Een jaar van stabiliteit en reflectie
–
Het Sterren Oorlog Jaaroverzicht 2012
Inleiding
Beste lezers, welkom
bij het Jaaroverzicht 2012!
Dit is alweer de
zesde editie van het Jaaroverzicht en hoewel dat geen jubileum- of zelfs maar
lustrumgetal is, is de grens van 150 pagina’s voor alle stukken tezamen ondertussen ruimschoots geslecht! En dat is toch een
leuke prestatie, waarmee nog maar eens wordt onderstreept hoezeer deze reeks de
erfgenaam is van de vroegere nieuwsbrieven en Captain’s
Logs.
Het afgelopen jaar
was een toernooi-jaar, wat altijd invloed uitoefent op het verloop van het
jaar. Zie verderop voor een uitgebreid verslag van het toernooi en de speciale
opzet.
Net als vorig jaar
is het aantal afgeronde reguliere spellen gedaald, ditmaal van 13 naar 9.
Eigenlijk zijn er 10 spellen afgerond, maar spel 200 was op alle fronten van
speciale makelij, zodat dit spel niet kan worden opgenomen in de statistieken –
er zijn gewoon teveel kwesties die een oplossing behoeven.
Overigens telt spel 200 wel mee voor de individuele resultaten en promoties van
de spelers en dientengevolge zal het verderop uiteraard gewoon beschreven
worden. Meer uitleg daarover is tevens te vinden bij het hoofdstuk over
statistieken.
We zouden een
negatieve teneur kunnen voortzetten door te concluderen dat er weer minder
reguliere spellen zijn afgerond dan een jaar eerder, maar dat zou niet het hele
verhaal vertellen. Sterker nog, een positieve sfeer lijkt meer op zijn plaats,
want gezien de drie voorrondes en de toernooifinale plus spel 200 zijn er in
totaal 14 spellen afgerond! Het toernooispel compenseerde ruim voor het verlies
aan reguliere spellen. Tijdens eerdere toernooi-jaren viel al op dat er dan een
vermindering van het aantal reguliere spellen optrad. Dit is gewoon goed
nieuws!
Echter, het beste
nieuws was waarschijnlijk toch iets heel anders: tijdens de conventie van 10
november bleek de geest van Sterren Oorlog springlevend! Verderop staat een
volledig verslag van deze heerlijke ouderwetse Sterren Oorlog-bijeenkomst!
Desalniettemin worden er ook
kritische noten gekraakt in het Jaaroverzicht, wat natuurlijk uitermate
geschikt is voor de nodige reflectie...te beginnen bij het OSO zelf!
1 Berichtgeving van het Oppercommando Sterren
Oorlog
Het is allang geen
nieuws meer: het OSO heeft in geen jaren vergaderd en ook 2012 vloog voorbij
zonder een overleg. Aan de ene kant is dat jammer natuurlijk, maar ergens is
het ook begrijpelijk. Gezien de moeite die het kostte om
eindelijk weer eens een conventie te organiseren, was een tweede datum voor een
vergadering geen haalbare kaart. Bovendien moeten we erkennen dat er
momenteel weinig actieve spelers zijn en daar zitten over het algemeen
behoorlijk ervaren kornuiten bij, zodat de noodzaak voor bijvoorbeeld het
herschrijven van de handleiding aanzienlijk gedaald is. Om dat maar te
onderschrijven: er is ook al nauwelijks aanwas van terugkerende of zelfs nieuwe
spelers. De staat van de Supernova of het omzetten van SO naar een (geautomatiseerd)
pc-programma is momenteel minder prangend gezien het
lage aantal belanghebbenden. Uiteraard blijven al die onderwerpen op tafel en
wanneer er zich kwesties voordoen die om snel handelen vragen, gebeurt dat ook:
zo is eerder dit jaar door het OSO en enkele spelers/spelleiders besproken hoe
de eindresultaten van spel 200 dienden te worden behandeld.
De eerder in het
Jaaroverzicht beschreven 8-12 vergaderpunten liggen grotendeels opgeslagen in
mails, wachtende op het moment dat er alsnog een vergadering tot stand komt. We
moeten gewoon erkennen dat de extra moeite momenteel niet opweegt tegen de
mogelijke resultaten.
1.1 Onderscheidingen
Zoals gezegd blijft
de Supernova een aandachtspunt. In 2012 werden er slechts vier uitgereikt, wat
wederom een daling is ten opzichte van 2011 (5). Per hoeveelheid afgeronde
spellen is het ongeveer gelijk gebleven met vorig jaar. Dat is op zich gunstig,
want het OSO ging in 2007 uit van een gemiddelde van één Supernova per drie
afgeronde spellen. In de praktijk komt het net wat vaker voor dan één op drie.
Dat er geen Romulanen of
Klingons aan de benodigde score van 350+ en 400+ kwamen, maar wel drie Kzinti
Defenders en één Federale schuit, schroeft de slechte verhouding tussen de
Supernova’s per ras verder op.
1.2 Het forum
Het forum bleef
rustig zoals verwacht, maar zeker niet ongezellig. Echt hete vlammen in de pan
waren er niet eens – dat is trouwens goed nieuws, want er was ook geen
forumruzie.
Uiteraard bleef Lord
of Elvesham de onbetwiste “Kletskous van het jaar”! Er is gewoonweg geen
uitdager voor onze puntoor… Waar hielden de forumbezoekers zich zoal mee bezig?
De laatste
oliebollen waren nog maar nauwelijks verteerd toen Lord of Elvesham al hengelde
naar een bijeenkomst – hij was niet de enige die er reeds
lang naar uitkeek. Het duurde nog even voor er echt iets gebeurde, maar het
animo ervoor stond al vroeg in het jaar open en bloot op het forum.
Darth Vader liet via
Cleaver wat van zich horen, maar helaas kwam er geen vervolg: hij is niet op
het forum gesignaleerd in 2012 en hij heeft niet meegedaan aan een spel of de
bijeenkomst.
Sterren Oorlog is
sinds begin 2012 niet alleen op onze eigen website te vinden, maar ook op
Wikipedia! En dat is te danken aan de tomeloze inzet van onze actiefste speler:
Lord of Elvesham! Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Sterrenoorlog.
Het idee van Hrun om
SO voor Android of iOS op
te zetten kreeg helaas weinig reacties. Het was een mooi initiatief, maar
vermoedelijk was er te weinig vakkennis onder de spelers om het daadwerkelijk
uit te voeren (Hrun wilde het niet alleen aangaan wegens het risico op
disciplineproblemen) of dacht men dat er momenteel te weinig spelers actief zijn
om zo’n serieuze inspanning voor te doen.
De discussie omtrent degraderen werd medio 2012 voortgezet. Het heeft
niet tot veranderingen geleid, al is er hopelijk wel meer inzicht verkregen in
de werking van het rang- plus ratingsysteem.
The Hitman gaf een
teken van leven, waarbij hij zei dat hij er alles aan
zou doen om een eventuele bijeenkomst bij te wonen – in november bleek dat geen
loze belofte! Wel had hij het druk waardoor hij een
pauze betreffende reguliere spellen had moeten inlassen.
Daartegenover stond
de trieste aankondiging van Hrun om na zijn lopende spellen niet meer opnieuw
in te schrijven! We hopen vurig dat hij zijn besluit zal herzien, want hij is zo’n speler die altijd en overal een unieke eigen stijl
heeft. Bovendien heeft hij qua resultaten nou niet bepaald een miserabel jaar
achter de rug…maar daarover later meer. Laten we hopen dat onze lobby voor een
langer verblijf niet aan dovemansoren gericht is!
Het heeft enige tijd
geduurd, maar Lord of Elvesham evenaarde het aantal forumberichten van Darth
Vader op 29 maart. Het was nu natuurlijk wel makkelijker (voor Lord iets te makkelijk) nu Darth Vader’s pauze
het karakter van een pensioen heeft aangenomen. Het is de vraag wanneer
Elvesham Megabyte zal inhalen, want het verschil wordt met de week kleiner…
Cleaver wilde ons
één van zijn bijna 7.000 vakantiekiekjes niet onthouden. Hij plaatste een foto
van het antieke theater van Xanthos online als
aankondiging dat hij terug was van vakantie en dat hij klaar was voor een nieuw
avontuur in Sterren Oorlog!
Het aloude PBM-spel Gladius et Pilum trok nog eens de
aandacht, omdat meerdere van onze spelers dat van vroeger kennen. Ditmaal was
de mysterieuze Earnie degene die het draadje nieuw
leven inblies.
Over
nieuw leven inblazen gesproken: Megabyte vond Supaplex,
een pc-variant van de welhaast antieke Commodore
64-superhit Boulder Dash wel een forumvermelding
waard. Voor diegenen die het gemist hebben, op https://dl.dropbox.com/u/3894475/Supaplex.zip kun je het zelf
proberen!
Onze Skywise, in
sommige kringen en restaurants ook wel bekend als Imperial Wizard,
liet zichzelf weer eens tijdens het opdoen van een nieuwe hobby in een
compromitterende houding vastleggen…
|
… daar gaat zijn gezag! |
1.3 Spelverslagen
Er is een duidelijke
terugval van het aantal ingediende spelverslagen: van
Wie schreef dan dat
zevende verslag? Dat was Captain Bob, die zijn winst in sector 191 lekker kon
inpeperen bij zijn tegenstanders (en de andere lezers!). Daarbij moet tevens
worden vermeld dat zijn productie daalde van twee naar één, maar dat komt
ongetwijfeld doordat hij alleen spel 191 won.
Immelmann viel ook
terug van één naar nul, voornamelijk omdat hij lange tijd te druk was om zelfs
maar op het forum te komen – laat staan om verslagen te schrijven. Ten opzichte
van vorig jaar is de grootste individuele daling te wijten aan Cleaver, die in
plaats van twee, geen enkel spelverslag schreef. We hopen dat 2013 een
productiever jaar zal zijn, maar bronnen wijzen erop dat eventuele
spelverslagen pas later op de planning zullen verschijnen…
Overigens is het
allemaal geen wedstrijd. Lord of Elvesham en Cleaver hebben de instelling om
ooit van elk spel waaraan zij deelnamen een verslag te publiceren (al slaagt
Elvesham daar aanzienlijk beter in dan Cleaver), maar veel officieren beperken
hun schrijfkunsten sowieso tot hun winstpartijen, wat een flink verschil kan
betekenen. Al met al zijn er weinig zorgen om deze rubriek, omdat Lord of
Elvesham vast door blijft gaan met zijn uitmuntende productie. We hopen vooral
dat vele anderen zijn lichtende voorbeeld zullen volgen.
|
Lord of Elvesham: Gronings groot admiraal en publicist |
2 Hengelo, 10 november 2012
Het duurde 20
maanden, maar er was eindelijk weer eens een bijeenkomst! Het was een
herfstconventie en wel op de ietwat grauwe zaterdag 10 november 2012. Megabyte
had het bedrijfspand van zijn werkgever weten te strikken en het was een puike
accommodatie voor onze groep. Daar zouden we best nog eens willen spelen, al is
het voor de geografische spreiding wellicht beter om de volgende bijeenkomst
iets westelijker te houden.
Het was niet geheel
verrassend dat de opkomst wat lager was dan bij eerdere bijeenkomsten. Met het
dalende aantal spelers en forumbezoekers is dat niet meer dan logisch. Het is
mooi om te zien dat figuren als The Hitman en Lord Voll,
die wat minder actief waren als speler in de afgelopen anderhalf jaar, bij
conventies altijd op de eerste rij zitten! Maar er was nog meer goed nieuws:
omdat er precies acht spelers en één spelleider waren, kon alles netjes in één
spel worden gegoten. Dat is lekker overzichtelijk en niemand hoefde alleen te
spelen.
Hasenfratz was
zoveel afgevallen dat hij helemaal het
heertje was. Hij was zoveel lichter dat zelfs zijn spelersnaam afgeslankt was,
want iemand had hem genoteerd als “Hasenfritz” op het
formulier. Ach, gezien zijn “Duitse” hobby’s en voorkeuren is dat nog
toepasselijk ook! Samen met Immelmann –de Duitse naam kan geen toeval zijn–
trok hij ten strijde.
|
|
Op het bureau voor
Hasenfratz lag een zakje met de tekst “Ik heb goed gekozen” erop – dat zou
nog moeten blijken natuurlijk! |
The Hitman en Lord Voll gingen net als eerder in 2007 te Best, toen ze samen
wonnen, een partnerschap aan. Dit was een duo om in de gaten te houden, want
beide spelers hadden in het verleden al hoge ogen gegooid op conventies. Wat
heet, bij elkaar hadden ze vijf zeges geboekt!
|
|
Lord of Elvesham
vond troost bij Wild Bill Kelso, die uiteraard zijn “uniform” droeg.
|
Let trouwens goed op de
stijlvolle laptop en laptoptas van Lord of Elvesham! |
Het laatste team
bestond uit de reisgenoten Skywise en Cleaver.
|
Beide heren zijn druk
bezig met de orders. Skywise lijkt iets tegen de camera of de fotograaf te
willen zeggen. |
Op het moment van
spelen was het niet opgevallen, maar Lord of Elvesham was uiteindelijk de enige
deelnemer die nog op jacht was naar de eerste “C” achter zijn naam op de
ranglijst – zou het hem lukken?
Voor het eerst sinds
de jaren negentig werd er op een conventie weer eens voor een all-Kzinti format gekozen. Dat beloofde in ieder geval een
Rakettenfestijn en aanzienlijk minder Photons…
Cleaver vond het een uitstekend idee, want dat betreffende conventiespel in
1994 werd toentertijd door hem gewonnen, samen met The Punisher
(Tim van Toren; de jongere broer van de veel bekendere Rob, alias The Spawn – beide zijn overigens nog in beeld bij Immelmann
zonder serieuze interesse in Sterren Oorlog te hebben). Tot de verliezers van
toen behoorde een Dream Team-delegatie
bestaande uit Skywise & Skyrider, zodat het ironisch was dat juist Cleaver
& Skywise nu een team vormden!
|
Op Wild Bill Kelso's brede rug is zijn instemming met het idee voor
een all-Kzinti spel af te lezen! |
Iedereen is
doorgaans erg voorzichtig in de eerste beurten. Sommige teams kwamen pas vanaf
beurt 3 of
Gek genoeg duurde
het uiteindelijk tot beurt 9 voordat hun aanwezigheid volledig uitgewist was.
Dat kwam doordat met name hun Hawk-Ro absurd veel
treffers wist te weerstaan. Maar liefst drie maal leek deze de genadeklap te
krijgen, maar zelfs toen lukte het niemand om er een bonus aan over te houden –
de schuit ging stuk op levenssystemen! In totaal incasseerde het team om en
nabij de 500 treffers, althans dat claimde Lord of Elvesham.
Nadat rond beurt 5-6
duidelijk werd dat zij uit het spel lagen, startte Megabyte een nieuw miniconventiespel op waarbij Elvesham twee teams aanvoerde
tegen twee teams van Kelso. Zij konden er lekker op los knallen in hun eigen
arena; ze speelden dan ook met alleen maar Klingons. Net voor het officiële
einde van het conventiespel wist Wild Bill Kelso een duidelijke zege op punten
tegen Elvesham te bewerkstelligen. Qua aantal wrakken waren ze in balans, met
3-3. Dat betekende wel dat Lord of Elvesham de verliezer was van het zogenaamde
“verliezersspel”! Ai, dat moet pijn doen!
|
Elvesham kijkt niet
helemaal blij: zou hij hier pijnlijk nieuws krijgen tijdens het “verliezersspel”? |
In het echte
conventiespel waren het Skywise & Cleaver die het meest profiteerden van
schermutselingen met Hasenfratz & Immelmann. Daar kwam bij dat de
onfortuinlijke Kelso & Elvesham op hetzelfde moment gebrouilleerd waren met
zowel Hasenfratz & Immelmann als met Skywise & Cleaver. Dat liep
uiteraard slecht voor Kelso & Elvesham af, zoals hierboven al vermeld.
Immelmann kreeg teveel schade om nog echt voor de winst te kunnen gaan; zijn
maatje Hasenfratz werd te grazen genomen door Skywise & Cleaver. Die
incasseerden uiteraard ook een partij treffers, maar door omstandigheden werden
veel treffers steeds op een vers schild van Cleaver opgevangen, zodat zijn
schip uiteindelijk intern niet zo zwaar getroffen werd als bij sommige
tegenstanders. Wel waren er drie schilden vernield. Na de grote gevechten tussen
de bovengenoemde teams, ontstond er een achtervolging omdat Skywise &
Cleaver te beschadigd waren om een direct gevecht aan te gaan met de
aanstormende Hitman & Lord Voll. Bovendien
probeerden Skywise & Cleaver nog om het snel rondvliegende schip van Immelmann
te overmeesteren – zonder succes uiteraard.
Uiteindelijk was het
de bedoeling dat het spel in beurt 10 zou stoppen, maar in beurt 9 had iedereen
slechts objecten op de radar. Ondanks dat de tijd begon te dringen, koos
iedereen voor een extra beurt. Anders was het spel direct gestopt.
|
Lord Voll
kijkt genietend in de camera, terwijl The Hitman zijn Excel-bestand
op de proef stelt. |
Doordat niemand
precies van de andere teams wist hoeveel punten die zouden kunnen hebben, bleef
iedereen erop gebrand om op het laatst nog punten te scoren. Alle resterende
schepen drongen naar één punt toe, waar Skywise & Cleaver alsnog in een
directe confrontatie met Hitman & Lord Voll
geraakten. Het laatste schip van Hasenfratz & Immelmann was dichtbij genoeg
om schade te doen, maar uiteindelijk manoeuvreerde dat schip te voorzichtig,
waardoor zij slechts een miniem aantal treffers produceerden. Skywise &
Cleaver en Hitman & Lord Voll gingen recht op
elkaar af. In de onderlinge vuurwisseling deden eerstgenoemden
het een stuk beter dan de laatstgenoemden: in ruil voor wat schild- en interne
schade werd een vijandelijk schip vernietigd! Dat schip ging al snel wrak
(ongeveer 70 interne treffers), zodat het al beschadigd moest zijn of
ontzettend pech had met de schadeverdeling op de energievoorraad. Met die
laatste slag kroonden Skywise & Cleaver zich tot de rechtmatige winnaars
van dit conventiespel. Er is op dit moment te weinig documentatie om met
zekerheid te zeggen wie waarop gescoord heeft. Zo is het onduidelijk hoeveel
punten de andere teams precies hadden. Wat wel met zekerheid was vastgesteld,
is dat Skywise & Cleaver al een voorsprong hadden op de andere teams in
beurt 9, zij het op dat moment wel veel kleiner. Zelfs als het spel toen
gestopt was, had het voor de uiteindelijke winst niets meer uitgemaakt.
