Spelverslag SO 139 – bizar spel
Proloog – Sterrendatum 20082104
Excerpt uit het logboek van commander Cleaver: “Ik was
nog maar nauwelijks in sector 137 de Kzinti Hegemonie aan het
vertegenwoordigen, of de Klingons riepen me op om me naar sector 139 te begeven,
alwaar ik hun logge slagkruisers naar de zege zou moeten leiden. Na mijn
eerdere optreden in sector 131 namens het Klingon-rijk had ik zo´n aanbod niet
verwacht, maar wie weet zitten ze financieel moeilijk of kunnen ze niemand
anders vinden. Ik kan het niet weigeren, want ik heb nog veel goed te maken.”
Inleiding
Omdat SO 139 zo vlak na spel 137 van start ging, droeg
ik hier nog de rang van commander.
De scheepsnamen waren ouderwets Cleaveriaans en
ditmaal gebaseerd op de Dragonlance D&D wereld, met name het werelddeel
Krynn. Dat de namen hier en daar wat Latijnse invloeden hebben is vast toeval…
Ik koos voor Xak Tsaroth, Pax Tharkas, Palanthas en Solanthus. Dat zijn
allemaal geografische namen die van belang zijn voor het verhaal van de Dragonlance
Chronicles Trilogy. Het enige fort in dit rijtje is Pax Tharkas, waarvan ik
vond dat het passend zou zijn als dit schip mijn commandoschip werd.
Beurt 0
Zo, de schepen liggen op wanordelijke wijze in het
noordwestelijke kwadrant – tijd voor actie dus. Om de schepen beter te
groeperen geef ik verschillende koers- en snelheidswijzigingen. Die laatste
variëren van 9 tot 16. Alle overige EE gaan naar de Phaserbanken.
Eén van de tegenstanders is Malurax, de kapitein die
ik in sector 129 was tegengekomen. Ik weet niet welk scheepstype hij bezit,
maar hij schrijft wel elke beurt een verhaaltje op het forum.
Beurt 1
De schepen liggen dichter bij elkaar rond -21,39, maar
perfect is het nog niet. De snelheden lopen flink uiteen en het belangrijkste
is dat ik die ga egaliseren. Ik geef wat standaardorders, zonder
koerswijzigingen, zodat de snelheden op 19 en 20 uitkomen. Daardoor zou mijn
commandoschip achteraan komen te liggen. Toch houd ik een slecht gevoel over
aan deze orders…er klopt iets niet. Wat nou als dit te voorspelbaar is? Wat nou
als…? Ik heb nog een gevoel dat ik meer met de koers moet doen; iets
verrassends, iets noordelijker. Ach, hoe groot is nou de kans dat ik nu meteen
voor de Federatie of zo eindig?
Beurt 2
Oh, die kans was dus 100%! Potverpillepap, dit ziet er
bar slecht uit. We zien elkaar op afstand 22 tot 25 en natuurlijk hoofdzakelijk
in elkanders voorschilden. De Federalen vliegen 14, dus had ik maar niet
vertraagd, dan lagen we veel dichterbij. Vooral het uitblijven van
koerswijzigingen van mijn kant wraakte zich nu: ik was Photonvoer, terwijl ik
nota bene gedacht heb aan een verlegging naar het noorden.
Tja, ik moet het er maar mee doen. De tegenstander is
kennelijk fan van tanks, gezien de scheepsnamen T-90-Fe, Abrams-Fe, Le Clerc-Fe
en Leopard-Fe. Toegegeven, sommige Defensieve Hoeken waren niet heel gunstig
voor de vijand (tenminste één schip had me niet in zijn voorschild), maar als
de Federatie dit stukje uitspeelt zoals het hoorde, dan zou ik nu anderhalf à
twee schepen kwijtraken. Geen lekker begin hoor!
Het ziet er zo slecht uit dat ik aanneem dat ik maar
met twee volwaardige Klingons ga terugschieten: ik schiet alles op de
Leopard-Fe met T4 en A10 als orders. Daarbij versnel ik naar 35 om de afstand
zo snel mogelijk te verkleinen. Door de koers licht noordwaarts bij te stellen
hoop ik recht voor de Leopard-Fe uit te komen – die schuit mag me niet ontgaan!
Beurt 3
Pffff! Speel ik tegen een eerste officier of zo? Dat
nam ik wel aan, en heb zelfs via de spelleider een bericht verstuurd naar de
Federatie om de eerste officier in kwestie mijn hulp aan te bieden na dit spel.
De arrogantie ten top natuurlijk, maar eerlijk is eerlijk: zelden in de
geschiedenis van de Federatie heeft iemand zo´n uitstekende uitgangspositie
verkwanseld. Wat is er nu gebeurd? Die Federaal heeft zijn Photons verdeeld
over drie schepen… De vierde M-Kruiser heeft niet eens Photons gevuurd. Dus, ik
had drie schepen met gehalveerde voorschilden. Wat helemaal onverklaarbaar was,
was dat ik geen enkele Phasertreffer had ontvangen. Wat? GEEN PHASERS? De
vijand heeft of zijn vuurorder helemaal verprutst door een T10 order te geven,
toen ik al op afstand 25+ lag, waarop de achteruitschietende Normale Phasers
geen bedreiging meer vormen, of hij heeft gewoon helemaal geen vuurorder
gegeven. Het eerste is het waarschijnlijkste, maar dat maakt allemaal niet uit.
Ik kwam hier vanuit een benarde positie opeens als overwinnaar uit de strijd.
