest kwakkelende bemanningsleden in zijn rijk heeft geselecteerd. Dit doet mij twijfelen aan zijn doelstellingen, het wordt hoog tijd om mijn inspanningen te intensiveren.

Ook kom ik zo te weten dat het letsel van mijn assistent door mijn toedoen is gekomen. Tijdens het ‘uitnodigen’ schijn ik nogal flink uitgehaald te hebben ten koste van zijn oog. Ik begin me iets van zijn aversie jegens mij te begrijpen. De beveiligingsmechanismen worden complexer, maar leveren geen problemen op, het is alleen tijdrovend. Ook word ik om de haverklap afgeleid omdat mijn assistent vaak de neiging heeft om zijn behoefte in afgelegen gedeelten van de havik te doen. Zo kom ik ook op plekken waar ik toch niet eerder geweest ben.

Stardate 185.03 – rond (-3,7), snelheid 30, koers 180; puntoortjes: 0

Dit is mooi, heel mooi. Alle rassen zijn zichtbaar op de sensors. Zo zien wij dat de Kzinti’s [(6,24),sp28,k45] bijna fysiek contact hebben gemaakt met de Klingons: Machidiel, Nakir, Israfil en Sandalphon [(9,24),sp24,k175].

Pal voor ons heeft Cleaver netjes zijn hoofd op het hakblok gelegd, op een mooi rond afstandje van 9 AE zien wij de volledige Federatievloot rond [(0,-2),sp25,k315]. Defensieve hoeken variëren tussen de -12 en -29. De Federatievloot bestaat uit Aesica, Vindolanda, Procolita en Vercovinium … nog wel.

De aanval is snel geplot. We richten ons op Aesica en Vindolanda, daartoe gaan we maximaal versnellen en schieten met een tijdsorder met alles wat we hebben. De plasma’s worden echter sneaky gericht op Machidiel en Sandalphon. Als de Klingon meent onbekommerd rechtdoor te kunnen vliegen, zal hij lelijk op zijn (onbeschermde?) neusje botsen. We kiezen voor een zuidwestelijke richting om niet midden in een schiet-arena terecht te komen.

Het is erg lastig om de beveiligingsmechanismen van de primaire systemen te kraken. Er ging zelfs een alarm af, maar wist ik deze te onderscheppen. Het loont inderdaad om vriendschappelijk om te gaan met de vrouwelijke security officer. Wel moet ik blijven oppassen voor mijn achterdochtige assistent. Gelukkig begint de pesterijen hem te vervelen of begint hij het verloop van de strijd interessant te vinden, waardoor ik langer kan blijven concentreren op het kraak-werk. Voor de schijn doe ik het voorkomen dat we weliswaar de sector binnen zullen halen, maar dat ik verder geen hoop koester op een goed einde. Het is jammer dat ik mijn succesvolle kraakpogingen niet aan Megabyte kan vertellen, de wanden kunnen oortjes hebben.

Stardate 185.04 – rond (-22,-29), snelheid 42, koers 211; puntoortjes: 257

Aesica en Vindolanda krijgen resp. 195 en 170 treffers te verstouwen. Cleaver heeft gemeend ons geen extra punten te geven en heeft daarom geen schilden opgetrokken. Aesica en Vindolanda zijn dan ook wrakker dan wrak.

De plasma’s hebben geen doel getroffen. Door onze hoge snelheid zien we niets meer. We gaan daarom snelheid matigen en keren om. Hopelijk blijven er nog grote brokken voor ons over.

De Kzinti’s en de Klingons hebben een no-fire-afgreement gemaakt. Heel jammer voor hun, want des te meer voor ons!

