Een jaar van stabiliteit en reflectie

Het Sterren Oorlog Jaaroverzicht 2012

 

 

Inleiding

Beste lezers, welkom bij het Jaaroverzicht 2012!

 

Dit is alweer de zesde editie van het Jaaroverzicht en hoewel dat geen jubileum- of zelfs maar lustrumgetal is, is de grens van 150 pagina’s voor alle stukken tezamen ondertussen ruimschoots geslecht! En dat is toch een leuke prestatie, waarmee nog maar eens wordt onderstreept hoezeer deze reeks de erfgenaam is van de vroegere nieuwsbrieven en Captain’s Logs.

 

Het afgelopen jaar was een toernooi-jaar, wat altijd invloed uitoefent op het verloop van het jaar. Zie verderop voor een uitgebreid verslag van het toernooi en de speciale opzet.

 

Net als vorig jaar is het aantal afgeronde reguliere spellen gedaald, ditmaal van 13 naar 9. Eigenlijk zijn er 10 spellen afgerond, maar spel 200 was op alle fronten van speciale makelij, zodat dit spel niet kan worden opgenomen in de statistieken – er zijn gewoon teveel kwesties die een oplossing behoeven. Overigens telt spel 200 wel mee voor de individuele resultaten en promoties van de spelers en dientengevolge zal het verderop uiteraard gewoon beschreven worden. Meer uitleg daarover is tevens te vinden bij het hoofdstuk over statistieken.

 

We zouden een negatieve teneur kunnen voortzetten door te concluderen dat er weer minder reguliere spellen zijn afgerond dan een jaar eerder, maar dat zou niet het hele verhaal vertellen. Sterker nog, een positieve sfeer lijkt meer op zijn plaats, want gezien de drie voorrondes en de toernooifinale plus spel 200 zijn er in totaal 14 spellen afgerond! Het toernooispel compenseerde ruim voor het verlies aan reguliere spellen. Tijdens eerdere toernooi-jaren viel al op dat er dan een vermindering van het aantal reguliere spellen optrad. Dit is gewoon goed nieuws!

 

Echter, het beste nieuws was waarschijnlijk toch iets heel anders: tijdens de conventie van 10 november bleek de geest van Sterren Oorlog springlevend! Verderop staat een volledig verslag van deze heerlijke ouderwetse Sterren Oorlog-bijeenkomst!

 

Desalniettemin worden er ook kritische noten gekraakt in het Jaaroverzicht, wat natuurlijk uitermate geschikt is voor de nodige reflectie...te beginnen bij het OSO zelf!

 

 

 

1          Berichtgeving van het Oppercommando Sterren Oorlog

Het is allang geen nieuws meer: het OSO heeft in geen jaren vergaderd en ook 2012 vloog voorbij zonder een overleg. Aan de ene kant is dat jammer natuurlijk, maar ergens is het ook begrijpelijk. Gezien de moeite die het kostte om eindelijk weer eens een conventie te organiseren, was een tweede datum voor een vergadering geen haalbare kaart. Bovendien moeten we erkennen dat er momenteel weinig actieve spelers zijn en daar zitten over het algemeen behoorlijk ervaren kornuiten bij, zodat de noodzaak voor bijvoorbeeld het herschrijven van de handleiding aanzienlijk gedaald is. Om dat maar te onderschrijven: er is ook al nauwelijks aanwas van terugkerende of zelfs nieuwe spelers. De staat van de Supernova of het omzetten van SO naar een (geautomatiseerd) pc-programma is momenteel minder prangend gezien het lage aantal belanghebbenden. Uiteraard blijven al die onderwerpen op tafel en wanneer er zich kwesties voordoen die om snel handelen vragen, gebeurt dat ook: zo is eerder dit jaar door het OSO en enkele spelers/spelleiders besproken hoe de eindresultaten van spel 200 dienden te worden behandeld.

 

De eerder in het Jaaroverzicht beschreven 8-12 vergaderpunten liggen grotendeels opgeslagen in mails, wachtende op het moment dat er alsnog een vergadering tot stand komt. We moeten gewoon erkennen dat de extra moeite momenteel niet opweegt tegen de mogelijke resultaten.

 

 

1.1       Onderscheidingen

Zoals gezegd blijft de Supernova een aandachtspunt. In 2012 werden er slechts vier uitgereikt, wat wederom een daling is ten opzichte van 2011 (5). Per hoeveelheid afgeronde spellen is het ongeveer gelijk gebleven met vorig jaar. Dat is op zich gunstig, want het OSO ging in 2007 uit van een gemiddelde van één Supernova per drie afgeronde spellen. In de praktijk komt het net wat vaker voor dan één op drie. Dat er geen Romulanen  of Klingons aan de benodigde score van 350+ en 400+ kwamen, maar wel drie Kzinti Defenders en één Federale schuit, schroeft de slechte verhouding tussen de Supernova’s per ras verder op.

 

 

1.2       Het forum

Het forum bleef rustig zoals verwacht, maar zeker niet ongezellig. Echt hete vlammen in de pan waren er niet eens – dat is trouwens goed nieuws, want er was ook geen forumruzie.

Uiteraard bleef Lord of Elvesham de onbetwiste “Kletskous van het jaar”! Er is gewoonweg geen uitdager voor onze puntoor… Waar hielden de forumbezoekers zich zoal mee bezig?

 

De laatste oliebollen waren nog maar nauwelijks verteerd toen Lord of Elvesham al hengelde naar een bijeenkomst – hij was niet de enige die er reeds lang naar uitkeek. Het duurde nog even voor er echt iets gebeurde, maar het animo ervoor stond al vroeg in het jaar open en bloot op het forum.

 

Darth Vader liet via Cleaver wat van zich horen, maar helaas kwam er geen vervolg: hij is niet op het forum gesignaleerd in 2012 en hij heeft niet meegedaan aan een spel of de bijeenkomst.

 

Sterren Oorlog is sinds begin 2012 niet alleen op onze eigen website te vinden, maar ook op Wikipedia! En dat is te danken aan de tomeloze inzet van onze actiefste speler: Lord of Elvesham! Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Sterrenoorlog.

 

Het idee van Hrun om SO voor Android of iOS op te zetten kreeg helaas weinig reacties. Het was een mooi initiatief, maar vermoedelijk was er te weinig vakkennis onder de spelers om het daadwerkelijk uit te voeren (Hrun wilde het niet alleen aangaan wegens het risico op disciplineproblemen) of dacht men dat er momenteel te weinig spelers actief zijn om zo’n serieuze inspanning voor te doen.

 

De discussie omtrent degraderen werd medio 2012 voortgezet. Het heeft niet tot veranderingen geleid, al is er hopelijk wel meer inzicht verkregen in de werking van het rang- plus ratingsysteem.

 

The Hitman gaf een teken van leven, waarbij hij zei dat hij er alles aan zou doen om een eventuele bijeenkomst bij te wonen – in november bleek dat geen loze belofte! Wel had hij het druk waardoor hij een pauze betreffende reguliere spellen had moeten inlassen.

Daartegenover stond de trieste aankondiging van Hrun om na zijn lopende spellen niet meer opnieuw in te schrijven! We hopen vurig dat hij zijn besluit zal herzien, want hij is zo’n speler die altijd en overal een unieke eigen stijl heeft. Bovendien heeft hij qua resultaten nou niet bepaald een miserabel jaar achter de rug…maar daarover later meer. Laten we hopen dat onze lobby voor een langer verblijf niet aan dovemansoren gericht is!

 

Het heeft enige tijd geduurd, maar Lord of Elvesham evenaarde het aantal forumberichten van Darth Vader op 29 maart. Het was nu natuurlijk wel makkelijker (voor Lord iets te makkelijk) nu Darth Vader’s pauze het karakter van een pensioen heeft aangenomen. Het is de vraag wanneer Elvesham Megabyte zal inhalen, want het verschil wordt met de week kleiner…

 

Cleaver wilde ons één van zijn bijna 7.000 vakantiekiekjes niet onthouden. Hij plaatste een foto van het antieke theater van Xanthos online als aankondiging dat hij terug was van vakantie en dat hij klaar was voor een nieuw avontuur in Sterren Oorlog!

 

Het aloude PBM-spel Gladius et Pilum trok nog eens de aandacht, omdat meerdere van onze spelers dat van vroeger kennen. Ditmaal was de mysterieuze Earnie degene die het draadje nieuw leven inblies.

 

Over nieuw leven inblazen gesproken: Megabyte vond Supaplex, een pc-variant van de welhaast antieke Commodore 64-superhit Boulder Dash wel een forumvermelding waard. Voor diegenen die het gemist hebben, op https://dl.dropbox.com/u/3894475/Supaplex.zip kun je het zelf proberen!

 

Onze Skywise, in sommige kringen en restaurants ook wel bekend als Imperial Wizard, liet zichzelf weer eens tijdens het opdoen van een nieuwe hobby in een compromitterende houding vastleggen…

 

… daar gaat zijn gezag!

 

 

 

1.3       Spelverslagen

Er is een duidelijke terugval van het aantal ingediende spelverslagen: van 10 in 2011 naar 7 in 2012. Nou, het heeft in ieder geval niet aan Lord of Elvesham gelegen. Hij is de eerste speler die erin geslaagd is om drie jaar op rij maar liefst 6 spelverslagen te publiceren! Dat zijn niet alleen reguliere spellen; de reeks van 18 bevat ook een conventiespel en spel 200. Daarbij valt op dat Elvesham er meestal in slaagt om binnen korte tijd na het einde van een spel al zijn verslag in te dienen.

 

Wie schreef dan dat zevende verslag? Dat was Captain Bob, die zijn winst in sector 191 lekker kon inpeperen bij zijn tegenstanders (en de andere lezers!). Daarbij moet tevens worden vermeld dat zijn productie daalde van twee naar één, maar dat komt ongetwijfeld doordat hij alleen spel 191 won.

 

Immelmann viel ook terug van één naar nul, voornamelijk omdat hij lange tijd te druk was om zelfs maar op het forum te komen – laat staan om verslagen te schrijven. Ten opzichte van vorig jaar is de grootste individuele daling te wijten aan Cleaver, die in plaats van twee, geen enkel spelverslag schreef. We hopen dat 2013 een productiever jaar zal zijn, maar bronnen wijzen erop dat eventuele spelverslagen pas later op de planning zullen verschijnen…

 

Overigens is het allemaal geen wedstrijd. Lord of Elvesham en Cleaver hebben de instelling om ooit van elk spel waaraan zij deelnamen een verslag te publiceren (al slaagt Elvesham daar aanzienlijk beter in dan Cleaver), maar veel officieren beperken hun schrijfkunsten sowieso tot hun winstpartijen, wat een flink verschil kan betekenen. Al met al zijn er weinig zorgen om deze rubriek, omdat Lord of Elvesham vast door blijft gaan met zijn uitmuntende productie. We hopen vooral dat vele anderen zijn lichtende voorbeeld zullen volgen.

 

Lord of Elvesham: Gronings groot admiraal en publicist

 

 

 

 

2          Hengelo, 10 november 2012

Het duurde 20 maanden, maar er was eindelijk weer eens een bijeenkomst! Het was een herfstconventie en wel op de ietwat grauwe zaterdag 10 november 2012. Megabyte had het bedrijfspand van zijn werkgever weten te strikken en het was een puike accommodatie voor onze groep. Daar zouden we best nog eens willen spelen, al is het voor de geografische spreiding wellicht beter om de volgende bijeenkomst iets westelijker te houden.

Het was niet geheel verrassend dat de opkomst wat lager was dan bij eerdere bijeenkomsten. Met het dalende aantal spelers en forumbezoekers is dat niet meer dan logisch. Het is mooi om te zien dat figuren als The Hitman en Lord Voll, die wat minder actief waren als speler in de afgelopen anderhalf jaar, bij conventies altijd op de eerste rij zitten! Maar er was nog meer goed nieuws: omdat er precies acht spelers en één spelleider waren, kon alles netjes in één spel worden gegoten. Dat is lekker overzichtelijk en niemand hoefde alleen te spelen.

 

Hasenfratz was zoveel afgevallen dat hij  helemaal het heertje was. Hij was zoveel lichter dat zelfs zijn spelersnaam afgeslankt was, want iemand had hem genoteerd als “Hasenfritz” op het formulier. Ach, gezien zijn “Duitse” hobby’s en voorkeuren is dat nog toepasselijk ook! Samen met Immelmann –de Duitse naam kan geen toeval zijn– trok hij ten strijde.

Op het bureau voor Hasenfratz lag een zakje met de tekst “Ik heb goed gekozen” erop – dat zou nog moeten blijken natuurlijk!

 

 

 

The Hitman en Lord Voll gingen net als eerder in 2007 te Best, toen ze samen wonnen, een partnerschap aan. Dit was een duo om in de gaten te houden, want beide spelers hadden in het verleden al hoge ogen gegooid op conventies. Wat heet, bij elkaar hadden ze vijf zeges geboekt!

 

Lord of Elvesham vond troost bij Wild Bill Kelso, die uiteraard zijn “uniform” droeg.

Let trouwens goed op de stijlvolle laptop en laptoptas van Lord of Elvesham!

 

 

Het laatste team bestond uit de reisgenoten Skywise en Cleaver.

Beide heren zijn druk bezig met de orders. Skywise lijkt iets tegen de camera of de fotograaf te willen zeggen.

 

 

Op het moment van spelen was het niet opgevallen, maar Lord of Elvesham was uiteindelijk de enige deelnemer die nog op jacht was naar de eerste “C” achter zijn naam op de ranglijst – zou het hem lukken?

 

Voor het eerst sinds de jaren negentig werd er op een conventie weer eens voor een all-Kzinti format gekozen. Dat beloofde in ieder geval een Rakettenfestijn en aanzienlijk minder Photons… Cleaver vond het een uitstekend idee, want dat betreffende conventiespel in 1994 werd toentertijd door hem gewonnen, samen met The Punisher (Tim van Toren; de jongere broer van de veel bekendere Rob, alias The Spawn – beide zijn overigens nog in beeld bij Immelmann zonder serieuze interesse in Sterren Oorlog te hebben). Tot de verliezers van toen behoorde een Dream Team-delegatie bestaande uit Skywise & Skyrider, zodat het ironisch was dat juist Cleaver & Skywise nu een team vormden!

Op Wild Bill Kelso's brede rug is zijn instemming met het idee voor een all-Kzinti spel af te lezen!

 

 

Iedereen is doorgaans erg voorzichtig in de eerste beurten. Sommige teams kwamen pas vanaf beurt 3 of 4 in visueel contact met de vijand. Anderen hadden meer of minder geluk. De echte pechvogels waren Wild Bill Kelso & Lord of Elvesham: zij waren het eerste team dat vroegtijdig op zoek kon naar een ander tijdverdrijf. De arme Elvesham moet minstens weer een half jaar wachten op een nieuwe gelegenheid voor die felbegeerde conventiewinst.

Gek genoeg duurde het uiteindelijk tot beurt 9 voordat hun aanwezigheid volledig uitgewist was. Dat kwam doordat met name hun Hawk-Ro absurd veel treffers wist te weerstaan. Maar liefst drie maal leek deze de genadeklap te krijgen, maar zelfs toen lukte het niemand om er een bonus aan over te houden – de schuit ging stuk op levenssystemen! In totaal incasseerde het team om en nabij de 500 treffers, althans dat claimde Lord of Elvesham.

Nadat rond beurt 5-6 duidelijk werd dat zij uit het spel lagen, startte Megabyte een nieuw miniconventiespel op waarbij Elvesham twee teams aanvoerde tegen twee teams van Kelso. Zij konden er lekker op los knallen in hun eigen arena; ze speelden dan ook met alleen maar Klingons. Net voor het officiële einde van het conventiespel wist Wild Bill Kelso een duidelijke zege op punten tegen Elvesham te bewerkstelligen. Qua aantal wrakken waren ze in balans, met 3-3. Dat betekende wel dat Lord of Elvesham de verliezer was van het zogenaamde “verliezersspel”! Ai, dat moet pijn doen!

 

Elvesham kijkt niet helemaal blij: zou hij hier pijnlijk nieuws krijgen tijdens het “verliezersspel”?

 

 

In het echte conventiespel waren het Skywise & Cleaver die het meest profiteerden van schermutselingen met Hasenfratz & Immelmann. Daar kwam bij dat de onfortuinlijke Kelso & Elvesham op hetzelfde moment gebrouilleerd waren met zowel Hasenfratz & Immelmann als met Skywise & Cleaver. Dat liep uiteraard slecht voor Kelso & Elvesham af, zoals hierboven al vermeld. Immelmann kreeg teveel schade om nog echt voor de winst te kunnen gaan; zijn maatje Hasenfratz werd te grazen genomen door Skywise & Cleaver. Die incasseerden uiteraard ook een partij treffers, maar door omstandigheden werden veel treffers steeds op een vers schild van Cleaver opgevangen, zodat zijn schip uiteindelijk intern niet zo zwaar getroffen werd als bij sommige tegenstanders. Wel waren er drie schilden vernield. Na de grote gevechten tussen de bovengenoemde teams, ontstond er een achtervolging omdat Skywise & Cleaver te beschadigd waren om een direct gevecht aan te gaan met de aanstormende Hitman & Lord Voll. Bovendien probeerden Skywise & Cleaver nog om het snel rondvliegende schip van Immelmann te overmeesteren – zonder succes uiteraard.

Uiteindelijk was het de bedoeling dat het spel in beurt 10 zou stoppen, maar in beurt 9 had iedereen slechts objecten op de radar. Ondanks dat de tijd begon te dringen, koos iedereen voor een extra beurt. Anders was het spel direct gestopt.

 

Lord Voll kijkt genietend in de camera, terwijl The Hitman zijn Excel-bestand op de proef stelt.

 

 

Doordat niemand precies van de andere teams wist hoeveel punten die zouden kunnen hebben, bleef iedereen erop gebrand om op het laatst nog punten te scoren. Alle resterende schepen drongen naar één punt toe, waar Skywise & Cleaver alsnog in een directe confrontatie met Hitman & Lord Voll geraakten. Het laatste schip van Hasenfratz & Immelmann was dichtbij genoeg om schade te doen, maar uiteindelijk manoeuvreerde dat schip te voorzichtig, waardoor zij slechts een miniem aantal treffers produceerden. Skywise & Cleaver en Hitman & Lord Voll gingen recht op elkaar af. In de onderlinge vuurwisseling deden eerstgenoemden het een stuk beter dan de laatstgenoemden: in ruil voor wat schild- en interne schade werd een vijandelijk schip vernietigd! Dat schip ging al snel wrak (ongeveer 70 interne treffers), zodat het al beschadigd moest zijn of ontzettend pech had met de schadeverdeling op de energievoorraad. Met die laatste slag kroonden Skywise & Cleaver zich tot de rechtmatige winnaars van dit conventiespel. Er is op dit moment te weinig documentatie om met zekerheid te zeggen wie waarop gescoord heeft. Zo is het onduidelijk hoeveel punten de andere teams precies hadden. Wat wel met zekerheid was vastgesteld, is dat Skywise & Cleaver al een voorsprong hadden op de andere teams in beurt 9, zij het op dat moment wel veel kleiner. Zelfs als het spel toen gestopt was, had het voor de uiteindelijke winst niets meer uitgemaakt. Gelukkig wist niemand dat toentertijd, want dit was wel veel leuker en spannender!

 

De foto is wat onscherp, maar door de sepiatint komt de essentie wel over. Skywise poseert met de klassieke “V for victory!”.

De foto was trouwens al 's ochtends genomen, dus Skywise was vol vertrouwen!

 

 

Overigens werd ons gezelschap aangenaam aangevuld door een verrassingsbezoek van niemand minder dan oudgediende Vladimir Vodkasov! Het was hartstikke leuk dat hij langskwam. Als hij mee had gedaan, had hij een thuiswedstrijd kunnen spelen en dat is in het verleden al enkele keren succesvol gebleken... Uiteindelijk bleef Vodkasov enkele uurtjes hangen voor de gezelligheid. Hij zei onvoldoende tijd voor Sterren Oorlog te hebben, maar de aanwezigen twijfelden daar toch wel een tikkeltje aan, nadat Vodkasov vertelde meer dan 1000 missies in World of Tanks te hebben gepeeld en zich momenteel ook nog eens als betatester voor World of Planes inzette. Het was eerder een kwestie van prioriteiten dan van tijd. Vodkasov kan natuurlijk zelf heel goed bepalen wat voor hem het beste is, maar de gemeenschap zou het in ieder geval heel leuk vinden als hij weer eens een inschrijfformulier zou opsturen. Hopelijk vond hij de bijeenkomst net zo stimulerend als de andere gasten!

 

 

Nadat de winnaars gehuldigd waren en hun speciale Sterren Oorlog muismat in ontvangst hadden genomen, kon het hele gezelschap direct doortuffen naar het wokpaleis bij de Grolsch Veste in Enschede, alwaar een onbeperkt eetfestijn op het programma stond. Trouwens, niet iedereen kon mee: onze Hasenfratz nam vroegtijdig afscheid. Hij moest naar huis om zijn kinderen op te halen dus wij bedankten hem voor zijn aanwezig- en gezelligheid en wensten hem een behouden terugreis.

De rest ging met een hele trits auto’s achter Megabyte aan richting het stadion. Ergens leek het alsof we verkeerd waren gereden, maar waarschijnlijker is het dat Megabyte een overwinningsparade had gepland voor de winnaars Skywise & Cleaver. Althans, er kwamen wel allerlei mensen geheel uitzinnig van vreugde en opwinding naar buiten gerend om met vlaggen te zwaaien en te applaudisseren…

 

Eénmaal in het restaurant was de sfeer direct fantastisch. Het eten hield gelijke tred, vooral de tappanyaki (Japanse hete bakplaat) leverde uitstekend vlees af. Maar de gesprekken waren het allermooist. Toen we steeds brutere grappen begonnen te spuwen, raakte het steeds sneller leeg om ons heen… Eén privévraag werd klassikaal behandeld en het gemak en de eerlijkheid waarmee dit onderwerp voorbij ging, was een prachtig voorbeeld van de camaraderie die binnen onze club heerst.

Het is moeilijk om de juiste woorden te vinden om zulk een sfeervolle avond te vatten, maar het moge duidelijk zijn dat het een schitterende tijd was. Iedere aanwezige was van mening dat degenen die er niet bij waren ontzettend veel gemist hadden. Het animo om snel een volgende editie te regelen was ongekend hoog. Als je deze dag bekijkt, is het eigenlijk een raadsel waarom het de afgelopen tijd zo moeilijk was om iets op te zetten en al helemaal waarom onze spelersgroep qua aantal tanende is.

 

Op naar de volgende!