Sterker nog, ik had spijt dat ik slechts één M-Kruiser tot doelwit had gekozen,
want nadat er 81 en 96 door schild 1 van Leopard-Fe gingen, deden mijn andere
schepen nog eens 75 en 86 treffers die geen enkel puntje opleverden! Helaas,
andere vuurorders hadden een tweede Federaal wrak kunnen opleveren. Palanthas
opende de score met 41 punten, Solanthus met 96. De 81 treffers van Palanthas
waren verdeeld in 40 op het schild, 21 intern en 20 op SV. Interessant genoeg
heeft Solanthus met een score van 96 precies evenveel punten als dat deze
treffers deed. Dat kan twee redenen hebben: of Leopard-Fe is wrak gegaan op 0
generators, of op precies 76 treffers van Solanthus. Dat laatste is
waarschijnlijker, want ik meen dat een schip met 0 EE pas aan het einde van een
beurt als wrak wordt geteld. Desondanks zijn er twee schepen wiens vuurorders
tegelijk afgingen met de anderen, zonder punten te krijgen en 76 plus 21
interne treffers is toch 97, wat zomaar genoeg kan zijn om een wrak te
produceren. De teamscore opende op 137.
Deze beurt hielp me zomaar in het zadel. Ik was
voorbij de Federatie gevlogen, had ze een beuk van jewelste gegeven en kon nu
lekker doorvliegen naar de Federale sterbasis, alwaar ik mijn commandoschip van
de nul punten zou halen. Gelukkig had ik het doel door te versnellen al op
afstand 24-25 voor me liggen. Vervolgens zou ik omdraaien voor een nieuw
gevecht, maar dan met tegen de 400 punten. Ik had meerdere redenen voor deze
actie. Drie voorschilden waren gehalveerd, de Federatie lag achter me en ik
moest moeite doen om ze te bereiken en er waren vier extra objecten
waargenomen. Deze kwamen op vrij hoge snelheid uit het zuidwestelijke kwadrant
aangestormd. Ik vond het opportuun om deze nieuwe dreiging eerst op de resten
van de Federatie te laten stoten.
Zelf eerst maar de sterbasis kraken. Omdat mijn
commandoschip nog geen punten had, wilde ik daarmee de klapper maken nu. Ik
tekende een ingewikkeld plan uit waarbij ik over twee lijnen zou aanvallen om
een tweede schild te pakken en mijn vlaggenschip de interne schade zou
verzorgen. Op de tekening zag het er allemaal goed uit! Ik liet sommige
Disruptors uit omdat ik niet teveel interne schade wilde scoren met die
secundaire schepen.
Teamscore: 137
Beurt 4
Teamscore 295? Dat hadden er toch veel meer moeten
zijn!? Wat ging er mis. Oh jeetje, zoveel…? Het volgende is me overkomen: door
de afronding die ik op papier niet helemaal kon uitvlakken, is mijn vloot op de
momenten dat mijn vuurorders afgingen niet in de juiste wapenhoek geweest. In
plaats van dat alle Phasers vuurden, vuurden er slechts een Lichte en Normale
Phaser (plus een Disruptor), althans bij al mijn schepen behalve Solanthus die
wel gewoon netjes alles schoot. De volgende schade werd uitgedeeld:
Xak Tsaroth: 47 op 2
Pax Tharkas: 75 op 1
Palanthas: 47 op 2
Solanthus: 122 door 4
Juist, er was dus één schild teveel gepakt door de
afronding! Dat was bijzonder naar, want uit het overzicht blijkt al dat alleen
Solanthus intern wist te raken. Pax Tharkas was tot ongeveer afstand 1
genaderd, maar als die andere wapens ook gevuurd hadden, waren daar nog zo´n
110 treffers bijgekomen. Dat drie schepen niet de juiste wapenhoeken hadden bij
deze aanval stelde me diep teleur. Natuurlijk had ik flink gemanoeuvreerd, maar
ik had toch wel verwacht dat ik nog genoeg marge had ingebouwd om de afronding
teniet te doen. Slechte zet hoor, want het hele verhaal wordt nu nog erger. Ten
eerste was daar het tegenvuur van de sterbasis: 45 door schild 2 van Xak
Tsaroth en maar liefst 74 door schild 2 van Palanthas! Echter, de Federale
aanvoerder nam alsnog een kleine wraak voor zijn beroerde optreden een beurt
eerder: hij wist twee Photons te raken door schild 3 van Xak Tsaroth. Ik had al
gezien dat er één of twee Federalen me konden waarnemen, maar dat het
uitgerekend die ene brik was die nog Photons kon vuren had ik niet voorzien.
De interne schade van Xak Tsaroth was 24% en wonder
boven wonder was er aan serieuze schade weinig te melden: sensors op 66% en één
Lichte Phaser defect. Desondanks gaf ik geen stuiver meer voor dit schip, want
mijn vloot was na het vuren voorbij de sterbasis gevlogen. Ik was er met hoge
snelheid naartoe gegaan en had dus weinig bewegingsruimte en ik wilde niet
vertragen omdat dat ten koste zou gaan van de SV en omdat de achtervolgende
vijanden dan meer kans hadden mij nu alsnog te identificeren. Nu betaalde ik de
zware prijs voor mijn desastreuze aanval: Xak Tsaroth lag op afstand 4 met een
kapot schild naar de sterbasis toe. Palanthas lag nog net met zijn kapotte
schild 2 naar de sterbasis op afstand 3... Deze schuit had al 45% interne
schade, en moest 11 generators missen evenals beide Normale Phasers. Daarnaast
waren de sensors tot 48% gedaald.