Gelukkig wist niemand dat toentertijd, want dit was wel veel leuker en
spannender!
|
De foto is wat onscherp, maar
door de sepiatint komt de essentie wel over. Skywise poseert met de klassieke
“V for victory!”. De foto was trouwens al
's ochtends genomen, dus Skywise was vol vertrouwen! |
Overigens werd ons
gezelschap aangenaam aangevuld door een verrassingsbezoek van niemand minder
dan oudgediende Vladimir Vodkasov! Het was hartstikke
leuk dat hij langskwam. Als hij mee had gedaan, had hij een thuiswedstrijd
kunnen spelen en dat is in het verleden al enkele keren succesvol gebleken...
Uiteindelijk bleef Vodkasov enkele uurtjes hangen
voor de gezelligheid. Hij zei onvoldoende tijd voor Sterren Oorlog te hebben,
maar de aanwezigen twijfelden daar toch wel een tikkeltje aan, nadat Vodkasov vertelde meer dan 1000 missies in World of Tanks
te hebben gepeeld en zich momenteel ook nog eens als betatester
voor World of Planes inzette. Het was eerder een
kwestie van prioriteiten dan van tijd. Vodkasov kan
natuurlijk zelf heel goed bepalen wat voor hem het beste is, maar de
gemeenschap zou het in ieder geval heel leuk vinden als hij weer eens een
inschrijfformulier zou opsturen. Hopelijk vond hij de bijeenkomst net zo
stimulerend als de andere gasten!
|
Nadat de winnaars
gehuldigd waren en hun speciale Sterren Oorlog muismat in ontvangst hadden
genomen, kon het hele gezelschap direct doortuffen naar het wokpaleis bij de
Grolsch Veste in Enschede, alwaar een onbeperkt eetfestijn op het programma
stond. Trouwens, niet iedereen kon mee: onze Hasenfratz nam vroegtijdig
afscheid. Hij moest naar huis om zijn kinderen op te halen dus wij bedankten
hem voor zijn aanwezig- en gezelligheid en wensten hem een behouden terugreis.
De rest ging met een
hele trits auto’s achter Megabyte aan richting het stadion. Ergens leek het
alsof we verkeerd waren gereden, maar waarschijnlijker is het dat Megabyte een
overwinningsparade had gepland voor de winnaars Skywise & Cleaver. Althans,
er kwamen wel allerlei mensen geheel uitzinnig van vreugde en opwinding naar
buiten gerend om met vlaggen te zwaaien en te applaudisseren…
Eénmaal in het restaurant
was de sfeer direct fantastisch. Het eten hield gelijke tred, vooral de tappanyaki (Japanse hete bakplaat) leverde uitstekend vlees
af. Maar de gesprekken waren het allermooist. Toen we steeds brutere grappen
begonnen te spuwen, raakte het steeds sneller leeg om ons heen… Eén privévraag
werd klassikaal behandeld en het gemak en de eerlijkheid waarmee dit onderwerp
voorbij ging, was een prachtig voorbeeld van de camaraderie die binnen onze
club heerst.
Het is moeilijk om
de juiste woorden te vinden om zulk een sfeervolle avond te vatten, maar het
moge duidelijk zijn dat het een schitterende tijd was. Iedere aanwezige was van
mening dat degenen die er niet bij waren ontzettend veel gemist hadden. Het
animo om snel een volgende editie te regelen was ongekend hoog. Als je deze dag
bekijkt, is het eigenlijk een raadsel waarom het de afgelopen tijd zo moeilijk
was om iets op te zetten en al helemaal waarom onze spelersgroep qua aantal
tanende is.
Op naar de volgende!
3 Wijzigingen in het spelersareaal
In het afgelopen
jaar zijn er toch nog 22 verschillende spelers actief geweest in één of meer
spellen.
Er is geen echte spelverlater geweest in 2012. Dat verdient wel wat uitleg.
Ten eerste is er in de vorige jaargangen een grotere uittocht geweest, zodat de
hardere kern overblijft en daar zitten logischerwijs uiterst toegewijde spelers
bij die niet zomaar vertrekken. Ten tweede is er wel wat gaande achter en voor
de schermen, maar die zullen pas volgend jaar in deze rubriek verschijnen. Zo
heeft Hrun zijn afscheid aangekondigd; als hij voet bij stuk houdt stuurt hij
geen enkel orderformulier op in 2013. Van een paar spelers is het onbekend of
ze zich opnieuw gaan inschrijven. Volgend jaar zal hun positie duidelijk zijn…dan
zal de ranglijst ongetwijfeld een schoonmaak vertonen.
Ten opzichte van
vorig jaar is er een snippertje half positief nieuws: er is een eerste officier
geweest... Dat het slechts om “half positief” nieuws ging, kwam doordat hij
kennelijk alweer zijn afscheid aan spelleider Megabyte heeft gecommuniceerd.
3.1 Nieuwelingen
Wie was nou die
mysterieuze eerste officier? Zijn naam is Argiz en
volledig nieuw is hij nou ook weer niet, want naar eigen zeggen had hij vroeger
drie of vier spellen gespeeld, waarvan hij er één winnend met Zilveren Maan had
besloten. Argiz is dus een terugkeerder.
Hoe verdienstelijk zijn terugkeer was, is onduidelijk. Naar het schijnt moest
Marty Kruge al snel de Klingons van Argiz overnemen,
wat absoluut wél verdienstelijk verliep, want met
Marty aan het roer claimden de Klingons een nette tweede plek met slechts één
verloren D.VII Slagkruiser. Het lijkt er op dat het optreden van Argiz eenmalig is. Althans, qua reguliere spellen: hij deed
ook mee aan het toernooi, maar het is onbekend of hij dat helemaal zelf heeft
afgerond. Officieel verdwijnt zijn rating pas na een jaar uit de lijst, zodat
hij pas in het volgende Jaaroverzicht als spelverlater
zal worden aangemerkt. Hopelijk gebruikt hij 2013 om alsnog in te schrijven
voor een vervolgspel, maar alleen als hij het echt de tijd kan geven die de
hobby verdient.
Een echte nieuweling
in de klassieke zin van het woord is Mos Eisley niet,
maar het feit blijft wel dat hij in 2012 weer eens een spelletje afrondde. Dat
was voor het eerst sinds 2007 (spel 125); hij staat nu weer op de ranglijst
tussen de andere commodores. Welkom terug meneer Eisley!
Het is goed dat zo’n terugkeer plaatsheeft en uiteraard hopen we dat zijn
terugkeer niet eenmalig was en dat stapels andere spelers Eisley’s
voorbeeld zullen volgen.
4 Afgelopen spellen
Bij de inleiding
werd al opgemerkt dat de daling in het aantal reguliere spellen (van 13 naar 9)
volledig gecompenseerd is door het speciale spel 200 en de vier
toernooispellen. Tezamen zijn dat 14 spellen. Wat dat betreft is er geen
vuiltje aan de lucht, want er is sprake van een stijging van het totale aantal
spellen. Het is er weliswaar slechts ééntje meer,
maar na drie opeenvolgende jaren van steeds minder spellen is dat wel degelijk
goed nieuws. We zijn uiteraard benieuwd of er in 2013 weer een score van
ongeveer 14 spellen zal worden behaald. Dat is namelijk geen toernooi-jaar. Dan
pas kunnen we echt goed zien of de huidige spelersgroep stabiel is qua omvang
en speldeelnames.
Wederom is via het
forum gecontroleerd in welke volgorde de spellen werden afgerond, al is dat
uiteraard alleen van belang bij de spellen die in dezelfde maand werden
beëindigd.
Dit zijn de 9
spellen die in de statistieken zijn verwerkt:
-191 (jan), Ro
-198 (feb), Kl
-187 (apr), Kl
-199 (mei), Kz
-201 (mei), Fe
-204 (aug), Fe
-202 (sep), Kz
-203 (sep), Kz
-206 (nov), Fe
Tussendoor werd spel
4.1 SO 191
Net als vorig jaar
werd het openingsspel door de Romulanen geclaimd. Ditmaal was het Captain Bob
die andermaal zijn favoriete Romulanen aanvoerde. Na de winst in spel 169 door
Bitter Einde, wist hij nu de doelscore te overtreffen.
De Federatie werd aangevoerd door Skywise die erop gebrand was om
de allerhoogste rang te heroveren. Chester Nimitz vloog Klingons en de Kzinti
waren in handen van Immelmann. Het spel begon overigens in januari 2011 en
Darth Vader – toen nog actief op het forum– maakte van de gelegenheid gebruik
om op het forum net te doen alsof hij in deze sector zat. Dat was een tactiek
die hij toentertijd vaker gebruikte. Niet dat het zin had, want Nimitz had die
duistere meteen door.
In beurt 3 had Captain Bob 8 objecten plus de voltallige
Kzinti-vloot op de radar – het feest kon beginnen! Het eerste vuur viel wat
tegen voor de Romulanen, maar enkele beurten later wurmde Captain Bob zich
tussen het gevecht dat vanaf beurt 3 tussen de Federatie en de Klingons woedde.
Daarbij waren de Klingons na een eerste achterstand sterk aan het terugkomen.
De Federatie verloor twee schuiten en trok zich terug naar de sterbasis.
Nimitz moest helaas een tweede wrak slikken toen de Haviken het
vuur openden. De Plasma’s reduceerden een andere Slagkruiser tot snelheid 8.
Meteen daarna werd de sterbasis van de Klingons aangevallen. Zonder al teveel
schade te moeten incasseren knalde Captain Bob de basis tot ruimtestof. De
Klingons waren natuurlijk allang geen partij meer, maar de Romulanen kozen ervoor
om de achtervolging te verleggen naar de andere twee rassen. Die waren qua
teamscore misschien een groter gevaar en de Klingons achtervolgen zou
behoorlijk tijdrovend kunnen zijn.
Na een paar beurten jagen vond Captain Bob de andere kemphanen. De
Kzinti leken net de overhand te hebben behaald tegen de Federatie door de
Federale basis om te leggen. Er waren drie Defenders (weliswaar één met zware
schade) tegen twee M Klasse Kruisers; Captain Bob achtte de Kzinti de
gevaarlijkste partij. Na deze vuurwisseling konden de Romulanen Federaal
tegenvuur verwachten en de Romulaanse respons was er naar: ook Skywise zou een
Kruiser gaan verliezen, want Captain Bob nam het advies van Immelmann uit beurt
4 ter harte en concentreerde al zijn Phasers op één M Klasse Kruiser.
Het tegenvuur viel mee voor de Romulanen, terwijl Skywise nu
alleen nog maar zijn laatste schip in veiligheid kon brengen.
Captain Bob ging nog wel achtervolgen maar door een blunder in de
orders kon hij met wat vertraging alleen de sterbasis van de Kzinti vinden.
Immelmann had nog wel drie schepen (met schade) maar koos ervoor om zijn basis
niet te verdedigen, zodat het voor Captain Bob een koud kunstje was om een
tweede basis af te knallen en de winst te grijpen.
Eindstand van nummer 1 tot 4: Captain Bob, Skywise, Chester Nimitz
en Immelmann. Skywise zat met 773 nog het dichtst bij de winnende score van
976, maar wel op respectabele afstand. Hoewel Skywise nog wel de HIS pakte met
245 punten, leverde het hem geen promotie op – hij ontzegde alleen Captain Bob
een Zilveren maan. Nimitz was geheel wrak gegaan, want hij had zijn laatste
schip op een wanhoopsaanval tegen de Romulaanse sterbasis gestuurd, met
voorspelbare resultaten. Captain Bob klaagde niet, de 150 punten die zijn
sterbasis bijdroeg waren vereist om de doelscore van 830 te bereiken. Ach,
anders had het spel nog een paar beurten langer kunnen doorgaan. Na 24 beurten
was het zo klaar als een klontje dat de Kzinti en de Federatie te zwak waren om
de Romulanen van de winst te houden. En zo werd Captain Bob commander en
behaalde ook nog eens de 4e teamscore in de Top 5 Romulanen.
Gefeliciteerd…en hopelijk probeert Captain Bob nu eens een ander ras, want na
vier partijen met de Haviken (twee zeges) heeft hij wel aangetoond dat hij die
schuiten onder de knie heeft.
4.2 SO 198
Over de voorliefde
van Captain Bob voor Romulanen was al gesproken bij SO 191, maar het is wederom
relevant, want spel 198 was het vierde spel dat hij in de Haviken afrondde.
Ditmaal trof hij Lord of Elvesham (Kzinti). Skyrider (Klingons) en wederom
Immelmann (Federatie) op zijn pad. Laatstgenoemde had zijn schuiten vernoemd
naar karakters uit Atlas shrugged – wie leest het niet…?
In beurt 2 moest
Lord of Elvesham –verwoed op jacht naar zijn Platina Komeet door met Defenders
te winnen– slikken toen hij op afstand 13 de Klingon-vloot
identificeerde… Kennelijk had Skyrider wat meelij met de puntoor, want de
Defenders incasseerden “slechts” 71, 45 en 28 treffers intern. Geen enkel wrak
en nog een onbeschadigd schip ook. Dat viel wel mee al was het commandoschip
met 3 generators in kritieke toestand. De Platina Komeet was meteen al ver weg.
Door abrupt weg te draaien keerden zowel Skyrider (twee schepen hadden een
bloedneus) als Elvesham zich van elkaar af, waardoor laatstgenoemde zich in
veiligheid naar zijn basis kon begeven.
Van Captain Bob was
bekend dat hij de Federatie in het vizier had. Ondertussen was hem zo’n
karweitje wel toevertrouwd. Of toch niet? Immelmann wist vanuit een lastige
positie gebruik te maken van de wens van Captain Bob om zo dichtbij mogelijk te
geraken. De sluwe Immelmann draaide zo uit schild 1 waardoor de schade
alleszins meeviel.
Na wat repareren
kwamen de schepen van Lord of Elvesham weer op het strijdtoneel aan, zij het
gefaseerd. Hij moest wat moeite doen om de schuiten bijeen te brengen. Dat
lukte tijdens een aanval op de Federale sterbasis. Elvesham verkoos de
sterbasis als doel boven de Romulanen die in de buurt waren gekomen nadat ze
Immelmann waren kwijt geraakt.
Helaas voor de
Kzinti kon Captain Bob met zijn overmacht van 4 Haviken de sterbasis afmaken
voordat Elvesham er puntjes aan kon verdienen. Op dit moment leek de zweem van
gedoodverfde winnaar rondom Captain Bob te hangen… Het was beurt 11 en nu had
Elvesham met één Defender lock-on, terwijl zijn opponent 4 Haviken beschikbaar
had. Desondanks zette Bob niet door op Elvesham die er wijselijk tussenuit
kneep – waarschijnlijk had Captain Bob wel door dat onbeschadigde Defenders
moeilijk te achtervolgen zijn. Elvesham zelf dacht dat de Romulanen wat schade
zouden hebben en dat hij zijn Defenders vol gas richting de Romulaanse
thuisbasis moest sturen, om te verhinderen dat Captain Bob kon koppelen. Het
leidde in ieder geval wel tot wat over en weer geschreeuw op het forum.
Het lukte Elvesham
zowaar om eerder te arriveren bij de Romulaanse sterbasis, maar na de eerste
vuurwisseling met de basis doken de Rommies alsnog op…op afstand 14 volgens
Captain Bob’s eigen reportage! Met 13 Zware Phasers
op zich gericht, voelde Lord aan dat hij tot ongewenste gast was bestempeld in
het Romulaanse kwadrant. Tijd om te nokken!
Het commandoschip
van Elvesham dat al vanaf beurt 4 op afstand 15 van zijn sterbasis lag, kreeg
opeens bezoek van Klingons. Wederom was Skyrider te vriendelijk voor de
Defender die maar liefst twee afscheidssalvo’s gegund was. In beurt 16 viel
eindelijk het doek voor dit vlaggenschip; bovendien schoot Captain Bob elders
in de sector ruim anderhalve Defender aan gort, zodat Lord vanaf hier was
aangewezen op één operationeel schip.
En daar zou het bij
blijven, want in beurt 17 werd bekend gemaakt dat de Klingons onder Skyrider
brutaal de winst van de sector opeisten! Hoe kan dat nou? Captain Bob leek toch
op weg te zijn? Hij speelde wat met de Federatie en hun sterbasis en streek de
katjes tegen de haren in… Nou dat zit zo, Captain Bob had niet bijzonder veel
schade aangericht op de Federatie en kon ze vervolgens niet in een hoek
drijven. Rond beurt 8 werd op het forum duidelijk dat Skyrider en Immelmann met
elkaar aan het sparren waren. In het eerste gevecht met Lord of Elvesham (bij
de Federale basis, beurt 11) was Captain Bob uit onzekerheid over de rangenbonus van de hogere officier Elvesham té voorzichtig – daar hadden meer punten gepakt kunnen
worden.
Ondertussen deed
Skyrider zich tegoed aan de Federatie terwijl hij zelf één Slagkruiser verloor.
Ondanks dat hij Elvesham twee maal harder had kunnen aanpakken, rolden de
puntjes binnen. Later maakte Skyrider de
Kzinti-sterbasis af en behaalde daarmee een teamscore
van 967 punten! Dat was de 3e score in de Top 5 Klingons (de 2e
score is trouwens ook 967, afkomstig van sector 158, maar omdat die eerst
gespeeld werd staat spel 198 op de 3e plek). Skyrider ontving tevens
zijn negende Zilveren Maan, maar belangrijker nog, hij dwong voor het eerst in
zijn leven promotie af tot de allerhoogste rang… Galactisch admiraal Skyrider,
gefeliciteerd!
Het enige smetje op het forumfeest was dat sommige lieden het
verschil tussen Skyrider en Skywise over het hoofd zagen…
4.3 SO 187
Spel 187 zou een
recordspel blijken te zijn. Het duurde van augustus 2010 tot en met april 2012
en was met 40 beurten zowel qua verstreken tijd als het aantal beurten het
langste spel uit het nieuwe Sterren Oorlog.
De naar eigen zeggen
stoere jongens Eddie Butcher & Daryl bestierden de Romulanen, terwijl Eddie’s broer Kikoman zich over de Kzinti ontfermde. De
Federatie stond onder leiding van Chester Nimitz. Het derde partnerschap (na SO
159 en 180) van Hrun & Cleaver vond gestalte in de commandozetels van de
Klingons.
Hoewel niet iedereen
zich even duidelijk uitsprak, gebeurde er tenminste wel wat op het forum – in
het begin althans. Het was snel bekend dat Eddie, Nimitz en Kikoman in deze
sector zaten. Voor het gemak raadde iedereen ongetwijfeld Daryl erbij… Alleen Hrun
& Cleaver lieten niet direct van zich horen, wat voor laatstgenoemde
trouwens gebruikelijk is.
