Spelverslag SO 147 – een kort uitstapje

Proloog

Ergens op de brug van de Silantro-Ro, in sector 150 ving de communicatieofficier een inkomende transmissie op. Hij zag direct dat hij het bericht meteen naar de gezagvoerder moest doorsturen.

“Intergalactisch bericht voor u commodore!”

Cleaver ging rechtop zitten in zijn stoel, om imposanter over te komen op wie het ook was die hem nu wilde spreken. Hij veegde nog snel een stofje van zijn drie Zilveren Manen.

“Zet maar op het scherm,” beval hij.

Sun Tsu verscheen in beeld en aan zijn kapiteinsstoel te zien zat hij in een Federale kruiser. Hij was een voormalig teamgenoot uit de tijd dat The Green Team de sterrenstelsels onveilig maakte, dus Cleaver gunde hem natuurlijk graag een audiëntie. Het leek alsof Sun Tsu er wat verslagen bijzat...hij zag er ook moe uit – wat zou er aan de hand zijn?

“Ik wilde je wat verzoeken,” sprak Sun Tsu. “Zou je mijn expedities in sectoren 138 en 147 kunnen overnemen?” De vraag kwam er met een apologetische toon uit. Kennelijk was er iets goed mis.

“Wat speelt er?” Het was een logische vraag van Cleaver, die zo´n verzoek niet verwacht had.

“Ik eh, ik heb teveel verplichtingen elders. Die nopen mij om in ieder geval tijdelijk mijn activiteiten als gezagvoerder op te schorten. Meer kan ik er niet over zeggen. Ik heb contracten lopen bij de Federatie in sector 138 en de Klingons in 147. Voor zover ik weet, heb ik deze dubbele loyaliteit geheim kunnen houden voor beide rijken.” Sun Tsu keek en klonk er serieus bij.

“Hmmm, in sector 138 kan ik je niet van dienst zijn. Mijn co-commandant in sector 150, Darth Vader, is daar druk in gevecht en wegens loyaliteit aan hem wil ik me daar niet in mengen. Sector 147 zou kunnen, hoe is de situatie daar?” Cleaver sprak de vraag hoopvol uit, maar de lichaamstaal van zijn gesprekspartner verraadde weinig goeds.

“Mijn slagkruisers zijn op de Romulanen van Eddie Butcher en Daryl gestuit – het verloopt tragisch voor me,” was het eerlijke antwoord van Sun Tsu.

“Nou vooruit dan maar, maar ik sein het Klingon Oppercommando wel door dat ik er geen geld voor wil hebben en dat me niks aangerekend wordt – ik doe dit als een vriendendienst naar jou toe. Overigens, als ik je ooit kan helpen door samen een sector aan te vallen, dan bied ik graag mijn diensten aan.”

“Afgesproken! En je aanbod neem ik in beraad.” Er leek wat vrolijkheid terug te keren op het gelaat van Sun Tsu. De transmissie werd beëindigd.

Wat zou Sun Tsu toch tot zo´n abrupt afscheid hebben kunnen dwingen? Zouden de Klingons een prijs op zijn hoofd hebben gezet voor het dreigende verlies in sector 147? Nee, dat is onwaarschijnlijk, want dan zouden ze zeker geen door Sun Tsu voorgedragn vervanger accepteren – als de Klingons eenmaal bloed willen zien, deinzen ze nergens meer voor terug. En de Federatie dan? Volgens de laatste berichten doet Sun Tsu het daar aardig, dus vanwaar de onvrede? Wellicht dat hij schulden heeft of...of...wacht eens even – zou Sun Tsu ook slachtoffer zijn van mijn kwelgeest, groot admiraal Zhjors, de gevaarlijk charmante chanteur? Is die grijsaard pissig op Sun Tsu, of heeft hij het vertrouwen opgezegd in de goede afloop van sector 138? De naam Zhjors bleef lang doordreunen in de gedachten van Cleaver. Hij was het dubbele verraad van de groot admiraal nog niet vergeten...

“Maak die laatste ingekomen transmissie ontraceerbaar!” Met dat bevel wilde Cleaver Sun Tsu een voorschot op diens onderduiking geven. Laat Sun Tsu maar even veilig tot rust komen – hij duikt vast wel weer op.