 

 

 

3          Wijzigingen in het spelersareaal

In het afgelopen jaar zijn er toch nog 22 verschillende spelers actief geweest in één of meer spellen.

 

Er is geen echte spelverlater geweest in 2012. Dat verdient wel wat uitleg. Ten eerste is er in de vorige jaargangen een grotere uittocht geweest, zodat de hardere kern overblijft en daar zitten logischerwijs uiterst toegewijde spelers bij die niet zomaar vertrekken. Ten tweede is er wel wat gaande achter en voor de schermen, maar die zullen pas volgend jaar in deze rubriek verschijnen. Zo heeft Hrun zijn afscheid aangekondigd; als hij voet bij stuk houdt stuurt hij geen enkel orderformulier op in 2013. Van een paar spelers is het onbekend of ze zich opnieuw gaan inschrijven. Volgend jaar zal hun positie duidelijk zijn…dan zal de ranglijst ongetwijfeld een schoonmaak vertonen.

 

Ten opzichte van vorig jaar is er een snippertje half positief nieuws: er is een eerste officier geweest... Dat het slechts om “half positief” nieuws ging, kwam doordat hij kennelijk alweer zijn afscheid aan spelleider Megabyte heeft gecommuniceerd.

 

 

3.1       Nieuwelingen

Wie was nou die mysterieuze eerste officier? Zijn naam is Argiz en volledig nieuw is hij nou ook weer niet, want naar eigen zeggen had hij vroeger drie of vier spellen gespeeld, waarvan hij er één winnend met Zilveren Maan had besloten. Argiz is dus een terugkeerder. Hoe verdienstelijk zijn terugkeer was, is onduidelijk. Naar het schijnt moest Marty Kruge al snel de Klingons van Argiz overnemen, wat absoluut wél verdienstelijk verliep, want met Marty aan het roer claimden de Klingons een nette tweede plek met slechts één verloren D.VII Slagkruiser. Het lijkt er op dat het optreden van Argiz eenmalig is. Althans, qua reguliere spellen: hij deed ook mee aan het toernooi, maar het is onbekend of hij dat helemaal zelf heeft afgerond. Officieel verdwijnt zijn rating pas na een jaar uit de lijst, zodat hij pas in het volgende Jaaroverzicht als spelverlater zal worden aangemerkt. Hopelijk gebruikt hij 2013 om alsnog in te schrijven voor een vervolgspel, maar alleen als hij het echt de tijd kan geven die de hobby verdient.

 

Een echte nieuweling in de klassieke zin van het woord is Mos Eisley niet, maar het feit blijft wel dat hij in 2012 weer eens een spelletje afrondde. Dat was voor het eerst sinds 2007 (spel 125); hij staat nu weer op de ranglijst tussen de andere commodores. Welkom terug meneer Eisley! Het is goed dat zo’n terugkeer plaatsheeft en uiteraard hopen we dat zijn terugkeer niet eenmalig was en dat stapels andere spelers Eisley’s voorbeeld zullen volgen.

 

 

 

4          Afgelopen spellen

Bij de inleiding werd al opgemerkt dat de daling in het aantal reguliere spellen (van 13 naar 9) volledig gecompenseerd is door het speciale spel 200 en de vier toernooispellen. Tezamen zijn dat 14 spellen. Wat dat betreft is er geen vuiltje aan de lucht, want er is sprake van een stijging van het totale aantal spellen. Het is er weliswaar slechts ééntje meer, maar na drie opeenvolgende jaren van steeds minder spellen is dat wel degelijk goed nieuws. We zijn uiteraard benieuwd of er in 2013 weer een score van ongeveer 14 spellen zal worden behaald. Dat is namelijk geen toernooi-jaar. Dan pas kunnen we echt goed zien of de huidige spelersgroep stabiel is qua omvang en speldeelnames.

 

Wederom is via het forum gecontroleerd in welke volgorde de spellen werden afgerond, al is dat uiteraard alleen van belang bij de spellen die in dezelfde maand werden beëindigd.

 

Dit zijn de 9 spellen die in de statistieken zijn verwerkt:

-191 (jan), Ro

-198 (feb), Kl

-187 (apr), Kl

-199 (mei), Kz

-201 (mei), Fe

-204 (aug), Fe

-202 (sep), Kz

-203 (sep), Kz

-206 (nov), Fe

 

Tussendoor werd spel 200 in augustus afgerond. De beschrijving van dat  spel is wel op chronologische wijze ingepast tussen spel 201 en 204.

 

 

4.1       SO 191

Net als vorig jaar werd het openingsspel door de Romulanen geclaimd. Ditmaal was het Captain Bob die andermaal zijn favoriete Romulanen aanvoerde. Na de winst in spel 169 door Bitter Einde, wist hij nu de doelscore te overtreffen.

 

De Federatie werd aangevoerd door Skywise die erop gebrand was om de allerhoogste rang te heroveren. Chester Nimitz vloog Klingons en de Kzinti waren in handen van Immelmann. Het spel begon overigens in januari 2011 en Darth Vader – toen nog actief op het forum– maakte van de gelegenheid gebruik om op het forum net te doen alsof hij in deze sector zat. Dat was een tactiek die hij toentertijd vaker gebruikte. Niet dat het zin had, want Nimitz had die duistere meteen door.

 

In beurt 3 had Captain Bob 8 objecten plus de voltallige Kzinti-vloot op de radar – het feest kon beginnen! Het eerste vuur viel wat tegen voor de Romulanen, maar enkele beurten later wurmde Captain Bob zich tussen het gevecht dat vanaf beurt 3 tussen de Federatie en de Klingons woedde. Daarbij waren de Klingons na een eerste achterstand sterk aan het terugkomen. De Federatie verloor twee schuiten en trok zich terug naar de sterbasis.

Nimitz moest helaas een tweede wrak slikken toen de Haviken het vuur openden. De Plasma’s reduceerden een andere Slagkruiser tot snelheid 8. Meteen daarna werd de sterbasis van de Klingons aangevallen. Zonder al teveel schade te moeten incasseren knalde Captain Bob de basis tot ruimtestof. De Klingons waren natuurlijk allang geen partij meer, maar de Romulanen kozen ervoor om de achtervolging te verleggen naar de andere twee rassen. Die waren qua teamscore misschien een groter gevaar en de Klingons achtervolgen zou behoorlijk tijdrovend kunnen zijn.

 

Na een paar beurten jagen vond Captain Bob de andere kemphanen. De Kzinti leken net de overhand te hebben behaald tegen de Federatie door de Federale basis om te leggen. Er waren drie Defenders (weliswaar één met zware schade) tegen twee M Klasse Kruisers; Captain Bob achtte de Kzinti de gevaarlijkste partij. Na deze vuurwisseling konden de Romulanen Federaal tegenvuur verwachten en de Romulaanse respons was er naar: ook Skywise zou een Kruiser gaan verliezen, want Captain Bob nam het advies van Immelmann uit beurt 4 ter harte en concentreerde al zijn Phasers op één M Klasse Kruiser.

Het tegenvuur viel mee voor de Romulanen, terwijl Skywise nu alleen nog maar zijn laatste schip in veiligheid kon brengen.

 

Captain Bob ging nog wel achtervolgen maar door een blunder in de orders kon hij met wat vertraging alleen de sterbasis van de Kzinti vinden. Immelmann had nog wel drie schepen (met schade) maar koos ervoor om zijn basis niet te verdedigen, zodat het voor Captain Bob een koud kunstje was om een tweede basis af te knallen en de winst te grijpen.

 

Eindstand van nummer 1 tot 4: Captain Bob, Skywise, Chester Nimitz en Immelmann. Skywise zat met 773 nog het dichtst bij de winnende score van 976, maar wel op respectabele afstand. Hoewel Skywise nog wel de HIS pakte met 245 punten, leverde het hem geen promotie op – hij ontzegde alleen Captain Bob een Zilveren maan. Nimitz was geheel wrak gegaan, want hij had zijn laatste schip op een wanhoopsaanval tegen de Romulaanse sterbasis gestuurd, met voorspelbare resultaten. Captain Bob klaagde niet, de 150 punten die zijn sterbasis bijdroeg waren vereist om de doelscore van 830 te bereiken. Ach, anders had het spel nog een paar beurten langer kunnen doorgaan. Na 24 beurten was het zo klaar als een klontje dat de Kzinti en de Federatie te zwak waren om de Romulanen van de winst te houden. En zo werd Captain Bob commander en behaalde ook nog eens de 4e teamscore in de Top 5 Romulanen. Gefeliciteerd…en hopelijk probeert Captain Bob nu eens een ander ras, want na vier partijen met de Haviken (twee zeges) heeft hij wel aangetoond dat hij die schuiten onder de knie heeft.

 

 

4.2       SO 198

Over de voorliefde van Captain Bob voor Romulanen was al gesproken bij SO 191, maar het is wederom relevant, want spel 198 was het vierde spel dat hij in de Haviken afrondde. Ditmaal trof hij Lord of Elvesham (Kzinti). Skyrider (Klingons) en wederom Immelmann (Federatie) op zijn pad. Laatstgenoemde had zijn schuiten vernoemd naar karakters uit Atlas shrugged – wie leest het niet…?

 

In beurt 2 moest Lord of Elvesham –verwoed op jacht naar zijn Platina Komeet door met Defenders te winnen– slikken toen hij op afstand 13 de Klingon-vloot identificeerde… Kennelijk had Skyrider wat meelij met de puntoor, want de Defenders incasseerden “slechts” 71, 45 en 28 treffers intern. Geen enkel wrak en nog een onbeschadigd schip ook. Dat viel wel mee al was het commandoschip met 3 generators in kritieke toestand. De Platina Komeet was meteen al ver weg. Door abrupt weg te draaien keerden zowel Skyrider (twee schepen hadden een bloedneus) als Elvesham zich van elkaar af, waardoor laatstgenoemde zich in veiligheid naar zijn basis kon begeven.

 

Van Captain Bob was bekend dat hij de Federatie in het vizier had. Ondertussen was hem zo’n karweitje wel toevertrouwd. Of toch niet? Immelmann wist vanuit een lastige positie gebruik te maken van de wens van Captain Bob om zo dichtbij mogelijk te geraken. De sluwe Immelmann draaide zo uit schild 1 waardoor de schade alleszins meeviel.

 

Na wat repareren kwamen de schepen van Lord of Elvesham weer op het strijdtoneel aan, zij het gefaseerd. Hij moest wat moeite doen om de schuiten bijeen te brengen. Dat lukte tijdens een aanval op de Federale sterbasis. Elvesham verkoos de sterbasis als doel boven de Romulanen die in de buurt waren gekomen nadat ze Immelmann waren kwijt geraakt.

Helaas voor de Kzinti kon Captain Bob met zijn overmacht van 4 Haviken de sterbasis afmaken voordat Elvesham er puntjes aan kon verdienen. Op dit moment leek de zweem van gedoodverfde winnaar rondom Captain Bob te hangen… Het was beurt 11 en nu had Elvesham met één Defender lock-on, terwijl zijn opponent 4 Haviken beschikbaar had. Desondanks zette Bob niet door op Elvesham die er wijselijk tussenuit kneep – waarschijnlijk had Captain Bob wel door dat onbeschadigde Defenders moeilijk te achtervolgen zijn. Elvesham zelf dacht dat de Romulanen wat schade zouden hebben en dat hij zijn Defenders vol gas richting de Romulaanse thuisbasis moest sturen, om te verhinderen dat Captain Bob kon koppelen. Het leidde in ieder geval wel tot wat over en weer geschreeuw op het forum.

Het lukte Elvesham zowaar om eerder te arriveren bij de Romulaanse sterbasis, maar na de eerste vuurwisseling met de basis doken de Rommies alsnog op…op afstand 14 volgens Captain Bob’s eigen reportage! Met 13 Zware Phasers op zich gericht, voelde Lord aan dat hij tot ongewenste gast was bestempeld in het Romulaanse kwadrant. Tijd om te nokken!

Het commandoschip van Elvesham dat al vanaf beurt 4 op afstand 15 van zijn sterbasis lag, kreeg opeens bezoek van Klingons. Wederom was Skyrider te vriendelijk voor de Defender die maar liefst twee afscheidssalvo’s gegund was. In beurt 16 viel eindelijk het doek voor dit vlaggenschip; bovendien schoot Captain Bob elders in de sector ruim anderhalve Defender aan gort, zodat Lord vanaf hier was aangewezen op één operationeel schip.

En daar zou het bij blijven, want in beurt 17 werd bekend gemaakt dat de Klingons onder Skyrider brutaal de winst van de sector opeisten! Hoe kan dat nou? Captain Bob leek toch op weg te zijn? Hij speelde wat met de Federatie en hun sterbasis en streek de katjes tegen de haren in… Nou dat zit zo, Captain Bob had niet bijzonder veel schade aangericht op de Federatie en kon ze vervolgens niet in een hoek drijven. Rond beurt 8 werd op het forum duidelijk dat Skyrider en Immelmann met elkaar aan het sparren waren. In het eerste gevecht met Lord of Elvesham (bij de Federale basis, beurt 11) was Captain Bob uit onzekerheid over de rangenbonus van de hogere officier Elvesham voorzichtig – daar hadden meer punten gepakt kunnen worden.

Ondertussen deed Skyrider zich tegoed aan de Federatie terwijl hij zelf één Slagkruiser verloor. Ondanks dat hij Elvesham twee maal harder had kunnen aanpakken, rolden de puntjes binnen. Later  maakte Skyrider de Kzinti-sterbasis af en behaalde daarmee een teamscore van 967 punten! Dat was de 3e score in de Top 5 Klingons (de 2e score is trouwens ook 967, afkomstig van sector 158, maar omdat die eerst gespeeld werd staat spel 198 op de 3e plek). Skyrider ontving tevens zijn negende Zilveren Maan, maar belangrijker nog, hij dwong voor het eerst in zijn leven promotie af tot de allerhoogste rang… Galactisch admiraal Skyrider, gefeliciteerd!

 

Het enige smetje op het forumfeest was dat sommige lieden het verschil tussen Skyrider en Skywise over het hoofd zagen…

 

 

4.3       SO 187

Spel 187 zou een recordspel blijken te zijn. Het duurde van augustus 2010 tot en met april 2012 en was met 40 beurten zowel qua verstreken tijd als het aantal beurten het langste spel uit het nieuwe Sterren Oorlog.

 

De naar eigen zeggen stoere jongens Eddie Butcher & Daryl bestierden de Romulanen, terwijl Eddie’s broer Kikoman zich over de Kzinti ontfermde. De Federatie stond onder leiding van Chester Nimitz. Het derde partnerschap (na SO 159 en 180) van Hrun & Cleaver vond gestalte in de commandozetels van de Klingons.

 

Hoewel niet iedereen zich even duidelijk uitsprak, gebeurde er tenminste wel wat op het forum – in het begin althans. Het was snel bekend dat Eddie, Nimitz en Kikoman in deze sector zaten. Voor het gemak raadde iedereen ongetwijfeld Daryl erbij… Alleen Hrun & Cleaver lieten niet direct van zich horen, wat voor laatstgenoemde trouwens gebruikelijk is.

 

Volgens het forum waren vanaf beurt 2 Eddie & Daryl gebrouilleerd met Kikoman, die kennelijk weinig zin had in een broedertwist. Hij wist er tussenuit te knijpen richting een sterbasis, zodat de Romulanen naar Kiko’s claim op 70 punten bleven steken. Kikoman pakte met de Romulanen in de achtervolging de sterbasis mee, schijnbaar deed hij dat terwijl hij achteruit vloog. Op het forum had hij veel te zeggen, terwijl Eddie & Daryl wat minder branie hadden – laatstgenoemde legde fijntjes uit dat als ze weinig te zeggen hadden, dat meestal betekende dat ze niet aan het winnen waren.

 

In beurt 6 beklaagde Kikoman zich over het verlies van zijn “huisje”. De Klingons hadden naarstig gezocht naar objecten, maar niets gevonden, zodat ze in het noordwestelijke kwadrant de  Federale basis opbliezen (beurt 5). Maar wacht eens, dat was beurt 5, dus wie had dan een beurt later de Kzinti-basis voor zijn rekening genomen? Het was de Federatie van Nimitz, zo bleek op het forum.

In beurt 4 hadden de Klingons wel objecten waargenomen en dat leken de Haviken te zijn, maar dat zou wel betekenen dat de Romulanen de achtervolging op Kikoman al vroeg gestaakt hadden, of dat de forumpraat geen weergave was van het daadwerkelijke spelverloop. Vanaf beurt 6 begon in ieder geval een angstig en langdurig kat-en-muis-spel tussen de Klingons en de Romulanen.

 

Het ging trouwens wel hard met de sterbases, want in beurt 7 ging de laatste al wrak! Dat moet welhaast een record zijn. Kikoman was met zijn Kzinti doorgestoten naar de Klingon-basis en legde deze in één beurt om. Het ging trouwens niet volgens plan, want de sterbasis verweerde zich buitengewoon effectief – wat heet, met 141 punten! De theorie was dat Kiko één schip zo goed als kwijt was en dat er een tweede een flinke mep had gekregen.

Diezelfde beurt 7 gaf de Klingons eventjes de schrik van hun leven: 4 objecten binnen afstanden van 2 tot 9! Aaargh! De schrik duurde maar kort, want het bleken de Klingons zelf te zijn: door het wegvallen van de sterbasis konden de schepen elkaar niet zien. Om aan de Romulanen te ontsnappen was het pedaal flink ingeduwd. In plaats van vier Haviken waren het er nu nog maar twee – het meest waarschijnlijke is dat de Haviken opgesplitst waren. Wellicht dat ze een tangbeweging probeerden of dat ze andere ijzers in het vuur hadden. Hoe dan ook, de Klingons bleven met snelheden van 40+ het Romulaanse duo voor.

 

Even overwogen de Klingons om met een vertraging en de overtalsituatie de Haviken klem te zetten, maar uiteindelijk kozen ze toch voor een snelle ontsnapping. Na een paar beurtjes bleken de Romulanen hardnekkige achtervolgers en herleefde het Klingonplan voor een Romulanenval. Hrun plotte een perfecte onderschepping. De snelheid zou van 40 naar 24 gaan…maar Cleaver gooide roet in het eten door te verzuimen de mintekens voor de snelheidswijziging in te voeren en Hrun had ditmaal geen gelegenheid om de orders nog te controleren voor het opsturen met als gevolg dat de snelheid 56 was en er niks te zien was… Natuurlijk waren de Klingons ook veilig, maar navraag bij de spelleider (die zo goed was om een theoretische herdraai te doen) bevestigde dat de Klingon-vloot inderdaad twee Haviken zou hebben geïdentificeerd – iedereen zat in elkaars flanken, maar dat was op deze korte afstand toch echt in het voordeel van de vier Klingons, die twaalf wapens tegen twee hadden kunnen inzetten...

 

De Klingons kwamen ermee weg en omdat er andere objecten op de radar verschenen, konden ze de Romulanen lozen. Die gingen namelijk achter die verse objecten aan. De Klingons wilden hergroeperen in het noordwestelijke kwadrant en de snelheid flink reduceren om vervolgens weer richting het oosten te gaan voor een hervatting van de vijandigheden. Maar dat ging niet door, want plots verschenen er drie objecten in het noordwestelijke kwadrant. Dat moesten de sterbasisjagers zijn en dus vrijwel zeker de Kzinti. De Klingons kozen voor een ongebruikelijk scherpe (voor Klingon-begrippen dan natuurlijk) S-bocht. En jawel, de verrassing was compleet! Drie Defenders verschenen in het voorschild van de Slagkruisers…maar wel op afstanden van 0 tot 1! Hoe bestaat het!?

Na de oorspronkelijke euforie in het Klingon-kamp sloeg de wanhoop toe: op deze afstand konden de Kzinti ook wel uittellen dat ze er toch al geweest waren. Daardoor verwachtte iedereen dat de Defenders zonder schilden zouden vuren en daarmee twee D.VII’s zouden meenemen in hun val. Er werd gevreesd voor het commandoschip van Cleaver. Achteraf waren de Klingons liever op afstand 3-5 uitgekomen.

Natuurlijk gingen alle Defenders wrak – de Klingons lieten alle schilden aan en in twee gevallen vuurden ze niet eens Disruptors af. Er waren toch al genoeg treffers. De teamscore schoot van 360 naar 731! Doelscore in zicht!

 

Maar de doelscore was desondanks nog ontzettend ver weg, want inderdaad had Kikoman afscheid genomen met een grimas maar bovenal zonder schilden. Eén Slagkruiser werd gespaard, de anderen ontvingen allemaal een genadeloos pak slaag van 70 tot 88 interne treffers. De generatoren stonden op 5-7 zodat repareren nog mogelijk was door geen ECM te activeren. Hrun liet zijn schepen zelfs stilliggen na een paar beurtjes vruchteloos repareren; Cleaver wilde zijn commandoschip niet stilleggen uit vrees voor de Romulanen.

 

Want wat was er ondertussen aan de hand met de andere deelnemers? De Romulanen hadden inderdaad Federaal bloed geroken en waren al beurtenlang verwikkeld in een gevecht met Chester Nimitz. De laatstgenoemde was in beurt 14 (toen de Klingons neusjes wreven met de Kzinti) zo wanhopig dat hij op het forum aankondigde te gaan stoppen met Sterren Oorlog! Dat voorspelde weinig goeds. Desondanks liet Chester Nimitz zich niet zo gemakkelijk pakken als die wanhoopsboodschap op het forum deed vermoeden. Diverse Haviken werden met schild- of interne schade tot reparaties gedwongen. Echter, deze succesjes kwamen niet zonder slag of stoot, want Nimitz rapporteerde met twee schepen tegen vier te vechten. Dankzij de verhuller konden Eddie & Daryl toch nog de bovenhand verkrijgen en veroorzaakten zij in totaal drie wrakken. De wraak van Nimitz bestond uit het kapot schieten van het commandoschip van Daryl, met flink wat overkill. Met behulp van een foutje van de spelleider wist Nimitz zijn bestaan nog wat langer te rekken.

 

Er was contact tussen Nimitz en Hrun zodat de Klingons en de Federatie wat van elkaars situatie afwisten. De Klingons hadden verwacht dat Kikoman zijn broer Eddie zou inlichten over de schade die hij veroorzaakt had, waardoor de Klingons er zeker van waren dat de Haviken binnen enkele beurten zouden opdagen om de stervende zwanen af te pikken.

 

Te laat stuurden de Klingons hun enige vliegwaardige Slagkruiser richting Nimitz. Gezien de doemberichten van Nimitz op het forum dat hij er snel aan zou gaan, leek het lange tijd zinloos om hem op te zoeken.