Eindelijk heb ik toegang tot alle primaire systemen op de boordcomputer. Nu kan ik beginnen met het omtunen van het verzendprotocol wat mij toegang moet geven tot het centrale systeem van het Romulaanse Rijk. Daar moet ik immers het antwoord kunnen vinden op het gevaar in de hoofden van Mega en mij. Ik kom erachter dat mijn assistent speciale verzendbevoegdheden schijnt te hebben, waardoor deze direct in contact kan treden met het persoonlijke computersysteem van de Praetor. Het zou mooi zijn als ik deze kan ombuigen tot een route zodat ik mijn kraakpogingen op mijn assistent kan schuiven, mocht toch nog ergens een onvoorzien alarm afgaan.

Stardate 185.05 – rond (-5,-20), snelheid 30, koers 31; puntoortjes: 348

Omgedraaid zien we dat in onze afwezigheid de Kzinti’s [(-1,3),sp40,k260] en de Klingons [(5,2),sp24,k325] op elkaar geschoten hebben, waarbij de Klingons het onderspit hebben gedolven met het verlies van de slagkruisers Machidiel en Israfil. De Kzinti hebben te maken met een zwaar beschadigde Teresjkova. Helaas biedt deze situatie geen tactische kansen voor ons (te veel objecten en veel ontsnappingsroutes). Daarom blijven we onder de verhuller en gaan gewoon dichterbij komen. We hopen op het opruimen van

Leuk detail is dat de plasma’s doel hebben getroffen op Machidiel en Sandalphon. Blijkbaar was dat net de druppel voor Machidiel geweest.

Het ombuigen is een verrekte lastige klus. Het versleutelmechanisme bevat meer niveau’s dan ik tot zover tegengekomen ben. Het lijkt wel ontworpen door een andere elf. Misschien moet ik eerst de databanken van Elvesham raadplegen voor ik verder kan gaan.

Stardate 185.06 – rond (-11,-3), snelheid 30, koers 90; puntoortjes: 348

De Kzinti’s en de Klingons hebben hun onderlinge strijd verder uitgevochten en is de hemel verder versierd met brokstukken van Savitskaya en Sandalphon. Op een kwakkelende Teresjkova na zien we alleen maar vluchtende objecten. Ik mag van Megabyte de Teresjkova afschieten en zullen ons bij gebrek aan doelen richten op SB’s om de vanzelfsprekende zege binnen te halen.

Door een kosmische storm lukt het me niet om de databanken van Elvesham te raadplegen. In de tussentijd blijf ik de versleutelmechanismen aftasten om de zwakke plekken in het systeem te ontdekken.

Stardate 185.07 – rond (15,19), snelheid 35, koers 54; puntoortjes; 391

De Teresjkova is wrak, daar was niet veel voor nodig, maar levert de nodige puntoortjes voor mijn promotie op. Op de sensors zien we een object op circa 30 AE die graag zijn SB wilt halen…. We volgen het brokstukjes-kruimelspoor.

De databanken van Elvesham zijn weer benaderbaar. De eerste nuttige informatie gebruik ik om een eenvoudig doch onomkeerbaar ‘jasje’ rondom mijn net-identiteit te maken, zodat het nu lijkt dat alle illegale handelingen uitgevoerd worden door mijn persoonlijke assistent. Het grote voordeel is dat niemand mijn persoonlijke assistent hierop zal aanspreken, zelfs de security officer niet.. Dit wordt vooral versterkt door de bruutheid die hij ten toon stelt tegenover de rest van de bemanning. Hij laat zich ook meer omringen door hiellikkende volgelingen. Ze adoreren mijn persoonlijke assistent meer en meer, vooral omdat hij nu weer begint met het bezoeken van de kleine uithoekjes van het schip. En die slappe hielekliek maar lachen dat ik naar mijn persoonlijke assistent moet gaan om die druk in mijn hoofd te verlichten. Ik hoop dat hij daar ook heel snel flauw van is.

Stardate 185.08 – rond (44,40), snelheid 35, koers 54; puntoortjes: 391

En het kruimelspoor houdt op bij de Klingonbase [(61,57)], waar de Nakir zich verschanst heeft. Dat is heel mooi, hebben we straks een mooi opgelapte D7 die we kunnen stukschieten.