Ik werd behoorlijk radeloos van al deze conclusies.
Als de sterbasis op T1 zou vuren, kon ik niet verhinderen dat twee van mijn
schepen de geest zouden geven. In plaats van met vier schepen een score van 400
of meer te hebben en dik voor te liggen op alle concurrenten, zou ik nu
gehalveerd worden terwijl mijn achtervolgers me in de nek hijgden…
Plan voor volgende beurt? Tja, met de verwachting dat
de objecten of met elkaar gaan bakkeleien of achter mij aan komen, leek het me
beter om een grote draai naar links te maken zodat ik of dadelijk kon
meevechten of er juist afstand tussen mij en de achtervolgers ontstond.
Teamscore: 295
Beurt 5
Het ging redelijk zoals verwacht: de sterbasis trakteerde
mijn beschadigde schepen op een pak interne treffers. Xak Tsaroth kreeg 48 door
3 zodat deze nu ten dode opgeschreven was. Niet dat de interne schade van 63%
zo erg was, maar de maximumsnelheid van 9 wel! De Federatie lag opeens voor dit
schip op afstand 12-13 dus dit zou de laatste beurt worden. De Palanthas was
zo´n eervol afscheid niet eens gegund: de sterbasis schoot het beestje op T1
wrak, met 59 treffers door 2. Mijn blunder van zojuist werd me nu nog harder
ingewreven, want de sterbasis ging wel wrak, maar niet door mij. Al mijn
vuurorders waren netjes afgegaan, maar iemand anders had het beestje wrak
geschoten. Die punten hadden van mij moeten zijn! Het leek erop dat de
Federatie en Kzinti niet op elkaar geschoten hadden: de Defenders moeten de
sterbasis wrak hebben geschoten want niemand anders kon de vuurorder hebben
gegeven.
Zucht. Het hergroeperen links van de restanten van de
sterbasis (rond 37,63 met koers 155) had wel geholpen. Een serie van 11
objecten sierden de radars van mijn resterende smaldeel (Pax Tharkas en
Solanthus). Iedereen had elkaar gevonden nu en ik vond het positief nieuws. Aan
de coördinaten te zien waren de Romulanen nu in staat om wat tegen de Kzinti te
ondernemen. De Kzinti hadden namelijk de basis afgemaakt, dus zij waren nu de
grootste bedreiging. Ik kon niets identificeren, en er was een kansje dat ik
zelf door sommige objecten waargenomen werd. Desondanks meende ik dat men te
druk bezig zou zijn met de aanstormende Romulanen…
Om de een of andere reden nam ik te makkelijk aan dat
ik nu niet meer de prioriteit zou zijn: zoveel rassen op elkaar, dan zouden
mijn schepen toch niet meer zo´n bedreiging vormen? Ik ben toch zo goed als
gehalveerd en uitgeschakeld voor de teamwinst?
Op tijd 1 vuurt Xak Tsaroth een afscheidssalvo op
Abrams-Fe – ik verwacht dat dit schip het einde van de eerste impuls niet meer
zal meemaken. De andere twee schepen maken zich er op een koers van 170 met
snelheid 45 uit de voeten, zonder veel tactisch gedraai.
Teamscore: 340
Beurt 6
Juist, ik was dus kennelijk nog wel een dreiging. De
Federatie en Kzinti spelen samen, want ze hebben op mij geschoten in plaats van
op elkaar. Mijn eerdere vermoeden dat ze met elkaar spelen was juist, aangezien
de ideale kans om elkaar af te knallen was blijven liggen. Xak Tsaroth was op
impuls 1 wrak gegaan, maar had nog 19 treffers op Abrams-Fe geplaatst…en die
gingen allemaal intern! Waarom Yoritomo in deze situatie het schild uitliet is
me wederom een raadsel – er was niks mee te winnen, zeker als er toch niet op
de Kzinti werd gevuurd. Kennelijk was Yori bang dat als hij met schilden
schoot, Xak Tsaroth niet wrak zou gaan. Alle Federalen schuiten (3) tezamen
vuurden 248 treffers.
De Kzinti hadden hun vuurorders beter voor elkaar,
helaas. Ik had meer tijd en aandacht moeten besteden aan de beurt en veiliger
moeten vliegen. Vanwege hun verbond konden de Kzinti zonder schilden flink
uithalen. Solanthus moest er echt aan geloven: met 54 en 56 door 4 ontstond er
55% interne schade. Er waren slechts twee wapens defect en er waren zowaar nog
16 generators over, maar de maximumsnelheid stond op 8! Op deze afstand van
mijn sterbasis (107, ofwel 13 beurten) en met Raketten op de radar was dat een
doodsvonnis. Mijn commandoschip kwam er genadig vanaf: schild 4 sneuvelde, maar
de handvol interne treffers vernietigden geen enkel systeem. Nog maar drie
beurten geleden lag ik het meest op koers om deze sector te claimen. Nu bleef
er slechts één gevechtswaardig schip over. Aangezien het mijn commandoschip
betrof, weigerde ik op te geven, al was me duidelijk dat alle normale plannen
van de baan waren. Op de radar verschenen de Romulanen en aan de scheepsnamen
te zien was het niemand minder dan Quasimodo die aan de touwtjes trok. Ik
besloot hem te benaderen. We spraken af dat we elkaar niet zouden aanvallen:
hij had net wat tegen de vijand geprobeerd en zou nu terugtrekken om vervolgens
opnieuw aan te vallen. We spreken af dat ik Pax Tharkas-Kl omdraai met koers
355, terwijl Solanthus-Kl met snelheid 8 en koers 170 al reparerend probeert
weg te komen.