Inleiding

Tsja, die arme Sun Tsu moest helaas stoppen met Sterren Oorlog, al verzekerde hij me ervan dat het om een tijdelijke pauze zou zijn en geen pensionering. Hopelijk kunnen we ooit nog eens een potje samen spelen! Onderwijl zou ik mijn best doen om zijn Klingons door sector 147 te loodsen, al bleek het van begin af aan een lastige klus. Aangezien ik liever de eer of de smet van mijn eigen prestaties in mijn rating terug wil zien, liet ik de spelleider weten dat dit spel niet mee zou tellen.

Laten we eens kijken wat ik gekregen heb?

Beurt 3

Nou, dat ziet er behoorlijk vervelend uit! Laten we eens beginnen met het introduceren van de deelnemers: Eddie en Daryl voeren de Romulanen aan en dat blijkt vooral uit hun scheepsnamen; dan doet Mordante ook nog mee. Het vierde team blijft vooralsnog anoniem.

En waar begin ik eigenlijk mee. Hoera! Ik heb nog vier Klingons! Oh wacht, dat is niet helemaal waar. De Romulanen moeten er de vorige beurt warmpjes bij hebben gezeten, want zij weten twee D.VII´s zo te slopen dat ze al afgeschreven zijn. Zo is de Victory-Kl getrakteerd op 81 en 69 treffers door schild 1. Bam, dat zal de Romulanen flink wat puntjes opleveren. Het schip is met 86% interne schade niet eens bijzonder kapot, maar de maximumsnelheid van 8 en vooral de twee overgebleven EE (waarvan één accu...) doemen dit schip. Met 45% sensors is het niet eens een afscheidsschot gegund, zodat de Victory-Kl op 0 punten gaat eindigen – toch maar even omdopen tot Defeat-Kl?

De War-Kl is er weinig beter aan toe. Met 61 en 84 door 1 is deze ongeveer even zwaar beschadigd als de Victory-Kl. Er is wel meer EE over, namelijk 4, maar helaas is dat vanwege 3 accu´s... De snelheid is nog 11 en de interne schade 90%. Met 9% sensors zal ook dit schip niet meer van de 0 punten afkomen. Gek genoeg heeft deze slagkruiser al wel gevuurd op de Romulanen! Maar liefst 5 treffers die allemaal op SV insloegen. Uit het spelverslag van Eddie Butcher bleek later dat de Daddy Rilee-Ro iets te dichtbij was gekomen en door de radar van de D.VII was gesnapt. Vanwege een afstandsorder schoot Daddy Rilee-Ro net vóór T2 en Sun Tsu juist óp T2, anders had het wat slechter kunnen aflopen voor de Romulaan. Jammer!

De situatie was zorgelijk. Sun Tsu had zijn schepen in twee duo´s gesplitst; één duo rond 3,25 en het andere rond -2,45. Helaas werd van elk duo één slagkruiser dodelijk getroffen, zodat de twee intacte schepen op afstand 22 van elkaar lagen. De Romulanen lagen dichter bij elkaar, zo bij 9,19.

Tijd voor een hergoepering bij mijn sterbasis – een terugtocht onder vuur lijkt me de enig haalbare kaart. Alleen mijn Bloodwine-Kl identificeert Romulanen, alle vier nog wel, dus de teamscore zal dadelijk niet veel toenemen. Ik ga voor twee tijdsorders op de deadly Ride-Ro en bereid me voor op het ontvangen van een hoop Phaservuur.

Beurt 4

En daar gaat slagkruiser nummer drie! Bloodwine-Kl scoort maar liefst 10 hele punten door 28 op 4 te plaatsen, maar moet wel 116 door 3 incasseren. Met die 86 interne treffers is ook dit schip passé. Hoewel er nog 6 generators over zijn, is er niks meer mee te beginnen. De sensors staan op slechts 1%, zodat er wederom geen afscheidsschot mogelijk is. In tegenstelling tot eerdere voorspellingen blijkt een afscheidssalvo voor Victory-Kl alsnog mogelijk. De Romulanen zijn namelijk vlakbij gaan liggen. Ze liggen op afstand 6-7 in het zijschild en ondanks de 45% sensors gaat dat toch iets opleveren: aan de linkerbreedzijde zijn alle wapens defect, maar de rechterbreedzijde die op de Romulanen gericht is, is nog voorzien van alle vuurmonden! Wat een cadeautje. Deadly Ride-Ro krijgt een breedzij (minus de disruptor, waar geen EE voor beschikbaar is) en Dial Red Dye-Ro een afstandsorder van 15 voor de Zware Phaser, al had ik weinig hoop dat dit schip voorbij T1 zou komen! Bovendien was het maar de vraag of ik de Romulaan wel in mijn voorschild zou krijgen, maar ach, anders doe je helemaal niets met die tweede vuurorder he.