Er werd nog wel contact gemaakt, maar voor Nimitz kwam het te laat. In een slepend gevecht, dat vele beurten duurde en veel gemanoeuvreer vereiste, ging Nimitz ten onder, terwijl de Romulanen de jacht op Superantigen-Kl inzetten. In beurt 22 zagen de Klingons één Romulaan maar het idee om er recht op af te gaan werd ingewisseld voor een S-bocht. Jammer, want er werden nauwelijks punten gescoord terwijl Superantigen-Kl opeens tussen twee (weliswaar beschadigde) Haviken uitkwam. En dan te bedenken dat als het oorspronkelijke plan werd uitgevoerd, de Klingon en die eerste Romulaan elkaar direct gekruist hadden – dat zou tientallen punten hebben opgeleverd en die Havik harder beschadigd hebben dan de Klingon geraakt kon worden.

Tussen twee Haviken viel weinig eer te halen: de Klingon ging er vandoor. De teamscore was mondjesmaat geklommen tot 760, maar nu was Superantigen-Kl zo beschadigd dat er maar 21 generators over waren. Reparaties waren noodzakelijk. In beurt 28 werd Pownall-Fe wrak geschoten – nu moesten de Romulanen en de Klingons het helemaal alleen uitvechten.

 

Echter, de Klingons vonden het wel best: elke beurt die er op Superantigen-Kl werd gejaagd, konden de anderen verder repareren. Het was nu de truc om door te blijven gaan met reparaties en onderwijl de Haviken meelokken. Superantigen-Kl repareerde gelukkig naar behoren en zou in beurt 34 volledig hersteld zijn. Uiteraard vloog Superantigen zuidwaarts om zoveel mogelijk afstand te scheppen tussen de drie vleugellamme D.VII’s en de Haviken. Als er grote nood dreigde, zwaaide Superantigen-Kl af naar het oosten of het westen – met hoge snelheden konden de Romulanen prima op afstand gehouden worden.

 

Rond beurt 30 waren de Slagkruisers in het noordwesten dusdanig hersteld dat ze weer konden bewegen. Langzaamaan werd de snelheid opgevoerd en de schepen kwamen steeds dichter bijeen. Desondanks waren ze nog steeds in ernstige conditie.

Superantigen-Kl schrok in beurt 35 van een Havik die op afstand 12 zou liggen, maar beurt 36 toonde aan dat het loos alarm was. Door de verhuller weken de objectgegevens gewoonweg teveel af. Eén Havik was nog op de radar en langzaamaan bekroop de Klingons het gevoel dat er iets mis was…

 

Natuurlijk keken de Klingons regelmatig of er een gerede kans was om de Romulanenval te activeren of te vertragen en om te draaien, maar meestal was het risico te groot (in ieder geval volgens Cleaver die veel meer te verliezen had), omdat als Superantigen werd afgeknald, de Romulanen vrijwel zeker zouden winnen. Het plan van de Klingons om te repareren totdat ze weer met de Haviken konden vechten stuitte op steeds meer weerstand bij Hrun, die het te lang vond duren. Tegenstanders Eddie & Daryl waren er ook moe van en op het forum was er sprake van dat ze iedereen naar het nulpunt wilden laten komen of dat de Klingons het anders maar moesten opgeven. Er is nog contact geweest tussen diverse spelleiders en Cleaver over in hoeverre tegenstanders zomaar kunnen stoppen en wat er dan zou gebeuren, maar zover kwam het allemaal niet. In beurt 37 zag Superantigen-Kl plotsklaps geen enkele achtervolgende Romulaan meer…

 

Dat betekende dat Eddie & Daryl alsnog noordwaarts gevlogen waren, richting de samenkomende stumperige D.VII’s!

 

De drie Slagkruisers hadden de schade gereduceerd tot 32-37% en beschikten over 12-16 generators (wel waren alle accu’s volledig inzetbaar) per schip. Het commandoschip van Cleaver had een maximumsnelheid van 29, de anderen waren onbeperkt. Alle wapensystemen, sensors en schilden waren 100% operationeel. De Romulanen konden elk moment opduiken. Het nieuwe plan was dat Superantigen-Kl op een lagere snelheid zou omdraaien (te hard en dan zou deze in de val kunnen lopen) en zich richting het strijdtoneel zou bewegen, terwijl de andere drie schepen uit alle macht zouden groeperen en nog maximaal zouden repareren en voor zover mogelijk ECM voeren. Toen was het wachten op de Rommies…

 

Een beurt later was het al zover: twee objecten verschenen op de radar, met een derde vermoedelijk in aantocht. De Haviken hadden alle beurten eveneens gebruikt om flink te repareren en zouden nu in één aanval de winst willen pakken tegen nog steeds zeer beperkt gevechtswaardige Klingons. Maar Hrun & Cleaver lieten zich niet uit het veld slaan: ondanks de beperkte energievoorraad, waardoor herstarten zeer moeilijk zou worden, ging Hrun met zijn twee schepen over op Ion-motoren. Cleaver parkeerde zijn commandoschip ten oosten van Hrun met snelheid 18. Dat was iets meer aan de rand van het strijdtoneel, maar Hrun was al in een ander spel tot commander gepromoveerd en kon het zich dientengevolge veroorloven iets meer risico te nemen. De koers was verder oostwaarts, zodat als de onderschepping van de Romulanen mis zou gaan, het commandoschip vol gas kon ontsnappen en zich bij Superantigen-Kl kon voegen.

 

Of dat nodig was, viel nog te bezien. Eén Havik werd in beurt 39 geïdentificeerd als gevolg van de beschreven bewegingen; twee andere bleven onzichtbaar verderop. Hrun zag de Wreaked On-Ro op afstand 13 en Cleaver had diezelfde Havik op afstand 7, wel in de flank. De Havik had Cleaver ook in zijn flank, maar Hrun in het voorschild. Van de twee overige verhulde Haviken zou er eentje gaan vuren; die andere was nog te veraf om de stilliggende Hrun te identificeren.

 

Van de Romulaanse teamscore was bekend dat die het gat met de Klingons ondertussen aardig had moeten dichten. Drie Federale schepen, flink wat punten op Superantigen-Kl en ook nog wat op Kikoman aan het begin van het spel zorgden ervoor dat de score geschat werd op 650-700 punten voor de Romulanen. De Klingons stonden op 760. Als de Klingons de boel nu zouden vergooien zou een Romulaanse zege welhaast onafwendbaar zijn.

 

De Klingons zouden op Tijd 1 vuren zonder schilden. Zelfs het commandoschip van Cleaver liet de schilden uit omdat de kans dat deze nu beschoten zou worden of wrak zou gaan zeer klein was. Hrun zou snelheid -10 aannemen om nog wat afstand te creëren met de aanstormende verhulde Haviken. Daarmee zouden de treffers worden gereduceerd en afstand geschapen voor de Plasma Torpedo’s.

 

Soms zijn beurtresultaten zo spannend… Toen beurt 40 in de bus viel, was het meteen duidelijk dat het spel voorbij was. De Klingons stonden al klaar om te juichen, maar was dat gerechtvaardigd? Hadden de Romulanen meer aangericht en de Klingons ingehaald?

 

Het commandoschip van Cleaver deed op afstand 7 in de flank toch nog 59 treffers. Meteen daarna vielen de treffers van Hrun binnen op schild 1 van de arme Wreaked On-Ro: 55 en 60 stuks, waarna de Romulaan uiteenspatte. Wel had deze op Tijd 1 nog gevuurd op Cytokine-Kl van Hrun. Later die beurt ontving dat schip nog eens treffers van de onzichtbare Dark En Woe-Ro, zodat er 90 interne treffers geregistreerd werden, wat natuurlijk teveel was voor de nog steeds voor ongeveer een derde beschadigde Cytokine-Kl. De Klingons werden verrast door de Romulaanse teamscore die toch wel wat boven de 700 moet zijn geweest, want naar schatting scoorden de Romulanen 90 punten in de laatste beurt en kwamen daarmee op 816. Daarentegen haalden de Klingons maar liefst 148 punten uit Wreaked On-Ro zodat zij met 908 punten ruim de doelscore van 827 punten overschreden! De punten die de sterbasis op Kikoman had behaald, bleken achteraf zeer welkom, want daarmee werd een extra beurt voorkomen.

 

Dit was voor de deelnemers een apart spel. Bij vlagen was het een saai tactisch schaakspel waarbij Superantigen-Kl alles deed om zich niet te laten pakken, maar tegelijkertijd was dit spel enorm spannend, waarbij veel op het spel stond voor sommige deelnemers. Als Eddie & Daryl eerder op de lamme Slagkruisers waren gaan jagen, hadden  ze deze sector zonder al teveel problemen kunnen veroveren. Dat ze dat niet deden kan komen doordat ze te druk waren met Nimitz. Ergens is het logisch dat je doelen die al in de buurt zijn niet in de steek laat om te gaan zoeken naar stervende schepen waarvan je niet weet of die al op levenssystemen de pijp uit zijn gegaan. Wellicht heeft Kikoman zijn broer helemaal niets verteld, waarvoor de Klingons in ieder geval zeer dankbaar zouden zijn! Op het forum was echter wel wat informatie te vinden over de schade die de Klingons hadden gekregen en Kikoman schreef later nog dat hij rond -15,-50 “lag” (hij was rond dat coördinaat gesneuveld), dus het blijft moeilijk te verklaren waarom de Romulanen deze kans pas zo laat gegrepen hebben.

 

Over Kikoman gesproken, toen hij in beurt 15 eruit werd geschoten, had hij wel mooi 832 punten. Dat is net boven de doelscore! Vervolgens moest hij wel 25 beurten wachten totdat hij zijn einduitdraai ontving – wellicht een record voor een regulier spel? De goed spelende Chester Nimitz nam met een mooie score van 707 punten afscheid van deze sector. Gezien zijn forumberichten heeft hij het veel langer uitgehouden dan de forumlezers voor mogelijk hadden gehouden.

 

Voor Cleaver was dit een geniaal spel. In de laatste beurt kwam alles op een mooie manier samen voor hem: de score van zijn vlaggenschip steeg van 177 naar 219 waardoor hij promoveerde tot groot admiraal en daarmee tevens zijn Platina Komeet incasseerde! De Zilveren Maan bleef uit, want Daryl’s Dark En Woe-Ro had een mooie HIS van 320, wat hem alleen de tiende plek in de Top 10 Romulanen opleverde, aangezien het te weinig was voor een Supernova en het niet zijn commandoschip was. Hrun had slechts een bescheiden feestje: de promotie tot commander was wat achterhaald aangezien hij in 2010 al sector 182 had veroverd met Romulanen. Wel telde deze zege mee voor zijn Platina Komeet, dus die had hij nu al voor 50% in de tas. Dit spel moet af en toe wel moeilijk zijn geweest voor Hrun, wiens speelstijl veel aanvallender is dan die van zijn partner Cleaver, en weinig op heeft met eindeloos repareren. Bovendien verprutste Cleaver met foutieve orders een briljante onderschepping van twee Haviken rond beurt 10 – dat had Hrun werkelijk waar perfect geplot, maar de beloning voor die prestatie bleef uit. Wat dat betreft was dit spel niet het epische drama voor Hrun zoals dat wel voor Cleaver gold. Eddie & Daryl reageerden overigens zeer sportief na het einde van het spel.

 

Trouwens, dit spel had enkele parallellen met sector 124, die toentertijd ook al door Cleaver gewonnen werd (toen solo) ten koste van Eddie & Kikoman. Hrun zat toen ook in die sector; alleen Darth Vader werd ditmaal vervangen door Nimitz en Daryl was er toen niet bij. Eddie vloog toen ook al Romulanen en was vooral in de achtervolging op de Federatie van Cleaver…leuk hoe die dingetjes af en toe terugkeren!

 

Oh ja, met 3263 punten was dit spel na sector 177 het meest puntrijke uit de geschiedenis van het nieuwe SO! Er waren ook nog eens 15 wrakken gerapporteerd, waaronder alle sterbases.

 

 

4.4       SO 199

Sector 199 zou een apart einde kennen. Wie waren daarvoor verantwoordelijk? Sado had Romulanen gekozen, Immelmann de Klingons, Marty Kruge de Federatie en Toetanchamon de Kzinti.

 

Al snel kwam op het forum te staan dat iedereen zo gezellig en knus op elkaar lag, in de buurt van het nulpunt. Dat moest gaan knallen! Na de eerste vuurwisselingen claimde Sado enthousiast deze sector te gaan winnen. Het was wellicht wat grootspraak... In datzelfde forumdraadje werd ook gezegd dat de Federatie en vooral de Kzinti er het slechtst voor stonden.

De grootspraak moest al een paar zetten later worden ingeslikt: de Romulanen werden in de tang genomen en verloren twee schepen. Daarna leken de Kzinti en de Federatie te bakkeleien, wat in beurt 12 tot het einde van Marty Kruge leidde. Volgens hem had Toetanchamon ook nauwelijks nog iets vliegwaardigs over, waardoor dit spel plotsklaps in het voordeel van de opvallend afzijdige Klingons zou gaan eindigen. Die waren vermoedelijk bezig aan een rondje sterbases. Toetanchamon schoot in beurt 13 nog een verdwaalde D.VII af en zei daarbij dat de Klingons nu nog twee schepen over hadden.

Helaas zou dat wel voldoende zijn voor Immelmann om te winnen, want de sterbasis van Toetanchamon rapporteerde dat er vijanden in aantocht waren en de teamscore van de Klingons zou al 750+ bedragen. De enig overgebleven Havik en de twee Defenders zouden dit niet meer recht gaan trekken…

 

Maar plots fronste iedereen de wenkbrauwen: de beslissende aanval van de Klingons bleef maar uit! Hoe kan dat? Toetanchamon maakte van de gelegenheid gebruik om de laatste Havik op afstand 3 te identificeren en uit te schakelen. Hierna bleef Toetanchamon rondzoeken naar de Klingons, die in beurt 18 weer binnen sensorbereik van de Kzinti-sterbasis verschenen. Nu moest het alsnog afgelopen zijn met de aspiraties van Toetanchamon…

 

Boem! Daar ging de laatste…Klingon!? Wat? Het bleek nu dat er niet twee, maar slechts één Klingon op de sterbasis afging. Er waren er dus niet twee, maar één over. Deze werd volledig wrak geschoten door de sterbasis en daardoor waren alle tegenstanders uitgeroeid! Immelmann had een blunder begaan: in plaats van elke beurt wat treffers te plaatsen en weer weg te vliegen, koos hij ervoor om één slopende doch riskante aanval te doen. Dat werd hem fataal. Zijn handen waren overigens wel wat gebonden: zijn laatste schip was ernstig beschadigd rond beurt 13, met 0% sensors en weinig energie. Omdat de forumberichten van Toetanchamon nauwelijks gelezen werden door de drukke Immelmann (hij omschreef het als “totale chaos op kosmische schaal”), dacht de laatstgenoemde dat hij nu iets moest forceren. Hij dacht nog flink veel punten nodig te hebben, kon weinig versterken en wist niets van waar de anderen zich ophielden of hoe hun teamscores lagen. Vandaar dat hij een riskante poging deed die in eerdere spellen (en bij andere spelers) wel eens succesvol geflikt waren. Ditmaal lukte het niet…

 

En daarmee was het pleit beslecht in het voordeel van de sluwe Toetanchamon. Met 787 punten zat hij nipt onder de doelscore, want die lag op 795. Immelmann zal zichzelf nog wel eens achter de oren krabben: hij zat met 768 punten in de voorlaatste beurt erg dichtbij. Tijdens zijn riskante aanval ging hij wrak maar scoorde nog wel extra punten, waardoor zijn teamscore op 903 uitkwam. Op de derde plaats eindigde Marty Kruge met 484 punten; Sado was rodelantaarndrager met 433, waarvan 169 voor zijn sterbasis. In totaal gingen er 14 schepen en één sterbasis wrak.

 

Toetanchamon mocht op het forum zijn feestje vieren wegens het op Bitter Einde winnen van deze sector. Aangezien zijn score vlakbij de doelscore kwam, was hij een zeer verdiende winnaar. Helaas was zijn vlaggenschip al in beurt 4 gesneuveld. Desondanks wist hij maar mooi met zijn Gyana-Kz een Supernova (zijn derde, voor 401 punten, wat tevens de 5e plek in de Top 10 Kzinti opleverde) en zijn vierde Zilveren Maan te behalen! Dat zijn mooie troostprijzen…

 

 

4.5       SO 201

en het werd nog dezelfde week mooier voor Toetanchamon, die vlak na sector 199 ook nog in sector 201 zegevierde! Wat heet: het was zijn tweede winst binnen 24 uur!

 

Deze dubbelslag van Toetanchamon mag best even onder de loep. Hijzelf was aanvoerder van de Federatie. Daarbij zou hij het opnemen tegen Yoritomo (Kzinti), Quasimodo (Klingons) en Daryl & The Hitman. Dit wellicht ietwat onwaarschijnlijke duo kwam door omstandigheden tot stand.

 

Dit was zo’n spel waarvan geen spelverslagen bestaan en ook al weinig forumaandacht genereerde. Dat laatste is niet zo raar, want Quasimodo komt natuurlijk nooit op het forum en Yoritomo is ook al sinds oktober 2011 niet meer op het forum geweest. Aangezien The Hitman eveneens in een drukke periode zat en Daryl normaliter pas op het forum schrijft als het hem goed afgaat, was dit een rustig spel. Het eerste veelzeggende forumbericht kwam in beurt 10 van Toetanchamon die claimde de Kzinti-vloot zonder tegentreffers te hebben gepijnigd en nu de Klingons, die een mislukt rondje sterbasis aan het doen waren, van achter zou trakteren op een flinke dosis treffers.

 

De Romulanen liepen volgens Toetie geheel achter de feiten aan. Daryl sputterde tegen, want hij vond dat de Romulanen de Klingons aardig geraakt hadden – iets wat Toetanchamon weer nuanceerde. Het staat wel vast dat de Federatie in beurt 12 de Klingons voorgoed uit deze sector verwijderden. Desondanks was de doelscore nog niet overtroffen. Dat kon wel elk moment gebeuren, want de teamscore was ondertussen al tot boven de 750 opgelopen.

 

Op het forum was te lezen dat de Federatie de Romulanen wel in de val zou lokken. Ze zochten elkaar in ieder geval wel op en manoeuvreerden om elkaar heen, op zoek naar een gunstige positie. Onderwijl kwamen ze dichter bij de sterbasis van de Klingons. Daar kregen de Romulanen de laatste kans op een onderschepping, maar ze plaatsten zichzelf verkeerd, waardoor Toetanchamon een vrije baan op de sterbasis kreeg. Met vier schepen die hooguit schildschade hadden geleden, was het een koud kunstje om in één beurt de sterbasis om te leggen.

 

Hoewel de doelscore met 942 aan de extreem hoge kant was, had Toetanchamon geen enkel probleem om daar ruim overheen te geraken: 983 punten! Zijn schepen hadden allemaal erg netjes en gelijk gescoord, met 242 punten voor het laagst scorende schip en 250 voor het hoogst scorende schip! Dat fenomeen zien we vaker bij de Federatie: geen wrakken en allemaal scores van 200+. De naaste belagers waren de Klingons met 548 punten. Daarna kwamen de Romulanen met 388. Later bleek dat de Romulanen wel doorhadden dat er iemand bezig was met een sterbasis, maar dat het team onvoldoende overeenstemming had over de te volgen koers. Daryl wilde lekker stoer op schepen jagen, terwijl Hitman het liefst een onderschepping in de buurt van een sterbasis wilde uitvoeren. Uiteindelijk werd er gekozen voor de jacht, die niet tot vrucht kwam.

Het is een raadsel wat er met Yoritomo is gebeurd, want hij behaalde 0 punten met zijn schepen! Alleen zijn sterbasis droeg met 90 punten nog iets bij. Aangezien de Defenders niet van achter een verhuller zijn afgeslacht, rijst de vraag of Yoritomo überhaupt wel orders heeft ingezonden?

 

Hoe dan ook, Toetanchamon had zijn winst en daarmee ook zijn felbegeerde promotie tot commodore. Sinds het winnen van sector 136 had hij inclusief het één dag eerder afgelopen spel 199 al twee maal gewonnen zonder te promoveren en na al die jaren was deze bevordering ongetwijfeld een feest! Het blijft wel jammer dat de Kzinti zich zo gemakkelijk hebben laten pakken, want het lijkt wel alsof Toetanchamon zich in dit spel weinig uitgedaagd voelde. Daarentegen is het niet zijn schuld of verantwoordelijkheid dat de Kzinti niet thuis gaven: als hij ze tegenkomt, moet hij ze afschieten en dat is genadeloos gebeurd. In dit spel kwam de winst ietwat makkelijk, terwijl hij in sector 199 flink aan de bak moest om als enige te overleven met een mooie score. Over deze twee spellen tezamen was de promotie uiteraard dubbel en dwars verdiend – gefeliciteerd Toetanchamon!

 

Overigens waren er nog meer redenen voor het ontkurken van de champagne. De winnaar had hiermee zijn vijfde Zilveren Maan en dus Gouden Zon behaald! Bovendien was spel 201 het 100e afgeronde spel van het nieuwe Sterren Oorlog! Het is toch mooi dat we met ons clubje zo’n leuke mijlpaal mogen noteren. Hopelijk vieren we over enkele jaren het 200e afgeronde spel.

 

 

4.6       SO 200

Het jaar 2012 leek te grossieren in apart verlopen of geëindigde spellen en sector 200 was ongetwijfeld de vreemdste eend in de bijt.

Vanwege de magische aantrekkingskracht van het getal 200 roerde Megabyte medio 2011 aan hoe de invulling van spel 200 zou verlopen. De spelers mochten zelf meebeslissen op het forum. Daar kwam het volgende uit:

-Bitter Einde

-sterbases zoals in het toernooi, dus wel repareren maar er niet op schieten

-iedere vloot beschikte over vier verschillende scheepstypen

-wekelijkse deadline

 

Ondanks de wekelijkse deadline duurde de beginfase van spel 200 toch best lang. Dat was te wijten aan de diverse zomervakanties van de deelnemers en spelleider Skyrider. Laatstgenoemde was de spelleider aangezien het deelnemersveld al onder andere drie spelleiders herbergde. De teams waren:

-Cleaver (Romulanen)

-Lord of Elvesham & Hasenfratz (Federatie)

-Eddie & Daryl (Klingons)

-Megabyte & Skywise (Kzinti)

 

Op het forum barstte de strijd meteen los. Dat kon ook makkelijk, want alle deelnemers waren uiteraard al ver voor de start op het forum bekend gemaakt. Eddie opende het woordenvuur, gevolgd door replieken van Lord of Elvesham –op zijn zachtst gezegd altijd al verbaal sterk aanwezig– en Megabyte.