Teamscore: 359
Beurt 7
Weinig te doen: er is niets op de radar, dus Pax
Tharkas zal zijn koers noordwaarts vervolgen. Solanthus zal uiteraard blijven
vluchten en repareren. De Raketten waren niet op mij gericht of ik ben eromheen
gevlogen, want ze zijn van de radar af. Uit een telefoongesprek met Quasimodo
blijkt dat de Romulanen gaan knallen en incasseren: de Haviken liggen op
ongeveer afstand 5 van de Kzinti, met de Federatie op afstand 13. De Romulanen
en Kzinti liggen in elkanders voorschild dus het zou erop gaan, maar het
voordeel van de verhuller is er dus niet.
Teamscore: 359
Beurt 8
Het repareren verloopt redelijk: ondertussen heeft
Solanthus alweer 18 generators, de sensors staan op 95% en schilden 4 staat op
7. De maximumsnelheid is ondertussen opgehoogd naar…9! Juist, dat wordt dus
niks, want er verschijnen drie objecten op de grotendeels gerepareerde radar.
Het beeld van Pax Tharkas is nog interessanter. De
drie andere rassen hebben allemaal een wrak geleden. De Esmeralda-Ro, Le
Clerc-Fe en Mordenkainen-Kz gingen eraan. Gelukkig heb ik een verbond met
Quasimodo, want de overige Romulanen worden op afstand 0 en 1 zichtbaar!
De Phoebus-Ro kampt met een maximumsnelheid van 8.
Gezien het spelbeeld zal dit de laatste beurt worden voor dit schip. Quasimodo
bood me aan om zijn Havik af te maken, zodat de punten niet aan de vijand ten
goede zouden komen, maar ik durfde dat niet aan: ik vreesde dat zoiets onder
spelbederf zou vallen. Later hoorde ik van de spelleiders dat in zulke
situaties (verbond en vijanden in de buurt) het aan de discretie van de spelers
onderling wordt overgelaten. Jammer! Eigenlijk had ik het gewoon meteen moeten
vragen in plaats van aan te nemen dat het niet zou mogen. Dat had wat punten
gescheeld!
Op afstand 24 en 25 zie ik de Elminster-Kz en
Raistlin-Kz met snelheid 12. Kennelijk had Malurax zijn schepen genoemd naar
beroemde tovenaars uit de AD&D traditie. Rond 1995 heb ik zelf trouwens
rondgevlogen met de Raistlin-Ro, dus ik begrijp zijn beweegredenen wel. Op
afstanden van 21 tot 39 lagen er drie objecten met uiteenlopende snelheden;
vermoedelijk de laatste Defender en de twee overgebleven Federalen. De Defender
had snelheid 0 en ik maakte een notitie van deze locatie, want ik vermoedde dat
het ding met opzet stil lag, in het kader van reparaties. Met mijn snelheid 36
moet Pax Tharkas-Kl zich uit de voeten gaan maken, want mijn schild 4 is nog
steeds defect en de Romulanen trekken zich terug om op hun sterbasis voor
verdere reparatie. Ik kan daar niet heen, dus ik richt me op mijn eigen
sterbasis. De Solanthus-Kl neemt drie objecten waar en ik vrees dat als de
snelheid nu niet drastisch omhoog gaat, het einde snel zal komen.
Overigens is de confrontatie tussen de Romulanen en
Federatie vreemd verlopen. Ik weet niet of de Federatie heeft kunnen schieten,
maar misschien wel. De Romulanen hadden genoeg schade op de twee overgeblevenen
om te moeten repareren, plus natuurlijk een wrak en een schip in kritieke
toestand. De Romulanen hadden één of twee beurten eerder al een Defender half
intern gezet, maar Quasimodo wist onvoldoende van de Phaserformules om zijn
vuur efficiënt te verdelen. Hij vuurde alle acht Zware Phasers op de
Mordenkainen-Kz, terwijl hij beter zijn vuur had kunnen spreiden. Dat hij toch
nog een tweede wrak scoorde kwam door een goede truc: hij had alle Plasma
Torpedo´s op de Le Clerc-Fe gelanceerd en laat nou net de Federatie de schilden
hebben uitgelaten omdat Yoritomo geen enkel vuur had verwacht… Zo heb ik het
van Quasimodo gehoord, maar ik weet niet of het inderdaad zo is verlopen: als
dat zo was, dan was die vierde stilliggende Defender die ik op de radar als
object zag de eerder door Quasimodo beschadigde schuit en in dat geval had hij
wellicht veel Phasers nodig om Mordenkainen-Kz wrak te krijgen. Op het forum
gaf Malurax later toe dat zijn schip met 100+ treffers teveel wrak ging. Ik heb
Quasimodo ergens hierna een treffertabel gestuurd, zodat hij dit soort
situaties in elk geval beter kon berekenen. Het was me meer dan duidelijk dat Malurax
nu de kandidaat voor de eindwinst was.