Echter het restant van Cleaver’s koekblikkenvloot is ook in zicht als object en wel op en rond [(51,80),sp40,k220]). Om de Klingon enigszins de oplaptijd te gunnen, gaan we kijken of we de eerst koekblikken kunnen onderscheppen.

Na ampel beraad gaan we ons toch richten op de Klingonbase, die dus toast moet worden. Zo willen we Cleaver daarmee dwingen het gevecht aan te gaan. We maken een omtrekkende beweging om daarna onverwachts toe te slaan. We gaan gemakshalve van uit dat Cleaver met zijn photons de Klingonbase al heeft voorbewerkt en dat de schildsterkte met de helft gereduceerd is, dan moet een phaser-salvo op korte afstand meer dan genoeg zijn. De Nakir beschouwen we dan als appeltje voor de dorst!

Na bemiddeling van de security-officier krijg ik nu meer rust. Helaas is zij nu meer de mikpunt geworden van mijn persoonlijke assistente en krijgt zij te maken met toenemende incidenten die veroorzaakt worden door de vertrouwelingen van mijn persoonlijke assistent.

Ik kan daardoor wel meer vaart maken met mijn pogingen om achter het geheim van de magneetbolletjes te komen. De ‘jasje-routines’ opent vele deuren, maar ik moet er wel voor oppassen dat we niet beiden tegelijk op het systeem bezig zijn.

Stardate 185.09 – rond (63,54), snelheid 35, koers 327; puntoortjes: 585

Oke, soms lukken vanzelfsprekende plannen dus niet. De schildsterkte van de Klingonbase was nog 65 punten en we hebben door een iets achterblijvende Krondor minder interne treffers kunnen plaatsen, in totaal slechts 161 intern, m.a.w. we kijken op een gemiddelde afstandje van 4 tegen een Klingonbase aan. Jammer, daardoor kunnen we de Nakir ook niet beschieten, als deze gekoppeld blijft. Een betere reden kan ik ook niet bedenken als een volledige havikenvloot op de drempel staat!

Het goede nieuws die wij deze beurt binnenkrijgen, is dat we niet beschoten zijn!

Cleaver is nog steeds als object aan de horizon te bewonderen. Megabyte en ik zijn snel klaar met onze strategie voor de komende beurten, we blazen het gammele KlingonBase om met één vurend Havik. De rest gaat onder de verhuller en we zoeken het Kzintikwadrant op.

Blijkbaar is mijn persoonlijke assistent alle pesterijen enigszins beu en is hij bezig met allerlei absurde spellen op het boordnetwerk. Hierdoor kan ik niet meer aan een stuk door neuzen. Dit zal weer een tijdelijke gril zijn.

Stardate 185.10 – rond (30,67), snelheid 35, koers 291; puntoortjes: 596

Een commandoteam vanuit de Krondor knipte de 11 touwtjes door waarmee de Klingonbase bij elkaar werd gehouden en daar viel het geheel uit elkaar. Daar Heer Hasenfratz in is gegaan op een uitnodiging, zien we nu alle objecten. Megabyte stelt een Romulaans rondje voor om de Kzinti te verwelkomen.

Het is niet te geloven, haalt die zak van mijn persoonlijke assistent een of andere virus van de Feringi binnen. De boordcomputer is daardoor besmet geraakt en het werken op de terminals wordt erg bemoeilijkt als elke 5 seconde een popup met aanbiedingen van nutteloze gadgets. Om te voorkomen dat deze verspreid wordt over de rest van de vloot, geeft mijn security officer de opdracht om de boordcomputer te schonen en de firewall te verbeteren. Gevolg van deze actie is dat mijn jasje-routines niet meer werken. Hier zal ik iets voor moeten verzinnen, heb nu de tijd ervoor, want mijn persoonlijke assistent is de komende vijf stardates de toegang tot de boordcomputer ontzegt. Ik kan dus voorlopig niets doen onder zijn account.