Volgens het forum
waren vanaf beurt 2 Eddie & Daryl gebrouilleerd met Kikoman, die kennelijk
weinig zin had in een broedertwist. Hij wist er tussenuit te knijpen richting
een sterbasis, zodat de Romulanen naar Kiko’s claim
op 70 punten bleven steken. Kikoman pakte met de Romulanen in de achtervolging
de sterbasis mee, schijnbaar deed hij dat terwijl hij achteruit vloog. Op het
forum had hij veel te zeggen, terwijl Eddie & Daryl wat minder branie
hadden – laatstgenoemde legde fijntjes uit dat als ze weinig te zeggen hadden,
dat meestal betekende dat ze niet aan het winnen waren.
In beurt 6 beklaagde
Kikoman zich over het verlies van zijn “huisje”. De Klingons hadden naarstig
gezocht naar objecten, maar niets gevonden, zodat ze in het noordwestelijke
kwadrant de Federale basis opbliezen
(beurt 5). Maar wacht eens, dat was beurt 5, dus wie had dan een beurt later de
Kzinti-basis voor zijn rekening genomen? Het was de
Federatie van Nimitz, zo bleek op het forum.
In beurt 4 hadden de
Klingons wel objecten waargenomen en dat leken de Haviken te zijn, maar dat zou
wel betekenen dat de Romulanen de achtervolging op Kikoman al vroeg gestaakt
hadden, of dat de forumpraat geen weergave was van het daadwerkelijke
spelverloop. Vanaf beurt 6 begon in ieder geval een angstig en langdurig
kat-en-muis-spel tussen de Klingons en de Romulanen.
Het ging trouwens
wel hard met de sterbases, want in beurt 7 ging de laatste al wrak! Dat moet
welhaast een record zijn. Kikoman was met zijn Kzinti doorgestoten naar de Klingon-basis en legde deze in één beurt om. Het ging
trouwens niet volgens plan, want de sterbasis verweerde zich buitengewoon
effectief – wat heet, met 141 punten! De theorie was dat Kiko
één schip zo goed als kwijt was en dat er een tweede een flinke mep had
gekregen.
Diezelfde beurt 7
gaf de Klingons eventjes de schrik van hun leven: 4 objecten binnen afstanden
van 2 tot 9! Aaargh! De schrik duurde maar kort, want
het bleken de Klingons zelf te zijn: door het wegvallen van de sterbasis konden
de schepen elkaar niet zien. Om aan de Romulanen te ontsnappen was het pedaal
flink ingeduwd. In plaats van vier Haviken waren het er nu nog maar twee – het
meest waarschijnlijke is dat de Haviken opgesplitst waren. Wellicht dat ze een
tangbeweging probeerden of dat ze andere ijzers in het vuur hadden. Hoe dan
ook, de Klingons bleven met snelheden van 40+ het Romulaanse duo voor.
Even overwogen de
Klingons om met een vertraging en de overtalsituatie
de Haviken klem te zetten, maar uiteindelijk kozen ze toch voor een snelle
ontsnapping. Na een paar beurtjes bleken de Romulanen hardnekkige achtervolgers
en herleefde het Klingonplan voor een Romulanenval.
Hrun plotte een perfecte onderschepping. De snelheid zou van 40 naar 24
gaan…maar Cleaver gooide roet in het eten door te verzuimen de mintekens voor
de snelheidswijziging in te voeren en Hrun had ditmaal geen gelegenheid om de
orders nog te controleren voor het opsturen met als gevolg dat de snelheid 56
was en er niks te zien was… Natuurlijk waren de Klingons ook veilig, maar
navraag bij de spelleider (die zo goed was om een theoretische herdraai te
doen) bevestigde dat de Klingon-vloot inderdaad twee
Haviken zou hebben geïdentificeerd – iedereen zat in elkaars flanken, maar dat
was op deze korte afstand toch echt in het voordeel van de vier Klingons, die
twaalf wapens tegen twee hadden kunnen inzetten...
De Klingons kwamen
ermee weg en omdat er andere objecten op de radar verschenen, konden ze de
Romulanen lozen. Die gingen namelijk achter die verse objecten aan. De Klingons
wilden hergroeperen in het noordwestelijke kwadrant en de snelheid flink
reduceren om vervolgens weer richting het oosten te gaan voor een hervatting van
de vijandigheden. Maar dat ging niet door, want plots verschenen er drie
objecten in het noordwestelijke kwadrant. Dat moesten de sterbasisjagers
zijn en dus vrijwel zeker de Kzinti. De Klingons kozen voor een ongebruikelijk
scherpe (voor Klingon-begrippen dan natuurlijk) S-bocht. En jawel, de verrassing was compleet! Drie
Defenders verschenen in het voorschild van de Slagkruisers…maar wel op
afstanden van 0 tot 1! Hoe bestaat het!?
Na de
oorspronkelijke euforie in het Klingon-kamp sloeg de wanhoop toe: op deze
afstand konden de Kzinti ook wel uittellen dat ze er toch al geweest waren.
Daardoor verwachtte iedereen dat de Defenders zonder schilden zouden vuren en
daarmee twee D.VII’s zouden meenemen in hun val. Er werd gevreesd voor het
commandoschip van Cleaver. Achteraf waren de Klingons liever op afstand 3-5
uitgekomen.
Natuurlijk gingen
alle Defenders wrak – de Klingons lieten alle schilden aan en in twee gevallen
vuurden ze niet eens Disruptors af. Er waren toch al
genoeg treffers. De teamscore schoot van 360 naar 731! Doelscore in zicht!
Maar de doelscore
was desondanks nog ontzettend ver weg, want inderdaad had Kikoman afscheid
genomen met een grimas maar bovenal zonder schilden. Eén Slagkruiser werd
gespaard, de anderen ontvingen allemaal een genadeloos pak slaag van 70 tot 88
interne treffers. De generatoren stonden op 5-7 zodat repareren nog mogelijk
was door geen ECM te activeren. Hrun liet zijn schepen zelfs stilliggen na een
paar beurtjes vruchteloos repareren; Cleaver wilde zijn commandoschip niet
stilleggen uit vrees voor de Romulanen.
Want wat was er
ondertussen aan de hand met de andere deelnemers? De Romulanen hadden inderdaad
Federaal bloed geroken en waren al beurtenlang verwikkeld in een gevecht met
Chester Nimitz. De laatstgenoemde was in beurt 14 (toen de Klingons neusjes
wreven met de Kzinti) zo wanhopig dat hij op het forum aankondigde te gaan
stoppen met Sterren Oorlog! Dat voorspelde weinig goeds. Desondanks liet
Chester Nimitz zich niet zo gemakkelijk pakken als die wanhoopsboodschap op het
forum deed vermoeden. Diverse Haviken werden met schild- of interne schade tot
reparaties gedwongen. Echter, deze succesjes kwamen
niet zonder slag of stoot, want Nimitz rapporteerde met twee schepen tegen vier
te vechten. Dankzij de verhuller konden Eddie & Daryl toch nog de bovenhand
verkrijgen en veroorzaakten zij in totaal drie wrakken. De wraak van Nimitz
bestond uit het kapot schieten van het commandoschip van Daryl, met flink wat
overkill. Met behulp van een foutje van de spelleider wist Nimitz zijn bestaan
nog wat langer te rekken.
Er was contact
tussen Nimitz en Hrun zodat de Klingons en de Federatie wat van elkaars
situatie afwisten. De Klingons hadden verwacht dat Kikoman zijn broer Eddie zou
inlichten over de schade die hij veroorzaakt had, waardoor de Klingons er zeker
van waren dat de Haviken binnen enkele beurten zouden opdagen om de stervende
zwanen af te pikken.
Te laat stuurden de
Klingons hun enige vliegwaardige Slagkruiser richting Nimitz. Gezien de
doemberichten van Nimitz op het forum dat hij er snel aan zou gaan, leek het
lange tijd zinloos om hem op te zoeken.
Er werd nog wel
contact gemaakt, maar voor Nimitz kwam het te laat. In een slepend gevecht, dat
vele beurten duurde en veel gemanoeuvreer vereiste, ging Nimitz ten onder,
terwijl de Romulanen de jacht op Superantigen-Kl
inzetten. In beurt 22 zagen de Klingons één Romulaan maar het idee om er recht
op af te gaan werd ingewisseld voor een S-bocht.
Jammer, want er werden nauwelijks punten gescoord terwijl Superantigen-Kl
opeens tussen twee (weliswaar beschadigde) Haviken uitkwam. En dan te bedenken
dat als het oorspronkelijke plan werd uitgevoerd, de Klingon en die eerste
Romulaan elkaar direct gekruist hadden – dat zou tientallen punten hebben
opgeleverd en die Havik harder beschadigd hebben dan de Klingon geraakt kon
worden.
Tussen twee Haviken
viel weinig eer te halen: de Klingon ging er vandoor. De teamscore was
mondjesmaat geklommen tot 760, maar nu was Superantigen-Kl
zo beschadigd dat er maar 21 generators over waren. Reparaties waren
noodzakelijk. In beurt 28 werd Pownall-Fe wrak
geschoten – nu moesten de Romulanen en de Klingons het helemaal alleen
uitvechten.
Echter, de Klingons
vonden het wel best: elke beurt die er op Superantigen-Kl
werd gejaagd, konden de anderen verder repareren. Het was nu de truc om door te
blijven gaan met reparaties en onderwijl de Haviken meelokken. Superantigen-Kl repareerde gelukkig naar behoren en zou in
beurt 34 volledig hersteld zijn. Uiteraard vloog Superantigen zuidwaarts om
zoveel mogelijk afstand te scheppen tussen de drie vleugellamme D.VII’s en de
Haviken. Als er grote nood dreigde, zwaaide Superantigen-Kl
af naar het oosten of het westen – met hoge snelheden konden de Romulanen prima
op afstand gehouden worden.
Rond beurt 30 waren
de Slagkruisers in het noordwesten dusdanig hersteld dat ze weer konden
bewegen. Langzaamaan werd de snelheid opgevoerd en de schepen kwamen steeds
dichter bijeen. Desondanks waren ze nog steeds in ernstige conditie.
Superantigen-Kl schrok in beurt 35
van een Havik die op afstand 12 zou liggen, maar beurt 36 toonde aan dat het
loos alarm was. Door de verhuller weken de objectgegevens gewoonweg teveel af.
Eén Havik was nog op de radar en langzaamaan bekroop de Klingons het gevoel dat
er iets mis was…
Natuurlijk keken de
Klingons regelmatig of er een gerede kans was om de Romulanenval te activeren
of te vertragen en om te draaien, maar meestal was het risico te groot (in
ieder geval volgens Cleaver die veel meer te verliezen had), omdat als
Superantigen werd afgeknald, de Romulanen vrijwel zeker zouden winnen. Het plan
van de Klingons om te repareren totdat ze weer met de Haviken konden vechten
stuitte op steeds meer weerstand bij Hrun, die het te lang vond duren.
Tegenstanders Eddie & Daryl waren er ook moe van en op het forum was er
sprake van dat ze iedereen naar het nulpunt wilden laten komen of dat de
Klingons het anders maar moesten opgeven. Er is nog contact geweest tussen
diverse spelleiders en Cleaver over in hoeverre tegenstanders zomaar kunnen
stoppen en wat er dan zou gebeuren, maar zover kwam het allemaal niet. In beurt
37 zag Superantigen-Kl plotsklaps geen enkele
achtervolgende Romulaan meer…
Dat betekende dat
Eddie & Daryl alsnog noordwaarts gevlogen waren, richting de samenkomende
stumperige D.VII’s!
De drie Slagkruisers
hadden de schade gereduceerd tot 32-37% en beschikten over 12-16 generators
(wel waren alle accu’s volledig inzetbaar) per schip. Het commandoschip van
Cleaver had een maximumsnelheid van 29, de anderen waren onbeperkt. Alle
wapensystemen, sensors en schilden waren 100% operationeel. De Romulanen konden
elk moment opduiken. Het nieuwe plan was dat Superantigen-Kl
op een lagere snelheid zou omdraaien (te hard en dan zou deze in de val kunnen
lopen) en zich richting het strijdtoneel zou bewegen, terwijl de andere drie
schepen uit alle macht zouden groeperen en nog maximaal zouden repareren en
voor zover mogelijk ECM voeren. Toen was het wachten op de Rommies…
Een beurt later was
het al zover: twee objecten verschenen op de radar, met een derde vermoedelijk
in aantocht. De Haviken hadden alle beurten eveneens gebruikt om flink te
repareren en zouden nu in één aanval de winst willen pakken tegen nog steeds
zeer beperkt gevechtswaardige Klingons. Maar Hrun & Cleaver lieten zich
niet uit het veld slaan: ondanks de beperkte energievoorraad, waardoor
herstarten zeer moeilijk zou worden, ging Hrun met zijn twee schepen over op
Ion-motoren. Cleaver parkeerde zijn commandoschip ten oosten van Hrun met
snelheid 18. Dat was iets meer aan de rand van het strijdtoneel, maar Hrun was
al in een ander spel tot commander gepromoveerd en kon het zich dientengevolge
veroorloven iets meer risico te nemen. De koers was verder oostwaarts, zodat
als de onderschepping van de Romulanen mis zou gaan, het commandoschip vol gas
kon ontsnappen en zich bij Superantigen-Kl kon
voegen.
Of dat nodig was,
viel nog te bezien. Eén Havik werd in beurt 39 geïdentificeerd als gevolg van
de beschreven bewegingen; twee andere bleven onzichtbaar verderop. Hrun zag de Wreaked On-Ro op afstand 13 en
Cleaver had diezelfde Havik op afstand 7, wel in de flank. De Havik had Cleaver
ook in zijn flank, maar Hrun in het voorschild. Van de twee overige verhulde
Haviken zou er eentje gaan vuren; die andere was nog te veraf om de
stilliggende Hrun te identificeren.
Van de Romulaanse
teamscore was bekend dat die het gat met de Klingons ondertussen aardig had
moeten dichten. Drie Federale schepen, flink wat punten op Superantigen-Kl
en ook nog wat op Kikoman aan het begin van het spel zorgden ervoor dat de
score geschat werd op 650-700 punten voor de Romulanen. De Klingons stonden op
760. Als de Klingons de boel nu zouden vergooien zou een Romulaanse zege
welhaast onafwendbaar zijn.
De Klingons zouden
op Tijd 1 vuren zonder schilden. Zelfs het commandoschip van Cleaver liet de
schilden uit omdat de kans dat deze nu beschoten zou worden of wrak zou gaan
zeer klein was. Hrun zou snelheid -10 aannemen om nog wat afstand te creëren
met de aanstormende verhulde Haviken. Daarmee zouden de treffers worden
gereduceerd en afstand geschapen voor de Plasma Torpedo’s.
Soms zijn
beurtresultaten zo spannend… Toen beurt
Het commandoschip
van Cleaver deed op afstand
Dit was voor de
deelnemers een apart spel. Bij vlagen was het een saai tactisch schaakspel
waarbij Superantigen-Kl alles deed om zich niet te
laten pakken, maar tegelijkertijd was dit spel enorm spannend, waarbij veel op
het spel stond voor sommige deelnemers. Als Eddie & Daryl eerder op de
lamme Slagkruisers waren gaan jagen, hadden
ze deze sector zonder al teveel problemen kunnen veroveren. Dat ze dat
niet deden kan komen doordat ze te druk waren met Nimitz. Ergens is het logisch
dat je doelen die al in de buurt zijn niet in de steek laat om te gaan zoeken
naar stervende schepen waarvan je niet weet of die al op levenssystemen de pijp
uit zijn gegaan. Wellicht heeft Kikoman zijn broer helemaal niets verteld,
waarvoor de Klingons in ieder geval zeer dankbaar zouden zijn! Op het forum was
echter wel wat informatie te vinden over de schade die de Klingons hadden
gekregen en Kikoman schreef later nog dat hij rond -15,-50 “lag” (hij was rond
dat coördinaat gesneuveld), dus het blijft moeilijk te verklaren waarom de
Romulanen deze kans pas zo laat gegrepen hebben.
Over Kikoman
gesproken, toen hij in beurt 15 eruit werd geschoten, had hij wel mooi 832
punten. Dat is net boven de doelscore! Vervolgens moest hij wel 25 beurten
wachten totdat hij zijn einduitdraai ontving – wellicht een record voor een
regulier spel? De goed spelende Chester Nimitz nam met een mooie score van 707
punten afscheid van deze sector. Gezien zijn forumberichten heeft hij het veel
langer uitgehouden dan de forumlezers voor mogelijk hadden gehouden.
Voor Cleaver was dit
een geniaal spel. In de laatste beurt kwam alles op een mooie manier samen voor
hem: de score van zijn vlaggenschip steeg van 177 naar 219 waardoor hij
promoveerde tot groot admiraal en daarmee tevens zijn Platina Komeet
incasseerde! De Zilveren Maan bleef uit, want Daryl’s
Dark En Woe-Ro had een
mooie HIS van 320, wat hem alleen de tiende plek in de Top 10 Romulanen
opleverde, aangezien het te weinig was voor een Supernova en het niet zijn
commandoschip was. Hrun had slechts een bescheiden feestje: de promotie tot
commander was wat achterhaald aangezien hij in 2010 al sector 182 had veroverd
met Romulanen. Wel telde deze zege mee voor zijn Platina Komeet, dus die had
hij nu al voor 50% in de tas. Dit spel moet af en toe wel moeilijk zijn geweest
voor Hrun, wiens speelstijl veel aanvallender is dan die van zijn partner
Cleaver, en weinig op heeft met eindeloos repareren. Bovendien verprutste
Cleaver met foutieve orders een briljante onderschepping van twee Haviken rond
beurt 10 – dat had Hrun werkelijk waar perfect geplot, maar de beloning voor
die prestatie bleef uit. Wat dat betreft was dit spel niet het epische drama
voor Hrun zoals dat wel voor Cleaver gold. Eddie & Daryl reageerden overigens
zeer sportief na het einde van het spel.
Trouwens, dit spel
had enkele parallellen met sector 124, die toentertijd ook al door Cleaver
gewonnen werd (toen solo) ten koste van Eddie & Kikoman. Hrun zat toen ook
in die sector; alleen Darth Vader werd ditmaal vervangen door Nimitz en Daryl
was er toen niet bij. Eddie vloog toen ook al Romulanen en was vooral in de
achtervolging op de Federatie van Cleaver…leuk hoe die dingetjes af en toe
terugkeren!
Oh ja, met 3263
punten was dit spel na sector 177 het meest puntrijke uit de geschiedenis van
het nieuwe SO! Er waren ook nog eens 15 wrakken gerapporteerd, waaronder alle
sterbases.
4.4 SO 199
Sector 199 zou een
apart einde kennen. Wie waren daarvoor verantwoordelijk? Sado had Romulanen
gekozen, Immelmann de Klingons, Marty Kruge de Federatie en Toetanchamon de
Kzinti.
Al snel kwam op het
forum te staan dat iedereen zo gezellig en knus op elkaar lag, in de buurt van
het nulpunt. Dat moest gaan knallen! Na de eerste vuurwisselingen claimde Sado
enthousiast deze sector te gaan winnen. Het was wellicht wat grootspraak... In
datzelfde forumdraadje werd ook gezegd dat de Federatie en vooral de Kzinti er
het slechtst voor stonden.