Teamscore: 359
Beurt 9
En passant doe ik nog 5 treffers op Elminster-Kz, maar
dat mag geen naam hebben. De Solanthus ziet enkele Romulanen –waaronder de nog
steeds rondkruipende Phoebus-Ro– plus enkele objecten. Er was weer een
generator gerepareerd, maar de snelheid bleef maximaal 9. Onderweg naar mijn
sterbasis stuit Pax Tharkas op vijf objecten. De afstand is redelijk groot,
maar ik vlieg snel en zij juist een stuk trager, dus schilden aan! Bovendien ga
ik boud omdraaien, want zij zouden wel eens in de veronderstelling kunnen
verkeren dat Pax Tharkas op koers naar de sterbasis blijft. Wellicht dat ik met
deze afleidingsmanoeuvre iemand een lelijke verrassing kan bezorgen en de
aandacht van Solanthus kan afleiden. Ha, lekker alleen op vier-vijf vijanden
af…wie zou dat nog meer durven?
Teamscore: 362
Beurt 10
De verrassing is niet helemaal gelukt. Ten eerste werd
ik inderdaad in beurt 9 door de Federatie op de korrel genomen en ontving Pax
Tharkas alweer 68 treffers op en door schild 2, wat tot 33% schade leidde.
Helaas betekende deze 33% schade ook meteen dat 50% van de generators verdwenen
waren! Ten tweede vlogen er twee Kzinti op hoge snelheid in de buurt, maar net
buiten mijn sensorbereik. Wel zag ik de Federatie nog net in mijn voorschild op
afstand 13 en 14 opdoemen.
De Phoebus-Ro was eindelijk wrak; daar had ik achteraf
nog tientallen punten op kunnen scoren. Het repareren van de Solanthus-Kl bleef
dramatisch: er kwam weer een generator bij, maar de snelheid bleef op 9 steken.
Ik verdeelde de vuurorders in een Tijd 1 en een
afstandsorder. Dat moest wel, omdat ik zou gaan draaien en ondanks dat ik
dichterbij zou komen, zouden sommige wapens niet langer in de juiste wapenhoek
blijven. Ik draaide namelijk met -25, -25, -25, -5, 0, 25, 25, 10. Het zou
logisch zijn om nu om te draaien naar mijn sterbasis, dus dat deed ik absoluut
niet. Verder had ik nog de positie van die stilliggende Defender in mijn hoofd
en met deze koerswijzigingen zou ik op een afstandje van 10 ten westen van die
coördinaten uitkomen.
Teamscore: 362
Beurt 11
Hé wat is dat? Ik heb slechts 30 treffers gedaan, wat
precies zijn schild 2 kostte. Mijn andere vuurorder is niet eens afgegaan en de
conclusie kan alleen maar zijn dat de Federatie er als een (angst)haas vandoor
is gegaan! Erg vreemd, want ze lagen in een numeriek overwicht tegenover een
beschadigd schip. Ze zagen me zeker, want ze vlogen langzamer, dus waarom ze
ervoor gekozen hebben om weg te bewegen is me niet duidelijk. Vreemder nog is
het gebrek aan tegentreffers: er werd niets geïncasseerd, zodat de Federatie of
geen vuurorders heeft ingevuld of alleen maar orders die op T10 of zo afgingen,
toen ik al uit de buurt was. Wellicht dacht Yoritomo inderdaad dat ik wel zou
omdraaien en heeft hij late vuurorders opgesteld.
Dat was dus een meevallertje, want ik moest tijdens
mijn draai ook nog even mijn open schild 2 naar de vijand keren! En het goede
nieuws gaat door, want de Macros-Kz verscheen op het verwachte coördinaat van
63,86 met snelheid 0. De afstand was 10 en de defensieve hoek -8; dat was even
goed uitgemikt!
Zelfs de Solanthus had wat positiefs te melden. Er was
weer een generator gerepareerd en ditmaal ging de snelheid ook omhoog naar 15.
Niet veel natuurlijk, maar het was wel degelijk een stap in de goede richting
en als de komende beurten eenzelfde patroon zouden vertonen, kon dit schip vast
nog overleven.
Overigens heb ik gedurende een groot deel van het spel
in contact gestaan met Malurax en een enkele keer zelfs met Yoritomo, via de
privé-berichten van het forum. Daarin strooiden we zand in elkanders ogen en
probeerden we informatie te ontlokken. Malurax probeerde bijvoorbeeld te
ontkrachten dat hij met de Federatie te werken door te zeggen dat hij deze
beurt op Yori had geschoten. Onze samoerai had eenzelfde verklaring: hij wilde
niet op mij schieten omdat hij de Photons nodig had voor “de Rommies”; juist,
die waren natuurlijk niet eens in de buurt. Hij bleef er echter bij en uit
andere communicaties kwam het beeld naar voren dat de samenwerking tussen hem
en Malurax niet altijd soepel verliep. Het is echter onbekend voor mij in
hoeverre dit afgesproken werk was om mij een rookgordijn voor te schotelen.
Eerst maar eens iets aan die Macros-Kz doen. Orders
worden afgesteld op T3 en A5, met een vertraging van -1. Pax Tharkas vloog 45
en met de afronding etc. wilde ik de snelheid ietsje verminderen om zo het
risico te ontlopen dat ik aan het einde van impuls 2 net voorbij de correcte
wapenhoeken te opzichte van de Defender uitkom als deze de impulsmotoren zou
gebruiken. Ik verwachtte niet dat die schuit nog noemenswaardig zou verplaatsen
op Warpmotoren.
Mijn sterbasis rapporteerde twee vijanden in sector.