Ik zou eigenlijk het liefst de order geven hem aan de plasma-torpedo vast te binden en persoonlijk de lanceringsterminal bediend hebben, maar ja, dan had ik zelf mee gemoeten.

Stardate 185.11 – rond (36,65), snelheid 35, koers 255; puntoortjes: 596

Vercovinium-FE is wrak, helaas niet door ons, maar door de overgebleven Klingon. We blijven. Het rondje heeft niets opgeleverd, we blijven objecten zien. Dit begint wel eentonig te worden. Om het beetje spannend te maken, gaan we opsplitsen. Megabyte vermoedt dat de Nakir een behoorlijke puntenstand heeft en daar hij het volle goud binnen wil halen, moet die er aan geloven dat er niet met ons te spotten valt. Het andere deel kan zich dan concentreren op een tegemoetkomende Hasenfratz.

Ondertussen kan ik mij concentreren op het ontwerpen en bouwen van een nieuwe versie van mijn jasje-routines

Stardate 185.12 – puntoortjes: 596

Flottielje A (Magier en Sethanon)– rond (50,49), snelheid 30, koers 81;

Flottielje B (Zilverdoorn en Krondor) – rond (23,75), snelheid 30, koers 204.

Nakir en Procolita [(54,57,sp15,k270] worden gespot op afstandje 9, maar door hun lage snelheid worden wij ook geïdentificeerd. We zijn buikje-buikje. Een tegenvaller, we kunnen daarom maar één snelle aanval lanceren en maken dat we wegkomen. Het is overduidelijk dat Cleaver en Sky samenwerken. Om deze laffe daad te straffen, laten we flottielje B omkeren, ook al heeft deze een redelijke schietpositie op de Gagarin (afstandje 17) weten te verkrijgen. We laten ze zien dat niet met ons te spotten valt!

Een ruwe versie is klaar, ik heb het nu zodanig ontworpen dat het elk identiteit kan aannemen die ik wil. Ik besluit me te gaan vermommen als mijn security officer. Even kijken of er nog bijzondere bepalingen genomen zijn aangaande Megabyte en mij. Als er verrassingen bekokstoofd worden, wil ik daar graag op de hoogte gesteld worden. Ik kom niets specifieks, maar ik krijg wel een rode blos op mijn oortjes als ik wat persoonlijke materiaal doorpluis. Nooit gedacht dat een Romulaanse zulke gedachten konden koesteren. Ik begrijp nu waarom ze meer voor mij opkomt, terwijl ik altijd gedacht had dat het voor de Romulaanse belangen was. Misschien moet ik haar maar eens vragen of ze een keer wil borrelen.

Stardate 185.13 - puntoortjes: 621

Flottielje A – rond (71,34), snelheid 30, koers 81;

Flottielje B – rond (49,66), snelheid 30, koers.132

Inderdaad hebben we op elkaars zijschilden gevuurd waardoor beide partijen weinig gescoord hebben. Ook de schade is daardoor noemenswaardig, behalve dat Magier en Nakir elk schild 4 missen. Nu zijn de rollen ietwat omgedraaid. Nakir en Procolita kijken nu op ons achterste uit, het is dat de afstand gelukkig ‘middelmatig’ te noemen is: 17 AE. Met een beetje snelheid kunnen ze ons hard treffen, dus recht zo die gaat met maximale versnelling lijkt een goede optie te zijn. Helaas is door hun beweging onderlangs het niet gelukt om met flottielje B hun te locken.