 

Eddie had nog geopperd dat sector 200 een “zuur verhaal” zou worden voor zijn tegenstanders, maar eventuele Rennie’s waren helaas eerder voor hemzelf benodigd: al in beurt 2 lagen hij en Daryl in een onderlinge confrontatie met het duo Hasenfratz & Lord of Elvesham er slechter voor. In beurt 4 werden Eddie & Daryl de dubieuze eer van het eerste verloren schip opgedrongen, nadat hun M Klasse Kruiser geïsoleerd was geraakt.

 

Elders voltrok zich een andere strijd: de opstomende Cleaver kreeg een flinke bloedneus op zijn D.VII Slagkruiser van de Havik van Megabyte & Skywise. Zij hadden dat schip vooruitgestuurd en hun drie andere schuiten weggedraaid, zodat zij geen schade konden lijden. Het lukte hun de Havik veilig weg te krijgen. Cleaver daarentegen schrok van de schade die zijn trotse schip moest incasseren: met 12 resterende generators (na 37 interne treffers…) moest hij wel omdraaien en koppelen aan de sterbasis. Dat zou trouwens twee beurten duren vanwege een vervelende maximumsnelheid. Uiteraard ging de rest van de vloot terug zuidwaarts als escorte en om niet in ondertalsituatie tegen Megabyte & Skywise te hoeven vechten. Het nieuwe plan van Cleaver was om het treffen tussen de Federatie en Klingons op te zoeken met de drie gevechtswaardige schepen en daar aan de rand te blijven om wat puntjes mee te pikken totdat de vloot weer compleet was.

 

Omdat Megabyte & Skywise hun schepen ver hadden teruggetrokken van Cleaver, kon laatstgenoemde zonder hinder oprukken naar het westen. Echter, daar aangekomen bleek dat de Klingons en Federatie zich van elkaar hadden weten los te rukken. Met drie tegen vier te vechten leek Cleaver een slecht idee, maar drie tegen drie was eveneens onmogelijk, omdat de Klingons niet bereikbaar waren. Tot overmaat van ramp doken de Kzinti alsnog op aan de horizon. Het lag in de lijn der verwachting dat de Federatie en de Kzinti nu zouden bewegen om op elkaar te vuren, maar niets was minder waar. Kennelijk vonden zij het te vroeg om elkaar te besnuffelen. Wellicht hoopten beide teams dat wanneer ze elkaar later zouden bestrijden, het andere team al wat meer schade zou hebben geleden.

Hierdoor werden de Klingons en de Romulanen wederom opgejaagd. Was Cleaver eerst juist westwaarts gevlogen, nu moest hij rechtsomkeert maken richting zijn eigen kwadrant (rechtsonder), met de voltallige Federatie in de achtervolging. Onderwijl verbleven de Kzinti ergens ten noorden van deze bewegingen, maar wellicht konden deze op de Klingons vuren, want er kwam geen confrontatie tussen de Kzinti en de Romulanen. Om ongewenste poezen buiten de deur te houden had Cleaver zijn Havik wat ten noorden van de rest van de vloot gepositioneerd.

 

In beurt 10 was er net ten westen van de Romulaanse sterbasis alsnog een conflict. De Romulanen draaiden zich om in de hoop op een gunstige uitgangspositie op de achtervolgende Federatie. De in beurt 3 getroffen Klingon was ondertussen in topconditie aan de Defender en M Klasse Kruiser toegevoegd, maar toch lag Cleaver in een akelige drie tegen vier confrontatie op afstand 10. Zijn eigen Havik lag nog te ver noordwaarts om de Federalen te identificeren.

 

Gelukkig had Cleaver deze gewaagde zet niet zonder Plan B gedaan. De eigen sterbasis lag in de rug en de schepen konden direct koppelen, al moesten twee schepen daar met +4 voor versnellen. De vijand had een verhulde Havik, maar ontbeerde de luxe van de sterbasis…

 

Tot de grote verbazing van Cleaver deed de Federale Havik niet mee aan het feestje, waardoor het drie tegen drie bleef. Twee schepen van Cleaver werden intern keihard getroffen en de Defender was bijna wrak gegaan. Beide schepen waren gekoppeld en hoewel het lang zou duren, zouden deze schepen volledig inzetbaar terugkeren. Later werd het bekend dat er door drukte onvoldoende gecommuniceerd was tussen Hasenfratz en Lord of Elvesham, waardoor de besluitvorming te haastig verliep. Omdat er een sterbasis op afstand 30 lag, bestond er een kans dat de verhuller met slechts één of enkele treffers van de basis verloren kon gaan. Bovendien was Lord of Elvesham ervan overtuigd dat zijn Havik alleen verdere schildschade kon veroorzaken en te weinig zou kunnen bijdragen om het risico te nemen. Daardoor werd er gekozen om de Havik niet zichtbaar te maken. Daarmee was de numerieke meerderheid volledig opgegeven.

Het is niet verrassend dat de schades die beide teams leden ongeveer gelijk was. Echter, Cleaver kon direct aan repareren beginnen, terwijl de Federatie mijlenver verwijderd was van hun eigen thuis. De Morini-Fe werd met 4 generators afgeschreven en als lokkertje weggestuurd – deze zou later in beurt 17 door Megabyte & Skywise worden afgemaakt. De Treveri-Fe beschikte over 10 generators waardoor deze geëscorteerd diende te worden richting de eigen sterbasis.

 

De Federatie poogde op sluwe wijze individuele schepen van Cleaver middels de aangeslagen Treveri-Fe in een hinderlaag te lokken, maar Cleaver liet zich niet bij de neus nemen.

In de beurt waarin Morini-Fe stierf, had Cleaver zijn vloot juist noordwaarts gestuurd om voorzichtigjes puntjes te snoepen, maar hij kwam bedrogen uit. De Kzinti hadden namelijk hun Havik weer zo ver vooruit geplaatst dat er een herhaling van beurt 2-3 plaatsvond. Met 11 interne treffers (die wel 9 generators vernielden!) droop Cleaver weer af richting zijn sterbasis.

 

Ietwat daarna doken de Klingons weer op! Ze raakten wederom in gevecht met de terugtrekkende Federalen, waarbij beide partijen schade incasseerden en de Klingons zelfs een schip verloren.

 

Het werd nog erger voor de Federatie, want hun Havik voerde een aanval uit op een schip van Megabyte & Skywise, waarbij weinig schade werd uitgedeeld, maar vervolgens wel de Havik verloren ging! Daarna was de Federatie voorgoed uitgeschakeld. Rond beurt 20 werd afgesproken dat repareren alleen nog maar in de ruimte mocht plaatsvinden en dus niet meer gekoppeld aan een sterbasis. Daardoor verliep het repareren traag.

 

In het oosten was Cleaver alweer enkele beurtjes op zoek naar Megabyte & Skywise; zij vonden elkaar in beurt 25. Nu begon een serie van manoeuvres om een voordelige positie te bemachtigen. In beurt 27 had de Havik van Cleaver drie vijanden geïdentificeerd, maar hij vuurde niet, want dan zou hij zijn voordeel te vroeg weggeven. Omdat de Kzinti hogere rangen en aldus betere sensors hadden en ook nog eens wat trager vlogen, waren deze bewegingen uiterst moeilijk voor Cleaver die daardoor met een slechter sensorbereik te kampen had.

Maar beurt 28 toonde dan toch een serie doelwitten op de radars van beide teams, zij het op grote afstand (30+). De Romulanen hadden de pech dat hun sneller vliegende Havik op deze afstand blind was. De Kzinti hadden daar geen last van, omdat hun Havik dichterbij de vijand lag. De daaropvolgende vuurwisseling verliep ontegenzeggelijk in het voordeel van de Kzinti: hun vuurorders kwamen binnen op een ander tijdstip dan verwacht, waardoor de M Klasse Kruiser van Cleaver in de flank werd getroffen in plaats van het versterkte kopschild. Ai, die zou weinig vuurkracht meer kunnen bijdragen. De schepen lagen nu op afstanden van 8 tot 10 tegenover elkaar. De Havik van de Kzinti had gevuurd en was nu niet beschikbaar; die van de Romulanen wel, zij het op een grotere afstand. Uit de resultaten had Cleaver opgemaakt dat twee vijandelijke schepen geen voorschild meer hadden…

 

Pas achteraf besefte Cleaver dat hij dit keer best wat kansen had. Zelf was hij van mening dat zijn Havik teveel risico moest lopen bij een complexe aanval waarbij er later in de beurt geschoten zou worden. Bovendien had hij minder vuurkracht ter beschikking door de zojuist opgelopen schade. Op Tijd 1 kon Cleaver wel de twee vijanden zonder voorschild wrak schieten, maar om die derde aan te pakken, vereiste veel risico, want dan moest hij zelf alles zonder schilden vuren en de vijand mocht dan het derde schip niet versterken met SV. Uiteindelijk koos Cleaver te gemakkelijk voor de zekerheid: hij knalde twee schepen aan gort, maar verloor er zelf ook één en kort daarna een tweede en een derde. Wel was de Havik veilig weggekomen, zodat een guerrilla het enig overgebleven alternatief was. Megabyte was juist verbaasd en gelukkig met de uitkomst, want hij had veel zwaardere schade verwacht. Het stomme is dat Megabyte & Skywise uiteindelijk gekozen hebben voor die opzet die ze normaliter altijd doen in zulke situaties: schilden uit en gokken op alles of niets. Cleaver had juist gedacht dat ze daar dit keer vanaf zouden stappen en wel zouden versterken… Jammer voor Cleaver, want anders hadden beide zijden één schip overgehouden. Onder de huidige omstandigheden waren de Kzinti de gedoodverfde winnaars…

 

Er ontstond een pauze waarbij de teams elkaar niet op de radar hadden. De Kzinti en Romulanen verschenen pas in beurt 34 weer op elkaars sensors. Meteen daarop waren ze weer uit elkaar gedreven, omdat Megabyte & Skywise tegelijkertijd een aanval op de allerlaatste rondvliegende Federaal uitvoerden (in beurt 35 ontdekten ze die zonder dat Cleaver dat wist). Die aanval was succesvol, want ze waren met twee tegen één en de Federaal was natuurlijk al beschadigd.

 

Nu ontstond er uiteraard een steekspel waarbij de eenzame Havik van Cleaver een goede onderschepping probeerde te plotten terwijl de Kzinti hem in de val probeerden te lokken. Toen er één schip op afstand 18 gesnapt werd in beurt 39, besloot Cleaver er voor te gaan! Helaas pakte het verkeerd uit: na veel wikken en wegen werd er gekozen voor een ontsnappingsroute waarvan Cleaver hoopte dat de vijand daar niet aan zou denken. Maar Megabyte & Skywise hadden dat juist heel goed doorzien en doorzeefden de Havik die vervolgens met een maximumsnelheid van 8 niet meer kon ontkomen. Daarmee waren Megabyte & Skywise na 42 beurten de winnaars!

 

Met 42 beurten brak spel 200 al vrij snel het record van 40 beurten dat eerder in 2012 door spel 187 was gevestigd. Echter, wegens de wekelijkse deadline duurde het spel net iets meer dan 11 maanden, zodat sector 187 in dat opzicht wel het langste spel ooit bleef. Bovendien was dit een Bitter Einde, wat normaliter langer duurt dan een regulier spel omdat er veel beurten opgaan aan het opjagen van de allerlaatste doelen. Als de doelscore voor deze sector was aangehouden, zou beurt 30 de laatste zijn geweest.

                                           

Doordat het spel zo lang geduurd had en de Kzinti regelmatig puntjes konden sprokkelen op schepen die in andere gevechten waren aangeschoten, plus ook nog eens veel scoorden op de Romulanen (door succesvolle reparaties van Cleaver werden er extra veel punten op zijn vloot behaald!), hadden Megabyte & Skywise een monsterscore van 1367 punten! De scheepsscores waren eveneens imposant: 481, 215, 461 en 210. De andere teams bleven daar ver onder, want tezamen hadden zij maar net iets meer punten dan de Kzinti… Sterker nog, wanneer de sterbasesscores er vanaf worden getrokken (sterbases waren zoals bij toernooispellen geregeld, wat betekent dat alle punten die door sterbases behaald zijn, niet meetellen in de eindscore), hebben de Kzinti gewoonweg meer punten dan alle drie de andere teams bij elkaar.

 

Natuurlijk leverde dit wel een probleem op: de scores zijn niet representatief voor een regulier spel, dus hoe beloon je deze prestaties? In het geval van Megabyte was er geen kwestie, omdat zijn vlaggenschip ter ziele was gegaan in gevecht met Cleaver. Echter, Skywise had zijn commandoschip met 481 punten in leven weten te houden en dat zou niet helemaal eerlijk zijn naar de zittende galactisch admiraal, te weten de heer Skyrider, die zoals verder terug in dit Jaaroverzicht al beschreven was, in sector 198 een te overtreffen score van 297 had vastgesteld. Daar ging Skywise ruim overheen, maar om hem daarop tot galactisch admiraal te bevorderen vond eigenlijk niemand gepast. Het OSO overlegde achter de schermen onderling en met Skyrider die niet alleen als galactisch admiraal, maar ook als spelleider zijn zegje mocht doen.

Uiteindelijk werd er voor een eerlijk compromis gekozen. Ondanks dat spel 200 een Bitter Einde was, was er wel een doelscore bepaald, namelijk 760. We spraken af dat:

-voor de rating de scores aan het eind van het spel bepalend waren

-voor promotie de scores ten tijde van overschrijding van de doelscore bepalend waren

 

Aangezien Skywise in beurt 30 op 262 punten bleef steken, kwam hij op dat moment 30 punten tekort om de score van Skyrider te overtreffen. Kortom, Skywise promoveerde niet, maar haalde wel een Iridium Nebula (zijn tweede) en een Zilveren Maan. Dat was zijn vierde en voor zo’n hooggeplaatste officier die al zo vaak de zoete smaak van een overwinning heeft mogen proeven, lijkt dat laag. Natuurlijk speelt Skywise geregeld in een duo met Megabyte of Skyrider, waardoor je kansen op een Zilveren Maan aanzienlijk slinken. Megabyte moest het ook stellen met een Iridium Nebula, zijn vierde alweer.

 

Spel 200 was niet helemaal volgens de verwachtingen gegaan. Sommige deelnemers vonden de sterbasis een te grote rol spelen, waardoor het plan om de sterbases bij een volgende editie verder te beperken ontstond. Op het forum werd dat regelmatig besproken en daarbij moest Cleaver het vaak ontgelden. Hemzelf interesseerde het weinig, want hij had al vaker aangegeven dat het hem niet uitmaakte onder welke voorwaarden een spel gespeeld wordt, mits die voorwaarden voor het begin van het spel bij iedereen duidelijk zijn.

Over het hele spel waren Megabyte & Skywise de beste spelers gebleken. In elke onderlinge confrontatie waren ze net wat beter en hun zege was ruimschoots verdiend. De andere spelers hadden naast een kater en een smadelijke nederlaag ook nog een pijnlijke rating aan deze sector overgehouden.

 

Desondanks was het wel een spannend en op momenten zeer uitdagend spel geweest; dit zal vast in de toekomst herhaald worden!

 

 

4.7       SO 204

Na het einde van spel 200 in juni duurde het tot de laatste dagen van augustus eer er weer een sector afliep. De eerste daarvan was spel 204, waar Toetanchamon (Romulanen), Quasimodo (Klingons), Megabyte & Lord of Elvesham (Federatie) en Sado (Kzinti) de arena betraden.

 

Al bij beurt 0 maakten de deelnemers zich allemaal al bekend – behalve Quasimodo natuurlijk, maar dat is logisch. Dat (bijna) alle viziers zo snel open waren was toch wel mooi.

 

De Federatie trok direct naar het nulpunt; ze troffen meteen twee andere rassen op de langeafstandsradar aan. Dat leidde in beurt 3 tot de overvolle bijeenkomst waarbij de verspreidde, stilliggende, Kzinti in het voorschild van de Federatie lagen (afstanden 9-15), terwijl laatstgenoemden zelf de verhulde Romulanen op een afstand van 7-9 moesten vrezen. De Romulanen konden echter alleen de zijwapens direct afvuren.

De Federatie begon lekker door een Defender met veel te veel overkill af te slachten, maar tegelijkertijd ontvingen ze van de Kzinti en de Romulanen zoveel treffers dat twee schepen nog maar 6 generators overhadden – en dat terwijl ze pas half beschadigd waren! Aangezien de Defenders en Haviken allemaal op Ion-motoren hadden bewogen (!), kon de Federatie gemakkelijk de beschadigde schepen wegsturen. De Klingons waren totaal afwezig. Toetanchamon had al op het forum geschreven dat de Klingons op sterbasisjacht waren. Megabyte & Lord of Elvesham konden er gezien het onderlinge eigendom van de kwadranten welhaast vergif op innemen dat Quasimodo vrij snel bij de Federale basis zou aankloppen. De Federatie toog met drie schepen terug naar de eigen sterbasis, terwijl het vierde schip de Plasma Torpedo’s wegsleurde.

 

De Federatie koppelde zonder al teveel problemen. Na een beurtje of twee repareren verschenen inderdaad de Klingons aan de sterrenhemel. Gezien de onderlinge posities kon de Federatie hun drie schuiten alleen maar richting de Klingons sturen door de schepen achteruit te laten vliegen. Wegens het voordeel van 6 ECM+verhuller die de sterbasis verschafte, kon Quasimodo de Federale schepen niet identificeren – die zouden zonder schilden vuren…

 

Bam! De drie achterwaarts vliegende M Klasse Kruisers verpulverden in één klap drie D.VII Slagkruisers! Het betekende een ongekende stijging van 444 punten in de teamscore. De beurt erop schoten Megabyte & Lord of Elvesham ook de laatste Klingon wrak. Die arme Quasimodo zag zijn winstkansen in twee beurten vervallen tot een bittere aftocht in een ontsnappingscapsule…

 

De Federatie was, geholpen door de reparaties en de teamscore van 753, flink op weg naar de winst. De sterbasis van de Klingons was nu het voorkeursdoel, want die ene M Klasse Kruiser die eerder was afgescheiden, lag daar ondertussen in de buurt en kon allerlei gegevens doorsluizen. In beurt 13 lagen alle Federalen binnen schootsafstand…

 

En dat was voldoende! Met 980 punten werd de doelscore van 771 punten stevig overtroffen. Wat heet, met meer dan 200 punten! Alle Federalen overleefden de strijd en hadden mooie scores. Megabyte kon dankzij 343 punten zijn zestiende (!) Zilveren Maan en zijn zesde Supernova bijschrijven en bovendien zijn herovering van de titel galactisch admiraal vieren! Skyrider was al snel onttroond – ongeveer een half jaar duurde Skyrider’s zoete sprookje. Voor Lord of Elvesham was er de felbegeerde promotie tot groot admiraal. Gefeliciteerd hoor, vooral aan Megabyte die wederom op welhaast magische wijze wéér zijn ongeslagen status met de Federatie wist te prolongeren!

 

Overigens leek deze zege erg gemakkelijk te zijn geweest voor de Federatie. Dat is niet geheel waar. Natuurlijk was het fijn om Quasimodo in twee beurten tot ruimtestof te reduceren, maar tot die gebeurtenis lagen Megabyte & Lord of Elvesham achter in punten nadat ze niet helemaal lekker tussen de Romulanen en de Kzinti waren geraakt. Het is dat Toetanchamon erg veel beurten nodig had om Sado volledig te verwoesten, maar anders had hij wellicht kunnen winnen. Nadat alle Defenders afgeknald waren, spande Toetie zich buitengewoon in om de grote kattenbak te pellen. Met een teamscore van 728 was hij tot op tientallen punten van de doelscore genaderd en als hij minder tijd had besteed aan de Defenders of als hij eerder achter de Federatie was gegaan, had hij de sector naar zich toe kunnen trekken. De mislukte sterbasisaanval van Quasimodo deed deze sector in het voordeel van de Federatie kantelen. Ach, Toetanchamon was natuurlijk zojuist al gepromoveerd tot commodore, dus hier viel best mee te leven.

 

Quasimodo werd laatste, Sado voorlaatste; beiden gingen geheel wrak.

 

 

4.8       SO 202

Spel 202 begon met het forumbericht van Lord of Elvesham die zijn tegenstanders verzocht zich bekend te maken. Chester Nimitz gaf gehoor aan het verzoek; in beurt 2 voegde Kikoman zich bij het gezelschap. Een beurtje later begon er al een en ander duidelijk te worden over het spelverloop: Nimitz en Elvesham deduceerden van elkaar dat de eerstgenoemde Romulanen had en laatstgenoemde Kzinti. Kikoman moest dan wel Federatie spelen, want hij verkondigde dat hij al een Klingon wrak had geschoten en nu weer zou uithalen.

 

De vierde speler was Skywise, die in de zoektocht naar de herovering van de titel galactisch admiraal dus al direct op achterstand geraakte. Hij liet zich het hele spel niet horen.

 

Even een stapje terug: op het moment dat Kikoman zijn aanwezigheid met gepaste trots kenbaar maakte, lagen de Defenders van Lord of Elvesham in de zijschilden van de verhulde Nimitz. Eén Defender raakte ernstig beschadigd en was ten dode opgeschreven vanwege een snelheidsbeperking. Dat duurde wel een paar beurten en het genadeschot was nota bene van de Klingons afkomstig.

Echter, het vervolg was wel in het voordeel van de elfenheer, die tijdens zijn vlucht van Nimitz op de Federatie stootte. Hij trof Kikoman in enige wanorde aan, waardoor Elvesham een M Klasse Kruiser aan diggelen kon schieten, om vervolgens richting de Federale sterbasis te koersen.

 

Onderwijl was Nimitz, enigszins verbolgen over de vlucht van de Kzinti, op de Klingons aan het jagen. In beurt 7 sneuvelde een eerder aangeschoten D.VII en in beurt 8 zou Nimitz een aangeschoten M Klasse Kruiser opruimen. Daarna leek Nimitz een aardig gevalletje van EBS op te hebben gelopen…

 

Terug naar Lord of Elvesham: de Federale sterbasis moest even wachten, want tussen drie Defenders door wist Kikoman zijn laatste Kruiser te koppelen! Dat leidde tot een hernieuwd gevecht tussen Elvesham en Kikoman, maar voor Kikoman die zwaar in de minderheid was, kon het alleen maar verkeerd aflopen. Tussen beurten 7 en 10 gingen de sterbasis en het gekoppelde schip wrak. Daarna vertrok Elvesham naar zijn eigen sterbasis, want hij had wel enkele tikken gekregen.