Teamscore: 377
Beurt 12
Dat knalde erop! Helaas schoot de Defender met een
andere afstandsorder, waarschijnlijk 6, zodat deze eerder vuurde dan ik: 51
door 1. Een Raket trof later doel, met 20 door 1. Door de schade wist Pax
Tharkas slechts 103 treffers te doen, vermoedelijk rond afstand 1-2. Een lichte
Phaser was al enige tijd kapot en de sensors stonden na de extra schade op 59%,
dus als mijn vuurorder op volle sterkte was afgegaan, had dat ruim 170+
treffers betekend. Mijn radar vertoonde nergens een wrak, wat ik wel verwacht
had. Later hoorde ik van Malurax dat Macros-Kz net in deze beurt nog
wapensystemen (een Phaser of sensors) repareerde, waardoor de klap extra hard
was. Bovendien was schild 3 op volle sterkte. Volgens de telling had ik 18
punten op schild 3 gescoord en 51 intern. De Defender schoot erg hard terug voor
een schip dat hooguit 31 interne treffers kon hebben, dus ik vreesde toen al
dat Macros-Kz niet eens wrak was gegaan! Dat werd op de einduitslag bevestigd.
Wel zou deze niet meer aan de strijd kunnen deelnemen, maar dat was een schrale
troost…
…want ik moet zeggen dat ik in dit spel weinig geluk
heb met schade: in één geval had ik met 55% schade een maximumsnelheid van 8 en
ditmaal heeft Pax Tharkas met 63% interne schade nog maar 5 generators over en
een maximumsnelheid van 12, nadat een beurt eerder al 14 generators stuk gingen
bij 33% interne schade. En daarmee is mijn rol in dit spel zo goed als
uitgespeeld, of Solanthus moet drastisch gaan repareren. Ik had nog een tijdje
gehoopt dat mijn commandoschip een HIS kon behalen, maar dat was nu uitgesloten.
Pax Tharkas zou op 141 blijven steken, Solanthus-Kl op 182.
De snelheid van Solanthus ging omhoog naar 17, maar
dat is onvoldoende om iets met het schip te doen. Wel zijn de schilden nu
hersteld en is er nog maar één Normale Phaser inactief.
Pax Tharkas moet de Warp uitschakelen om energie naar
de Levenssystemen te geleiden.
Teamscore: 448
Beurt 13
Het slopen van mijn sterbasis is begonnen: het duo
Yoritomo & Malurax weet 298 treffers te plaatsen in ruil voor 52
tegentreffers. De volgende beurt zou mijn basis wrak moeten gaan.
Pax Tharkas zal op deze manier kunnen overleven, maar
de Kzinti zullen kunnen raden waar deze brik gebleven moet zijn en hem later
opsporen als ze de punten nodig hebben. Solanthus blijft grote cirkels vliegen
in afwachting van een hogere maximumsnelheid, die nu overigens naar 19 gaat.
Teamscore: 459
Beurt 14
De sterbasis gaat wrak zonder nog eens te scoren. Mijn
teamscore zal dus wel op 459 blijven steken nu. Pax Tharkas bleef kampen met
hoge consumptie van levenssystemen, waardoor er niet gerepareerd kon worden.
Elke beurt laadde er een accu op.
Aan boord van de Solanthus kon de vlag ook al niet
uit, want de maximumsnelheid bleef op 19 hangen. Wel waren alle wapens nu in
orde en was er een 22e generator bijgekomen. De twee gerepareerde
Romulanen hadden hun sterbasis verlaten.
Teamscore: 459
Beurt 15
Geen goed nieuws: Pax Tharkas blijft niks meer dan een
kasplantje en Solanthus heeft nog steeds snelheid 19, maar wel weer een extra
generator. De Romulanen zijn nog op de radar als object. Quasimodo en ik
vermoeden natuurlijk dat de Federatie en Kzinti gezamenlijk onderweg zijn naar
de Romulaanse sterbasis en misschien tussendoor mijn resterende schepen wilden
opruimen.
Teamscore: 459
Beurt 16
Voor Pax Tharkas is er nog steeds geen verbetering.
Solanthus repareerde maar weer eens een generator, zodat deze met 24 generators
en 5 accu´s over vrij veel energie kon beschikken. De snelheid van 19 bleef een
doorn in het oog – zonder snelheid zal Solanthus geen verzet kunnen bieden aan vier
vijanden, die ondertussen op de radar verschenen waren. De Romulanen lagen
gelukkig dichtbij (ik nam er zelfs eentje waar).
Teamscore: 459
Beurt 17
Hier was ik al bang voor: vanwege de lage snelheid
werd de afstand tussen Solanthus en de objecten niet genoeg verkleind. De
Elminster-Kz en Raistlin-Kz werden op afstand 27 en 26 waargenomen. De andere
objecten lagen te ver weg, maar deze konden mij dus ook niet zien.
Hoewel er weer een generator was gerepareerd, had ik
er weinig aan behalve wat SV, want met snelheid 19 doe je weinig verrassends.
Wat moest ik dan? Ik zou met een S-bocht van vier impulsen -25 gevolgd door +25
in de laatste vijf impulsen en vuurorders van T7/A7 op Elminster-Kz afgaan.
Teamscore: 459
Beurt 18
De Defenders kwamen niet dichtbij genoeg en Solanthus
kon natuurlijk niets afdwingen. Op Tijd 7 scoorde Solanthus-Kl 10 treffers op
Elminster-Kz, zonder punten te scoren! De Kzinti hadden een omtrekkende
beweging gemaakt en zich beperkt tot het vuren van twee Photon Torpedo´s op schild
4. Daarna lieten ze de Raketten het werk doen. Deze denderden ook door schild 4
binnen en nu stond Solanthus weer op 67% interne schade. Deze slagkruiser bleek
gezegend als het om energie gaat, want er waren nog 18 generators over. Ditmaal
werd zelfs de snelheid niet aangetast. Desondanks was ontsnappen met snelheid
19 er niet bij, want via Quasimodo hoorde ik dat de vijand best dichtbij lag.