Na ons overleg geeft Megabyte te kennen zich terug te willen trekken in zijn hut. Ik ga naar de commandoruimte om de orders door te geven, onderweg hier en daar een praatje maken met enkele sympathisanten. Geheel toevallig (leermeester: Toeval bestaat niet, toeval maak je!) kwam ik ook mijn veiligheidsofficier tegen die met mij enkele gevoelige kwesties wou bespreken. Op het moment dat ik, na deze noodzakelijke debriefing dat toch enige tijd in beslag nam, eindelijk de orders kon doorgeven, stormt Megabyte in zijn nachtgewaad met teddybeertjesopdruk en een dito slaapmuts de commandoruimte binnen, al roepend: “Wacht! Wacht!”

Hij sleurt mij mee naar de tactische tafel en zei: “Ik had een droom!” Met allerlei kleurige bewegingen zette hij zijn droom uiteen. Aangezien mijn leermeester ooit tegen mij zei dat je altijd moest luisteren naar gekken en dromers, zag ik na enig overpeinzingen de logica van zijn droom en kon ik mij wel er in vinden. Megabyte blaft de orders voor flottielje A de commandoruimte in: recht zo die gaat en vanaf de vijfde impuls scherp naar stuurboord. Verhullers aan, Plasma’s opladen en restenergie naar schild 3. Scan op Nakir vanuit Sethanon.

Flottielje B gaat ietwat versnellen en duikt ook naar beneden.

Hierna trekt Megabyte luid geeuwend zich terug naar zijn hok. Vanuit de commandostoel kijk ik naar de bewegingen en voor ik een beetje indoezel vraag ik me af of mijn leermeester ook te maken heeft gehad met nachtmerries.

Aargh, ik ontdek een ontwerpfoutje in mijn jasje-routines. Het laat een geheugenspoor achter op de laatst gebruikte terminal, waardoor het mogelijk kan zijn dat iemand anders het kan gebruiken.. Hopelijk is dat niet opgemerkt. Gelukkig maar dat Megabyte het de laatste tijd als enige in gebruik.heeft genomen.

Stardate 185.14 - puntoortjes: 621

Flottielje A – rond (78,26), snelheid 30, koers 261;

Flottielje B – rond (59,32), snelheid 35, koers 162.

Wat een mooie uitgangssituatie. Uit de scan blijkt dat Nakir & Procolita ook een tijdje rechtuit hebben gevlogen voor ze loodrecht naar beneden gingen en zo uitkwamen op [(68,16),sp30,k180]. Wij hebben ze daardoor in ons voorschild! Misschien niet helemaal optimaal (afstand 14 en hun DH op ons is -135), maar dit biedt perspectieven. Ook blijkt de Nakir 335 punten te hebben met een teamscore van 588. En dat terwijl elk Havik rond de 150 punten schommelt. Dus willen we het volle goud binnenhalen, dan moet dat Klingon kapot.

Megabyte komt geheel uitgerust de commandoruimte binnen met het net binnengekomen schaderapport van Magier. Procolita en Nakir hebben met 50 treffers schild 3 doorboord en zo enige niet noemenswaardige interne schade veroorzaakt. Daarnaast zijn er ook 10 treffers op schild 2 gekomen. Het beloofde pak rammel kunnen we dus beschouwen als een losse flodder, zoals we reeds dachten.

Nu is het aan ons om te laten zien dat we niets hebben met losse flodders. Vuren op tijd 1 op de Nakir. De verwachting is dat hij vanwege het missen van schild 2 volop gaat versnellen en richting een SB gaat, hetzij de Koekdoos van Cleaver of ons Haviksnest.. In dat geval zullen de plasma’s ons enige indicatie geven waar hij zich dan bevindt. Een tang-beweging wordt geplot.

De security-officer zegt toe het veiligheidsplan van de schepen onder de loep te nemen onder het genot van een heerlijk wijntje. Het is maar goed dat mijn persoonlijke assistent zich nukkend terug heeft getrokken in zijn kamer omdat hij zelfs niet bij het ontspanningsgedeelte van het systeem mag komen.