 

Nadat de Defenders weer piekfijn in orde waren, keerde Elvesham terug in de strijd. Hij zette koers naar de sterbasis van de Romulanen, maar daar aangekomen in beurt 16, trof hij slechts een D.VII aan…

 

en toen bleken het er zelfs twee te zijn. Skywise had zijn twee resterende schepen weten los te rukken van de Romulanen en had er de sterbasis van Nimitz mee opgeblazen. Elvesham en Skywise lagen nu buik tegen buik bij elkaar op afstand 7, met een numeriek overwicht van de Kzinti. Eén voor één vielen de Slagkruisers ten prooi aan de ontketende Lord of Elvesham, die in beurt 19 met 834 punten de doelscore van 806 overschreed!

 

Voor Lord of Elvesham betekende deze winst een tweede promotie tot groot admiraal, zo kort op de promotie in sector 204. De winst telde uiteraard wel mee voor zijn tweede Platina Komeet, die –gezien zijn prestatiecurve van de afgelopen jaren– vast in 2013 besteld kan worden! Bovendien werden een vijfde Supernova en een zesde Zilveren Maan bijgeschreven – netjes gedaan Lord!

 

Hoewel Nimitz zijn promotie tot commander aan de Romulanen te danken had, heeft hij daarna weinig plezier kunnen beleven aan de Haviken. Wederom werd hij op achterstand gehouden doordat de vijanden bij hem uit de buurt bleven. Ondanks dat hij geen wrakken leed, bleef hij steken op de laatste plaats. Skywise werd tweede, maar zal er weinig vreugde aan beleven, want hij werd compleet wrak geschoten; de derde plaats was voor Kikoman, die de sector halverwege het spel moest verlaten.

 

Overigens viel deze sector nog op door een discussie tussen Megabyte en Kikoman over de correcte spelling van ductape/ducktape!

 

 

4.9       SO 203

Dit was de tweede sector die in september afliep. Ondertussen had elk ras behalve de Romulanen twee zeges behaald. Zou het de Haviken lukken om met sector 203 gelijk te komen? Of zou een ander ras een voorsprong nemen op de rest?

 

Argiz was de eerste die zichzelf bekend maakte, al snel gevolgd door Nimitz en Hasenfratz. De Belgsiche admiraal vertelde meteen dat hij Kzinti vloog. Zelfs Wild Bill Kelso nam de tijd om zijn aanwezigheid te vermelden. Zo zouden een eerste officier (Klingons), een commander (Romulanen) en twee admiraals (waarvan Kelso de Federatie aanvoerde) gaan uitmaken welk ras deze sector mocht opeisen.

 

Oei, in beurt 2 klaagde Nimitz al over objecten die maar niet te identificeren waren! Zou dat een voorbode van wederom EBS zijn? Nou, niet helemaal, want de beurt erop onthulde Nimitz dat hij zijn eerste wrak zou scoren. Tevens zei hij dat er al klappen waren uitgedeeld door andere spelers. Dat moest natuurlijk wel, want het wrak dat hij zou gaan scoren was een aangeschoten schuit. De twee partijen die in beurt 3 al aan het vechten waren, moesten wel de Kzinti en de Klingons zijn, want de Federatie meldde bij monde van Wild Bill Kelso dat hij nog niet bij een vuurwisseling betrokken was.

 

Lang kon Nimitz niet genieten van zijn eerste punten. Admiraal Hasenfratz had in beurt 4 een onderscheppingskoers geplot richting de aanstormende Romulanen. Dat pakte bijzonder goed uit: wat heet, Hasenfratz pochte op het forum dat hij zó dichtbij was dat hij zelfs het etiket van de verhullers kon lezen! Daarna werd het even stil op het forum.

 

Die stilte werd doorbroken door Hasenfratz die ditmaal minder florissant nieuws wereldkundig maakte (voor hemzelf dan): kennelijk lagen allerlei teams bij elkaar op een hoopje en hij vreesde dat anderen nu de etiketjes van zijn schepen konden lezen…

 

Toch wist Hasie zichzelf hier nog enigszins uit te redden, aangezien hij in beurt 13 weer wat op het forum schreef. Helaas bleef dit spel op het forum behoorlijk kil en stil – geheel in tegenstelling tot het vuurwerk dat er in beurten 5 en 10 moet zijn geweest!

 

Hoewel dit spel weinig forumpraat opleverde was het rond beurt 14 wel duidelijk dat Hasenfratz aan de winnende hand was. Hij had niet voor niets het hoogste woord op het forum… Met een vleugje trots rapporteerde de admiraal nog even dat alle resterende vijanden voor hem wegrenden.

 

Nota bene spelleider Megabyte kondigde aan dat de Kzinti overtuigend gewonnen hadden. Dat Hasie op koers lag voor de winst was al eventjes duidelijk, maar de cijfers logen er niet om: met een teamscore van 889 werd de doelscore van 870 gepasseerd. Daarmee stak Hasenfratz ver boven de concurrentie uit, want Nimitz werd laatste met 328 punten, Wild Bill Kelso derde met 403 en nieuweling Argiz tweede met 456. Eigenlijk was het Marty Kruge die de eer van de tweede plek mocht opeisen, want zoals eerder verhaald was het de Belg die de nieuweling Argiz tijdens dit spel verving. De Klingons hadden nog drie schepen over, de Romulanen en Federatie allebei ééntje. Wat dat betreft had Marty Kruge zich puik staande kunnen houden in een spel dat hij niet vanaf het begin had gespeeld.

Het was goed om te zien dat Hasenfratz het winnen nog niet verleerd was (het was al even geleden). Voor het eerst in lange tijd verloor hij zelfs geen enkel schip! Toch was niet alles goud wat er blonk, want ondanks het behalen van een Supernova en een vijfde Zilveren Maan, en dus Gouden Zon, met de puike score van 402 punten van Eagle-Kz, was er geen promotiefeestje. De admiraal had slechts 160 punten met zijn vlaggenschip en ontbeerde dus nog 40 punten om te promoveren. Wel kwam Eagle-Kz op de vijfde plaats in de Top 10 Kzinti terecht.

 

De Kzinti pakten dus een voorsprong op de andere rassen met hun derde zege – welk ras zou de laatste sector naar zich toe trekken?

 

 

4.10     SO 206

De spelers Toetanchamon, Immelmann en Lord of Elvesham delen geregeld een sector met tenminste één van de twee anderen; in sector 206 waren ze er weer eens allemaal tegelijk bij. De vierde speler was Mos Eisley en dat is zowel leuk als verrassend, want hij had al enige tijd niet meer gespeeld! Wat heet: zijn laatste spel was SO 125 en dat liep af in 2007!

 

Eisley nam de Romulanen onder zijn hoede. Daar heeft hij nog goede herinneringen aan, want zijn vorige expeditie met Haviken eindigde in een bevordering tot commander met Zilveren Maan (sector 110). De Klingons waren toevertrouwd aan Toetanchamon, die vorig jaar dat ras naar de zege leidde in sector 193 (SO 116 won hij ook met Klingons). Immelmann had eerder al spectaculaire successen behaald met de Federatie (spel 181, 1046 punten!) en hij zou zijn best doen om daar een al even opvallend vervolg aan te geven. Maar ook de laatste antagonist, Lord of Elvesham kon vertrouwen putten uit het verleden: hij had al drie keer gewonnen met de Kzinti (spel 188, 194 (met Megabyte) en 202). Bovendien had de elfenheer in sector 184 al eens 1067 punten gehaald met de Kzinti, maar verloor toen van uitgerekend Immelmann die zijn Klingons tot 1114 punten had weten te stuwen. Saillant detail: Toetanchamon was toentertijd de Federale gezagvoerder! Wat een inteelt!

 

Natuurlijk is zo’n introductie van meerdere spellen te schrijven, want veel spelers hebben ondertussen al eens iets gewonnen of tegen elkaar gestreden. Toch was het in dit geval wel heel bijzonder, omdat bovengenoemde spelers, met uitzondering van Mos Eisley natuurlijk, elkaar wel heel vaak tegenkomen en dat ze al een geschiedenis met elkaar delen. Ze zijn allemaal kansrijk in onderlinge confrontaties, dus hoe zou dat aflopen?

 

Het was tevens een strijd met een behoorlijk open vizier. Bij beurt 0 maakten Elvesham, Immelmann en Toetie zichzelf al meteen bekend. In beurt 7 zou zelfs Eisley een forumbericht achterlaten – het was zijn allereerste ooit!

 

Een open vizier wilde echter niet zeggen dat er veel op het forum werd geschreven. Er was nauwelijks informatie over dit spel op het forum waar een gedegen reconstructie op gebaseerd kon worden.

 

Toen Lord of Elvesham verhulde Romulanen te dichtbij had liggen, besloot hij om richting een sterbasis te gaan. De Haviken hadden de wapens gelukkig niet op de Kzinti gericht en er waren ook nog eens objecten aan de horizon, waar de Haviken waarschijnlijk op af zouden gaan.

 

In beurt 6 werden wel wat snippers cruciale informatie vrijgegeven: de Klingons hadden de Romulaanse sterbasis platgewalst, al was Lord of Elvesham verheugd dat zijn Kzinti tenminste wat puntjes hadden meegesnoept. De Klingons werden achtervolgd door de Romulanen, waardoor de onderlinge snelheden zo hoog lagen dat Lord zich op een racebaan waande.

 

Mos Eisley hield Elvesham wel verantwoordelijk voor de teloorgang van de Romulaanse sterbasis en besloot op het forum verhaal te halen. Onderwijl bleek Immelmann de sterbasis van Lord aan flarden te hebben geschoten, nota bene met een flinke overdaad, wat met de Federatie best goed te doen is natuurlijk. Spelleider Megabyte mengde zich in dit draadje door Immelmann aan te manen nu maar weer op scheepjes te gaan jagen… Zou het betekenen dat Immelmann zich op een rondje sterbasis had toegelegd?

 

Over schepen jagen gesproken, elders verliep dat zeer succesvol: Lord of Elvesham botste op onverhulde Haviken bij de sterbasis van de Klingons, waarmee hij in een vuurgevecht raakte dat enkele beurten zou duren. Kort nadat deze confrontatie bekend werd, lieten Immelmann en Toetanchamon weer van zich horen: ook zij waren gebrouilleerd geraakt en slaagden erin om in dezelfde beurt zo ongeveer hetzelfde te doen als de ander, waardoor ze elkaar wéér op de korrel konden nemen.

 

De Kzinti hadden genoeg gekregen van het spelen met de Haviken. Lord dirigeerde zijn vloot naar de sterbasis van de Klingons om af te maken waar de Romulanen aan begonnen waren, maar voor hij al teveel kon uitrichten, claimde Immelmann namens de Federatie de eindoverwinning. Het was beurt 12 toen de doelscore van 845 ruimschoots werd overtroffen.

                                                                                           

Toetanchamon was geheel wrak gegaan; daarentegen had Immelmann geen enkel wrak geleden. Het is de vraag hoe het komt dat de Klingons –die naar eigen zeggen toch twee maal mochten vuren op de Federatie– zo’n pijnlijke nederlaag leden. Hopelijk zal een toekomstig spelverslag van Immelmann (of Toetanchamon!) opheldering verschaffen.

 

Op dit moment is het spel vrij onduidelijk: wie heeft wat afgeschoten? Lord of Elvesham heeft één Havik afgeknald en nog wat punten gescoord op een andere Havik. Zijn eigen sterbasis en de punten die Lord op andere sterbases behaalde vormen tezamen bijna een kwart van zijn teamscore van 402, waarmee hij derde werd.

Mos Eisley herhaalde zijn succes van sector 110 bij lange na niet. Hij werd vierde met 265 punten. Misschien is hij wat roestig na een pauze van vijf jaar, wat natuurlijk logisch is. Zoals gezegd was Toetanchamon geheel uit het spel geschoten, maar hij werd wel tweede met 536 punten. Er gingen drie sterbases wrak, maar het is niet helemaal duidelijk wie nu precies welke basis heeft afgeschoten. Het lijkt erop dat Toetie de sterbasis van de Romulanen heeft gepakt; Immelmann die van de Kzinti. Zowel de Romulanen als de Kzinti hebben punten gescoord op de sterbasis van de Klingons, zonder deze compleet wrak te schieten… Toch staat deze basis als wrak op de einduitslag! Wat is hier toch aan de hand?

 

Dat Immelmann wederom een Federale winst in de wacht sleepte en daarbij promoveerde tot commodore met ook nog eens een vierde Zilveren Maan staat uiteraard geheel buiten kijf!

 

Daarmee zijn alle tien afgeronde sectoren beschreven, inclusief spel 200. Laten we ons nu richten op de statistische gegevens en wat die ons allemaal vertellen.

 

 

 

5          Statistische gegevens

Zoals altijd staat het spelers vrij om de statistieken te corrigeren.

 

Meestal staat er een getal achter een schuine streep: dat is het vergelijkbare getal van vorig jaar (2011). Belangrijk: spel 200 is niet in deze statistieken meegenomen, want het zou een enorme vervuiling betekenen. Ten eerste was het een Bitter Eind waardoor de teamscores al niet representatief waren. Ten tweede speelden de vloten met vier verschillende scheepstypen, zodat het onmogelijk was om prestaties te koppelen aan de Kzinti of Klingons of wie dan ook. Alles herleiden tot het individuele ras was uiteraard te tijdrovend en doet geen recht aan de veranderde speelstijl die bij zo’n gemengde vloot horen.

 

Bij alle statistieken gaat het dus om afgeronde reguliere spellen.

 

Aantal afgeronde spellen: 9/13

Totaal aantal punten: 21.775/29.530

Gemiddeld aantal punten per spel: 2.419,44/2.271,54

Totaal aantal vlootpunten: 20.048/26.608

Totaal aantal sterbasispunten: 1727/2.922

 

Promoties (inclusief eerste officieren die een Bronzen Ster behaalden): 9/9

Hoogste Individuele Score (HIS): 2/3

Bronzen Ster: 0/0

Zilveren Maan: 5/8

Gouden Zon: 2/2

Platina Komeet: 1/1

Supernova: 4/5

Iridium Nebula: 2/8

 

Dan nu de teamscores:

Totaal teamscores Romulanen: 4.982/8.926

Totaal teamscores Klingons: 5.801/7.846

Totaal teamscores Federatie: 5.967/5.600

Totaal teamscores Kzinti: 5.025/7.156

 

Totaal aantal punten sterbases per ras:

Romulanen: 602/696

Klingons: 268/1.072

Federatie: 401/501

Kzinti: 456/653

 

Totaal aantal punten behaald door schepen, per ras:

Romulanen: 4.380/8.230

Klingons: 5.533/6.776

Federatie: 5.566/5.099

Kzinti: 4.569/6.503

 

Aantal wrakke schepen per ras:

Romulanen: 11/14

Klingons: 27/37

Federatie: 22/34

Kzinti: 19/35

 

Aantal wrakke sterbases per ras:

Romulanen: 7/3

Klingons: 4/9

Federatie: 4/6

Kzinti: 5/5

 

Rating per ras over alle 9 afgeronde spellen:

Romulanen: 121,67/208,35

Klingons: 109,03/90,65

Federatie: 133,32/67,31

Kzinti: 106,87/90,01

 

Gemiddelde teamscore per spel: 604,86/567,88

Romulanen: 553,56/686,62

Klingons: 644,56/603,69

Federatie: 663/430,77

Kzinti: 558,33/550,46

 

Gemiddelde sterbasisscore per spel: 47,97/56,19

Romulanen: 66,89/53,54

Klingons: 29,78/82,46

Federatie: 44,56/38,54

Kzinti: 50,67/50,23

 

Totaal aantal wrakken in 9 spellen: 99, waarvan 79 schepen (79,79%) en 20 sterbases (20,21%)

Gemiddeld aantal wrakken per spel: 11/11

Gemiddeld aantal scheepswrakken per spel: 8,78/9,23

Gemiddeld aantal wrakke sterbases per spel: 2,22/1,77

 

Gemiddeld aantal wrakken per spel, per ras, inclusief sterbases: 11

Romulanen: 2/1,31

Klingons: 3,44/3,54

Federatie: 2,89/3,08

Kzinti: 2,67/3,07

 

Gemiddeld aantal scheepswrakken per spel, per ras:

Romulanen: 1,22/1,08

Klingons: 3/2,85

Federatie: 2,44/2,61

Kzinti: 2,11/2,69

 

Scheepswrakpercentages per spel, per ras:

Romulanen: 30,56%/26,92%

Klingons: 75%/71,15%

Federatie: 61,11%/65,39%

Kzinti: 52,78%/67,31%

 

Scheepswrakpercentage totaal: 54,86

 

Aantal zeges per ras in 2012:

Romulanen: 1

Klingons: 2

Federatie: 3

Kzinti: 3

 

Totaal aantal zeges per ras, over 104 spellen (31-12-2012; spel 200 is wederom niet meegeteld):

Romulanen: 34

Klingons: 24

Federatie: 25

Kzinti: 21

 

Percentage zeges 2012 ten opzichte van het totaal:

Romulanen: 2,94%/21,21%

Klingons: 8,33%/13,64%

Federatie: 12%/4,55%

Kzinti: 14,29%/11,11%

 

Totaal aantal eerste, tweede, derde en vierde plaatsen per ras in 2010:

 

 

1e

2e

3e

4e

Romulanen

1

2

2

4

Klingons

2

5

1

1

Federatie

3

1

3

2

Kzinti

3

1

3

2

 

 

5.1       Observaties

In 2012 zijn er 22 actieve spelers geweest, die 9 reguliere spellen afgerond hebben, plus nog 4 toernooispellen en spel 200.

 

Uiteraard heeft een daling van het aantal afgeronde spellen invloed op enkele statistieken. Allereerst is er een immense daling van het aantal behaalde punten: van 29.530 naar 21.775, een verschil van 7.775 punten. Dat is veel, maar er zijn ook vier spellen minder gespeeld. Uiteraard zijn de totale teamscores per ras eveneens gedaald, behalve bij de Federatie, waarover later meer. Daarentegen is de gemiddelde teamscore per spel met bijna 150 punten gestegen. Het aandeel van sterbases in de totale scores is geslonken.

Sowieso is er wel wat gaande met sterbases, want er is een stijging van het aantal wrakke sterbases, maar tegelijkertijd een daling van het gemiddeld aantal punten dat ze behalen. Dat zou suggereren dat sterbases zichzelf slechter verweerd hebben dan in 2011. Dat is echter niet helemaal waar. De drastische daling van het aantal punten dat behaald werd door sterbases van de Klingons is de reden voor deze anomalie. Alle drie de andere rassen rapporteren een (lichte) stijging van de gemiddelde sterbasisscore – het zijn de Klingons die zo ver terugvallen in dit opzicht dat de statistieken op het eerste gezicht een zorgwekkende tendens tonen. De sterbases zijn dus niet slechter geworden! Of beter gezegd: de spelers zijn niet beter geworden in het afschieten van sterbases.

 

Ondanks een lager aantal spellen is het aantal promoties wel hetzelfde gebleven met het voorgaande jaar: 9 stuks. Tegelijkertijd was er een drastische daling van het aantal Iridium Nebula's, van 8 naar 2! Dat zal de betrokkenen deugd hebben gedaan! Tezamen zorgde dat voor een betere promotiestatistiek van één promotie per spel – het is voor het eerst in jaren dat het gemiddelde op één per spel ligt. Jammer genoeg waren alle Iridium Nebula's voor de Kzinti.

Het aantal Supernova's en Hoogste Individuele Scores zijn ietsje gezakt, maar gezien het lagere aantal spellen kunnen we zeggen dat het ongeveer gelijk is gebleven. Wel is het opvallend dat wederom de Kzinti (3) en de Federatie (1) de vier Supernova's onderling verdeelden. Geen enkele D.VII Slagkruiser of Havik kwam in de buurt van de vereiste score.

 

Alleen Cleaver wist een Platina Komeet in de wacht te slepen. Voor het tweede jaar op rij is er geen Bronzen Ster uitgereikt. De verwachting is dat deze onderscheiding uiterst zeldzaam zal worden en niet snel opnieuw zal worden uitgereikt. De officieren die er reeds één dragen, mogen er extra trots op zijn...

 

 

5.2       Wat is de staat van Sterren Oorlog?

Ieder jaar vallen sommige zaken direct op: een bepaald ras doet het iets beter of slechter en alle statistieken staven die ontwikkeling. Sommige ontwikkelingen zeggen wat over de staat van Sterren oorlog in het algemeen.

 

Een positieve ontwikkeling is de stijging van de gemiddelde teamscore per spel. Vorig jaar was er al een lichte stijging van 15 punten, maar nu schiet deze statistiek opeens omhoog van 567,88 naar 604,85! Dat is fors en vooral te wijten aan de eerste vier sectoren die in 2012 afliepen (SO 191, 198, 187 en 199) waar tussen de 2.423 en 3.263 punten werden behaald. In deze periode waren er meerdere teams die hard op weg naar de doelscore waren toen het spel eindigde. Na die eerste vier spellen droeg alleen sector 204 nog bij aan deze goede statistiek, want bij de resterende vier sectoren was de winst in ieder geval qua punten wat meer afgetekend. Over het algemeen had de winnaar wel 300-400 punten meer dan de nummer twee. Ter vergelijking had de nummer vier van recordspel SO 187 liefst 707 punten...

 

Het ras dat vorig jaar nog een ongekend topjaar kende met maar liefst zeven zeges, viel nu wel erg door de mand. De Romulanen wonnen maar één keer, nota bene het eerste spel van het jaar. Ten tijde van het opstellen van dit Jaaroverzicht is het al meer dan een jaar geleden dat de Romulanen een sector veroverden... Dat is een zeldzame droogte voor dat ras!

Geheel in overeenstemming met dat treurige winstcijfer haalden de Romulanen het laagste totale aantal punten van 2012. Het verschil met de nummer voorlaatst (Kzinti) was net geen 200 punten, maar vergeleken met de Klingons en Federatie liepen de Rommies meer dan 1.100 punten achter en dat is veel. Hun gemiddelde teamscore was ook al het laagst van alle rassen, al moet daarbij wel vermeld worden dat het verschil met de gemiddelde teamscore van de Kzinti nog geen 5 punten is.

Alle rassen leden in absolute getallen uiteraard minder scheepswrakken dan vorig jaar, maar met vier spellen minder is dat geen verrassing. De Romulanen profiteerden te weinig van deze algemene tendens, want in plaats van 14 Haviken in 2011, gingen er in 2012 11 wrak, waardoor er een stijging was van 0,14 (van 1,08 naar 1,22) in de categorie gemiddeld aantal scheepswrakken per spel per ras. Bovendien hadden de Romulanen enigszins onfortuinlijk (dat blijft wat willekeurig) de dubieuze eer van 7 verloren gegane sterbases. Dat is het hoogste aantal van alle rassen, zodat het gemiddelde aantal wrakken per Romulaans team op 2 per spel uitkwam, tegenover slechts 1,31 in 2011! Dat is een immense stijging!