De grootspraak moest
al een paar zetten later worden ingeslikt: de Romulanen werden in de tang
genomen en verloren twee schepen. Daarna leken de Kzinti en de Federatie te
bakkeleien, wat in beurt 12 tot het einde van Marty Kruge leidde. Volgens hem
had Toetanchamon ook nauwelijks nog iets vliegwaardigs
over, waardoor dit spel plotsklaps in het voordeel van de opvallend afzijdige
Klingons zou gaan eindigen. Die waren vermoedelijk bezig aan een rondje
sterbases. Toetanchamon schoot in beurt 13 nog een verdwaalde D.VII af en zei
daarbij dat de Klingons nu nog twee schepen over hadden.
Helaas zou dat wel
voldoende zijn voor Immelmann om te winnen, want de sterbasis van Toetanchamon
rapporteerde dat er vijanden in aantocht waren en de teamscore van de Klingons
zou al 750+ bedragen. De enig overgebleven Havik en de twee Defenders zouden
dit niet meer recht gaan trekken…
Maar plots fronste
iedereen de wenkbrauwen: de beslissende aanval van de Klingons bleef maar uit!
Hoe kan dat? Toetanchamon maakte van de gelegenheid gebruik om de laatste Havik
op afstand 3 te identificeren en uit te schakelen. Hierna bleef Toetanchamon rondzoeken naar de Klingons, die in beurt 18 weer binnen
sensorbereik van de Kzinti-sterbasis verschenen. Nu
moest het alsnog afgelopen zijn met de aspiraties van Toetanchamon…
Boem! Daar ging de
laatste…Klingon!? Wat? Het bleek nu dat er niet twee, maar slechts één Klingon
op de sterbasis afging. Er waren er dus niet twee, maar één over. Deze werd
volledig wrak geschoten door de sterbasis en daardoor waren alle tegenstanders
uitgeroeid! Immelmann had een blunder begaan: in plaats van elke beurt wat
treffers te plaatsen en weer weg te vliegen, koos hij ervoor om één slopende
doch riskante aanval te doen. Dat werd hem fataal. Zijn handen waren overigens
wel wat gebonden: zijn laatste schip was ernstig beschadigd rond beurt 13, met
0% sensors en weinig energie. Omdat de forumberichten van Toetanchamon
nauwelijks gelezen werden door de drukke Immelmann (hij omschreef het als
“totale chaos op kosmische schaal”), dacht de laatstgenoemde dat hij nu iets
moest forceren. Hij dacht nog flink veel punten nodig te hebben, kon weinig
versterken en wist niets van waar de anderen zich ophielden of hoe hun
teamscores lagen. Vandaar dat hij een riskante poging deed die in eerdere
spellen (en bij andere spelers) wel eens succesvol geflikt waren. Ditmaal lukte
het niet…
En daarmee was het
pleit beslecht in het voordeel van de sluwe Toetanchamon. Met 787 punten zat
hij nipt onder de doelscore, want die lag op 795. Immelmann zal zichzelf nog
wel eens achter de oren krabben: hij zat met 768 punten in de voorlaatste beurt
erg dichtbij. Tijdens zijn riskante aanval ging hij wrak maar scoorde nog wel
extra punten, waardoor zijn teamscore op 903 uitkwam. Op de derde plaats
eindigde Marty Kruge met 484 punten; Sado was rodelantaarndrager
met 433, waarvan 169 voor zijn sterbasis. In totaal gingen er 14 schepen en één
sterbasis wrak.
Toetanchamon mocht
op het forum zijn feestje vieren wegens het op Bitter Einde winnen van deze
sector. Aangezien zijn score vlakbij de doelscore kwam, was hij een zeer
verdiende winnaar. Helaas was zijn vlaggenschip al in beurt 4 gesneuveld.
Desondanks wist hij maar mooi met zijn Gyana-Kz een
Supernova (zijn derde, voor 401 punten, wat tevens de 5e plek in de
Top 10 Kzinti opleverde) en zijn vierde Zilveren Maan te behalen! Dat zijn
mooie troostprijzen…
4.5 SO 201
…en het werd nog dezelfde week mooier voor Toetanchamon, die vlak
na sector 199 ook nog in sector 201 zegevierde! Wat heet: het was zijn tweede
winst binnen 24 uur!
Deze dubbelslag van
Toetanchamon mag best even onder de loep. Hijzelf was aanvoerder van de
Federatie. Daarbij zou hij het opnemen tegen Yoritomo (Kzinti), Quasimodo
(Klingons) en Daryl & The Hitman. Dit wellicht ietwat onwaarschijnlijke duo
kwam door omstandigheden tot stand.
Dit was zo’n spel waarvan geen spelverslagen bestaan en ook al
weinig forumaandacht genereerde. Dat laatste is niet zo raar, want Quasimodo
komt natuurlijk nooit op het forum en Yoritomo is ook al sinds oktober 2011
niet meer op het forum geweest. Aangezien The Hitman eveneens in een drukke
periode zat en Daryl normaliter pas op het forum schrijft als het hem goed
afgaat, was dit een rustig spel. Het eerste veelzeggende forumbericht kwam in
beurt 10 van Toetanchamon die claimde de Kzinti-vloot zonder tegentreffers te
hebben gepijnigd en nu de Klingons, die een mislukt rondje sterbasis aan het
doen waren, van achter zou trakteren op een flinke dosis treffers.
De Romulanen liepen volgens Toetie
geheel achter de feiten aan. Daryl sputterde tegen, want hij vond dat de
Romulanen de Klingons aardig geraakt hadden – iets wat Toetanchamon weer
nuanceerde. Het staat wel vast dat de Federatie in beurt 12 de Klingons
voorgoed uit deze sector verwijderden. Desondanks was de doelscore nog niet
overtroffen. Dat kon wel elk moment gebeuren, want de teamscore was ondertussen
al tot boven de 750 opgelopen.
Op het forum was te lezen dat de Federatie de Romulanen wel in de
val zou lokken. Ze zochten elkaar in ieder geval wel op en manoeuvreerden om
elkaar heen, op zoek naar een gunstige positie. Onderwijl kwamen ze dichter bij
de sterbasis van de Klingons. Daar kregen de Romulanen de laatste kans op een
onderschepping, maar ze plaatsten zichzelf verkeerd, waardoor Toetanchamon een
vrije baan op de sterbasis kreeg. Met vier schepen die hooguit schildschade
hadden geleden, was het een koud kunstje om in één beurt de sterbasis om te
leggen.
Hoewel de doelscore met 942 aan de extreem hoge kant was, had
Toetanchamon geen enkel probleem om daar ruim overheen te geraken: 983 punten!
Zijn schepen hadden allemaal erg netjes en gelijk gescoord, met 242 punten voor
het laagst scorende schip en 250 voor het hoogst scorende schip! Dat fenomeen
zien we vaker bij de Federatie: geen wrakken en allemaal scores van 200+. De naaste
belagers waren de Klingons met 548 punten. Daarna kwamen de Romulanen met 388.
Later bleek dat de Romulanen wel doorhadden dat er iemand bezig was met een
sterbasis, maar dat het team onvoldoende overeenstemming had over de te volgen
koers. Daryl wilde lekker stoer op schepen jagen, terwijl Hitman het liefst een
onderschepping in de buurt van een sterbasis wilde uitvoeren. Uiteindelijk werd
er gekozen voor de jacht, die niet tot vrucht kwam.
Het is een raadsel wat er met Yoritomo is gebeurd, want hij
behaalde 0 punten met zijn schepen! Alleen zijn sterbasis droeg met 90 punten
nog iets bij. Aangezien de Defenders niet van achter een verhuller zijn
afgeslacht, rijst de vraag of Yoritomo überhaupt wel orders heeft ingezonden?
Hoe dan ook, Toetanchamon had zijn winst en daarmee ook zijn
felbegeerde promotie tot commodore. Sinds het winnen van sector 136 had hij
inclusief het één dag eerder afgelopen spel 199 al twee maal gewonnen zonder te
promoveren en na al die jaren was deze bevordering ongetwijfeld een feest! Het
blijft wel jammer dat de Kzinti zich zo gemakkelijk hebben laten pakken, want
het lijkt wel alsof Toetanchamon zich in dit spel weinig uitgedaagd voelde.
Daarentegen is het niet zijn schuld of verantwoordelijkheid dat de Kzinti niet
thuis gaven: als hij ze tegenkomt, moet hij ze afschieten en dat is genadeloos
gebeurd. In dit spel kwam de winst ietwat makkelijk, terwijl hij in sector 199
flink aan de bak moest om als enige te overleven met een mooie score. Over deze
twee spellen tezamen was de promotie uiteraard dubbel en dwars verdiend –
gefeliciteerd Toetanchamon!
Overigens waren er nog meer redenen voor het ontkurken van de
champagne. De winnaar had hiermee zijn vijfde Zilveren Maan en dus Gouden Zon
behaald! Bovendien was spel 201 het 100e afgeronde spel van het
nieuwe Sterren Oorlog! Het is toch mooi dat we met ons clubje zo’n leuke
mijlpaal mogen noteren. Hopelijk vieren we over enkele jaren het 200e
afgeronde spel.
4.6 SO 200
Het jaar 2012 leek
te grossieren in apart verlopen of geëindigde spellen en sector 200 was
ongetwijfeld de vreemdste eend in de bijt.
Vanwege de magische
aantrekkingskracht van het getal 200 roerde Megabyte medio 2011 aan hoe de
invulling van spel 200 zou verlopen. De spelers mochten zelf meebeslissen op
het forum. Daar kwam het volgende uit:
-Bitter Einde
-sterbases zoals in
het toernooi, dus wel repareren maar er niet op schieten
-iedere vloot
beschikte over vier verschillende scheepstypen
-wekelijkse deadline
Ondanks de
wekelijkse deadline duurde de beginfase van spel 200 toch best lang. Dat was te
wijten aan de diverse zomervakanties van de deelnemers en spelleider Skyrider.
Laatstgenoemde was de spelleider aangezien het deelnemersveld al onder andere drie
spelleiders herbergde. De teams waren:
-Cleaver (Romulanen)
-Lord of Elvesham &
Hasenfratz (Federatie)
-Eddie & Daryl
(Klingons)
-Megabyte &
Skywise (Kzinti)
Op het forum barstte
de strijd meteen los. Dat kon ook makkelijk, want alle deelnemers waren uiteraard
al ver voor de start op het forum bekend gemaakt. Eddie opende het woordenvuur,
gevolgd door replieken van Lord of Elvesham –op zijn zachtst gezegd altijd al
verbaal sterk aanwezig– en Megabyte.
Eddie had nog
geopperd dat sector 200 een “zuur verhaal” zou worden voor zijn tegenstanders,
maar eventuele Rennie’s waren helaas eerder voor
hemzelf benodigd: al in beurt 2 lagen hij en Daryl in een onderlinge
confrontatie met het duo Hasenfratz & Lord of Elvesham er slechter voor. In
beurt 4 werden Eddie & Daryl de dubieuze eer van het eerste verloren schip
opgedrongen, nadat hun M Klasse Kruiser geïsoleerd was geraakt.
Elders voltrok zich
een andere strijd: de opstomende Cleaver kreeg een flinke bloedneus op zijn
D.VII Slagkruiser van de Havik van Megabyte & Skywise. Zij hadden dat schip
vooruitgestuurd en hun drie andere schuiten weggedraaid, zodat zij geen schade
konden lijden. Het lukte hun de Havik veilig weg te krijgen. Cleaver
daarentegen schrok van de schade die zijn trotse schip moest incasseren: met 12
resterende generators (na 37 interne treffers…) moest hij wel omdraaien en
koppelen aan de sterbasis. Dat zou trouwens twee beurten duren vanwege een
vervelende maximumsnelheid. Uiteraard ging de rest van de vloot terug
zuidwaarts als escorte en om niet in ondertalsituatie
tegen Megabyte & Skywise te hoeven vechten. Het nieuwe plan van Cleaver was
om het treffen tussen de Federatie en Klingons op te zoeken met de drie
gevechtswaardige schepen en daar aan de rand te blijven om wat puntjes mee te
pikken totdat de vloot weer compleet was.
Omdat Megabyte &
Skywise hun schepen ver hadden teruggetrokken van Cleaver, kon laatstgenoemde
zonder hinder oprukken naar het westen. Echter, daar aangekomen bleek dat de
Klingons en Federatie zich van elkaar hadden weten los te rukken. Met drie
tegen vier te vechten leek Cleaver een slecht idee, maar drie tegen drie was
eveneens onmogelijk, omdat de Klingons niet bereikbaar waren. Tot overmaat van
ramp doken de Kzinti alsnog op aan de horizon. Het lag in de lijn der
verwachting dat de Federatie en de Kzinti nu zouden bewegen om op elkaar te
vuren, maar niets was minder waar. Kennelijk vonden zij het te vroeg om elkaar
te besnuffelen. Wellicht hoopten beide teams dat wanneer ze elkaar later zouden
bestrijden, het andere team al wat meer schade zou hebben geleden.
Hierdoor werden de
Klingons en de Romulanen wederom opgejaagd. Was Cleaver eerst juist westwaarts
gevlogen, nu moest hij rechtsomkeert maken richting zijn eigen kwadrant
(rechtsonder), met de voltallige Federatie in de achtervolging. Onderwijl
verbleven de Kzinti ergens ten noorden van deze bewegingen, maar wellicht
konden deze op de Klingons vuren, want er kwam geen confrontatie tussen de
Kzinti en de Romulanen. Om ongewenste poezen buiten de deur te houden had
Cleaver zijn Havik wat ten noorden van de rest van de vloot gepositioneerd.
In beurt 10 was er
net ten westen van de Romulaanse sterbasis alsnog een conflict. De Romulanen
draaiden zich om in de hoop op een gunstige uitgangspositie op de
achtervolgende Federatie. De in beurt 3 getroffen Klingon was ondertussen in
topconditie aan de Defender en M Klasse Kruiser toegevoegd, maar toch lag
Cleaver in een akelige drie tegen vier confrontatie op afstand 10. Zijn eigen
Havik lag nog te ver noordwaarts om de Federalen te identificeren.
Gelukkig had Cleaver
deze gewaagde zet niet zonder Plan B gedaan. De eigen sterbasis lag in de rug
en de schepen konden direct koppelen, al moesten twee schepen daar met +4 voor
versnellen. De vijand had een verhulde Havik, maar ontbeerde de luxe van de
sterbasis…
Tot de grote
verbazing van Cleaver deed de Federale Havik niet mee aan het feestje, waardoor
het drie tegen drie bleef. Twee schepen van Cleaver werden intern keihard
getroffen en de Defender was bijna wrak gegaan. Beide schepen waren gekoppeld
en hoewel het lang zou duren, zouden deze schepen volledig inzetbaar
terugkeren. Later werd het bekend dat er door drukte onvoldoende gecommuniceerd
was tussen Hasenfratz en Lord of Elvesham, waardoor de besluitvorming te
haastig verliep. Omdat er een sterbasis op afstand 30 lag, bestond er een kans
dat de verhuller met slechts één of enkele treffers van de basis verloren kon
gaan. Bovendien was Lord of Elvesham ervan overtuigd dat zijn Havik alleen
verdere schildschade kon veroorzaken en te weinig zou kunnen bijdragen om het
risico te nemen. Daardoor werd er gekozen om de Havik niet zichtbaar te maken.
Daarmee was de numerieke meerderheid volledig opgegeven.
Het is niet
verrassend dat de schades die beide teams leden ongeveer gelijk was. Echter,
Cleaver kon direct aan repareren beginnen, terwijl de Federatie mijlenver
verwijderd was van hun eigen thuis. De Morini-Fe werd
met 4 generators afgeschreven en als lokkertje weggestuurd – deze zou later in
beurt 17 door Megabyte & Skywise worden afgemaakt. De Treveri-Fe
beschikte over 10 generators waardoor deze geëscorteerd diende te worden
richting de eigen sterbasis.
De Federatie poogde
op sluwe wijze individuele schepen van Cleaver middels de aangeslagen Treveri-Fe in een hinderlaag te lokken, maar Cleaver liet
zich niet bij de neus nemen.
In de beurt waarin Morini-Fe stierf, had Cleaver zijn vloot juist noordwaarts
gestuurd om voorzichtigjes puntjes te snoepen, maar hij kwam bedrogen uit. De
Kzinti hadden namelijk hun Havik weer zo ver vooruit geplaatst dat er een
herhaling van beurt 2-3 plaatsvond. Met 11 interne treffers (die wel 9
generators vernielden!) droop Cleaver weer af richting zijn sterbasis.
Ietwat daarna doken
de Klingons weer op! Ze raakten wederom in gevecht met de terugtrekkende
Federalen, waarbij beide partijen schade incasseerden en de Klingons zelfs een
schip verloren.
Het werd nog erger
voor de Federatie, want hun Havik voerde een aanval uit op een schip van
Megabyte & Skywise, waarbij weinig schade werd uitgedeeld, maar vervolgens
wel de Havik verloren ging! Daarna was de Federatie voorgoed uitgeschakeld.
Rond beurt 20 werd afgesproken dat repareren alleen nog maar in de ruimte mocht
plaatsvinden en dus niet meer gekoppeld aan een sterbasis. Daardoor verliep het
repareren traag.
In het oosten was
Cleaver alweer enkele beurtjes op zoek naar Megabyte & Skywise; zij vonden
elkaar in beurt 25. Nu begon een serie van manoeuvres om een voordelige positie
te bemachtigen. In beurt 27 had de Havik van Cleaver drie vijanden
geïdentificeerd, maar hij vuurde niet, want dan zou hij zijn voordeel te vroeg
weggeven. Omdat de Kzinti hogere rangen en aldus betere sensors hadden en ook
nog eens wat trager vlogen, waren deze bewegingen uiterst moeilijk voor Cleaver
die daardoor met een slechter sensorbereik te kampen had.