Stardate 185.15 - puntoortjes: 686

Flottielje A – rond (60,03), snelheid 30, koers 210;

Flottielje B – rond (76,6), snelheid 35, koers 187.

Nakir [(59,-12),sp34,k270] heeft 77 treffers te slikken gekregen door schild 3, wat hem blijkbaar op een groot energietekort heeft gebracht. Uit de korte-afstand-scan blijkt dat hij van de 24 generatoren in de afgelopen beurt nog maar 4 tot zijn beschikking heeft. Dat zal pijn doen!

Daar de Nakir afgelopen beurt 6 impulsen rechtuit gekoerst heeft voordat hij opzij ging, koersen wij met Magier en Sethanon recht op hem af in zijn zijschild en er is geen ontkomen aan voor Sky! Procolita is braaf met hem meegegaan, maar kan niets spectaculairs meer doen.

Boven ons zwerven de objecten van Hasenfratz rond, waarschijnlijk afvragend waar wij gebleven zijn. Het is alleen jammer dat het GA-schip Zilverdoorn nog maar op 139 punten staat. Komend beurt besluiten we het iets anders te doen, want Nakir loopt op haar laatste benen. Daarom een aanval op Procolita om deze alvast voor te bewerken op haar aanstaande ondergang. De enige die daar een stokje voor kan steken is een lage doelscore.

Niettemin heerst aan boord een jubelstemming, wat voor mijn persoonlijke assistent extra aanleiding is om nog meer de botte beer uit te hangen en te rotzooien. Het lijkt wel of hij met de dag verwaander wordt dat hij mij moet “assisteren” en daarom allerlei privileges toe-eigent als ware hij de Praetor zelf. Het is jammer dat zijn inlogverbod na deze beurt opgeheven wordt, maar het is weer een goede gelegenheid om mijn verbeterde jasje-routines te testen. Het doorspreken van de veiligheidsplannen was niet alleen bijzonder aangenaam, maar heeft ook tot nieuwe inzichten geleid. Is de security-officer soms vergeten dat mijn bevelvoering geen vrijwillige keuze was?

Stardate 185.16 – puntoortjes: 755

Flottielje A – rond (63,-18), snelheid 30, koers 270

Flottielje B – rond (43,-2), snelheid 35, koers 259

Weer is Magiër de gebeten hond en krijgt deze 47 treffers die schild 2 tot gruis hebben geschoten en een snelheidsbeperking van 23 AE/beurt opleggen. Het wordt heel leuk, daar De Nakir [(59,-11),sp1,k20] en Procolita [(64,-14),sp20,k330] dicht in de buurt zijn gebleven. Ook komend beurt kunnen wij onze lusten botvieren met een gespreide aanval. Hopelijk maken de plasma’s het af.

Zilverdoorn heeft eindelijk zicht op doelen in de vorm van Hasenfratz’s Kzinti’s, hopelijk kan daarmee de score van Mega opgevijzeld worden.

Dankzij de nieuwe inzichten, gegeven door de security officer, heb ik mijn jasje-routines aangepast en verkrijg ik sneller toegang tot de centrale computer en glijd ik moeiteloos door de hoogste beveiligingsniveau’s van de research-dossiers die de Praetor in zijn bezit heeft. Al druk scannend in het betreffend research-dossier vind ik de oplossing voor de magneetjes. En eigenlijk lag de oplossing al die tijd voor de hand: ompoling. Dat ik daar niet eerder op gekomen ben. Maar gezien de huidige ontwikkelingen is haast geboden. Daarom nodig ik Megabyte, de stafofficieren en onze assistenten uit voor een overleg over een onbeduidend onderwerp op een niet voor de hand liggend vergaderruimte, maar wel de enige die een mooie ronde gang heeft voor een ompolingsproces. Dat moet voldoende zijn. In het uurtje voor aanvang van het overleg breng ik de nodige aanpassingen aan. Het is nogal gekunsteld geworden, maar het zal werken. De saaie uurtjes overleg met uiteraard veel onsamenhangende dialogen en gekweel van mijn assistent moet ik dan maar voor lief nemen.