De sensors stonden op 17%; zelf zag Solanthus niets – een afscheidsschot was
niet eens gegund.
Teamscore: 459
Beurt 19
Ik had nauwelijks een orderformulier hoeven opsturen.
Het repareren van Pax Tharkas was nauwelijks mogelijk en het resultaat
waardeloos. De gecombineerde aanvallen van de Kzinti en de Federatie deden 159
treffers, waarna Solanthus-Kl de geest gaf. Het was een opmerkelijk schip, maar
uiteindelijk is de bizarre maximumsnelheid die het in beurt 6 opgelegd kreeg
alsnog de fatale factor geworden.
Van Quasimodo hoorde ik dat hij binnenkort kon gaan
aanvallen.
Beurt 20
Het was voorbij en ergens was ik blij ook, want het
sleepte maar voort en ik had allang niets meer in te brengen. Pax Tharkas
overleefde nog wel, maar dat leverde niets op. In eerste instantie dacht ik dat
de Kzinti genoeg op de Romulanen hadden kunnen scoren om de doelscore te
passeren, al vond ik dat vreemd omdat ik meende dat de Rommies nog verhuld
zouden zijn.
Oorspronkelijk begon ik een draadje op het forum om de
heren te feliciteren en mijn nederlaag te erkennen, maar na een bericht van
Megabyte (die niet de spelleider was, maar door zijn confrater was ingeseind)
begon mijn achterdocht te groeien. Megabyte vond de opschepperij van Malurax
die zichzelf als “terechte winnaar” etc. neerzette, een tikkeltje ongepast: hij
vroeg Malurax of die nog zou gaan vertellen hoe de laatste beurt verlopen was.
Daardoor raakte ik –en anderen zoals Eddie Butcher en Kikoman, getuige de
forumpraat– zo wantrouwig dat ik Quasimodo opbelde. Die zei me dat die “boeven”
op elkaar hadden geschoten, wat Quasimodo “onsportief“ noemde! Malurax en
Yoritomo hadden afgesproken dat Elminster-Kz wrak zou gaan door vuur van de
Federatie. Op hun beurt zou de Federatie T90-Fe verliezen. Aangezien Elminster
de hoogste score en Malurax een hogere teamscore had, was dit de manier waarop
ze hun promoties veiligstelden. Ze schoten elkaar precies zo verrot dat Malurax
op teamwinst kon promoveren en Yoritomo op HIS. Beiden ontvingen ook een
Supernova.
Toen ik eenmaal wist hoe de ware toedracht was, heb ik
deze gang van zaken op het forum aan de kaak gesteld. Ik vind dit niet de manier
waarop een spel moet eindigen. Het gaat ook niet om een handvol of zelfs maar
tientallen punten, zoals dat het geval zou zijn geweest als ik de aangeschoten
Phoebus-Ro had afgemaakt (ik had er nu zeker spijt van dat ik dat aanbod
afgeslagen had!). De doelscore was 764 en de winnende teamscore was 897, wat
een verschil is van 133 punten. Het gaat dus om een substantieel deel. Beide
heren ontvingen ook een Supernova; zeker in het geval van de Federatie mogen we
aannemen dat deze Supernova (346) er anders niet was gekomen…
Voor Quasimodo was deze climax een deceptie: hij had
10 maanden verspild aan dit spel en toen hij eindelijk weer kon vuren na
beurtenlange reparaties, werd hij voor een voldongen feit gesteld. Hij doet
slechts één spel tegelijk, dus hij verloor bijna een heel jaar. Hij zei tevens
dat het niet verboden was, maar wel een tegenvaller was. Hij hoopte het niet
vaker te zien en de spelers die zo´n stunt probeerden, zouden zich beter met
“Ganzenbord” kunnen bezighouden.
Wellicht dat de Romulanen nog wat hadden kunnen doen.
Misschien dat Malurax en Yoritomo juist tot deze daad waren gekomen omdat ze
doodsbang waren dat de Romulanen uitgerekend Abrams-Fe eruit zouden schieten.
Dan was de hele samenwerking voor niets geweest, want het hele geintje werkte
alleen maar als dat schip zou overleven (de Federatie had een veel lagere
score, dus kon geen teamwinst behalen) en de Elminster-Kz niet. Bovendien had
de andere Defender die nog in het gevecht was ook al een hogere score dan het
tweede schip van Yoritomo. Tezamen hadden ze wel vier schepen, tegen twee
Romulanen…die kansen zijn toch niet slecht natuurlijk. De Kzinti zaten ook nog
eens redelijk dichtbij de doelscore, dus veel punten hoefde Malurax niet op
Quasimodo te scoren om te winnen. Maar juist die feiten hebben misschien
bijgedragen aan de keuze om zo het spel te eindigen.