Maar beurt 28 toonde
dan toch een serie doelwitten op de radars van beide teams, zij het op grote
afstand (30+). De Romulanen hadden de pech dat hun sneller vliegende Havik op
deze afstand blind was. De Kzinti hadden daar geen last van, omdat hun Havik
dichterbij de vijand lag. De daaropvolgende vuurwisseling verliep
ontegenzeggelijk in het voordeel van de Kzinti: hun vuurorders kwamen binnen op
een ander tijdstip dan verwacht, waardoor de M Klasse Kruiser van Cleaver in de
flank werd getroffen in plaats van het versterkte kopschild. Ai, die zou weinig
vuurkracht meer kunnen bijdragen. De schepen lagen nu op afstanden van 8 tot 10
tegenover elkaar. De Havik van de Kzinti had gevuurd en was nu niet
beschikbaar; die van de Romulanen wel, zij het op een grotere afstand. Uit de
resultaten had Cleaver opgemaakt dat twee vijandelijke schepen geen voorschild
meer hadden…
Pas achteraf besefte
Cleaver dat hij dit keer best wat kansen had. Zelf was hij van mening dat zijn
Havik teveel risico moest lopen bij een complexe aanval waarbij er later in de
beurt geschoten zou worden. Bovendien had hij minder vuurkracht ter beschikking
door de zojuist opgelopen schade. Op Tijd 1 kon Cleaver wel de twee vijanden
zonder voorschild wrak schieten, maar om die derde aan te pakken, vereiste veel
risico, want dan moest hij zelf alles zonder schilden vuren en de vijand mocht
dan het derde schip niet versterken met SV. Uiteindelijk koos Cleaver te
gemakkelijk voor de zekerheid: hij knalde twee schepen aan gort, maar verloor
er zelf ook één en kort daarna een tweede en een derde. Wel was de Havik veilig
weggekomen, zodat een guerrilla het enig overgebleven alternatief was. Megabyte
was juist verbaasd en gelukkig met de uitkomst, want hij had veel zwaardere
schade verwacht. Het stomme is dat Megabyte & Skywise uiteindelijk gekozen
hebben voor die opzet die ze normaliter altijd doen in zulke situaties:
schilden uit en gokken op alles of niets. Cleaver had juist gedacht dat ze daar
dit keer vanaf zouden stappen en wel zouden versterken… Jammer voor Cleaver,
want anders hadden beide zijden één schip overgehouden. Onder de huidige
omstandigheden waren de Kzinti de gedoodverfde winnaars…
Er ontstond een
pauze waarbij de teams elkaar niet op de radar hadden. De Kzinti en Romulanen
verschenen pas in beurt 34 weer op elkaars sensors. Meteen daarop waren ze weer
uit elkaar gedreven, omdat Megabyte & Skywise tegelijkertijd een aanval op
de allerlaatste rondvliegende Federaal uitvoerden (in beurt 35 ontdekten ze die
zonder dat Cleaver dat wist). Die aanval was succesvol, want ze waren met twee
tegen één en de Federaal was natuurlijk al beschadigd.
Nu ontstond er
uiteraard een steekspel waarbij de eenzame Havik van Cleaver een goede
onderschepping probeerde te plotten terwijl de Kzinti hem in de val probeerden
te lokken. Toen er één schip op afstand 18 gesnapt werd in beurt 39, besloot
Cleaver er voor te gaan! Helaas pakte het verkeerd uit: na veel wikken en wegen
werd er gekozen voor een ontsnappingsroute waarvan Cleaver hoopte dat de vijand
daar niet aan zou denken. Maar Megabyte & Skywise hadden dat juist heel
goed doorzien en doorzeefden de Havik die vervolgens met een maximumsnelheid van
8 niet meer kon ontkomen. Daarmee waren Megabyte & Skywise na 42 beurten de
winnaars!
Met 42 beurten brak
spel 200 al vrij snel het record van 40 beurten dat eerder in 2012 door spel
187 was gevestigd. Echter, wegens de wekelijkse deadline duurde het spel net
iets meer dan 11 maanden, zodat sector
Doordat het spel zo
lang geduurd had en de Kzinti regelmatig puntjes konden sprokkelen op schepen
die in andere gevechten waren aangeschoten, plus ook nog eens veel scoorden op
de Romulanen (door succesvolle reparaties van Cleaver werden er extra veel
punten op zijn vloot behaald!), hadden Megabyte & Skywise een monsterscore
van 1367 punten! De scheepsscores waren eveneens imposant: 481, 215, 461 en 210.
De andere teams bleven daar ver onder, want tezamen hadden zij maar net iets
meer punten dan de Kzinti… Sterker nog, wanneer de sterbasesscores
er vanaf worden getrokken (sterbases waren zoals bij toernooispellen geregeld,
wat betekent dat alle punten die door sterbases behaald zijn, niet meetellen in
de eindscore), hebben de Kzinti gewoonweg meer punten dan alle drie de andere
teams bij elkaar.
Natuurlijk leverde
dit wel een probleem op: de scores zijn niet representatief voor een regulier
spel, dus hoe beloon je deze prestaties? In het geval van Megabyte was er geen
kwestie, omdat zijn vlaggenschip ter ziele was gegaan in gevecht met Cleaver.
Echter, Skywise had zijn commandoschip met 481 punten in leven weten te houden
en dat zou niet helemaal eerlijk zijn naar de zittende galactisch admiraal, te
weten de heer Skyrider, die zoals verder terug in dit Jaaroverzicht al
beschreven was, in sector 198 een te overtreffen score van 297 had vastgesteld.
Daar ging Skywise ruim overheen, maar om hem daarop tot galactisch admiraal te
bevorderen vond eigenlijk niemand gepast. Het OSO overlegde achter de schermen
onderling en met Skyrider die niet alleen als galactisch admiraal, maar ook als
spelleider zijn zegje mocht doen.
Uiteindelijk werd er
voor een eerlijk compromis gekozen. Ondanks dat spel 200 een Bitter Einde was,
was er wel een doelscore bepaald, namelijk 760. We spraken af dat:
-voor de rating de
scores aan het eind van het spel bepalend waren
-voor promotie de
scores ten tijde van overschrijding van de doelscore bepalend waren
Aangezien Skywise in
beurt 30 op 262 punten bleef steken, kwam hij op dat moment 30 punten tekort om
de score van Skyrider te overtreffen. Kortom, Skywise promoveerde niet, maar
haalde wel een Iridium Nebula (zijn tweede) en een Zilveren Maan. Dat was zijn
vierde en voor zo’n hooggeplaatste officier die al zo vaak de zoete smaak van
een overwinning heeft mogen proeven, lijkt dat laag. Natuurlijk speelt Skywise
geregeld in een duo met Megabyte of Skyrider, waardoor je kansen op een Zilveren
Maan aanzienlijk slinken. Megabyte moest het ook stellen met een Iridium
Nebula, zijn vierde alweer.
Spel 200 was niet
helemaal volgens de verwachtingen gegaan. Sommige deelnemers vonden de
sterbasis een te grote rol spelen, waardoor het plan om de sterbases bij een
volgende editie verder te beperken ontstond. Op het forum werd dat regelmatig
besproken en daarbij moest Cleaver het vaak ontgelden. Hemzelf interesseerde
het weinig, want hij had al vaker aangegeven dat het hem niet uitmaakte onder
welke voorwaarden een spel gespeeld wordt, mits die voorwaarden voor het begin
van het spel bij iedereen duidelijk zijn.
Over het hele spel
waren Megabyte & Skywise de beste spelers gebleken. In elke onderlinge
confrontatie waren ze net wat beter en hun zege was ruimschoots verdiend. De
andere spelers hadden naast een kater en een smadelijke nederlaag ook nog een
pijnlijke rating aan deze sector overgehouden.
Desondanks was het
wel een spannend en op momenten zeer uitdagend spel geweest; dit zal vast in de
toekomst herhaald worden!
4.7 SO 204
Na het einde van
spel
Al bij beurt 0
maakten de deelnemers zich allemaal al bekend – behalve Quasimodo natuurlijk,
maar dat is logisch. Dat (bijna) alle viziers zo snel open waren was toch wel
mooi.
De Federatie trok
direct naar het nulpunt; ze troffen meteen twee andere rassen op de
langeafstandsradar aan. Dat leidde in beurt 3 tot de overvolle bijeenkomst
waarbij de verspreidde, stilliggende, Kzinti in het voorschild van de Federatie
lagen (afstanden 9-15), terwijl laatstgenoemden zelf de verhulde Romulanen op
een afstand van 7-9 moesten vrezen. De Romulanen konden echter alleen de
zijwapens direct afvuren.
De Federatie begon
lekker door een Defender met veel te veel overkill af te slachten, maar
tegelijkertijd ontvingen ze van de Kzinti en de Romulanen zoveel treffers dat
twee schepen nog maar 6 generators overhadden – en dat terwijl ze pas half
beschadigd waren! Aangezien de Defenders en Haviken allemaal op Ion-motoren
hadden bewogen (!), kon de Federatie gemakkelijk de beschadigde schepen
wegsturen. De Klingons waren totaal afwezig. Toetanchamon had al op het forum
geschreven dat de Klingons op sterbasisjacht waren.
Megabyte & Lord of Elvesham konden er gezien het onderlinge eigendom van de
kwadranten welhaast vergif op innemen dat Quasimodo vrij snel bij de Federale
basis zou aankloppen. De Federatie toog met drie schepen terug naar de eigen
sterbasis, terwijl het vierde schip de Plasma Torpedo’s wegsleurde.
De Federatie
koppelde zonder al teveel problemen. Na een beurtje of twee repareren
verschenen inderdaad de Klingons aan de sterrenhemel. Gezien de onderlinge
posities kon de Federatie hun drie schuiten alleen maar richting de Klingons
sturen door de schepen achteruit te laten vliegen. Wegens het voordeel van 6
ECM+verhuller die de sterbasis verschafte, kon Quasimodo de Federale schepen
niet identificeren – die zouden zonder schilden vuren…
Bam! De drie
achterwaarts vliegende M Klasse Kruisers verpulverden in één klap drie D.VII
Slagkruisers! Het betekende een ongekende stijging van 444 punten in de
teamscore. De beurt erop schoten Megabyte & Lord of Elvesham ook de laatste
Klingon wrak. Die arme Quasimodo zag zijn winstkansen in twee beurten vervallen
tot een bittere aftocht in een ontsnappingscapsule…
De Federatie was,
geholpen door de reparaties en de teamscore van 753, flink op weg naar de
winst. De sterbasis van de Klingons was nu het voorkeursdoel, want die ene M
Klasse Kruiser die eerder was afgescheiden, lag daar ondertussen in de buurt en
kon allerlei gegevens doorsluizen. In beurt 13 lagen alle Federalen binnen
schootsafstand…
En dat was
voldoende! Met 980 punten werd de doelscore van 771 punten stevig overtroffen.
Wat heet, met meer dan 200 punten! Alle Federalen overleefden de strijd en
hadden mooie scores. Megabyte kon dankzij 343 punten zijn zestiende (!)
Zilveren Maan en zijn zesde Supernova bijschrijven en bovendien zijn herovering
van de titel galactisch admiraal vieren! Skyrider was al snel onttroond – ongeveer
een half jaar duurde Skyrider’s zoete sprookje. Voor
Lord of Elvesham was er de felbegeerde promotie tot groot admiraal.
Gefeliciteerd hoor, vooral aan Megabyte die wederom op welhaast magische wijze wéér zijn ongeslagen status met de Federatie wist te
prolongeren!
Overigens leek deze
zege erg gemakkelijk te zijn geweest voor de Federatie. Dat is niet geheel
waar. Natuurlijk was het fijn om Quasimodo in twee beurten tot ruimtestof te
reduceren, maar tot die gebeurtenis lagen Megabyte & Lord of Elvesham
achter in punten nadat ze niet helemaal lekker tussen de Romulanen en de Kzinti
waren geraakt. Het is dat Toetanchamon erg veel beurten nodig had om Sado
volledig te verwoesten, maar anders had hij wellicht kunnen winnen. Nadat alle
Defenders afgeknald waren, spande Toetie zich
buitengewoon in om de grote kattenbak te pellen. Met een teamscore van 728 was
hij tot op tientallen punten van de doelscore genaderd en als hij minder tijd
had besteed aan de Defenders of als hij eerder achter de Federatie was gegaan,
had hij de sector naar zich toe kunnen trekken. De mislukte sterbasisaanval
van Quasimodo deed deze sector in het voordeel van de Federatie kantelen. Ach,
Toetanchamon was natuurlijk zojuist al gepromoveerd tot commodore, dus hier
viel best mee te leven.
Quasimodo werd
laatste, Sado voorlaatste; beiden gingen geheel wrak.
4.8 SO 202
Spel 202 begon met
het forumbericht van Lord of Elvesham die zijn tegenstanders verzocht zich
bekend te maken. Chester Nimitz gaf gehoor aan het verzoek; in beurt 2 voegde
Kikoman zich bij het gezelschap. Een beurtje later begon er al een en ander
duidelijk te worden over het spelverloop: Nimitz en Elvesham deduceerden van
elkaar dat de eerstgenoemde Romulanen had en laatstgenoemde Kzinti. Kikoman
moest dan wel Federatie spelen, want hij verkondigde dat hij al een Klingon
wrak had geschoten en nu weer zou uithalen.
De vierde speler was
Skywise, die in de zoektocht naar de herovering van de titel galactisch
admiraal dus al direct op achterstand geraakte. Hij liet zich het hele spel
niet horen.
Even een stapje
terug: op het moment dat Kikoman zijn aanwezigheid met gepaste trots kenbaar
maakte, lagen de Defenders van Lord of Elvesham in de zijschilden van de
verhulde Nimitz. Eén Defender raakte ernstig beschadigd en was ten dode
opgeschreven vanwege een snelheidsbeperking. Dat duurde wel een paar beurten en
het genadeschot was nota bene van de Klingons afkomstig.
Echter, het vervolg
was wel in het voordeel van de elfenheer, die tijdens zijn vlucht van Nimitz op
de Federatie stootte. Hij trof Kikoman in enige wanorde aan, waardoor Elvesham
een M Klasse Kruiser aan diggelen kon schieten, om vervolgens richting de
Federale sterbasis te koersen.
Onderwijl was
Nimitz, enigszins verbolgen over de vlucht van de Kzinti, op de Klingons aan
het jagen. In beurt 7 sneuvelde een eerder aangeschoten D.VII en in beurt 8 zou
Nimitz een aangeschoten M Klasse Kruiser opruimen. Daarna leek Nimitz een
aardig gevalletje van EBS op te hebben gelopen…
Terug naar Lord of
Elvesham: de Federale sterbasis moest even wachten, want tussen drie Defenders
door wist Kikoman zijn laatste Kruiser te koppelen! Dat leidde tot een
hernieuwd gevecht tussen Elvesham en Kikoman, maar voor Kikoman die zwaar in de
minderheid was, kon het alleen maar verkeerd aflopen. Tussen beurten 7 en 10
gingen de sterbasis en het gekoppelde schip wrak. Daarna vertrok Elvesham naar
zijn eigen sterbasis, want hij had wel enkele tikken gekregen.
Nadat de Defenders
weer piekfijn in orde waren, keerde Elvesham terug in de strijd. Hij zette
koers naar de sterbasis van de Romulanen, maar daar aangekomen in beurt 16,
trof hij slechts een D.VII aan…
…en toen bleken het er zelfs twee te zijn. Skywise had zijn twee
resterende schepen weten los te rukken van de Romulanen en had er de sterbasis
van Nimitz mee opgeblazen. Elvesham en Skywise lagen nu buik tegen buik bij
elkaar op afstand 7, met een numeriek overwicht van de Kzinti. Eén voor één
vielen de Slagkruisers ten prooi aan de ontketende Lord of Elvesham, die in
beurt 19 met 834 punten de doelscore van 806 overschreed!
Voor Lord of
Elvesham betekende deze winst een tweede promotie tot groot admiraal, zo kort
op de promotie in sector 204. De winst telde uiteraard wel mee voor zijn tweede
Platina Komeet, die –gezien zijn prestatiecurve van de afgelopen jaren– vast in
2013 besteld kan worden! Bovendien werden een vijfde Supernova en een zesde
Zilveren Maan bijgeschreven – netjes gedaan Lord!
Hoewel Nimitz zijn
promotie tot commander aan de Romulanen te danken had, heeft hij daarna weinig
plezier kunnen beleven aan de Haviken. Wederom werd hij op achterstand gehouden
doordat de vijanden bij hem uit de buurt bleven. Ondanks dat hij geen wrakken
leed, bleef hij steken op de laatste plaats. Skywise werd tweede, maar zal er
weinig vreugde aan beleven, want hij werd compleet wrak geschoten; de derde
plaats was voor Kikoman, die de sector halverwege het spel moest verlaten.
Overigens viel deze
sector nog op door een discussie tussen Megabyte en Kikoman over de correcte
spelling van ductape/ducktape!
4.9 SO 203
Dit was de tweede sector die in september afliep. Ondertussen had
elk ras behalve de Romulanen twee zeges behaald. Zou het de Haviken lukken om
met sector 203 gelijk te komen? Of zou een ander ras een voorsprong nemen op de
rest?
Argiz was de eerste die zichzelf bekend maakte, al snel gevolgd door
Nimitz en Hasenfratz. De Belgsiche admiraal vertelde
meteen dat hij Kzinti vloog. Zelfs Wild Bill Kelso nam de tijd om zijn
aanwezigheid te vermelden. Zo zouden een eerste officier (Klingons), een commander
(Romulanen) en twee admiraals (waarvan Kelso de Federatie aanvoerde) gaan
uitmaken welk ras deze sector mocht opeisen.
Oei, in beurt 2 klaagde Nimitz al over objecten die maar niet te
identificeren waren! Zou dat een voorbode van wederom EBS zijn? Nou, niet
helemaal, want de beurt erop onthulde Nimitz dat hij zijn eerste wrak zou
scoren. Tevens zei hij dat er al klappen waren uitgedeeld door andere spelers.
Dat moest natuurlijk wel, want het wrak dat hij zou gaan scoren was een
aangeschoten schuit. De twee partijen die in beurt 3 al aan het vechten waren,
moesten wel de Kzinti en de Klingons zijn, want de Federatie meldde bij monde
van Wild Bill Kelso dat hij nog niet bij een vuurwisseling betrokken was.
Lang kon Nimitz niet genieten van zijn eerste punten. Admiraal
Hasenfratz had in beurt 4 een onderscheppingskoers
geplot richting de aanstormende Romulanen. Dat pakte bijzonder goed uit: wat
heet, Hasenfratz pochte op het forum dat hij zó dichtbij was dat hij zelfs het
etiket van de verhullers kon lezen! Daarna werd het
even stil op het forum.
Die stilte werd doorbroken door Hasenfratz die ditmaal minder
florissant nieuws wereldkundig maakte (voor hemzelf dan): kennelijk lagen
allerlei teams bij elkaar op een hoopje en hij vreesde dat anderen nu de etiketjes
van zijn schepen konden lezen…
Toch wist Hasie zichzelf hier nog
enigszins uit te redden, aangezien hij in beurt 13 weer wat op het forum
schreef. Helaas bleef dit spel op het forum behoorlijk kil en stil – geheel in
tegenstelling tot het vuurwerk dat er in beurten 5 en 10 moet zijn geweest!
Hoewel dit spel weinig forumpraat opleverde was het rond beurt 14
wel duidelijk dat Hasenfratz aan de winnende hand was. Hij had niet voor niets
het hoogste woord op het forum… Met een vleugje trots rapporteerde de admiraal
nog even dat alle resterende vijanden voor hem wegrenden.