Stardate 185.17 – puntoortjes: 860

En zo geschiede het, een Romulaanse overwinning, we hebben gedaan wat de Praetor van ons verwachtte. De Praetor stuurt ons een gelukswensbericht en verwacht ons op een bepaalde plek om ons te ‘verlossen’ van ongewenste aantrekkingskrachten. Alle alarmbellen gaan af in mijn oren, daar het wel een heel bijzonder lugubere plek is, waar ongelukjes in een klein hoekje zoeken.

In de tussentijd wordt aan boord een bescheiden feestje gevierd. We hebben wel de overwinning behaald, maar niet alle lauweren. Ondanks ons vuur heeft de Nakir het overleefd en heeft deze met de HIS zijn GA-rang weten te behouden. Slim gespeeld van die oude vos. Megabyte moet zich tevreden stellen met een IN en ik met een promotie en uiteraard de eeuwige roem in de SO-annalen.

Epiloog sector 185

Zoals verwacht na het bereiken van de gewenste locatie, rennen onze persoonlijke assistenten en hun getrouwen richting de escape pods. Met een brede zelfvoldane glimlach op hun gezichten laten ze zich lanceren. Echter na de lancering grijpen de blijkbaar ex-persoonlijke assistenten plotseling naar hun hoofden en staren ze met grote ogen naar ons. Het ompolen van de magneetjes heeft gewerkt. Hun noodlot tegemoet vliegend laat ik nog een heel duidelijk ‘Bye-Bye’ horen en sluit de communicatie af. Nadat ik dat gedaan heb, sta ik plotseling stil bij het feit dat ik niet eens de naam van mijn assistent weet en daarom geen naam op het grafzerk plaatsen kan. Nu ja…sommigen wil je gewoon naamloos laten. Een schittering aan de horizon laat zien dat die magneetjes behoorlijk krachtig zijn ondanks hun nano-formaat.

Megabyte geeft een ferme klap op mijn schouder en laat met een brede lach weten dat hij niets anders verwacht had van mij. Hij had namelijk al gezien dat ik bezig was het systeem te kraken en gezien mijn goede vorderingen daarin heeft hij wat anders bekokstoofd, gebruik makend van mijn jasje-routines. Op mijn frons geeft hij te kennen dat de Praetor voor zijn aandeel in deze zege natuurlijk ook beloond moet worden. Na zijn verdere uitleg kan ik alleen maar glimlachen om deze creativiteit van Megabyte, om meteen een mentale log in mijn achterhoofd te maken dat de toch al zware beveiligingsmechanismen van de databanken van Elvesham met onmiddellijke ingang een factor 25 verhoogd moeten worden voor het geval deze creativiteit zich tegen mij gaat keren.

Ik geef orders om het steven te wenden richting de Herberg, tenslotte werd ons laatste bezoek aldaar nogal bruut onderbroken en moeten we het nodig weer oppakken. Megabyte knikt instemmend! Ook mijn security officier gaat glimlachend op mijn uitnodiging in en geeft, met een breder wordend glimlach, aan dat ze het graag eens nader wilt hebben over de techniek van mijn jasje-routines, die ze niet kon hacken.

….

De Praetor zet zijn terminal aan en krijgt de bevestiging die hij lezen wou. De nano-technologie heeft gewerkt, maar vraagt zich ondertussen af waarom zijn assistenten maar geen contact opnemen. Wel ziet hij een schijnbaar oud ongelezen berichtje van één van zijn assistenten staan en opent het argeloos.

Helaas kan door hevige optredende storingen in de Romulaanse verzendprotocollen geen adequate verslaglegging van het gebeuren worden gegeven, maar de Praetor zal Mega’s cadeautje ongetwijfeld niet gewaardeerd hebben…