Ik had eigenlijk gedacht dat Victory-Kl al wrak zou zijn nu, maar de Plasma Torpedo´s waren kennelijk twee beurten terug al op de Bloodwine-Kl gestuurd. Die zullen dat beestje nu wel afmaken, zodat Eddie en Daryl hun Phasers vrij hebben voor de Victory-Kl en de Honor-Kl. De War-Kl ontving 19 treffers en zonder schilden was dat teveel. Die Honor-Kl gaat ook nog iets leuks doen. Kennelijk waren Eddie en Daryl in de veronderstelling dat ik me zou concentreren op de Daddy Rilee-Ro en hadden zij deze solo laten vliegen met als eindpositie 3,18 en koers 356 op snelheid 35. Laat nou net mijn Honor-Kl op 5,20 liggen, met snelheid 30 en koers 115! Met een Defensieve Hoek van 119 kreeg ik een tweede cadeautje van de heren deze beurt, al bleef het wederom beperkt tot een breedzijde.

Mijn sterbasis gaf aan dat er vier vijanden aan de poort stonden. Dat kon ik even niet hebben, dus stuurde ik een bericht naar de Federatie en Kzinti in de hoop contact te kunnen leggen. Ik had nog steeds hoop om in ieder geval de Honor-Kl te redden, maar dan was mijn sterbasis wel essentieel. Tevens zag ik meteen in dat de Romulanen nou al zoveel punten hadden (tegen de 500 in de volgende beurt) dat alleen een grote coalitie die knapen nog van de winst kon houden. De Federatie reageerde in de persoon van Mordante die aankondigde wel Photons op mijn basis te sturen maar deze nog niet wrak te schieten. Hij had wel oren naar een anti-Romulaanse samenwerking.

Beurt 5

Zoals verwacht stierven de Victory-Kl en Bloodwine-Kl een trieste dood. De laatste werd door vier Plasma Torpedo´s uiteengereten, terwijl eerstgenoemde aan gort geknald werd door 56 treffers van Deadly Ride-Ro. Mijn eigen vuurorders leveren 49 door 2 en 5 op 3 van Daddy Rilee-Ro op. Het levert 30 punten op en met het ene punt dat mijn sterbasis weet te scoren komt de teamscore nu op 41. Omdat ik eerst niet had gemerkt dat Deadly Ride-Ro mijn Honor-Kl niet kon zien, zou de schade meevallen. Deze bleef beperkt tot 30 op 2, 17 op 3 en uiteindelijk 16 door 3. De 5 interne treffers vernielden helaas wel 4 generators en beperkten mijn snelheid tot 39. Verder was er weinig mis...behalve dan dat de Romulanen van de radar waren verdwenen!? Wel zag ik vier objecten rondom mijn sterbasis, dus dat konden alleen de Federalen van Mordante zijn. De overige drie objecten werden door hun lage snelheid als Plasma Torpedo´s ontmaskerd. Hmmm, dit gooit wel roet in het eten. Het coalitieplan vereiste toch dat de Romulanen me bleven achtervolgen en dan bij mijn sterbasis tegen een Federale verrassing opbeukten...

Overigens was de vuurorder van Victory-Kl op T1 niet afgegaan, maar ik kan me niet herinneren of ik dat toen wel gemerkt heb. Over een herdraai kan ik me ook niets herinneren, dus waarschijnlijk heb ik het echt niet gezien.

Nu eerst even proberen te koppelen en dan maar eens zien of de Romulanen nog mee wilden spelen. Proberen want met een maximumsnelheid van 39 (jaja, na 5 interne treffers) kon ik de afstand tot de sterbasis van 48 in theorie alleen overbruggen als ik die maximumsnelheid zou repareren en tegelijk met pakweg 8 zou versnellen.

Beurt 6

Mooi plan, maar helaas niet gelukt. De maximumsnelheid werd niet gerepareerd, zodat ik niet kon koppelen. De Plasma´s zijn dichterbij gekomen, maar omdat ik nog op hoge snelheid beweeg weet ik nu zeker dat die niet meer kunnen inslaan. De Federatie pakt weer wat puntjes op mijn basis en mijn basis wist de teamscore met 7 punten te verhogen tot 48.

Het forum verschaft antwoord op de vraag waarom de Romulanen me niet achtervolgd hebben: de Kzinti knabbelen aan hun sterbasis en in plaats van karakteristiek maniakaal te reageren door die sterbasis aan zijn lot over te laten, hebben Eddie en Daryl uitgerekend deze sector en dit moment uitgekozen om een geweten te ontwikkelen – ze gaan achter de Kzinti aan!