Nota bene spelleider Megabyte kondigde aan dat de Kzinti
overtuigend gewonnen hadden. Dat Hasie op koers lag
voor de winst was al eventjes duidelijk, maar de cijfers logen er niet om: met
een teamscore van 889 werd de doelscore van 870 gepasseerd. Daarmee stak
Hasenfratz ver boven de concurrentie uit, want Nimitz werd laatste met 328
punten, Wild Bill Kelso derde met 403 en nieuweling Argiz
tweede met 456. Eigenlijk was het Marty Kruge die de eer van de tweede plek
mocht opeisen, want zoals eerder verhaald was het de Belg die de nieuweling Argiz tijdens dit spel verving. De Klingons hadden nog drie
schepen over, de Romulanen en Federatie allebei ééntje.
Wat dat betreft had Marty Kruge zich puik staande kunnen houden in een spel dat
hij niet vanaf het begin had gespeeld.
Het was goed om te zien dat Hasenfratz het winnen nog niet
verleerd was (het was al even geleden). Voor het eerst in lange tijd verloor
hij zelfs geen enkel schip! Toch was niet alles goud wat er blonk, want ondanks
het behalen van een Supernova en een vijfde Zilveren Maan, en dus Gouden Zon,
met de puike score van 402 punten van Eagle-Kz, was
er geen promotiefeestje. De admiraal had slechts 160 punten met zijn vlaggenschip
en ontbeerde dus nog 40 punten om te promoveren. Wel kwam Eagle-Kz
op de vijfde plaats in de Top 10 Kzinti terecht.
De Kzinti pakten dus een voorsprong op de andere rassen met hun
derde zege – welk ras zou de laatste sector naar zich toe trekken?
4.10 SO 206
De spelers
Toetanchamon, Immelmann en Lord of Elvesham delen geregeld een sector met
tenminste één van de twee anderen; in sector 206 waren ze er weer eens allemaal
tegelijk bij. De vierde speler was Mos Eisley en dat
is zowel leuk als verrassend, want hij had al enige tijd niet meer gespeeld!
Wat heet: zijn laatste spel was SO 125 en dat liep af in 2007!
Eisley nam de Romulanen
onder zijn hoede. Daar heeft hij nog goede herinneringen aan, want zijn vorige
expeditie met Haviken eindigde in een bevordering tot commander met Zilveren
Maan (sector 110). De Klingons waren toevertrouwd aan Toetanchamon, die vorig
jaar dat ras naar de zege leidde in sector 193 (SO 116 won hij ook met
Klingons). Immelmann had eerder al spectaculaire successen behaald met de
Federatie (spel 181, 1046 punten!) en hij zou zijn best doen om daar een al
even opvallend vervolg aan te geven. Maar ook de laatste antagonist, Lord of
Elvesham kon vertrouwen putten uit het verleden: hij had al drie keer gewonnen
met de Kzinti (spel 188, 194 (met Megabyte) en 202). Bovendien had de elfenheer
in sector 184 al eens 1067 punten gehaald met de Kzinti, maar verloor toen van
uitgerekend Immelmann die zijn Klingons tot 1114 punten had weten te stuwen.
Saillant detail: Toetanchamon was toentertijd de Federale gezagvoerder! Wat een
inteelt!
Natuurlijk is zo’n
introductie van meerdere spellen te schrijven, want veel spelers hebben
ondertussen al eens iets gewonnen of tegen elkaar gestreden. Toch was het in
dit geval wel heel bijzonder, omdat bovengenoemde spelers, met uitzondering van
Mos Eisley natuurlijk, elkaar wel heel vaak
tegenkomen en dat ze al een geschiedenis met elkaar delen. Ze zijn allemaal
kansrijk in onderlinge confrontaties, dus hoe zou dat aflopen?
Het was tevens een
strijd met een behoorlijk open vizier. Bij beurt 0 maakten Elvesham, Immelmann
en Toetie zichzelf al meteen bekend. In beurt 7 zou
zelfs Eisley een forumbericht achterlaten – het was
zijn allereerste ooit!
Een open vizier
wilde echter niet zeggen dat er veel op het forum werd geschreven. Er was
nauwelijks informatie over dit spel op het forum waar een gedegen reconstructie
op gebaseerd kon worden.
Toen Lord of
Elvesham verhulde Romulanen te dichtbij had liggen, besloot hij om richting een
sterbasis te gaan. De Haviken hadden de wapens gelukkig niet op de Kzinti
gericht en er waren ook nog eens objecten aan de horizon, waar de Haviken
waarschijnlijk op af zouden gaan.
In beurt 6 werden
wel wat snippers cruciale informatie vrijgegeven: de Klingons hadden de
Romulaanse sterbasis platgewalst, al was Lord of Elvesham verheugd dat zijn
Kzinti tenminste wat puntjes hadden meegesnoept. De
Klingons werden achtervolgd door de Romulanen, waardoor de onderlinge snelheden
zo hoog lagen dat Lord zich op een racebaan waande.
Mos Eisley hield Elvesham wel verantwoordelijk voor de
teloorgang van de Romulaanse sterbasis en besloot op het forum verhaal te
halen. Onderwijl bleek Immelmann de sterbasis van Lord aan flarden te hebben geschoten,
nota bene met een flinke overdaad, wat met de Federatie best goed te doen is
natuurlijk. Spelleider Megabyte mengde zich in dit draadje door Immelmann aan
te manen nu maar weer op scheepjes te gaan jagen… Zou het betekenen dat
Immelmann zich op een rondje sterbasis had toegelegd?
Over schepen jagen
gesproken, elders verliep dat zeer succesvol: Lord of Elvesham botste op
onverhulde Haviken bij de sterbasis van de Klingons, waarmee hij in een
vuurgevecht raakte dat enkele beurten zou duren. Kort nadat deze confrontatie
bekend werd, lieten Immelmann en Toetanchamon weer van zich horen: ook zij
waren gebrouilleerd geraakt en slaagden erin om in dezelfde beurt zo ongeveer
hetzelfde te doen als de ander, waardoor ze elkaar wéér
op de korrel konden nemen.
De Kzinti hadden
genoeg gekregen van het spelen met de Haviken. Lord dirigeerde zijn vloot naar
de sterbasis van de Klingons om af te maken waar de Romulanen aan begonnen
waren, maar voor hij al teveel kon uitrichten, claimde Immelmann namens de
Federatie de eindoverwinning. Het was beurt 12 toen de doelscore van 845
ruimschoots werd overtroffen.
Toetanchamon was
geheel wrak gegaan; daarentegen had Immelmann geen enkel wrak geleden. Het is
de vraag hoe het komt dat de Klingons –die naar eigen zeggen toch twee maal
mochten vuren op de Federatie– zo’n pijnlijke nederlaag leden. Hopelijk zal een
toekomstig spelverslag van Immelmann (of Toetanchamon!) opheldering
verschaffen.
Op dit moment is het
spel vrij onduidelijk: wie heeft wat afgeschoten? Lord of Elvesham heeft één
Havik afgeknald en nog wat punten gescoord op een andere Havik. Zijn eigen
sterbasis en de punten die Lord op andere sterbases behaalde vormen tezamen
bijna een kwart van zijn teamscore van 402, waarmee hij derde werd.
Mos Eisley herhaalde zijn succes van sector 110 bij lange na
niet. Hij werd vierde met 265 punten. Misschien is hij wat roestig na een pauze
van vijf jaar, wat natuurlijk logisch is. Zoals gezegd was Toetanchamon geheel
uit het spel geschoten, maar hij werd wel tweede met 536 punten. Er gingen drie
sterbases wrak, maar het is niet helemaal duidelijk wie nu precies welke basis
heeft afgeschoten. Het lijkt erop dat Toetie de
sterbasis van de Romulanen heeft gepakt; Immelmann die van de Kzinti. Zowel de
Romulanen als de Kzinti hebben punten gescoord op de sterbasis van de Klingons,
zonder deze compleet wrak te schieten… Toch staat deze basis als wrak op de
einduitslag! Wat is hier toch aan de hand?
Dat Immelmann
wederom een Federale winst in de wacht sleepte en daarbij promoveerde tot
commodore met ook nog eens een vierde Zilveren Maan staat uiteraard geheel
buiten kijf!
Daarmee zijn alle
tien afgeronde sectoren beschreven, inclusief spel 200. Laten we ons nu richten
op de statistische gegevens en wat die ons allemaal vertellen.
5 Statistische gegevens
Zoals altijd staat
het spelers vrij om de statistieken te corrigeren.
Meestal staat er een
getal achter een schuine streep: dat is het vergelijkbare getal van vorig jaar
(2011). Belangrijk: spel 200 is niet in deze statistieken meegenomen, want het
zou een enorme vervuiling betekenen. Ten eerste was het een Bitter Eind
waardoor de teamscores al niet representatief waren. Ten tweede speelden de
vloten met vier verschillende scheepstypen, zodat het onmogelijk was om prestaties
te koppelen aan de Kzinti of Klingons of wie dan ook. Alles herleiden tot het
individuele ras was uiteraard te tijdrovend en doet geen recht aan de
veranderde speelstijl die bij zo’n gemengde vloot horen.
Bij alle
statistieken gaat het dus om afgeronde reguliere spellen.
Aantal afgeronde
spellen: 9/13
Totaal aantal
punten: 21.775/29.530
Gemiddeld aantal
punten per spel: 2.419,44/2.271,54
Totaal aantal
vlootpunten: 20.048/26.608
Totaal aantal
sterbasispunten: 1727/2.922
Promoties (inclusief
eerste officieren die een Bronzen Ster behaalden): 9/9
Hoogste Individuele
Score (HIS): 2/3
Bronzen Ster: 0/0
Zilveren Maan: 5/8
Gouden Zon: 2/2
Platina Komeet: 1/1
Supernova: 4/5
Iridium Nebula: 2/8
Dan nu de
teamscores:
Totaal teamscores
Romulanen: 4.982/8.926
Totaal teamscores
Klingons: 5.801/7.846
Totaal teamscores
Federatie: 5.967/5.600
Totaal teamscores
Kzinti: 5.025/7.156
Totaal aantal punten
sterbases per ras:
Romulanen: 602/696
Klingons: 268/1.072
Federatie: 401/501
Kzinti: 456/653
Totaal aantal punten
behaald door schepen, per ras:
Romulanen:
4.380/8.230
Klingons:
5.533/6.776
Federatie:
5.566/5.099
Kzinti: 4.569/6.503
Aantal wrakke
schepen per ras:
Romulanen: 11/14
Klingons: 27/37
Federatie: 22/34
Kzinti: 19/35
Aantal wrakke sterbases
per ras:
Romulanen: 7/3
Klingons: 4/9
Federatie: 4/6
Kzinti: 5/5
Rating per ras over
alle 9 afgeronde spellen:
Romulanen:
121,67/208,35
Klingons:
109,03/90,65
Federatie:
133,32/67,31
Kzinti: 106,87/90,01
Gemiddelde teamscore
per spel: 604,86/567,88
Romulanen:
553,56/686,62
Klingons:
644,56/603,69
Federatie:
663/430,77
Kzinti:
558,33/550,46
Gemiddelde sterbasisscore per spel: 47,97/56,19
Romulanen:
66,89/53,54
Klingons:
29,78/82,46
Federatie:
44,56/38,54
Kzinti: 50,67/50,23
Totaal aantal
wrakken in 9 spellen: 99, waarvan 79 schepen (79,79%) en 20 sterbases (20,21%)
Gemiddeld aantal
wrakken per spel: 11/11
Gemiddeld aantal
scheepswrakken per spel: 8,78/9,23
Gemiddeld aantal
wrakke sterbases per spel: 2,22/1,77
Gemiddeld aantal
wrakken per spel, per ras, inclusief sterbases: 11
Romulanen: 2/1,31
Klingons: 3,44/3,54
Federatie: 2,89/3,08
Kzinti: 2,67/3,07
Gemiddeld aantal
scheepswrakken per spel, per ras:
Romulanen: 1,22/1,08
Klingons: 3/2,85
Federatie: 2,44/2,61
Kzinti: 2,11/2,69
Scheepswrakpercentages
per spel, per ras:
Romulanen:
30,56%/26,92%
Klingons: 75%/71,15%
Federatie:
61,11%/65,39%
Kzinti:
52,78%/67,31%
Scheepswrakpercentage
totaal: 54,86
Aantal zeges per ras
in 2012:
Romulanen: 1
Klingons: 2
Federatie: 3
Kzinti: 3
Totaal aantal zeges
per ras, over 104 spellen (31-12-2012; spel 200 is wederom niet meegeteld):
Romulanen: 34
Klingons: 24
Federatie: 25
Kzinti: 21
Percentage zeges
2012 ten opzichte van het totaal:
Romulanen:
2,94%/21,21%
Klingons:
8,33%/13,64%
Federatie: 12%/4,55%
Kzinti:
14,29%/11,11%
Totaal aantal
eerste, tweede, derde en vierde plaatsen per ras in 2010:
|
1e |
2e |
3e |
4e |
Romulanen |
1 |
2 |
2 |
4 |
Klingons |
2 |
5 |
1 |
1 |
Federatie |
3 |
1 |
3 |
2 |
Kzinti |
3 |
1 |
3 |
2 |
5.1 Observaties
In 2012 zijn er 22
actieve spelers geweest, die 9 reguliere spellen afgerond hebben, plus nog 4
toernooispellen en spel 200.
Uiteraard heeft een
daling van het aantal afgeronde spellen invloed op enkele statistieken.
Allereerst is er een immense daling van het aantal behaalde punten: van 29.530
naar 21.775, een verschil van 7.775 punten. Dat is veel, maar er zijn ook vier
spellen minder gespeeld. Uiteraard zijn de totale teamscores per ras eveneens
gedaald, behalve bij de Federatie, waarover later meer. Daarentegen is de
gemiddelde teamscore per spel met bijna 150 punten gestegen. Het aandeel van
sterbases in de totale scores is geslonken.
Sowieso is er wel
wat gaande met sterbases, want er is een stijging van het aantal wrakke
sterbases, maar tegelijkertijd een daling van het gemiddeld aantal punten dat
ze behalen. Dat zou suggereren dat sterbases zichzelf slechter verweerd hebben
dan in 2011. Dat is echter niet helemaal waar. De drastische daling van het
aantal punten dat behaald werd door sterbases van de Klingons is de reden voor
deze anomalie. Alle drie de andere rassen rapporteren een (lichte) stijging van
de gemiddelde sterbasisscore – het zijn de Klingons
die zo ver terugvallen in dit opzicht dat de statistieken op het eerste gezicht
een zorgwekkende tendens tonen. De sterbases zijn dus niet slechter geworden!
Of beter gezegd: de spelers zijn niet beter geworden in het afschieten van
sterbases.
Ondanks een lager
aantal spellen is het aantal promoties wel hetzelfde gebleven met het voorgaande
jaar: 9 stuks. Tegelijkertijd was er een drastische daling van het aantal
Iridium Nebula's, van 8 naar 2! Dat zal de
betrokkenen deugd hebben gedaan! Tezamen zorgde dat voor een betere
promotiestatistiek van één promotie per spel – het is voor het eerst in jaren
dat het gemiddelde op één per spel ligt. Jammer genoeg waren alle Iridium Nebula's voor de Kzinti.
Het aantal
Supernova's en Hoogste Individuele Scores zijn ietsje gezakt, maar gezien het
lagere aantal spellen kunnen we zeggen dat het ongeveer gelijk is gebleven. Wel
is het opvallend dat wederom de Kzinti (3) en de Federatie (1) de vier
Supernova's onderling verdeelden. Geen enkele D.VII Slagkruiser of Havik kwam
in de buurt van de vereiste score.
Alleen Cleaver wist
een Platina Komeet in de wacht te slepen. Voor het tweede jaar op rij is er
geen Bronzen Ster uitgereikt. De verwachting is dat deze onderscheiding uiterst
zeldzaam zal worden en niet snel opnieuw zal worden uitgereikt. De officieren
die er reeds één dragen, mogen er extra trots op zijn...
5.2 Wat is de staat van Sterren Oorlog?
Ieder jaar vallen
sommige zaken direct op: een bepaald ras doet het iets beter of slechter en
alle statistieken staven die ontwikkeling. Sommige ontwikkelingen zeggen wat
over de staat van Sterren oorlog in het algemeen.
Een positieve
ontwikkeling is de stijging van de gemiddelde teamscore per spel. Vorig jaar
was er al een lichte stijging van 15 punten, maar nu schiet deze statistiek
opeens omhoog van 567,88 naar 604,85! Dat is fors en vooral te wijten aan de
eerste vier sectoren die in 2012 afliepen (SO 191, 198, 187 en 199) waar tussen
de 2.423 en 3.263 punten werden behaald. In deze periode waren er meerdere
teams die hard op weg naar de doelscore waren toen het spel eindigde. Na die
eerste vier spellen droeg alleen sector 204 nog bij aan deze goede statistiek,
want bij de resterende vier sectoren was de winst in ieder geval qua punten wat
meer afgetekend. Over het algemeen had de winnaar wel 300-400 punten meer dan
de nummer twee. Ter vergelijking had de nummer vier van recordspel SO 187
liefst 707 punten...
Het ras dat vorig
jaar nog een ongekend topjaar kende met maar liefst zeven zeges, viel nu wel
erg door de mand. De Romulanen wonnen maar één keer, nota bene het eerste spel
van het jaar. Ten tijde van het opstellen van dit Jaaroverzicht is het al meer
dan een jaar geleden dat de Romulanen een sector veroverden... Dat is een
zeldzame droogte voor dat ras!
Geheel in
overeenstemming met dat treurige winstcijfer haalden de Romulanen het laagste
totale aantal punten van 2012. Het verschil met de nummer voorlaatst (Kzinti)
was net geen 200 punten, maar vergeleken met de Klingons en Federatie liepen de
Rommies meer dan 1.100 punten achter en dat is veel. Hun gemiddelde teamscore
was ook al het laagst van alle rassen, al moet daarbij wel vermeld worden dat
het verschil met de gemiddelde teamscore van de Kzinti nog geen 5 punten is.
Alle rassen leden in
absolute getallen uiteraard minder scheepswrakken dan vorig jaar, maar met vier
spellen minder is dat geen verrassing. De Romulanen profiteerden te weinig van
deze algemene tendens, want in plaats van 14 Haviken in 2011, gingen er in 2012
11 wrak, waardoor er een stijging was van 0,14 (van 1,08 naar 1,22) in de
categorie gemiddeld aantal scheepswrakken per spel per ras. Bovendien hadden de
Romulanen enigszins onfortuinlijk (dat blijft wat willekeurig) de dubieuze eer
van 7 verloren gegane sterbases. Dat is het hoogste
aantal van alle rassen, zodat het gemiddelde aantal wrakken per Romulaans team
op 2 per spel uitkwam, tegenover slechts
Desondanks was de
rating over 2012 toch nog erg goed: met 121,67 leverde dat een tweede plek op
in die categorie. Echter, bedenk even dat de rating in 2011 een ongenaakbare
208,35 was... De kracht van de verhuller toont zich wederom in het lage aantal
wrakken, wat erg bepalend is voor de rating. Er was dan ook maar één Romulaans
team dat niet overleefde...