Desondanks was de rating over 2012 toch nog erg goed: met 121,67 leverde dat een tweede plek op in die categorie. Echter, bedenk even dat de rating in 2011 een ongenaakbare 208,35 was... De kracht van de verhuller toont zich wederom in het lage aantal wrakken, wat erg bepalend is voor de rating. Er was dan ook maar één Romulaans team dat niet overleefde...

Al met al was het een dramatisch jaar voor de Rommies. Slechts één zege, twee tweede plekken, twee derde en maar liefst vier laatste plaatsen tonen aan dat het echt kommer en kwel was met de Romulanen. De enige die ermee won was Captain Bob en gelukkig voor hem promoveerde hij tot commander. Zijn Zilveren Maan verviel doordat Skywise een HIS pakte met een D.VII.

 

Hoe verging het de Klingons dan? Met slecht 166 punten minder dan de Federatie haalden de Klingons een tweede plek qua totaal aantal punten. Als de punten gespecificeerd worden naar punten behaald door schepen, is het verschil met de Federatie maar 33 puntjes! De Klingons leken in ieder geval qua punten een prima jaar te hebben gehad. Ze leden ook minder scheepswrakken, althans in absolute aantallen (27 tegenover 37 in 2011), wat ertoe leidde dat het totale wrakkencijfer voor dit ras ietwat daalde. Echter, dat wrakkencijfer is deels afkomstig van de sterbases. De Klingons verloren 4 sterbases in 2012, waar 2011 een bizar jaar was met 9 afgeschoten sterbases. Wanneer er puur naar scheepswrakken gekeken wordt, is er helaas een stijging: tegenwoordig verliezen Klingon-vloten al 3 schepen per spel. Dat is geen prettig vooruitzicht!

Desondanks konden de Klingons naast een partij wrakken nog andere wapenfeiten claimen. De Klingons werden slechts één keer vierde en één keer derde. Daarentegen behaalde dit strijdlustige ras vijf tweede plekken (!) en twee zeges. Dat zijn mooie cijfers, want kennelijk speelden de Klingons het afgelopen jaar geregeld voor de winst mee. De gemiddelde teamscore was dan ook 644,56 – wederom weinig minder dan de nummer één van 2012. Dientengevolge is de rating verdiend gestegen van 90,65 naar 109,03. De kanttekening is dat zes van de negen Klingon-teams die het afgelopen jaar op strooptocht gingen, al hun schepen verloren, zodat zelfs die vijf tweede plekken ietwat glans verliezen. Van de drie teams die wel overleefden, wisten er dus twee een zege te behalen. Hoezo alles of niets! Alle drie de daarmee gemoeide commandanten promoveerden zowaar, waarmee een al ouder en typisch Klingon-probleem in ieder geval voor een jaartje gekeerd werd. En de promoties waren ook niet niks, Skyrider wist er voor het eerst galactisch admiraal mee te worden en Cleaver haalde zijn Platina Komeet en promotie tot groot admiraal. Voor Hrun was er een promotie tot commander die alleen maar voor de Platina Komeet zou tellen, want hij was al elders bevorderd tot die rang.

 

Ondertussen is het de lezers al duidelijk dat de Federatie zich na een dramatisch 2011 terug heeft geknokt tot een schitterende eerste plek. Die eerste plaats is niet voor het eerst, maar laten we eerst eens onderzoeken waar de Kzinti het dan hebben laten liggen.

 

Met drie zeges en een tweede plek zou je denken dat de Kzinti behoorlijk mee hebben gedaan. Het totale aantal punten bleef echter ver achter op de Klingons en Federatie. Het verschil tussen de Kzinti en de Federatie is in beide gevallen om en nabij 1.000 punten en dat is toch wel fors. De Kzinti hebben het traditioneel moeilijk om veel te scoren en dat brak zich wel op het afgelopen jaar. Ze hielden alleen de Romulanen onder zich. Het aantal verloren gegane Defenders is gelukkig wel drastisch afgenomen, van 2,69 naar 2,11 anno 2012. Dat is goed te zien aan het feit dat vijf van de negen Kzinti-teams dit jaar hun sector overleefden. Daarmee is de rating van dit ras aanzienlijk opgekalefaterd: die steeg van 90,01 naar 106,87. Hoewel er veel minder wrakken werden geleden dan de Klingons deden, werden er ook veel minder punten binnengehaald, zodat de stijging van de Kzinti-rating net een paar puntjes onderdoet voor de stijging van de Klingon-rating. Het grote pijnpunt is het aantal promoties. Waar Toetanchamon, Lord of Elvesham en Hasenfratz allemaal kundige overwinningen boekten, mocht alleen Lord of Elvesham zich verheugen op een bevordering (dat was trouwens een dubbele, maar die telt uiteraard wel voor zijn Platina Komeet). De Kzinti moeten zich helaas net als de Klingons wat vaker met Iridium Nebula's tevreden stellen dan de andere twee rassen...

 

De winnaar van 2012 was uiteraard de Federatie. Dat ging niet van een leien dakje, want maar liefst vier maal sneuvelde de Federatie voortijdig (en twee maal overleefde maar één schip). Desondanks daalde het gemiddelde wrakkencijfer voor zowel sterbases als schepen, maar niet zoveel als bij de Kzinti, die op dit front fier voorop staan. Waar de Federatie echt heeft toegeslagen is het totale aantal punten en de gemiddelde teamscore. De Federatie kwam hier beter uit dan de Klingons met als gevolg dat de rating een zeldzaam spectaculaire omwenteling vertoonde: in 2011 was het nog armoe troef met 67,31, maar in 2012 volgde eerherstel met een rating van 133,32! Dat is bijna een verdubbeling! Nu was 2011 wel erg slecht voor de Federalen, zodat het makkelijker is om de cijfers op te vijzelen. Toch moeten we constateren dat de Federatie weer ijzersterk tevoorschijn is gekomen. Oh ja, zowel Toetanchamon, Lord of Elvesham, Megabyte en Immelmann verzekerden zich van een bevordering – Megabyte werd er weer galactisch admiraal mee!

 

Dat de Romulanen slechts één keer wonnen, betekende dat de andere rassen een tikkeltje konden inlopen qua winstpercentages. Deze vorm van nivellering is een gunstige bijwerking voor Sterren Oorlog in het algemeen, want na 2011 toen de Rommies zeven maal een sector domineerden, begon de voorsprong van de Haviken wel erg prangend te worden.

 

 

 

6          Toernooi 2012

De even jaren zijn toernooi-jaren. Eind 2011 werd een begin gemaakt met de voorbereiding. Het was gepland om het hele toernooi in één kalenderjaar af te werken, wat in theorie mogelijk is. Helaas blijken praktische obstakels en vakanties een te grote hindernis te zijn om het helemaal perfect te laten verlopen. Ach, wie eist perfectie? Het toernooi verliep behoorlijk vlotjes en strikt genomen is de laatste beurt ook in 2012 gedraaid!

 

Er waren drie voorrondes, zodat de drie winnaars zich direct zouden plaatsen. De laatste finaleplek was voorbestemd aan de speler die als beste nummer twee uit de voorrondes kwam. De normale toernooiregels waren van kracht; iedereen vloog Klingons, dus dat moest een partij vuurwerk opleveren!

 

 

6.1       Toernooispel 10

Onder de bezielende leiding van spelleider Skywise streden de nieuwkomer Argiz, de fanatieke Sado, de “kippenadmiraal” Hrun en de sterkhouder Kikoman voor de finaleplek. Hoewel de rangen in dit spel bestonden uit één eerste officier, één kapitein en twee commanders, zat er toch behoorlijk wat ervaring in dit spel. Daarbij konden zowel Sado als Kikoman bogen op geweldige eerdere toernooiprestaties. Iedereen speelde solo.

 

Hrun en Sado maakten zich als eerste bekend op het forum. Rond beurt 3 had Sado ook als eerste goed nieuws te vermelden: kennelijk waren de eerste klappen uitgedeeld en was Sado in zijn nopjes met het resultaat. Hij zat trouwens in de Verenigde Staten op dat moment.

Ietwat later zinspeelde Hrun dat hij een schip wrak ging schieten, maar in plaats van dat te bevestigen, verbaasde hij zich op het forum vooral over de snelheid 40 die hij schijnbaar bij een object waarnam. Hij gaf in beurt 6 toe dat een bepaald schip niet wrak was gegaan en dat zal ongetwijfeld terugslaan op zijn eerdere zinspeling. Bovendien bleek dat iedereen nu zo ongeveer op elkaar terecht was gekomen, dus een flinke knal was te verwachten.

Hrun was overtuigd dat hij nu het loodje zou gaan leggen. Tegelijkertijd was hij positief over zijn finalekansen omdat hij zelf zo'n 240 punten hoopte te scoren, waarmee hij wellicht een niet te overbruggen voorsprong zou nemen. Voor het eerst roerde Kikoman zich op het forum, door te zeggen dat hij en Klingons niet zo goed samen zouden gaan...was het een voorspellende uitspraak? Ondanks eerdere uitlatingen overleefde Hrun beurt 7 wel degelijk, al zou het nu echt afgelopen moeten zijn. Echter, tot ieders –en wellicht vooral die van Hrun zelf– verbazing was Hrun nog steeds in het spel bij beurt 8...met een alsmaar groeiende teamscore ook nog!

Maar dit uitstel kon niet eeuwig doorgaan en in beurt 9 werd Hrun door Sado verwijderd. Vervolgens joeg Sado de rest van het spel op de “allerlaatste” Klingon. Toen hij deze uiteindelijk in beurt 12 had vernield, bleek dat er ergens nog een scheepje van Argiz moest zijn omdat anders het spel wel was gestopt.

Na het tellen van de punten kreeg Hrun de felicitaties: hij had met 630 punten de sector naar zich toe getrokken. Het was erg zuur voor Sado die (na aftrek van twee punten van zijn sterbasis) op 625 punten uitkwam! Hij beklaagde zich dat als Argiz dapperder met diens laatste schip was omgesprongen, hij waarschijnlijk wel de finale had gehaald. Argiz werd laatste met 261 en Kikoman derde met 350 punten.

Doordat de deadlines in dit spel soms slordig verliepen, hobbelde het op het laatst enkele beurten achter op de andere toernooispellen.

 

 

6.2       Toernooispel 11

In het spel van spelleider Megabyte waren de meeste duo's te vinden, namelijk twee. Dat ging om Lord of Elvesham & Wild Bill Kelso en Hasenfratz & Marty Kruge. De solisten bestonden uit Skywise en Captain Bob.

 

Omdat niet iedereen zich op het forum bekend maakte, zag spelleider Megabyte zijn kans schoon om wat verwarring te zaaien. Hij deed dat door zijn eerder aangemaakte alter ego De Mosselman weer eens af te stoffen. Of er iemand intrapte is onduidelijk, maar het was op zijn minst vermakelijk voor de toeschouwers.

 

Captain Bob bleef maar zoeken naar de schakelaar voor de verhuller – het was voor het eerst sinds het conventiespel dat hij ooit in Delft speelde dat hij géén Romulanen onder zijn achterwerk voelde!  De listige puntoor Elvesham poogde nog om Bob ervan te overtuigen dat de verhuller geactiveerd kon worden met een grote knop waarvan de tekst “Selfdestruct” genegeerd diende te worden...

 

Met Lord of Elvesham in een spel is er altijd actie op het forum, maar het duurde tot beurt 3 voordat er daadwerkelijk spelinformatie binnensijpelde die relevant was voor de reconstructie van dit spel. Kennelijk waren Elvesham & Kelso op Captain Bob gestuit, maar dan bijna letterlijk: ze zouden “koppiekoppie” liggen... Later bleek het om afstanden van minder dan vijf te gaan! Captain Bob hield zich op het forum een beetje van de domme door zich op zijn onervarenheid te beroepen betreffende de speelstijl van Klingons. Wellicht dat Captain Bob zijn tegenstanders in de luren wilde leggen, wat ook met enig succes gebeurde aangezien Lord of Elvesham op het forum (in beurt 4) toegaf dat Bob de enig juiste strategie had gekozen en dat Elvesham & Kelso diezelfde keuze hadden moeten maken. Dat sprak boekdelen! Bob had zes (6!) wrakken op de radar, al klaagde Elvesham nog dat het er acht hadden moeten zijn...! De twee teams hadden allebei een drieklapper veroorzaakt. Echter, Elvesham & Kelso's vierde schip was zo beschadigd dat deze alleen naar de sterbasis kon hinkelen, onderwijl hopend ergens puntjes te scoren wanneer doelen zomaar opdoken.  Dat gebeurde trouwens later in het spel nog wel, wederom op een schip van Captain Bob.

 

Bob had dus ook drie schepen verloren, maar zijn vierde was wel in onbeschadigde staat. Lord of Elvesham & Wild Bill Kelso hadden namelijk op drie doelen gevuurd, terwijl Captain Bob op alle vijandelijke schepen had geschoten...

 

Hoewel ze nog meededen, wisten Elvesham & Kelso wel dat het eerder voor spek en bonen was dan voor de finale. Er zat weinig anders op dan anderhalf jaar te wachten op een nieuwe kans...

Met de verminderde inzetbaarheid van Elvesham & Kelso kwam er een rem op een reguliere bron van informatie uit het spel. In beurt 6 pochte Hasenfratz nog dat ze ergens een rode streep van hun slachtoffer op hun schepen hadden staan, maar details ontbraken. Afgezien van een loze boodschap van De Mosselman duurde het tot beurt 8 eer er weer zinnige informatie beschikbaar kwam. Daaruit bleek dat de Belgen ondertussen ook schade hadden geïncasseerd.

In beurt 11 lagen er twee Slagkruisers van verschillende teams tegenover elkaar, waar weer meer dan 200 treffers werden uitgewisseld. Vlak voor het einde schreef Bob dat een ander team meer punten moest hebben – waarschijnlijk wist hij dat via een scan van beurt 11.

 

Hij kreeg gelijk; toen dit spel afliep zag de eindstand er als volgt uit:

1e        Hasenfratz & Marty Kruge 747

2e        Captain Bob 695

3e        Wild Bill Kelso & Lord of Elvesham 412

4e        Skywise 383

 

Met zijn tweede plek had Captain Bob het verrassend goed gedaan. Het leverde hem niets op, want Toernooispel 12 zou uiteindelijk de beste nummer twee leveren. Desondanks had hij goed gespeeld tussen al die ervaren kanonnen! Bob had veteranen als Wild Bill Kelso, Lord of Elvesham en Skywise achter zich gelaten – dat waren allemaal (groot) admiraals!

 

Van Skywise werd tijdens dit spel niets vernomen. Waarschijnlijk was hij de “rode streep” waar Hasenfratz over sprak op het forum.

 

 

6.3       Toernooispel 12

Hasenfratz leidde het laatste spel uit de voorrondes. Eddie Butcher & Daryl speelden samen; zij waren het enige duo in dit spel. De andere antagonisten waren Nimitz, Cleaver en de alom gevreesde Toetanchamon! Tja, na de winst in het vorige toernooi had hij zijn naam gevestigd als dé te kloppen officier. Zou het hem deze keer weer lukken? Zal iemand hem naar de kroon steken? Tijdens de voorrondes van het vorige toernooi had Toetanchamon nog flink de oren van Cleaver gewassen, dus die laatste was bepaald niet verheugd om weer met Toetanchamon in één sector te zitten.

 

Bij beurt 1 waren er al objecten op alle radars te zien. Bij beurt 2 waren er twee aparte strijdtonelen gevormd. Tegenover Cleaver lagen Eddie Butcher & Daryl; Toetanchamon sparde met Nimitz. Gek genoeg kende dit spel een angstaanjagend simultaan spelverloop, zeker in het begin.

Het Crazy Duo had een positie gekozen van waaruit ze met veel verschillende scenario's iets konden doen. Echter, ze hadden om hun sensorbereik te vergroten snelheid opgeofferd, terwijl Cleaver met snelheid 36 op ze afstormde. Er was geen ontkomen aan... Cleaver daarentegen had het nadeel dat hij slechts twee van zijn vier tegenstanders identificeerde, op afstand 19. Gelukkig voor hem hadden Eddie & Daryl hun team zo geplaatst dat twee schepen op Cleaver gericht waren en twee schepen juist van Cleaver af. Met een versnelling naar 50 wist Cleaver zijn tegenstanders het nakijken te geven: er werd weinig tegenvuur geïncasseerd omdat Eddie & Daryl nog teveel moesten bijsturen eer ze veel wapens konden inzetten. Met 18% interne schade op een schip en schildschade op een ander schip viel het reuze mee voor Cleaver, terwijl hijzelf 160 treffers door schild 1 van Eldrerd-Fe en 113 door schild 2 van Edward-Fe jaste. Cleaver's teamscore opende op 242. Door de hoge snelheid lag Cleaver nu op afstand 17 van de vijandelijke sterbasis.

 

Met een flinke vertraging en een ruime bocht boog Cleaver terug naar het slagveld, alwaar hij in beurt 4 op afstand 11-12 van de twee onbeschadigde schepen van Eddie & Daryl uitkwam. Op de achtergrond lag nog een stervende zwaan zonder ECM. Minus de versnelling werd hetzelfde recept voorgeschoteld voor de volgende dreun. In beurt 5 bleef alleen de stervende zwaan over. De andere schepen hadden respectievelijk 250 en 220 door schild 1 ontvangen... Cleaver ontving wel interne schade op het reeds beschadigde schip dat wegens een ernstig gebrek aan voorschild zonder schilden had gevuurd. De 46% interne schade was te overzien, maar de generators (11 over) en sensors (55% over) waren serieus getroffen. Doordat de wapens verder wel operationeel waren (één Normale Phaser defect) zou dat schip gewoon meevechten tegen Toetanchamon. De teamscore liep op tot 547! Na het vernietigen van de laatste schuit steeg de score zelfs naar 593. Ondertussen was de koers richting het oosten, richting Toetanchamon, ingezet.

 

Over Toetanchamon gesproken, hij had in beurt 3 ook identificatie bewerkstelligd. De mummie verbaasde zich over de zet van zijn tegenstander Nimitz die zonder snelheids- of koerswijziging op Toetie af was gevlogen – het was bijna te makkelijk om in schild 4 van Nimitz te geraken... Dat kostte Nimitz direct al bijna een schip. Vervolgens haalde Toetanchamon weer eens een klassieke stunt uit: hij vuurde op alle schepen van Nimitz! Hoewel daarmee niet elk schip wrak ging, had Toetie weinig meer te doen dan restjes op te ruimen. Wel stoorde hij zich op het forum aan het gebrek aan bonuspunten.

 

Het was beurt 6 toen Cleaver en Toetanchamon elkaar voor het eerst op de radar als object waarnamen. Toetanchamon deelde meteen een eerste speldenprikje uit – één van zijn schepen had wel lock-on behaald op het beschadigde schip van Cleaver. Hoewel Toetie enigszins verbaasd was over de schijnbaar onbeschadigde vloot van Cleaver, had die laatstgenoemde wel degelijk flinke problemen met dat ene schip: er was te weinig EE beschikbaar om tegelijk te repareren, te vertragen en ECM te voeren. Eigenlijk bleef er, nu Toetie in de buurt was, alleen maar de mogelijkheid over om ECM te voeren. Cleaver koos ervoor om voorlopig dat schip bij de vloot te houden en pas later te proberen ermee een zelfmoordmissie uit te voeren, zodra er een echte gelegenheid langskwam. Cleaver werd ook nog verward door de uiteenlopende posities van Toetanchamon, die één schip stil had liggen en enkele andere verder noordwaarts. Die laatste konden Cleaver wel net zien. Dat was het resultaat van de moeite die Cleaver zich moest getroosten om de vloot bijeen te houden – de snelheid was te hoog zodat hij wel gesnapt werd door de sensors van Toetanchamon... Ondanks pogingen van Cleaver om een positie te kiezen zonder teveel treffers te incasseren, ging het helemaal mis: twee schepen werden precies op schild 3 geraakt en hoewel dat niet tot bijzonder veel interne treffers leidde, waren het genoeg om de generators te flink te reduceren, waardoor Cleaver vanaf beurt 8 nog meer schepen had die met een energietekort kampten. Dat leidde ertoe dat hij qua snelheid steeds ietsje te hard ging en identificatie wel eens misliep. Desondanks had beurt 8 de teamscore van Cleaver naar 674 gebracht – de finale kwam al aardig in zicht, zeker toen in beurt 9 de score naar 715 steeg nadat Cleaver een schip van Toetie wrak schoot.

 

In moeilijke omstandigheden probeerde Cleaver uit alle macht om via een manoeuvre een goede positie op Toetanchamon te verkrijgen. De sluwe vos liet zich niet pakken. Toetanchamon kwam juist beter uit in beurt 10, toen hij tevens het eerste wrak bij Cleaver produceerde. Om het energietekort teniet te doen, had Cleaver de Ion-motoren geactiveerd, maar zonder een positief resultaat. Op Warp had hij Toetie ook geïdentificeerd en dan had hij zelf meer kunnen uitrichten. Met een extra salvo kwamen de beide vloten op elkaar af, zodat ze in beurt 11 tegenover elkaar lagen, op afstand 9, 9 en 22. De schade die Cleaver daarbij opliep was dusdanig ernstig dat de winst van Toetanchamon onafwendbaar was. De mummie zou deze sector gaan winnen. Echter, Cleaver stond op dat moment al op 820 punten wat betekende dat zijn plaats in de finale zo goed als zeker was, want ondanks zijn slechtere positie (hij had veel meer schade dan Toetanchamon; er waren geen voorschilden meer) zou hij nog zeker meer dan 100 punten scoren. In het verleden was het maar nauwelijks voorgekomen dat iemand 900+ haalde bij een toernooi en dat waren altijd de winnaars geweest.

Doordat Toetanchamon zonder schilden vuurde, wist Cleaver nog twee wrakken te produceren. Daarbij scoorde hij 202 punten! Zelf verloor Cleaver twee schuiten, terwijl een derde vleugellam overbleef om Toetanchamon nog meer puntjes te geven. De laatste schuit van Toetie vuurde in beurt 12 niet eens mee. Deze lag op afstand 22 en waarschijnlijk waren de vuurorders geannuleerd nadat de beoogde doelwitten al wrak waren gegaan.