Op het forum heb ik mijn boosheid geuit en ik was zeer
benieuwd hoe de andere spelers zouden reageren. De meeste spelers keurden het
af, maar wilden geen regels hebben om toekomstige gevallen te voorkomen. Men
vond dat sociale controle via het forum de beste oplossing zou zijn. Een
enkeling kon zich voorstellen dat er omstandigheden konden bestaan waaronder
het geoorloofd was om zo te handelen. Malurax vond het niet prettig dat het zo
bekend raakte, maar dat was niet meer te vermijden. Gelukkig maakte hij
duidelijk dat dit niet zijn gebruikelijke stijl zou zijn en hij bood tevens
zijn excuses aan Quasimodo aan, die ik telefonisch heb overgedragen. Dat was
erg netjes van hem! Yoritomo was moeilijker te peilen: hij sprak zich niet uit
tegen een herhaling, maar zei gewoon dat als de spelregels het niet verbieden,
het niet verboden was. Vermoedelijk hadden de meeste spelers het gevoel dat nu
er op deze wijze aandacht aan was besteed, het wel zou loslopen.
“commander” Cleaver
Epiloog
Een epiloog is nu wel erg op zijn plaats. Het spel
liep net voor de jaarwisseling van 2008 naar 2009 af, maar het spelverslag
(begonnen in 2009) is nu pas in april 2011, ruim twee jaar later, klaar voor
publicatie! In die tijd is er natuurlijk veel gebeurd. Sowieso wordt de soep
niet meer zo heet gegeten als dat deze twee jaar terug werd opgediend! Al het
bovenstaande is een historisch verslag van mijn vloot in dit spel en van alle
perikelen die tijdens of na afloop op gang kwamen. De eventuele harde woorden
zijn een weergave van de situatie van toen, maar ondertussen ben ik zelf een
stuk milder geworden in deze.
In het tijdperk van Fantasia Arena gebeurden deze
zaken ook wel eens. Zelf heb ik daar in FA 181 ook aan gezondigd: ik won het
spel door op bondgenoten te schieten. Daarna realiseerde ik me dat ik zo niet
wilde spelen en winnen, maar ook dat ik zo niet bekend wilde staan: ik werd nog
meerdere malen in nieuwsbrieven opgezocht vanwege deze streek en dat was
natuurlijk geheel terecht. Dat spel 139 een soortgelijke commotie opriep, was
net zo normaal als onvermijdelijk.
En de hoofdrolspelers zijn natuurlijk allemaal twee
jaar verder. Van Yoritomo horen we weinig: hij komt al heel lang niet meer op het
forum (een gevolg van spel 139 misschien?) maar speelt voor zover ik begrepen
heb elk jaar nog één of twee partijen. We weten niet hoe hij zelf na al die
tijd terugkijkt op deze episode, maar er is geen enkele indicatie dat hij ooit
daarna nogmaals zoiets geprobeerd heeft. Dat is voor mij genoeg om hem het
voordeel van wat voor twijfel dan ook te gunnen. Bij Malurax –een gewaardeerd
lid van de gemeenschap– was toen al duidelijk dat alle onrust hem wel wat deed
en dat het verder bij een incident zou blijven. Hij maakte niet voor niets zijn
excuses aan Quasimodo. Ondertussen heeft hij gedemonstreerd dat hij ook zonder
zulke fratsen kan winnen, getuige zijn zeges van spel 155 en 156 (waar hij
trouwens met Kzinti de Klingons van Quasimodo versloeg!). Het laatste jaar won
hij niets, maar had wel steeds hoge teamscores.
Ik koester al heel lang geen “wrok” (bij gebrek aan
een beter woord) meer voor deze twee heren, al zou ik het natuurlijk wel leuk
vinden om ze allebei eens goed uit een sector te blazen! Maar dat zou dan los
staan van spel 139, want dat is echt vergeven. Sterker nog, ik zou Yori eerder
vanwege spel 159 willen bestrijden, want door een blunder in zijn vuurorders
kon ik de winst van die sector op mijn buik schrijven…maar dat verhaal is nog
onderweg.
Het OSO heeft deze kwestie nog eens ooit besproken,
maar hoewel alle leden deze praktijken niet nog eens wilden zien, was de
consensus al heel snel dat nu het op het forum was besproken, de kans op
herhaling zo klein was en dat het OSO geen richtlijnen hoefde op te stellen.
Over mijn eigen spel ben ik niet tevreden. Ik maakte
twee keer de fout om te weinig tijd aan mijn orders te besteden. De eerste keer
werd dat verhuld door de fouten van de Federatie, die onbegrijpelijke
vuurorders gebruikten. Trouwens, door slechts één doelwit te kiezen deed ik
mezelf ook geen plezier – ik had daar zomaar een tweede schuit kunnen
verpulveren. De tweede keer betekende het een definitief afscheid van mijn
promotiekansen (tot beurt 6 had ik met de laatste twee schepen een rondje
sterbases kunnen doen). De grootste fout maakte ik met het benaderen van de
vijandelijke sterbasis, waarop ik uiteindelijk twee schepen zou verliezen. Ten
eerste was de startsnelheid erg hoog, wat het plan complexer maakte en daar had
ik rekening mee moeten houden. Ten tweede was ik teveel gericht op het behalen
van punten met mijn commandoschip. Als ik daar een eenvoudiger plan had
gebruikt, was er ongetwijfeld meer uitgedeeld en minder ontvangen. Dan had ik
met een hoge teamscore en beheersbare schade meer kunnen uitrichten tegen de
achtervolgende Federatie en Kzinti. Tja, dan had ik wellicht een realistische
kans gehad op het behalen van de snelste Platina Komeet ooit! Op dit moment
ontbeerde ik alleen nog maar de Klingons…
En daarmee lijkt me nu wel alles gezegd over dit spel!
Is getekend,
Admiraal
Cleaver, toen nog commander