Al met al was het
een dramatisch jaar voor de Rommies. Slechts één zege, twee tweede plekken,
twee derde en maar liefst vier laatste plaatsen tonen aan dat het echt kommer
en kwel was met de Romulanen. De enige die ermee won was Captain Bob en
gelukkig voor hem promoveerde hij tot commander. Zijn Zilveren Maan verviel
doordat Skywise een HIS pakte met een D.VII.
Hoe verging het de
Klingons dan? Met slecht 166 punten minder dan de Federatie haalden de Klingons
een tweede plek qua totaal aantal punten. Als de punten gespecificeerd worden
naar punten behaald door schepen, is het verschil met de Federatie maar 33
puntjes! De Klingons leken in ieder geval qua punten een prima jaar te hebben
gehad. Ze leden ook minder scheepswrakken, althans in absolute aantallen (27
tegenover
Desondanks konden de
Klingons naast een partij wrakken nog andere wapenfeiten claimen. De Klingons werden
slechts één keer vierde en één keer derde. Daarentegen behaalde dit
strijdlustige ras vijf tweede plekken (!) en twee zeges. Dat zijn mooie
cijfers, want kennelijk speelden de Klingons het afgelopen jaar geregeld voor
de winst mee. De gemiddelde teamscore was dan ook 644,56 – wederom weinig
minder dan de nummer één van 2012. Dientengevolge is de rating verdiend
gestegen van 90,65 naar 109,03. De kanttekening is dat zes van de negen Klingon-teams die het afgelopen jaar op strooptocht gingen,
al hun schepen verloren, zodat zelfs die vijf tweede plekken ietwat glans
verliezen. Van de drie teams die wel overleefden, wisten er dus twee een zege
te behalen. Hoezo alles of niets! Alle drie de daarmee gemoeide commandanten
promoveerden zowaar, waarmee een al ouder en typisch Klingon-probleem
in ieder geval voor een jaartje gekeerd werd. En de promoties waren ook niet
niks, Skyrider wist er voor het eerst galactisch admiraal mee te worden en
Cleaver haalde zijn Platina Komeet en promotie tot groot admiraal. Voor Hrun
was er een promotie tot commander die alleen maar voor de Platina Komeet zou
tellen, want hij was al elders bevorderd tot die rang.
Ondertussen is het
de lezers al duidelijk dat de Federatie zich na een dramatisch 2011 terug heeft
geknokt tot een schitterende eerste plek. Die eerste plaats is niet voor het
eerst, maar laten we eerst eens onderzoeken waar de Kzinti het dan hebben laten
liggen.
Met drie zeges en
een tweede plek zou je denken dat de Kzinti behoorlijk mee hebben gedaan. Het
totale aantal punten bleef echter ver achter op de Klingons en Federatie. Het
verschil tussen de Kzinti en de Federatie is in beide gevallen om en nabij
1.000 punten en dat is toch wel fors. De Kzinti hebben het traditioneel
moeilijk om veel te scoren en dat brak zich wel op het afgelopen jaar. Ze
hielden alleen de Romulanen onder zich. Het aantal verloren gegane
Defenders is gelukkig wel drastisch afgenomen, van 2,69 naar 2,11 anno 2012.
Dat is goed te zien aan het feit dat vijf van de negen Kzinti-teams
dit jaar hun sector overleefden. Daarmee is de rating van dit ras aanzienlijk
opgekalefaterd: die steeg van 90,01 naar 106,87. Hoewel er veel minder wrakken
werden geleden dan de Klingons deden, werden er ook veel minder punten
binnengehaald, zodat de stijging van de Kzinti-rating
net een paar puntjes onderdoet voor de stijging van de Klingon-rating.
Het grote pijnpunt is het aantal promoties. Waar Toetanchamon, Lord of Elvesham
en Hasenfratz allemaal kundige overwinningen boekten, mocht alleen Lord of
Elvesham zich verheugen op een bevordering (dat was trouwens een dubbele, maar
die telt uiteraard wel voor zijn Platina Komeet). De Kzinti moeten zich helaas
net als de Klingons wat vaker met Iridium Nebula's
tevreden stellen dan de andere twee rassen...
De winnaar van 2012
was uiteraard de Federatie. Dat ging niet van een leien dakje, want maar liefst
vier maal sneuvelde de Federatie voortijdig (en twee maal overleefde maar één
schip). Desondanks daalde het gemiddelde wrakkencijfer voor zowel sterbases als
schepen, maar niet zoveel als bij de Kzinti, die op dit front fier voorop
staan. Waar de Federatie echt heeft toegeslagen is het totale aantal punten en
de gemiddelde teamscore. De Federatie kwam hier beter uit dan de Klingons met
als gevolg dat de rating een zeldzaam spectaculaire omwenteling vertoonde: in
2011 was het nog armoe troef met 67,31, maar in 2012 volgde eerherstel met een
rating van 133,32! Dat is bijna een verdubbeling! Nu was 2011 wel erg slecht
voor de Federalen, zodat het makkelijker is om de cijfers op te vijzelen. Toch
moeten we constateren dat de Federatie weer ijzersterk tevoorschijn is gekomen.
Oh ja, zowel Toetanchamon, Lord of Elvesham, Megabyte en Immelmann verzekerden
zich van een bevordering – Megabyte werd er weer galactisch admiraal mee!
Dat de Romulanen
slechts één keer wonnen, betekende dat de andere rassen een tikkeltje konden
inlopen qua winstpercentages. Deze vorm van nivellering is een gunstige
bijwerking voor Sterren Oorlog in het algemeen, want na 2011 toen de Rommies
zeven maal een sector domineerden, begon de voorsprong van de Haviken wel erg
prangend te worden.
6 Toernooi 2012
De even jaren zijn
toernooi-jaren. Eind 2011 werd een begin gemaakt met de voorbereiding. Het was
gepland om het hele toernooi in één kalenderjaar af te werken, wat in theorie
mogelijk is. Helaas blijken praktische obstakels en vakanties een te grote
hindernis te zijn om het helemaal perfect te laten verlopen. Ach, wie eist
perfectie? Het toernooi verliep behoorlijk vlotjes en strikt genomen is de
laatste beurt ook in 2012 gedraaid!
Er waren drie
voorrondes, zodat de drie winnaars zich direct zouden plaatsen. De laatste
finaleplek was voorbestemd aan de speler die als beste nummer twee uit de
voorrondes kwam. De normale toernooiregels waren van kracht; iedereen vloog
Klingons, dus dat moest een partij vuurwerk opleveren!
6.1 Toernooispel 10
Onder de bezielende
leiding van spelleider Skywise streden de nieuwkomer Argiz,
de fanatieke Sado, de “kippenadmiraal” Hrun en de sterkhouder Kikoman voor de
finaleplek. Hoewel de rangen in dit spel bestonden uit één eerste officier, één
kapitein en twee commanders, zat er toch behoorlijk
wat ervaring in dit spel. Daarbij konden zowel Sado als Kikoman bogen op
geweldige eerdere toernooiprestaties. Iedereen speelde solo.
Hrun en Sado maakten
zich als eerste bekend op het forum. Rond beurt 3 had Sado ook als eerste goed
nieuws te vermelden: kennelijk waren de eerste klappen uitgedeeld en was Sado
in zijn nopjes met het resultaat. Hij zat trouwens in de Verenigde Staten op
dat moment.
Ietwat later
zinspeelde Hrun dat hij een schip wrak ging schieten, maar in plaats van dat te
bevestigen, verbaasde hij zich op het forum vooral over de snelheid 40 die hij
schijnbaar bij een object waarnam. Hij gaf in beurt 6 toe dat een bepaald schip
niet wrak was gegaan en dat zal ongetwijfeld terugslaan op zijn eerdere
zinspeling. Bovendien bleek dat iedereen nu zo ongeveer op elkaar terecht was
gekomen, dus een flinke knal was te verwachten.
Hrun was overtuigd
dat hij nu het loodje zou gaan leggen. Tegelijkertijd was hij positief over
zijn finalekansen omdat hij zelf zo'n 240 punten hoopte te scoren, waarmee hij
wellicht een niet te overbruggen voorsprong zou nemen. Voor het eerst roerde
Kikoman zich op het forum, door te zeggen dat hij en Klingons niet zo goed
samen zouden gaan...was het een voorspellende uitspraak? Ondanks eerdere
uitlatingen overleefde Hrun beurt 7 wel degelijk, al zou het nu echt afgelopen
moeten zijn. Echter, tot ieders –en wellicht vooral die van Hrun zelf– verbazing
was Hrun nog steeds in het spel bij beurt 8...met een alsmaar groeiende
teamscore ook nog!
Maar dit uitstel kon
niet eeuwig doorgaan en in beurt 9 werd Hrun door Sado verwijderd. Vervolgens
joeg Sado de rest van het spel op de “allerlaatste” Klingon. Toen hij deze
uiteindelijk in beurt 12 had vernield, bleek dat er ergens nog een scheepje van
Argiz moest zijn omdat anders het spel wel was
gestopt.
Na het tellen van de
punten kreeg Hrun de felicitaties: hij had met 630 punten de sector naar zich
toe getrokken. Het was erg zuur voor Sado die (na aftrek van twee punten van
zijn sterbasis) op 625 punten uitkwam! Hij beklaagde zich dat als Argiz dapperder met diens laatste schip was omgesprongen,
hij waarschijnlijk wel de finale had gehaald. Argiz
werd laatste met 261 en Kikoman derde met 350 punten.
Doordat de deadlines
in dit spel soms slordig verliepen, hobbelde het op het laatst enkele beurten
achter op de andere toernooispellen.
6.2 Toernooispel 11
In het spel van
spelleider Megabyte waren de meeste duo's te vinden, namelijk twee. Dat ging om
Lord of Elvesham & Wild Bill Kelso en Hasenfratz & Marty Kruge. De
solisten bestonden uit Skywise en Captain Bob.
Omdat niet iedereen
zich op het forum bekend maakte, zag spelleider Megabyte zijn kans schoon om
wat verwarring te zaaien. Hij deed dat door zijn eerder aangemaakte alter ego
De Mosselman weer eens af te stoffen. Of er iemand intrapte is onduidelijk,
maar het was op zijn minst vermakelijk voor de toeschouwers.
Captain Bob bleef
maar zoeken naar de schakelaar voor de verhuller – het was voor het eerst sinds
het conventiespel dat hij ooit in Delft speelde dat hij géén
Romulanen onder zijn achterwerk voelde!
De listige puntoor Elvesham poogde nog om Bob ervan te overtuigen dat de
verhuller geactiveerd kon worden met een grote knop waarvan de tekst “Selfdestruct” genegeerd diende te worden...
Met Lord of Elvesham
in een spel is er altijd actie op het forum, maar het duurde tot beurt 3
voordat er daadwerkelijk spelinformatie binnensijpelde die relevant was voor de
reconstructie van dit spel. Kennelijk waren Elvesham & Kelso op Captain Bob
gestuit, maar dan bijna letterlijk: ze zouden “koppiekoppie”
liggen... Later bleek het om afstanden van minder dan vijf te gaan! Captain Bob
hield zich op het forum een beetje van de domme door zich op zijn onervarenheid
te beroepen betreffende de speelstijl van Klingons. Wellicht dat Captain Bob
zijn tegenstanders in de luren wilde leggen, wat ook met enig succes gebeurde
aangezien Lord of Elvesham op het forum (in beurt 4) toegaf dat Bob de enig
juiste strategie had gekozen en dat Elvesham & Kelso diezelfde keuze hadden
moeten maken. Dat sprak boekdelen! Bob had zes (6!) wrakken op de radar, al
klaagde Elvesham nog dat het er acht hadden moeten zijn...! De twee teams hadden
allebei een drieklapper veroorzaakt. Echter, Elvesham & Kelso's
vierde schip was zo beschadigd dat deze alleen naar de sterbasis kon hinkelen,
onderwijl hopend ergens puntjes te scoren wanneer doelen zomaar opdoken. Dat gebeurde trouwens later in het spel nog
wel, wederom op een schip van Captain Bob.
Bob had dus ook drie
schepen verloren, maar zijn vierde was wel in onbeschadigde staat. Lord of
Elvesham & Wild Bill Kelso hadden namelijk op drie doelen gevuurd, terwijl
Captain Bob op alle vijandelijke schepen had geschoten...
Hoewel ze nog
meededen, wisten Elvesham & Kelso wel dat het eerder voor spek en bonen was
dan voor de finale. Er zat weinig anders op dan anderhalf jaar te wachten op
een nieuwe kans...
Met de verminderde
inzetbaarheid van Elvesham & Kelso kwam er een rem op een reguliere bron
van informatie uit het spel. In beurt 6 pochte Hasenfratz nog dat ze ergens een
rode streep van hun slachtoffer op hun schepen hadden staan, maar details
ontbraken. Afgezien van een loze boodschap van De Mosselman duurde het tot
beurt 8 eer er weer zinnige informatie beschikbaar kwam. Daaruit bleek dat de
Belgen ondertussen ook schade hadden geïncasseerd.
In beurt 11 lagen er
twee Slagkruisers van verschillende teams tegenover elkaar, waar weer meer dan
200 treffers werden uitgewisseld. Vlak voor het einde schreef Bob dat een ander
team meer punten moest hebben – waarschijnlijk wist hij dat via een scan van
beurt 11.
Hij kreeg gelijk;
toen dit spel afliep zag de eindstand er als volgt uit:
1e Hasenfratz
& Marty Kruge 747
2e Captain
Bob 695
3e Wild
Bill Kelso & Lord of Elvesham 412
4e Skywise 383
Met zijn tweede plek
had Captain Bob het verrassend goed gedaan. Het leverde hem niets op, want
Toernooispel 12 zou uiteindelijk de beste nummer twee leveren. Desondanks had
hij goed gespeeld tussen al die ervaren kanonnen! Bob had veteranen als Wild
Bill Kelso, Lord of Elvesham en Skywise achter zich gelaten – dat waren
allemaal (groot) admiraals!
Van Skywise werd
tijdens dit spel niets vernomen. Waarschijnlijk was hij de “rode streep” waar
Hasenfratz over sprak op het forum.
6.3 Toernooispel 12
Hasenfratz leidde
het laatste spel uit de voorrondes. Eddie Butcher & Daryl speelden samen;
zij waren het enige duo in dit spel. De andere antagonisten waren Nimitz, Cleaver
en de alom gevreesde Toetanchamon! Tja, na de winst in het vorige toernooi had
hij zijn naam gevestigd als dé te kloppen officier. Zou het hem deze keer weer
lukken? Zal iemand hem naar de kroon steken? Tijdens de voorrondes van het
vorige toernooi had Toetanchamon nog flink de oren van Cleaver gewassen, dus
die laatste was bepaald niet verheugd om weer met Toetanchamon in één sector te
zitten.
Bij beurt 1 waren er
al objecten op alle radars te zien. Bij beurt 2 waren er twee aparte
strijdtonelen gevormd. Tegenover Cleaver lagen Eddie Butcher & Daryl;
Toetanchamon sparde met Nimitz. Gek genoeg kende dit spel een angstaanjagend
simultaan spelverloop, zeker in het begin.
Het Crazy Duo had
een positie gekozen van waaruit ze met veel verschillende scenario's iets
konden doen. Echter, ze hadden om hun sensorbereik te vergroten snelheid
opgeofferd, terwijl Cleaver met snelheid 36 op ze afstormde. Er was geen
ontkomen aan... Cleaver daarentegen had het nadeel dat hij slechts twee van
zijn vier tegenstanders identificeerde, op afstand 19. Gelukkig voor hem hadden
Eddie & Daryl hun team zo geplaatst dat twee schepen op Cleaver gericht
waren en twee schepen juist van Cleaver af. Met een versnelling naar 50 wist
Cleaver zijn tegenstanders het nakijken te geven: er werd weinig tegenvuur
geïncasseerd omdat Eddie & Daryl nog teveel moesten bijsturen eer ze veel
wapens konden inzetten. Met 18% interne schade op een schip en schildschade op
een ander schip viel het reuze mee voor Cleaver, terwijl hijzelf 160 treffers
door schild 1 van Eldrerd-Fe en 113 door schild 2 van
Edward-Fe jaste. Cleaver's
teamscore opende op 242. Door de hoge snelheid lag Cleaver nu op afstand 17 van
de vijandelijke sterbasis.
Met een flinke
vertraging en een ruime bocht boog Cleaver terug naar het slagveld, alwaar hij
in beurt 4 op afstand 11-12 van de twee onbeschadigde schepen van Eddie &
Daryl uitkwam. Op de achtergrond lag nog een stervende zwaan zonder ECM. Minus
de versnelling werd hetzelfde recept voorgeschoteld voor de volgende dreun. In
beurt 5 bleef alleen de stervende zwaan over. De andere schepen hadden
respectievelijk 250 en 220 door schild 1 ontvangen... Cleaver ontving wel
interne schade op het reeds beschadigde schip dat wegens een ernstig gebrek aan
voorschild zonder schilden had gevuurd. De 46% interne schade was te overzien,
maar de generators (11 over) en sensors (55% over) waren serieus getroffen.
Doordat de wapens verder wel operationeel waren (één Normale Phaser defect) zou
dat schip gewoon meevechten tegen Toetanchamon. De teamscore liep op tot 547!
Na het vernietigen van de laatste schuit steeg de score zelfs naar 593.
Ondertussen was de koers richting het oosten, richting Toetanchamon, ingezet.
Over Toetanchamon
gesproken, hij had in beurt 3 ook identificatie bewerkstelligd. De mummie
verbaasde zich over de zet van zijn tegenstander Nimitz die zonder snelheids- of koerswijziging op Toetie
af was gevlogen – het was bijna te makkelijk om in schild 4 van Nimitz te
geraken... Dat kostte Nimitz direct al bijna een schip. Vervolgens haalde
Toetanchamon weer eens een klassieke stunt uit: hij vuurde op alle schepen van
Nimitz! Hoewel daarmee niet elk schip wrak ging, had Toetie
weinig meer te doen dan restjes op te ruimen. Wel stoorde hij zich op het forum
aan het gebrek aan bonuspunten.
Het was beurt 6 toen
Cleaver en Toetanchamon elkaar voor het eerst op de radar als object waarnamen.