 

Het is echt bizar gezien het soortgelijke spelverloop voor Nimitz enerzijds en Eddie & Daryl anderzijds, maar beide teams eindigden precies op dezelfde teamscore, namelijk 88! Cleaver had een uitstekende 1022, terwijl Toetanchamon daar nog weer flink boven zat met 1109 punten. Het was voor het eerst dat een teamscore tijdens een toernooispel de grens van 1000 punten overschreed. Dat het dan meteen twee keer gebeurde is ronduit absurd! Uiteraard werd Cleaver hiermee de beste nummer twee – zijn score was hoger dan die van menig winnaar... Tijdens de laatste fase van het spel werd er al heen en weer gezinspeeld tussen Cleaver en Toetanchamon dat ze elkaar weer in de finale zouden treffen.

Doordat de andere toernooispellen ietwat vertraagd waren ten opzichte van spel 12, moesten de spelers zich stil houden over het spectaculaire spelverloop en de bijbehorende scores. Vooral Cleaver wilde uiteraard geen slapende honden wakker maken en een speler in een ander toernooispel motiveren om 1000+ punten te halen, al blijft het uiterst dubieus of iemand daartoe in staat zou zijn geweest als het wel bekend was...

 

Natuurlijk was Toetanchamon in zijn nopjes, maar ook Cleaver was tevreden: hij had beter van zich af gebeten tegen Toetie dan in de editie van 2010 en meer punten op hem behaald.

 

 

6.4       Toernooispel 13 – finale!

Met zijn score van 1109 had Toetanchamon aan iedereen zijn visitekaartje afgegeven. Gezien zijn eerdere winst en toernooi-ervaring was hij de absolute topfavoriet voor de eindzege. Hij was tevens de eerste speler die drie maal op rij in de finale stond en daarmee uiteraard ook de enige speler die alle finales had gehaald. Om zijn reputatie verder kracht bij te zetten claimde Toetanchamon zelf ook alvast de favorietenrol én de winst.

 

Omdat alle spelers al bekend waren, hoefde niemand zich op het forum te verschuilen. Dat betekende niet dat er met informatie werd gestrooid – de spelers hielden de kaarten liever tegen de borst! Wegens de tijdsdruk werd een wekelijkse deadline ingesteld. Het spel begon pas tegen half oktober.

 

Al snel verschenen er stapels objecten op de radars van de strijders. De Belgen Hasenfratz & Marty Kruge vertrokken vanuit het zuidwestelijke kwadrant richting het oosten. Precies op de scheidslijn tussen de twee kwadranten ontmoetten zij daar Cleaver die vanuit het zuidoostelijke kwadrant westwaarts was gevlogen. De Belgen hadden het nakijken, want Cleaver lag er gunstiger voor: hij kon alle wapens direct inzetten, terwijl de Belgische broeders van enkele schepen alleen de breedzijde konden afvuren. Hasenfratz & Marty Kruge gaven het wellicht wat te snel op. Zij activeerden de schilden niet om meer treffers te genereren en om alle schepen van Cleaver onder vuur te nemen. Cleaver had daar niet op gerekend, want anders had hij ook op alle vier de schepen geschoten. Hij had van één schip de schilden wel geactiveerd. Uiteindelijk won Cleaver (de teamscore opende op 400!) deze confrontatie met 3-2, waarbij zijn tweede wrak nog twee beurtjes rondvloog alvorens Toetanchamon de genadeklap uitdeelde. Doordat Cleaver twee schepen had met ongeveer 56% interne schade, moesten die koppelen, wat enkele beurten vliegen kostte. Het repareren kostte ook veel tijd, zodat hij pas in beurt 8 zijn sterbasis verliet.

 

Onderwijl was er veel gebeurd. Op het forum bleek dat Hrun de confrontatie tussen de Belgen en Cleaver goed had gevolgd. Hij had de vier wrakken op de radar gezien en zo bewogen dat hij met zijn voltallige vloot op die ene overlevende Slagkruiser van Hasenfratz & Marty Kruge stootte. Dat was niets anders dan een buitenkansje, zodat Hrun trots kon rapporteren dat er in beurt 5 al één team uit het spel was geschoten. Vervolgens manoeuvreerden Hrun en Toetanchamon om elkaar heen.

Vanaf de zijlijn (lees: sterbasis) nam Cleaver snippers van de strijd waar. Zo zag hij dat zowel Toetie als Hrun in beurt 7 een schip verloren. Hij begon te vrezen dat er niks meer over zou zijn als hij weer mee kon doen en stelde orders op om te vertrekken in beurt 8. Uit de berichtgeving van Hrun leek het alsof Toetanchamon het toernooi naar zich toe aan het trekken was.

Ondanks de haast waarmee Cleaver zich richting het strijdtoneel spoedde, kon hij in beurt 9 alleen twee wrakke schepen van Hrun en een stilliggende brik van Toetanchamon waarnemen. Er kon nog hooguit één schip van Hrun over zijn...

...en toen was het voorbij! Cleaver deed het enige wat hij kon: hij jaste 119 door die schuit van Toetie, maar die ging al wrak na 4 treffers...zo erg had Hrun dat ding al toegetakeld. Alle tegenstanders waren dood, zodat het spel abrupt eindigde. Toetanchamon had een fout van Hrun in beurt 8 maximaal benut, waarbij hij zelf tevens de geest gaf. Doordat beurt 10 nog net in 2012 was gedraaid, werd de doelstelling om het toernooi in één kalenderjaar af te wikkelen toch nog gehaald.

 

Met 424 punten werd Cleaver derde, vóór Hasenfratz & Marty Kruge die toch nog 360 punten hadden gescoord. De winnaar was Hrun met 660 punten! Toetanchamon werd tweede met 615. In hun onderlinge confrontaties hadden Hrun en Toetie elkaar flink bestookt. Daarbij scoorde Toetanchamon meer punten op Hrun dan andersom, maar Hrun had natuurlijk al een voorsprong opgebouwd door één volledig schip van het Belgische team te slopen. Die marge bleek ruimschoots genoeg om de toernooiwinst te verzilveren. Van harte gefeliciteerd Hrun! Ondanks dat hij op het laatst door Toetanchamon overlopen leek te worden, had hij toch zeer goed gespeeld. Hij verhief het wel of niet activeren van schilden tot een ware kunst en liet ook mooie bewegingen zien, totdat hij die ene keer in de mist ging en Toetie direct toesloeg. Al met al haalde Hrun een zeer consistent niveau tijdens dit toernooi. Zijn scores van 630 en 660 staven die bewering. Voor Toetanchamon was het best jammer, want ook nu weer deed hij goed mee voor de winst en voor de toeschouwers leek het alsof hij zijn titel zou prolongeren. Gezien zijn staat van dienst is hij nu al de favoriet voor het Toernooi 2014!

De arme Hasenfratz & Marty Kruge werden al vroeg uitgeschakeld, maar hun tegenvuur zorgde ervoor dat Cleaver te lang bezig was met reparaties en te laat kwam om nog meer punten te scoren.

 

Het was wederom een prachtige editie van het toernooi!

 

 

 

7          Opvallende spelers

Het afgelopen jaar waren er 22 officieren actief. Hoe is het hen individueel vergaan? Wie waren de sterren en wie moeten nog even blijven dromen?

 

7.1       Sterren aan de hemel

Het is toch knap dat Megabyte na al die jaren spelen nog steeds al zijn potjes met de Federatie heeft gewonnen! Om het maar eens extra te benadrukken: dat zijn acht Federale overwinningen op rij! SO 204 was het enige reguliere spel waaraan Megabyte meedeed, samen met Lord of Elvesham. Met een winst, de bevordering tot galactisch admiraal, een zestiende Zilveren Maan (!) en een zesde Supernova deed hij het fantastisch. Hij speelde slechts één reguliere partij omdat hij ook nog deelnam aan spel 200. Dat jubileumspel telde niet mee voor allerlei statistieken, maar het moest wel gespeeld worden, zodat er minder tijd overbleef voor reguliere spellen. Megabyte won dat spel met maatje Skywise, wat hem wel een vierde Iridium Nebula (die medailles telden wel mee in dit spel) opleverde. Ondertussen is het al lang geleden dat Megabyte compleet solo speelde. Zijn rating vertoont tien gebruikte schepen in de laatste vijf spellen.

Megabyte zette dit jaar zijn eerdere belofte om niet mee te doen aan het toernooi kracht bij. Na afloop van het toernooi kondigde hij alvast aan om in 2014 wél deel te nemen...

 

Een andere officier die maar één keer voorkwam op de einduitslagen was Skyrider. Hij benutte zijn enige spel wel op uiterst effectieve wijze, want hij leidde de Klingons naar de zege in sector 198 waarmee hij zichzelf tot galactisch admiraal kroonde! Zijn verblijf aan de top van de ranglijst duurde ongeveer een half jaar, totdat Megabyte hem onttroonde in sector 204. Aangezien hij vorig jaar ook maar één spel afrondde –met een nederlaag–  was deze winstpartij meteen een prima visitekaartje. Skyrider kon niet naar de conventie komen; jammer, want hij wil er wel eens hoge ogen gooien.

 

Hij is en blijft een onberekenbaar fenomeen: Toetanchamon! Hij veroverde twee sectoren binnen één dag, namelijk met Kzinti en met Federatie. Die laatste zege was ietwat goedkoop omdat veel punten zonder echt verzet waren verzilverd, maar over het onbedoelde Bitter Einde wat hij met Kzinti won is niets dan lof te schrijven. Zijn enige promotie, tot commodore, was over die twee sectoren gemeten uiteraard dubbel en dwars verdiend. Met een vierde Zilveren Maan en de Gouden Zon plus nog een derde Supernova was hij tevens rijkelijk beloond voor zijn inspanningen. Bovendien wist Toetanchamon zijn reputatie als gevaarlijkste toernooispeler wederom waar te maken. Het is onduidelijk hoe het hem steeds weer lukt, maar in de voorronde schoot hij het ene na het andere punt bijeen en vestigde met een teamscore van 1109 een fiks record voor toernooispellen. In de finale was hij enige tijd favoriet en hij wist zelfs Hrun goed aan te pakken. Uiteindelijk werd hij tweede in de finale met 45 punten achterstand. Desondanks blijft Toetanchamon de enige speler die in alle finales heeft gespeeld. Het was een puik jaar voor de mummie!

 

Hoewel Lord of Elvesham minder spectaculair succes kon rapporteren dan vorig jaar, bleef hij wel tot de helderste sterren van 2012 behoren. Het zou onlogisch zijn om Lord in de categorie dalers te plaatsen, want dan doen we geen recht aan de welhaast bovenmenselijke prestaties van 2011. Toen won hij vijf van zijn zeven deelnames – dat soort topjaren kunnen en mogen natuurlijk niet de maatstaf zijn waaraan we andere jaren meten!

In 2012 wist Lord of Elvesham vier spellen af te ronden. Dat is sowieso al een flinke daling van het aantal deelnames, wat onder meer het gevolg is van een minder aantal tegenstanders en/of keuzes van de speler zelf. Dan is een evenaring van de vijf zeges van 2011 sowieso al niet mogelijk. Elvesham wist twee maal te zegevieren en dat is nog altijd een bijzonder hoog winstpercentage van 50%. Ondanks de daling van dat percentage ten opzichte van 71,43% in 2011, zijn de winstcijfers nog steeds bijzonder goed.

Vorig jaar koos Lord of Elvesham al verrassend vaak voor de Defenders omdat hij toentertijd op jacht was naar zijn Platina Komeet. Dat lukte uiteindelijk ook, zodat het enigszins verrassend is dat hij in 2012 wederom drie maal Kzinti vloog. Hij had eerder aangegeven dat de Kzinti een beetje als “een korset” hadden aangevoeld. Misschien dat hij het fijne hanteren van de Defenders toch meer is gaan waarderen? Voor spel 198 was het wél duidelijk waarom er Kzinti werd gekozen: toen dat spel van start ging had Lord of Elvesham nog géén Platina Komeet. Die werd namelijk een tijdje later in spel 194 verzilverd, dat in 2011 afliep.

In sector 198 en 206 moest hij genoegen nemen met een derde plaats. Tussendoor veroverde hij sector 202 met Kzinti waarbij hij tevens Zilveren Maan nummer zes en Supernova nummer vijf mocht opspelden. Iets daarvoor won hij spel 204 samen met Megabyte; ze speelden Federatie. Het was alweer het vierde partnerschap tussen die twee en we mogen wel stellen dat het een zeer succesvol duo was: drie maal wonnen zij! Het partnerschap begon in 2010 zonder al teveel glorie, maar daarop werd elke samengespeelde sector binnengehaald. Nu komt er een tijdelijke opschorting van de samenwerking. Ze zijn nog niet op elkaar uitgekeken, maar het slinkende deelnemersveld maakt vliegen in duo's momenteel wat minder aantrekkelijk.

Oh ja, de puntoor blijft de grootste kletskous van het forum – bepaald geen verrassend addendum natuurlijk, maar het is toch een prestatie die genoemd en geroemd mag worden!

 

 

 

Na twee zeer zwarte jaren keerde admiraal Hasenfratz terug op de voorgrond door zijn Defenders naar de winst in sector 203 te leiden. Het was zijn enige deelname in een regulier spel, zodat hij van een uitstekend jaar mag spreken! Net als bij zijn vorige winst met de Kzinti, spel 133 uit 2008, lukte het Hasenfratz niet om voldoende punten te scoren met zijn commandoschip. Desondanks zal deze zege zoet gesmaakt hebben voor de ervaren admiraal. Het was namelijk voor het eerst sinds 2009 dat Hasenfratz als beste uit een sector kwam. Daarna volgden enkele bittere nederlagen met extreem lage teamscores. Hij droeg zijn verliezen waardig, maar zal toch gesmacht hebben naar de glorie die bij zijn rang hoort. Op zijn borstkas moest Hasie ruimte maken voor de Gouden Zon en zijn tweede Iridium Nebula. Over glorie gesproken, hij deed weer eens mee met het toernooi en net als bij de vorige editie speelde hij samen met zijn broer Marty Kruge. Ditmaal volgde een ongekend succes: in Toernooispel 11 lieten zij gewaardeerde tegenstanders als Skywise, Lord of Elvesham & Wild Bill Kelso en de toch ook wel verrassende naaste concurrent Captain Bob ver achter zich. Alleen in de finale ging het direct mis. Al snel werden ze op de korrel genomen door Cleaver die in een betere positie lag. De Belgische broeders besloten alle schilden uit te laten, waardoor de vuurwisseling qua wrakken in een 2-3 nederlaag eindigde. Tot overmaat van ramp stootte het reeds uitgeschakelde team direct op de voltallige vloot van Hrun die wel raad wist met het buitenkansje. Zodoende waren de Belgische broeders als eerste uit de finale, maar de herinnering aan die prachtige voorronde zal ze enige troost hebben geboden.

Tussendoor speelde Hasenfratz samen met Lord of Elvesham in sector 200, waar zij een verdienstelijke tweede plaats behaalden. Helaas was het een Bitter Einde waardoor de rating er niet op vooruit ging.

Als we alle spellen optellen heeft Hasenfratz een memorabel jaar achter de rug: van zijn vier spellen (regulier, Bitter Einde, voorronde toernooi en finale) won hij er twee. Als iemand zijn jaar in één woord zou moeten omschrijven, zou “eerherstel” uitstekend passen!

 

Na een geweldige eindspurt in 2011, waarin Cleaver twee maal won (zonder te promoveren trouwens), was het duidelijk dat hij de nare periode 2009-2010 achter zich had gelaten. Hoe verliep het hem in 2012 dan? Het begon uitstekend, want waar de zeges van 2011 geen promotie opleverden, mocht er eindelijk zwaar gefeest worden: Cleaver wist samen met Hrun sector 187 na 40 beurten te veroveren. Het had wat voeten in de aarde gehad, maar de beloning smaakte mierzoet, want voor het eerst sinds januari 2009 (!) promoveerde Cleaver weer eens, namelijk tot groot admiraal, zodat hij voortaan tot het groepje van potentiële galactisch admiraals behoort. De Gouden Zon werd hem ontzegd door Daryl, maar Cleaver was vooral blij dat hij met Klingons eindelijk won en promoveerde – dat leverde de langverwachte (sinds 2008!) Platina Komeet op.

Spel 187 was het enige reguliere spel dat Cleaver in 2011 afwerkte. Hij deed wel mee aan spel 200, maar kon daar op beslissende momenten net niet opboksen tegen Megabyte & Skywise, nadat een eerdere vuurwisseling met Hasenfratz & Lord of Elvesham ongeveer gelijk verliep. Door de nabijheid van zijn sterbasis kon Cleaver toentertijd zijn kapotte schepen herstellen. Desondanks lukte het hem niet om meer dan twee schepen van Megabyte & Skywise uit te schakelen, al is dat op zich best goed. Hoewel spel 200 niet meetelde voor de statistieken, telde het wel mee voor de rating van de betrokkenen, zodat Cleaver vier wrakken erbij zag komen!

Terwijl de strijd van sector 200 zich tot een teleurstelling ontwikkelde, lukte het Cleaver wel om elders hoge ogen te gooien. In de voorronde van het toernooi rekende hij in korte tijd af met Eddie Butcher & Daryl, waarna hij zich met Toetanchamon ging meten. In dat duel was de mummie net wat beter: Cleaver ging helemaal wrak. Desondanks was het een uiterst succesvolle campagne geweest, want Cleaver verzekerde zich met een score van 1022 punten als beste nummer twee van een finaleplaats! In die finale deed hij het aanvankelijk prima door de Belgische finalisten van drie schepen te ontdoen. Helaas moest Cleaver repareren waarna Toetanchamon en Hrun de finale beslechtten. Toen Cleaver weer mee kon doen, waren alle andere vijanden uitgeroeid – Cleaver kwam 236 punten tekort om Hrun van de winst te houden. Ach, hij had wel zijn eerste finale bereikt en in die finale een team weggeblazen.

Het succesverhaal was nog niet voorbij trouwens. In november werd er in Hengelo een bijeenkomst gehouden waar Cleaver en zijn carpooler Skywise het conventiespel wonnen. Dat was een geweldig resultaat, want deze tweede conventiewinst was zeer welkom na een handvol nederlagen – waaronder enkele pijnlijke. Er zat ruim 5,5 jaar tussen de twee conventiewinsten...

Over het hele jaar kon Cleaver behoorlijk tevreden zijn: in elk spel deed hij mee voor de winst, hij won zijn enige reguliere spel, won een conventiespel en bereikte de toernooifinale. Door spel 187 te winnen vestigde hij een persoonlijk record door drie reguliere spellen op rij te winnen (SO 195, 197 en 187). Al met al was het een nóg beter jaar dan 2011!

 

Met een verbeten gezicht is Cleaver (rechts) bezig de orders over te nemen tijdens hun winstpartij in Hengelo. Dat moet wel een kritieke beurt zijn geweest! Skywise (links) is aanzienlijk lichtzinniger.

 

 

Gezien de positieve berichtgeving omtrent de Klingons van spel 187, is het geen verrassing dat Hrun een vermelding krijgt in deze sectie. Het is helaas wel meteen zijn zwanenzang. De veteraan die vanaf begin 2007 ongeveer zes jaar lang aan het nieuwe Sterren Oorlog meedeed, heeft zijn afscheid aangekondigd. Toen dit stuk in 2013 ter perse ging, was gebleken dat zijn belofte geen loze was. In het FA-tijdperk stond Hrun nog bekend als NoNonsense en was hij lid van roemruchte teams als NEXt (hij was de “N”; Ender Viggen en Xantimar waren de andere teamleden) en –schrik niet– The Dream Team! Toentertijd schopte hij het tot commander en ook in de afgelopen jaren lukte het hem weer om die rang te bereiken. Dat gebeurde zelfs twee maal, waarvan de laatste keer in sector 187 was. Samen met Cleaver leidde hij de Klingons. Het was trouwens zijn enige reguliere spel van 2012. Omdat hij in 2011 al met Romulanen spel 182 had gewonnen, telde de promotie tot commander alleen mee voor een eventuele Platina Komeet. In totaal voerde Hrun liefst dertien maal een vloot aan in een regulier spel, waarvan hij er twee won. Daarbij werd er één Zilveren Maan in de wacht gesleept. Het succes kwam wat later opborrelen dan bij sommige andere spelers, maar toen de sluizen eenmaal open waren, heeft hij wel een eeuwige indruk achtergelaten door bij wijze van afscheidstournee het Toernooi 2012 te winnen! In de voorronde speelde hij een prima pot door naaste opponent Sado vijf (...5!) punten voor te blijven. In de finale was de “kippenadmiraal” er als de kippen bij om het enige door Cleaver ongemoeid gelaten schip van Hasenfratz & Marty Kruge genadeloos af te knallen. Tegen de altijd oersterke toernooibeul Toetanchamon kreeg Hrun het wel wat lastiger, maar hij liet zich beslist niet onbetuigd. Wat heet, Hrun voerde enkele “mooie moves” uit, plus nog wat “minder mooie” en verhief het wel of niet activeren van schilden tot een kunst, met als resultaat dat de beide kemphanen elkaar helemaal wrak vochten! Zijn voorsprong was van doorslaggevende waarde. Hoewel Toetie meer punten scoorde op Hrun dan andersom, was de marge ruim voldoende om de mummie op een onoverkomelijke achterstand van 45 punten te zetten. En daarmee bracht Hrun in zijn afscheidsjaar zichzelf op het allerhoogste podium: hij won al zijn spellen! Dat is slechts weinigen gegeven en op het forum leidde het al tot pleidooien aan Hrun's adres om het pensioen nog even uit te stellen – hij had de smaak nu vast wel te pakken, toch!? Echter, zelfs deze successen hebben Hrun niet kunnen overtuigen. Sterren Oorlog zal Hrun gaan missen: hij had een unieke humor die hij in een bondige vorm wist te vangen, wat meerdere juweeltjes van forumbijdragen heeft opgeleverd. Tot ziens, commander Hrun!