Mordante leest dat forum natuurlijk ook en hij had me al aangekondigd niet teveel tijd te willen verspillen: hij wil mijn basis pakken voor de puntjes. Op zich terecht hoor, want nu de Rommies in hun eigen kwadrant zijn, is er van de coalitie niets terechtgekomen. Het is gewoon nutteloos om verder te gaan zo. Ik ga alvast een positie kiezen vanwaar ik alsnog een zelfmoordaanval op de Federatie kan doen. Geen grote reparaties dus, maar gelukkig was de vuurkracht van mijn slagkruiser niet erg aangetast; alle sensors en wapens op maximale effectiviteit! Ik vertraag met 9 naar snelheid 30 om de sensors een betere kans te geven. Hoewel ik een redelijk idee heb waar Mordante gaat eindigen, weet je het nooit zeker.

Beurt 7

Jammer, die schuiten liggen met afstand 18 net wat te ver...ik had niet moeten vertragen met 9, want dan had ik nu op afstand 9 gelegen en was het nog leuk geworden ook! Dan had ik maximaal versneld, de schilden uitgelaten en op afstand geschoten...dat had nog zomaar een kapotte Fedfiets kunnen opleveren! Maar nu niets van dat alles: omdat ik flink wat afstand te overbruggen had, moest ik de schilden aanzetten en versterken. Daardoor kon ik ook al niet meer versnellen. De Tris Buffer-Fe (vast een term uit het geluidsinstallatiewereldje waar Mordante zo graag verkeert) werd het doel van mijn vuurorders die op T4 en A4 zouden losbarsten. Ik koos voor afstand 4 omdat het wel in één keer moest lukken... Ondertussen wist ik dat Darth Vader Mordante met tactische tips bijstond. De kwestie voor hun was natuurlijk de vraag of Eddie en Daryl al aanstaande beurt zouden winnen, of pas de beurt erna. De Federatie was gedwongen om op mijn Klingon te vuren, maar er zaten nog meer punten verstopt in mijn sterbasis en Mordante zou niet in staat zijn om beide tegelijk op te ruimen. Er werd over en weer gecommuniceerd om deze vraag op te lossen, al zou ik het antwoord pas in beurt 8 zien!

Beurt 8

Het mocht allemaal niet baten: de Federatie schoot eerder. Spijtig hoor, want ik had graag nog een M-Klasse Kruiser op mijn naam gezet. Zoals ik al zei, ik had niet moeten vertragen in beurt 7. De Federatie kreeg nu teveel tijd en met vier tegen één konden zij ruimere vuurorders plaatsen. Zij schoten in totaal 200 treffers door mijn schild 1. Spelleider Megabyte onthulde nog dat Mordante op T3 schoot.

Conclusie

Nou, zo´n spelletje invallen kan behoorlijk vermakelijk zijn! Je krijgt de kans om buiten je rating en promoties om lekker leip te doen. Zo heb je geen commandoschip om je om te bekommeren...geen HIS, geen ZM etc. Je hebt gewoon nergens zorgen om en dat maakt je acties onvoorspelbaar en leuk. Daarbij kon ik eens lekker veel op het forum schrijven, want normaliter doe ik dat liever niet te vroeg in een spel. Informatie weggeven kan nare gevolgen hebben, maar in zo´n invalpotje is dat aanzienlijk minder problematisch. De tegen- en medestanders waren vriendelijk en die wil ik bij deze bedanken voor hun deelname. Nadat ik wrak was gegaan, maakte Baras zich bekend als de Kzinti. Eddie en Daryl wisten wel raad met de poezebakken, zodat zij uiteindelijk in beurt 9 wisten te winnen. Via Eddie is dat relaas in een amusant spelverslag vastgelegd. Door die extra beurt slaagde Mordante erin om mijn sterbasis alsnog af te maken. Daarmee werd elk spoor van het Klingonrijk in deze uithoek weggespoeld. Het was tevens de beste teamscore van Mordante tot nu toe, met 461 punten.

Baras deed het niet kwaad, maar had op twee momenten de Romulanen harder kunnen raken; wellicht had hij zelfs nog een schip van Eddie kunnen mollen. Ik beleefde de laatste beurt vanaf de zijlijn en dat is pas één keer eerder gebeurd in mijn carrière...ik herinner het me nog goed hoor, dat was ergens in 1995!

Is getekend,

Commodore Cleaver