 

 

7.2       Vallende sterren

Wie had ooit gedacht dat Eddie Butcher & Daryl twee maal op rij in deze rubriek zouden zitten? Ooit waren zij die stoere jongens (vooral naar eigen zeggen) die met flair, humor en een dosis onvoorspelbaarheid ieder jaar wel één of twee zeges pakten. Daarbij waren ze wars van tegenstanders en diens reputaties. Onder andere Megabyte kan daarover meepraten... Helaas, na de winst in sector 173 (Federatie, 2010) waarna beide heren een Platina Komeet mochten opspelden, volgden louter verliespartijen. En zulke droogte is voor deze heren bijzonder. Hoe verging het ze in 2012 dan? Nou, Daryl deed aan twee reguliere spellen mee. Sector 201 speelde hij samen met The Hitman, maar tot aansprekende resultaten kwam het niet: ze eindigden op de vierde plek terwijl Toetanchamon –die al vaker een plaaggeest voor Daryl was– vrolijk de winst pakte. Iets daarvoor was spel 187 tot een einde gekomen. Tijdens dit recordspel speelden Eddie & Daryl als vanouds samen, in de Romulanen. Ze deden tot het einde mee, want hoewel ze een achterstand in punten hadden op de Klingons, konden ze alsnog winnen door de Klingons geheel uit te roeien. Gezien het voordeel van de verhuller en de eerder opgelopen beschadigingen aan de D.VII Slagkruisers was dit een reëel scenario. Helaas voor Eddie & Daryl pakte het verkeerd uit: één Havik werd in beurt 39 op korte afstand door de sensors van drie Slagkruisers gesnapt en in beurt 40 was het voorbij. De HIS van Daryl leverde alleen maar een gunstige bijdrage aan de rating, want zijn commandoschip was al eerder ter ziele gegaan. Dit was tevens het enige reguliere spel waaraan Eddie Butcher meedeed. In Toernooispel 12 probeerde het duo om hun prestatie van 2010 te verbeteren. Destijds hadden ze op magistrale wijze Megabyte & Skywise de oren gewassen middels een tangbeweging, maar bleven ze steken in de voorronde doordat Cleaver & Darth Vader door Toetanchamon overrompeld werden, waarna de ontketende mummie zonder pardon de resten van Eddie & Daryl opruimde en flink meer punten oprakelde. Het toeval wilde dat Eddie & Daryl al in beurt 1 van Toernooispel 12 contact maakten met Cleaver. Die had zichzelf nog niet bekend gemaakt, maar wellicht dat Eddie & Daryl in beurt 2 hun tegenstander konden raden aan de hand van scheepsnamen (Cleaver had wel correct geraden dat hij het “Crazy Duo” tegenover zich had). Het mocht voor Eddie & Daryl niet baten, want Cleaver schoot verschrikkelijk uit zijn slof en na de eerste vuurwisseling was al duidelijk dat Eddie & Daryl niet naar de finale zouden gaan. Arme kerels! Een reden voor de teloorgang is ongetwijfeld drukte. Sinds Eddie als vader door het leven gaat zijn de prestaties wel degelijk verminderd. Ach, het echte talent is natuurlijk niet verdwenen. Heel veel spelers maken een periode van droogte door, maar niemand maakt zich zorgen om de slagersknaap en de eendenbektang!

 

Het “Crazy Duo” zoals Lord of Elvesham Eddie & Daryl ooit noemde, is in goed gezelschap in deze rubriek, want The Hitman staat er ook bij. Zoals zojuist verhaald, speelden Daryl & The Hitman samen in spel 201, zonder potten te breken. Hun Romulaanse vloot liep te vaak achter de feiten aan terwijl andere teams, met name de Federatie van Toetanchamon wél de puntjes wisten te vinden. Dit was de enige deelname van The Hitman. Het was trouwens de tweede keer dat hij met Daryl een team deelde. De goede man is druk, zoals de meesten van ons. Daarentegen geeft hij wel altijd prioriteit aan conventies, waar hij ook dit jaar weer bij was. Op het moment van schrijven had The Hitman aangegeven dat hij pas weer zou spelen als hij in rustiger vaarwater beland was, waardoor het allerminst zeker is dat hij in 2013 tussen de sterren te vinden zal zijn.

 

Hoewel 2011 nog een veelbelovend jaar was waarin Nimitz twee keer tot commander promoveerde (op HIS in spel 177 en via de winst in spel 192), zakte hij nu wel wat terug. Nimitz heeft de reputatie dat hij prima teamscores behaalt, maar dat hij veel wrakken incasseert, waardoor hij sectoren nog wel eens vroegtijdig moet verlaten. In 2012 werd dat patroon redelijk bevestigd. In spel 191 werd hij derde met een verdienstelijke score van 576 voor zijn Klingons – die wel allemaal sneuvelden. Hij draaide enige tijd bovenin mee in spel 187, waar hij ondanks slechte uitzichten de Romulanen van Eddie & Daryl toch lang bezighield. Zijn score van 707 punten was prima, al was het slechts genoeg voor een vierde plek! Overigens ging hij al in 2011 wrak. Vervolgens speelde Nimitz twee keer met Haviken – misschien wel met het oog op de vele wrakken van de afgelopen sectoren die zijn rating hinderden? Hij verloor geen enkel schip in spel 202, maar het spel erop overleefde hij ternauwernood met één Havik. In beide partijen werd hij vierde, ongetwijfeld door gevalletjes van EBS.

 

Meestal weet Wild Bill Kelso wel een partijtje te winnen, maar de laatste tijd speelt hij minder vaak, zo lijkt het. Als je maar één spel afwerkt in 2012 en je verliest, dan zit je snel bij de vallende sterren! Hij bracht zijn Federale schuiten naar een derde plek in sector 203, waar Hasenfratz heer en meester was. Daarbij overleefde slechts één koekblik.

Het toernooi bood weinig soelaas. Wild Bill Kelso werd samen met Lord of Elvesham uitgeschakeld in de voorronde (spel 11). Wederom was het Hasenfratz (ditmaal met broer Marty Kruge) die de weg naar het succes versperde. Meer dan een derde plek zat er niet in.

Tot overmaat van ramp ging het weer mis op de conventie van november. Ongetwijfeld gebrand op eerherstel moesten Kelso & Elvesham al vroeg erkennen dat de winst onhaalbaar was. Ach, nadat ze eenmaal uit het spel waren geschoten, vermaakten ze zich prima met een miniconventiespel dat speciaal voor hun was opgestart.

 

Wild Bill Kelso heeft wel een knipoog over voor het nageslacht. Tevens in beeld zijn de karakteristieke koffer vol hulpmiddelen die Kelso immer meesleept.

 

 

Het is nu al het tweede jaar op rij dat Skywise geen regulier spel wist te winnen! Het moet gezegd worden dat hij de laatste jaren wat minder sectoren bezoekt, maar desondanks zijn er altijd hoge verwachtingen rondom deze voormalig galactisch admiraal. Het gebrek aan zeges werd in 2011 nog goedgemaakt en zelfs verbloemd door de spectaculaire HIS in spel 185, waardoor Skywise op de valreep –nota bene na een herdraai– zichzelf tot de allerhoogste rang verhief. Voor 2012 is er te weinig succes om de algehele tendens van een mindere fase in de carrière van Skywise te ontkennen. Hij was trouwens wel een keertje dicht bij een herhaling van die stunt uit sector 185. Aan het begin van 2012 eindigde hij als tweede achter Captain Bob in spel 191. Alleen het vlaggenschip van Skywise wist de wrakkendans te ontspringen, maar deed dat wel met een score van 245. Helaas was er geen feest, want de score die benodigd was om tot galactisch admiraal te bevorderen was door Megabyte nog maar enkele maanden eerder vastgesteld op 259 punten (sector 194). De M Klasse Kruiser van Skywise kwam maar 15 punten tekort! Dichterbij zou Skywise niet meer geraken in 2012, want zijn tweede deelname eindigde in een drama toen al zijn Klingons hardhandig uit spel 202 werden verwijderd. Hij werd daar trouwens ook tweede.

Doordat Toernooispel 11 ook al desastreus verliep, met een vierde plek, leek 2012 een dramatisch jaar te worden.

Toch wist Skywise nog één keer op te leven. Bij de conventie in november wist hij in een partnerschap met Cleaver het conventiespel te winnen. Dat is een bijzonder wapenfeit, want hij vergrootte daarmee zijn voorsprong op naaste concurrent Lord Voll. Sinds 2010 stonden beide heren op drie gewonnen conventiespellen. Skywise had daarvoor Lord Voll moeten inhalen, want die was al in 2009 op drie zeges gekomen. Omdat Skywise ook nog wel eens als spelleider fungeerde op bijeenkomsten, had hij ietwat minder kansen als speler gehad. Met de zege in november 2012 nestelde Skywise zichzelf aan kop van de ranglijst met conventiespelzeges: vier stuks. Lord Voll volgt met drie en van de momenteel actieve spelers zijn Megabyte en Cleaver (en The Hitman als hij weer inschrijft!) de enige met twee conventiespelzeges. Gefeliciteerd Skywise! Het is erg knap om vier maal te winnen op een bijeenkomst. De zege was extra memorabel omdat Skywise al zijn winsten op rij wist te behalen en omdat hij bewees ook buiten Delft te kunnen winnen! Zoals gezegd wisselde Skywise in de afgelopen jaren zijn succesvolle deelnames af met optredens als spelleider, waarvoor hulde.

Na een gouden randje om een verder duister jaar mag Skywise in 2013 laten zien dat hij nog altijd tot de beste spelers van Sterren Oorlog behoort.

 

Het voelt raar om Argiz in deze rubriek op te nemen. Of eigenlijk: het voelt raar om hem überhaupt ergens op te nemen. Naar verluidt schreef hij zich één keer in maar maakte dat spel niet eens af – Marty Kruge nam het over. In het toernooispel deed hij mee, maar zonder aansprekende resultaten. Het is onbekend of Argiz alle beurten zelf afhandelde, of dat er een invaller vereist was. Meer is er niet over te zeggen!

 

Over Marty Kruge gesproken, ook hem ging het minder goed af dan een jaar eerder. Hij speelde in sector 199 en in 203. Dat laatste spel nam hij zoals zojuist verhaald, over van Argiz. Dat was niet onverdienstelijk, want een tweede plek is niet kwaad. Zijn bijdrage aan sector 199 was beduidend minder sterk, want hij ging volledig aan diggelen, waarna Toetanchamon uiteindelijk als enige overbleef en het spel won. Het beste wat Marty liet zien dit jaar, was de voorronde van het toernooispel (spel 11). Samen met zijn broer Hasenfratz won hij de voorronde! Helaas werd deze overwinning niet voortgezet in een denderende finale: na een eerste vuurwisseling met Cleaver hadden de heren drie schepen verloren, waardoor ze virtueel waren uitgeschakeld voor de winst. Meteen daarna maakte Hrun een definitief einde aan de titelaspiraties door het laatste schip op te blazen.

 

 

7.3       Op niveau (gebleven)

Deze rubriek is bestemd voor spelers die stabiel zijn gebleven in hun prestaties of wel redelijk presteerden zonder te schitteren. 

 

Eigenlijk is het te vroeg om zijn prestaties te meten, want na jarenlange afwezigheid (2007!) speelde Mos Eisley weer eens één spelletje mee! Hij leidde de Romulanen zonder al teveel succes naar een vierde plek in spel 206 met 265 punten, ruim achter de winnaar Immelmann. Maar goed, na een paar jaar pauze moet je er weer even in komen...hopelijk staat hij volgend jaar weer op de einduitslagen vermeld en dan zullen we peilen hoe hij zich ontwikkeld heeft.

 

Voor Quasimodo was 2012 een jaar om van te leren. Hij speelde twee keer mee, allebei met Klingons. In sector 201 haalde hij een respectabele teamscore van 548 waarmee hij tweede werd achter winnaar Toetanchamon. Helaas werd zijn team volledig vernietigd. Ietwat later verloor hij in spel 204 al zijn schepen. Zijn strategie om een rondje sterbasis te doen leek oorspronkelijk vruchten af te werpen, totdat Megabyte & Lord of Elvesham door achteruit te vertrekken vanaf hun sterbasis, achter de Slagkruisers uitkwamen. Vervolgens was het rap afgelopen... Met 8 wrakken en 892 punten (66 voor zijn sterbases) was het niet zijn beste jaar.

 

In 2011 won hij twee spellen, maar in 2012 bleef de teller op één steken. Na twee vette jaren leek een enkele winst misschien karig, maar Immelmann zal er toch blij mee zijn, want hij promoveerde tot commodore in sector 206. Het was de laatste sector die in 2012 afgerond werd, zodat Immelmann op de valreep nog in de annalen als winnaar verscheen. Hij werd tevens onderscheiden met zijn vierde Zilveren Maan. Tussen sector 206 en zijn vorige winstpartij (SO 184) zaten vijf nederlagen, waardoor deze winst mogelijkerwijze een terugkeer naar betere tijden inluidt. Dat zal het volgende Jaaroverzicht moeten uitwijzen... Immelmann treft vaak (vaker dan hem lief is?) Lord of Elvesham en Toetanchamon als tegenstanders en dat hij sector 206 uitgerekend tegen die twee  (en  Mos Eisley) in de wacht sleepte, was hartstikke mooi voor hem. Die twee andere knapen hadden allebei al twee maal gewonnen in 2012.

Al met al mogen we stellen dat Immelmann elk jaar wel een keertje wint – en soms vaker dan eens. Wat dat betreft is hij een degelijke speler die in elk spel gevaarlijk kan zijn. Wees gewaarschuwd, want hij is op zoek naar een bevordering tot admiraal en een Gouden Zon.

 

Onze Sado was iets minder fanatiek dan eerdere jaren...of waren er gewoon wat minder tegenstanders te vinden? Ongeacht de reden rondde hij in 2012 twee reguliere spellen af. In zowel sector 199 als 204 wist hij niet te winnen. In spel 199 ging hij met zijn Haviken helemaal wrak, onder andere tegen de uiteindelijk als enige overlevende overgebleven Toetanchamon, waarbij Sado op een laatste plek bleef steken. Tijdens de schermutselingen in sector 204 kwam hij Toetanchamon wederom tegen; echter, beide heren moesten de winst aan de Federatie onder leiding van Lord of Elvesham & de schier onverslaanbare Megabyte laten. Sado claimde met zijn Defenders een derde plek, al verloor hij ook hier al zijn schepen.

Zijn beste partij speelde Sado tijdens Toernooispel 10. Dat is niet zo verrassend als het op het eerste gezicht lijkt, want in 2010 had Sado ook al aangetoond een potentiële toernooitijger te zijn door met Donald23 de finale te bereiken. Toentertijd was hun teamscore in de voorronde ongeveer net zo groot als de teamscores van alle andere teams bij elkaar... De editie van 2012 verliep voor Sado voorspoedig, maar hij had wel een dubbele pech: hij verloor zicht op de finale doordat Hrun een piepkleine marge van 5 punten had opgebouwd en doordat hij met 625 punten ook al niet de beste nummer twee was (zowel in Toernooispel 11 als 12 had de nummer twee meer dan 625 punten), werd zijn goede spel niet beloond. Jammer voor Sado, maar hij had toch maar mooi zijn visitekaartje afgegeven!

 

Met Captain Bob is het een en ander aan de hand. Nadat hij in 2010 debuteerde met een Bronzen Ster, is er een patroon vastgesteld – althans zo lijkt het. Hij won toen zijn eerste spel, verloor vervolgens zijn enige spel van 2011 maar won het spel daarop weer. Die zege kwam in sector 191, aan het begin van 2012. Daarna verloor Bob nog een spel. Hij lijkt zijn zeges af te wisselen met een verliespartij, dus volgens dat patroon zou hij het eerstvolgende spel dat hij afwerkt, moeten winnen. Overigens speelde Captain Bob tot nog toe al zijn reguliere spellen met Romulanen, naar eigen zeggen omdat het ras qua speelstijl behoorlijk goed aansluit bij zijn persoonlijkheid. Zonde! Want daarmee ontzegt hij zichzelf de fijne ervaringen en de variatie die andere scheepstypen te bieden hebben. Bovendien is ondertussen vastgesteld dat Captain Bob ook met andere schepen tot prestaties kan komen. Zo deed hij mee aan de voorronde van het toernooi waarin Klingons het gekozen strijdmiddel waren. Met een eervolle tweede plek en 695 punten bleef hij maar 52 puntjes achter de winnaars Hasenfratz & Marty Kruge.

 

De laatste drie jaar presteerde Kikoman behoorlijk stabiel. Helaas gebeurde dat zonder zijn prachtige winst van sector 168 uit 2009 een passend vervolg te geven. Hij rondde twee sectoren af in 2012, namelijk spel 187 en 202. Hij had weinig geluk in beide sectoren, want hij overleefde ze geen van beide. In spel 187 was hij al bij beurt 15 uit het spel geschoten en dat was nog in maart 2011! Hij heeft ongeveer een jaar moeten wachten op zijn einduitdraai... De arme kerel was oorspronkelijk nog goed bezig en pakte flink wat puntjes op sterbases. Echter, zijn drie resterende Defenders (de vierde was gesneuveld tijdens een aanval op de sterbasis van de Klingons) werden gesnapt door de voltallige Klingon-vloot...op afstanden van 0 en 1! Met zijn afscheid overschreed Kikoman overigens wel de doelscore. Hij eindigde zelfs als tweede.

Aan het roer van de Federatie ging het wat minder: hij ging wel helemaal wrak, maar scoorde ook nog eens veel minder punten. Kikoman kon niet verhinderen dat Lord of Elvesham de winst greep. Tja, Kiko had zijn schepen vernoemd naar de Dalton-bende uit de stripserie Lucky Luke en daar loopt het ook nooit goed voor ze af!

Zijn toernooideelname eindigde in de voorronde. Kikoman werd derde in toernooispel 10 met 350 punten en dat was bijna 300 punten minder dan de winnaar had.

 

De laatste speler die een vermelding krijgt is Yoritomo. Goed nieuws is er niet, want zijn enige spel eindigde in een pijnlijke nederlaag. Alleen zijn sterbasis scoorde nog 90 punten in sector 201. Zijn schepen gingen puntloos ten onder tegen de Federatie van Toetanchamon. Het vermoeden bestaat natuurlijk dat er geen orders zijn ingevuld, want om helemaal geen punten te scoren terwijl er geen verhuller in de strijd was, moeten er wel extreme blunders gemaakt zijn. De afgelopen jaren leek Yoritomo steeds minder aanwezig te zijn en in 2012 heeft die trend zich voortgezet.

 

 

 

Conclusie

Na wederom een jaar met verminderde activiteit kunnen we gemakkelijk negatief oordelen over Sterren Oorlog. Dat zou voorbarig en oneerlijk zijn, want in dit Jaaroverzicht staan nog genoeg zaken die heel positief zijn. De eerzucht, toewijding en fanatisme die nog steeds in deze gemeenschap zit, zorgt ervoor dat Sterren Oorlog wellicht gereduceerd is qua spelersareaal, maar niet qua geest!

 

 

 

Het beste bewijs voor bovenstaande stelling is natuurlijk de fantastische conventie die ouderwets gezellig en grappig was en waar ook nog een mooi spel werd gespeeld. Gezien de sfeer op die bijeenkomst is het bijna een raadsel dat ons spel in een laagconjunctuur is geraakt...

 

Echter, dat is gewoon een feit en het is al het derde jaar op rij zo. De hoogtijdagen van 2007-2009 liggen echt achter ons. Wij als gemeenschap staan nu voor de keuze om of weer te investeren in uitbreiding of om te accepteren dat het elk jaar een tikkeltje minder zal worden. Wellicht dat een Engelstalige website een impuls teweeg kan brengen?

 

Aan de andere kant is het ondenkbaar dat Sterren Oorlog over een paar jaar verdwijnt. Gezien het feit dat het zo'n voorname hobby is voor sommige spelers is het eerder denkbaar dat het terugloopt tot een bepaald minimum, zonder echt te verdwijnen. En in die staat kan het nog heel lang overleven...

 

Maar willen we dat? Hebben we daar vrede mee? Of willen we toch meer actieve spelers hebben? Willen we terug naar de situatie van vier tot zes jaar geleden? Dat zijn de vragen die we onszelf als gemeenschap moeten stellen. Het kost namelijk ontzettend veel moeite om te groeien; misschien wel meer dan we kunnen en willen investeren. Al met al zal deze problematiek ons nog de komende jaren bezighouden. Dat is de afgelopen jaren namelijk ook al zo geweest.

 

In het licht –of juist schaduw?– van deze problematiek kunnen we wel stellen dat 2012 op zichzelf staand veel moois te bieden had. Wie is niet onder de indruk van de afscheidstournee van Hrun? Of van het eerste galactisch admiraalschap van Skyrider? Het recordspel 187?

 

Al met al was het tegelijkertijd een jaar van stabiliteit en van reflectie. Stabiliteit, omdat er qua spellen geen daling was geweest en omdat de geest nog springlevend was. Reflectie, omdat er natuurlijk geen groei was geweest – alles was hetzelfde gebleven, wat bovenstaande vragen en opmerkingen teweeg brengt.

 

Na een beschamende vertoning in 2011 toen de Federatie met moeite één zege pakte, volgde nu eerherstel. Met drie zeges was de Federatie nipt beter dan de Kzinti, die ook drie maal wonnen. Echter, met een hoger puntenaantal en vooral veel promoties bij de Federatie (de Kzinti leverden slechts één promotie op in drie winstpartijen) is dat ras toch weer de beste. De Romulanen beschaamden zich ditmaal. Zij vielen belachelijk ver terug van ongenaakbaar tot welhaast lachwekkend door slechts één keer te winnen. Ter vergelijking, vorig jaar wonnen de Romulanen nog zeven maal! De Klingons zaten er een beetje tussenin, maar scoorden wel veel punten en hielden wat betreft promoties bijna gelijke tred met de Federatie.

 

Dan nog even wat persoonlijk woorden van mij. Ik wilde hier nogmaals mijn dank uitspreken voor diegenen die spelverslagen geschreven hebben. Daarbij roem ik met name de immer productieve Lord of Elvesham, die trouwens ook al zo goed was om als proeflezer te fungeren en mij waardevolle verbeteringen en toevoegingen toe te stoppen! Hopelijk volgen anderen (waaronder ikzelf!) zijn voorbeeld. Elke extra bron waarover ik beschik is goud waard. Hij is tevens het brein achter enkele databases die voor mij van immense waarde zijn bij de totstandkoming van dit Jaaroverzicht. Het gemak waarmee ik bepaalde feitjes boven water haal is heerlijk. Bedenk daarbij dat het schrijven van dit Jaaroverzicht in de huidige vorm meer dan 40 uur aan onderzoek en schrijfwerk bevat. Elke extra tijdsbesparing is een bedankje waard! Het is opvallend dat het Jaaroverzicht langer is geworden (52 pagina's tegenover 30 in 2011; al is het stuk nu bijna 10 pagina's langer vanwege de vele foto's), terwijl het aantal spellen terugliep...

 

Ik wilde tevens een dankwoord aan Hrun richten: bedankt dat je drie maal mijn vleugelmaat wilde zijn! Ik zal je humor missen.

 

Aangezien meerdere spelers in 2012 prima prestaties leverden, is het moeilijk om er één uit te kiezen, zoals dat in eerdere jaargangen wel gemakkelijk ging. Daarom kies ik voor een inspirerende foto van de conventie van afgelopen november om het Jaaroverzicht af te sluiten. Kijk deze heren eens zwoegen en genieten!

 

 

Bedankt voor jullie aandacht en tot volgend jaar...wat zal deel zeven van deze reeks dan weer onthullen?

 

Cleaver – uw Sterren oorlog historicus