Toetanchamon deelde meteen een eerste speldenprikje uit – één van zijn schepen
had wel lock-on behaald op het beschadigde schip van Cleaver. Hoewel Toetie enigszins verbaasd was over de schijnbaar
onbeschadigde vloot van Cleaver, had die laatstgenoemde wel degelijk flinke
problemen met dat ene schip: er was te weinig EE beschikbaar om tegelijk te
repareren, te vertragen en ECM te voeren. Eigenlijk bleef er, nu Toetie in de buurt was, alleen maar de mogelijkheid over om
ECM te voeren. Cleaver koos ervoor om voorlopig dat schip bij de vloot te
houden en pas later te proberen ermee een zelfmoordmissie uit te voeren, zodra
er een echte gelegenheid langskwam. Cleaver werd ook nog verward door de
uiteenlopende posities van Toetanchamon, die één schip stil had liggen en
enkele andere verder noordwaarts. Die laatste konden Cleaver wel net zien. Dat
was het resultaat van de moeite die Cleaver zich moest getroosten om de vloot
bijeen te houden – de snelheid was te hoog zodat hij wel gesnapt werd door de
sensors van Toetanchamon... Ondanks pogingen van Cleaver om een positie te
kiezen zonder teveel treffers te incasseren, ging het helemaal mis: twee
schepen werden precies op schild 3 geraakt en hoewel dat niet tot bijzonder
veel interne treffers leidde, waren het genoeg om de generators te flink te
reduceren, waardoor Cleaver vanaf beurt 8 nog meer schepen had die met een
energietekort kampten. Dat leidde ertoe dat hij qua snelheid steeds ietsje te
hard ging en identificatie wel eens misliep. Desondanks had beurt 8 de
teamscore van Cleaver naar 674 gebracht – de finale kwam al aardig in zicht,
zeker toen in beurt 9 de score naar 715 steeg nadat Cleaver een schip van Toetie wrak schoot.
In moeilijke
omstandigheden probeerde Cleaver uit alle macht om via een manoeuvre een goede
positie op Toetanchamon te verkrijgen. De sluwe vos liet zich niet pakken.
Toetanchamon kwam juist beter uit in beurt 10, toen hij tevens het eerste wrak
bij Cleaver produceerde. Om het energietekort teniet te doen, had Cleaver de
Ion-motoren geactiveerd, maar zonder een positief resultaat. Op Warp had hij Toetie ook
geïdentificeerd en dan had hij zelf meer kunnen uitrichten. Met een extra salvo
kwamen de beide vloten op elkaar af, zodat ze in beurt 11 tegenover elkaar
lagen, op afstand 9, 9 en 22. De schade die Cleaver daarbij opliep was dusdanig
ernstig dat de winst van Toetanchamon onafwendbaar was. De mummie zou deze
sector gaan winnen. Echter, Cleaver stond op dat moment al op 820 punten wat
betekende dat zijn plaats in de finale zo goed als zeker was, want ondanks zijn
slechtere positie (hij had veel meer schade dan Toetanchamon; er waren geen
voorschilden meer) zou hij nog zeker meer dan 100 punten scoren. In het
verleden was het maar nauwelijks voorgekomen dat iemand 900+ haalde bij een
toernooi en dat waren altijd de winnaars geweest.
Doordat Toetanchamon
zonder schilden vuurde, wist Cleaver nog twee wrakken te produceren. Daarbij
scoorde hij 202 punten! Zelf verloor Cleaver twee schuiten, terwijl een derde
vleugellam overbleef om Toetanchamon nog meer puntjes te geven. De laatste
schuit van Toetie vuurde in beurt 12 niet eens mee.
Deze lag op afstand 22 en waarschijnlijk waren de vuurorders geannuleerd nadat
de beoogde doelwitten al wrak waren gegaan.
Het is echt bizar
gezien het soortgelijke spelverloop voor Nimitz enerzijds en Eddie & Daryl
anderzijds, maar beide teams eindigden precies op dezelfde teamscore, namelijk
88! Cleaver had een uitstekende 1022, terwijl Toetanchamon daar nog weer flink
boven zat met 1109 punten. Het was voor het eerst dat een teamscore tijdens een
toernooispel de grens van 1000 punten overschreed. Dat het dan meteen twee keer
gebeurde is ronduit absurd! Uiteraard werd Cleaver hiermee de beste nummer twee
– zijn score was hoger dan die van menig winnaar... Tijdens de laatste fase van
het spel werd er al heen en weer gezinspeeld tussen Cleaver en Toetanchamon dat
ze elkaar weer in de finale zouden treffen.
Doordat de andere
toernooispellen ietwat vertraagd waren ten opzichte van spel 12, moesten de
spelers zich stil houden over het spectaculaire spelverloop en de bijbehorende
scores. Vooral Cleaver wilde uiteraard geen slapende honden wakker maken en een
speler in een ander toernooispel motiveren om 1000+ punten te halen, al blijft
het uiterst dubieus of iemand daartoe in staat zou zijn geweest als het wel
bekend was...
Natuurlijk was
Toetanchamon in zijn nopjes, maar ook Cleaver was tevreden: hij had beter van
zich af gebeten tegen Toetie dan in de editie van
2010 en meer punten op hem behaald.
6.4 Toernooispel 13 – finale!
Met zijn score van
1109 had Toetanchamon aan iedereen zijn visitekaartje afgegeven. Gezien zijn
eerdere winst en toernooi-ervaring was hij de absolute topfavoriet voor de
eindzege. Hij was tevens de eerste speler die drie maal op rij in de finale
stond en daarmee uiteraard ook de enige speler die alle finales had gehaald.
Om zijn reputatie verder kracht bij te zetten claimde Toetanchamon zelf ook
alvast de favorietenrol én de winst.
Omdat alle spelers
al bekend waren, hoefde niemand zich op het forum te verschuilen. Dat betekende
niet dat er met informatie werd gestrooid – de spelers hielden de kaarten
liever tegen de borst! Wegens de tijdsdruk werd een wekelijkse deadline
ingesteld. Het spel begon pas tegen half oktober.
Al snel verschenen
er stapels objecten op de radars van de strijders. De Belgen Hasenfratz &
Marty Kruge vertrokken vanuit het zuidwestelijke kwadrant richting het oosten.
Precies op de scheidslijn tussen de twee kwadranten ontmoetten zij daar Cleaver
die vanuit het zuidoostelijke kwadrant westwaarts was gevlogen. De Belgen
hadden het nakijken, want Cleaver lag er gunstiger voor: hij kon alle wapens
direct inzetten, terwijl de Belgische broeders van enkele schepen alleen de breedzijde konden afvuren. Hasenfratz & Marty Kruge
gaven het wellicht wat te snel op. Zij activeerden de schilden niet om meer
treffers te genereren en om alle schepen van Cleaver onder vuur te nemen.
Cleaver had daar niet op gerekend, want anders had hij ook op alle vier de
schepen geschoten. Hij had van één schip de schilden wel geactiveerd.
Uiteindelijk won Cleaver (de teamscore opende op 400!) deze confrontatie met
3-2, waarbij zijn tweede wrak nog twee beurtjes rondvloog alvorens Toetanchamon
de genadeklap uitdeelde. Doordat Cleaver twee schepen had met ongeveer 56%
interne schade, moesten die koppelen, wat enkele beurten vliegen kostte. Het
repareren kostte ook veel tijd, zodat hij pas in beurt 8 zijn sterbasis
verliet.
Onderwijl was er
veel gebeurd. Op het forum bleek dat Hrun de confrontatie tussen de Belgen en
Cleaver goed had gevolgd. Hij had de vier wrakken op de radar gezien en zo
bewogen dat hij met zijn voltallige vloot op die ene overlevende Slagkruiser
van Hasenfratz & Marty Kruge stootte. Dat was niets anders dan een
buitenkansje, zodat Hrun trots kon rapporteren dat er in beurt 5 al één team
uit het spel was geschoten. Vervolgens manoeuvreerden Hrun en Toetanchamon om
elkaar heen.
Vanaf de zijlijn
(lees: sterbasis) nam Cleaver snippers van de strijd waar. Zo zag hij dat zowel
Toetie als Hrun in beurt 7 een schip verloren. Hij
begon te vrezen dat er niks meer over zou zijn als hij weer mee kon doen en
stelde orders op om te vertrekken in beurt 8. Uit de berichtgeving van Hrun
leek het alsof Toetanchamon het toernooi naar zich toe aan het trekken was.
Ondanks de haast
waarmee Cleaver zich richting het strijdtoneel spoedde, kon hij in beurt 9
alleen twee wrakke schepen van Hrun en een stilliggende brik van Toetanchamon
waarnemen. Er kon nog hooguit één schip van Hrun over zijn...
...en toen was het
voorbij! Cleaver deed het enige wat hij kon: hij jaste 119 door die schuit van Toetie, maar die ging al wrak na 4 treffers...zo erg had
Hrun dat ding al toegetakeld. Alle tegenstanders waren dood, zodat het spel
abrupt eindigde. Toetanchamon had een fout van Hrun in beurt 8 maximaal benut,
waarbij hij zelf tevens de geest gaf. Doordat beurt 10 nog net in 2012 was
gedraaid, werd de doelstelling om het toernooi in één kalenderjaar af te
wikkelen toch nog gehaald.
Met 424 punten werd
Cleaver derde, vóór Hasenfratz & Marty Kruge die toch nog 360 punten hadden
gescoord. De winnaar was Hrun met 660 punten! Toetanchamon werd tweede met
De arme Hasenfratz
& Marty Kruge werden al vroeg uitgeschakeld, maar hun tegenvuur zorgde
ervoor dat Cleaver te lang bezig was met reparaties en te laat kwam om nog meer
punten te scoren.
Het was wederom een
prachtige editie van het toernooi!
7 Opvallende spelers
Het afgelopen jaar
waren er 22 officieren actief. Hoe is het hen individueel vergaan? Wie waren de
sterren en wie moeten nog even blijven dromen?
7.1 Sterren aan de hemel
Het is toch knap dat
Megabyte na al die jaren spelen nog steeds al zijn potjes met de Federatie
heeft gewonnen! Om het maar eens extra te benadrukken: dat zijn acht Federale
overwinningen op rij! SO 204 was het enige reguliere spel waaraan Megabyte
meedeed, samen met Lord of Elvesham. Met een winst, de bevordering tot
galactisch admiraal, een zestiende Zilveren Maan (!) en een zesde Supernova
deed hij het fantastisch. Hij speelde slechts één reguliere partij omdat hij
ook nog deelnam aan spel 200. Dat jubileumspel telde niet mee voor allerlei
statistieken, maar het moest wel gespeeld worden, zodat er minder tijd overbleef
voor reguliere spellen. Megabyte won dat spel met maatje Skywise, wat hem wel
een vierde Iridium Nebula (die medailles telden wel mee in dit spel) opleverde.
Ondertussen is het al lang geleden dat Megabyte compleet solo speelde. Zijn
rating vertoont tien gebruikte schepen in de laatste vijf spellen.
Megabyte zette dit
jaar zijn eerdere belofte om niet mee te doen aan het toernooi kracht bij. Na
afloop van het toernooi kondigde hij alvast aan om in 2014 wél
deel te nemen...
Een andere officier
die maar één keer voorkwam op de einduitslagen was Skyrider. Hij benutte zijn
enige spel wel op uiterst effectieve wijze, want hij leidde de Klingons naar de
zege in sector 198 waarmee hij zichzelf tot galactisch admiraal kroonde! Zijn verblijf
aan de top van de ranglijst duurde ongeveer een half jaar, totdat Megabyte hem
onttroonde in sector 204. Aangezien hij vorig jaar ook maar één spel afrondde
–met een nederlaag– was deze winstpartij
meteen een prima visitekaartje. Skyrider kon niet naar de conventie komen;
jammer, want hij wil er wel eens hoge ogen gooien.
Hij is en blijft een
onberekenbaar fenomeen: Toetanchamon! Hij veroverde twee sectoren binnen één
dag, namelijk met Kzinti en met Federatie. Die laatste zege was ietwat goedkoop
omdat veel punten zonder echt verzet waren verzilverd, maar over het onbedoelde
Bitter Einde wat hij met Kzinti won is niets dan lof te schrijven. Zijn enige
promotie, tot commodore, was over die twee sectoren gemeten uiteraard dubbel en
dwars verdiend. Met een vierde Zilveren Maan en de Gouden Zon plus nog een
derde Supernova was hij tevens rijkelijk beloond voor zijn inspanningen.
Bovendien wist Toetanchamon zijn reputatie als gevaarlijkste toernooispeler
wederom waar te maken. Het is onduidelijk hoe het hem steeds weer lukt, maar in
de voorronde schoot hij het ene na het andere punt bijeen en vestigde met een
teamscore van 1109 een fiks record voor toernooispellen. In de finale was hij
enige tijd favoriet en hij wist zelfs Hrun goed aan te pakken. Uiteindelijk
werd hij tweede in de finale met 45 punten achterstand. Desondanks blijft
Toetanchamon de enige speler die in alle finales heeft gespeeld. Het was een
puik jaar voor de mummie!
Hoewel Lord of
Elvesham minder spectaculair succes kon rapporteren dan vorig jaar, bleef hij
wel tot de helderste sterren van 2012 behoren. Het zou onlogisch zijn om Lord
in de categorie dalers te plaatsen, want dan doen we geen recht aan de welhaast
bovenmenselijke prestaties van 2011. Toen won hij vijf van zijn zeven deelnames
– dat soort topjaren kunnen en mogen natuurlijk niet de maatstaf zijn waaraan
we andere jaren meten!
In 2012 wist Lord of
Elvesham vier spellen af te ronden. Dat is sowieso al een flinke daling van het
aantal deelnames, wat onder meer het gevolg is van een minder aantal
tegenstanders en/of keuzes van de speler zelf. Dan is een evenaring van de vijf
zeges van 2011 sowieso al niet mogelijk. Elvesham wist twee maal te zegevieren
en dat is nog altijd een bijzonder hoog winstpercentage van 50%. Ondanks de daling
van dat percentage ten opzichte van 71,43% in 2011, zijn de winstcijfers nog
steeds bijzonder goed.
Vorig jaar koos Lord
of Elvesham al verrassend vaak voor de Defenders omdat hij toentertijd op jacht
was naar zijn Platina Komeet. Dat lukte uiteindelijk ook, zodat het enigszins
verrassend is dat hij in 2012 wederom drie maal Kzinti vloog. Hij had eerder
aangegeven dat de Kzinti een beetje als “een korset” hadden aangevoeld.
Misschien dat hij het fijne hanteren van de Defenders toch meer is gaan waarderen?
Voor spel 198 was het wél duidelijk waarom er Kzinti
werd gekozen: toen dat spel van start ging had Lord of Elvesham nog géén Platina Komeet. Die werd namelijk een tijdje later in
spel 194 verzilverd, dat in 2011 afliep.
In sector 198 en 206
moest hij genoegen nemen met een derde plaats. Tussendoor veroverde hij sector
202 met Kzinti waarbij hij tevens Zilveren Maan nummer zes en Supernova nummer
vijf mocht opspelden. Iets daarvoor won hij spel 204 samen met Megabyte; ze
speelden Federatie. Het was alweer het vierde partnerschap tussen die twee en
we mogen wel stellen dat het een zeer succesvol duo was: drie maal wonnen zij!
Het partnerschap begon in 2010 zonder al teveel glorie, maar daarop werd elke
samengespeelde sector binnengehaald. Nu komt er een tijdelijke opschorting van
de samenwerking. Ze zijn nog niet op elkaar uitgekeken, maar het slinkende
deelnemersveld maakt vliegen in duo's momenteel wat minder aantrekkelijk.
Oh ja, de puntoor
blijft de grootste kletskous van het forum – bepaald geen verrassend addendum
natuurlijk, maar het is toch een prestatie die genoemd en geroemd mag worden!
|
Na twee zeer zwarte
jaren keerde admiraal Hasenfratz terug op de voorgrond door zijn Defenders naar
de winst in sector 203 te leiden. Het was zijn enige deelname in een regulier
spel, zodat hij van een uitstekend jaar mag spreken! Net als bij zijn vorige
winst met de Kzinti, spel 133 uit 2008, lukte het Hasenfratz niet om voldoende
punten te scoren met zijn commandoschip. Desondanks zal deze zege zoet gesmaakt
hebben voor de ervaren admiraal. Het was namelijk voor het eerst sinds 2009 dat
Hasenfratz als beste uit een sector kwam. Daarna volgden enkele bittere
nederlagen met extreem lage teamscores. Hij droeg zijn verliezen waardig, maar
zal toch gesmacht hebben naar de glorie die bij zijn rang hoort. Op zijn
borstkas moest Hasie ruimte maken voor de Gouden Zon
en zijn tweede Iridium Nebula. Over glorie gesproken, hij deed weer eens mee
met het toernooi en net als bij de vorige editie speelde hij samen met zijn
broer Marty Kruge. Ditmaal volgde een ongekend succes: in Toernooispel 11
lieten zij gewaardeerde tegenstanders als Skywise, Lord of Elvesham & Wild
Bill Kelso en de toch ook wel verrassende naaste concurrent Captain Bob ver
achter zich. Alleen in de finale ging het direct mis. Al snel werden ze op de
korrel genomen door Cleaver die in een betere positie lag. De Belgische
broeders besloten alle schilden uit te laten, waardoor de vuurwisseling qua
wrakken in een 2-3 nederlaag eindigde. Tot overmaat van ramp stootte het reeds
uitgeschakelde team direct op de voltallige vloot van Hrun die wel raad wist
met het buitenkansje. Zodoende waren de Belgische broeders als eerste uit de
finale, maar de herinnering aan die prachtige voorronde zal ze enige troost hebben
geboden.
Tussendoor speelde
Hasenfratz samen met Lord of Elvesham in sector 200, waar zij een
verdienstelijke tweede plaats behaalden. Helaas was het een Bitter Einde
waardoor de rating er niet op vooruit ging.
Als we alle spellen
optellen heeft Hasenfratz een memorabel jaar achter de rug: van zijn vier
spellen (regulier, Bitter Einde, voorronde toernooi en finale) won hij er twee.
Als iemand zijn jaar in één woord zou moeten omschrijven, zou “eerherstel”
uitstekend passen!
Na een geweldige
eindspurt in 2011, waarin Cleaver twee maal won (zonder te promoveren
trouwens), was het duidelijk dat hij de nare periode 2009-2010 achter zich had
gelaten. Hoe verliep het hem in 2012 dan? Het begon uitstekend, want waar de
zeges van 2011 geen promotie opleverden, mocht er eindelijk zwaar gefeest
worden: Cleaver wist samen met Hrun sector 187 na 40 beurten te veroveren. Het
had wat voeten in de aarde gehad, maar de beloning smaakte mierzoet, want voor
het eerst sinds januari 2009 (!) promoveerde Cleaver weer eens, namelijk tot
groot admiraal, zodat hij voortaan tot het groepje van potentiële galactisch
admiraals behoort. De Gouden Zon werd hem ontzegd door Daryl, maar Cleaver was
vooral blij dat hij met Klingons eindelijk won en promoveerde – dat leverde de
langverwachte (sinds 2008!) Platina Komeet op.
Spel 187 was het
enige reguliere spel dat Cleaver in 2011 afwerkte. Hij deed wel mee aan spel
200, maar kon daar op beslissende momenten net niet opboksen tegen Megabyte
& Skywise, nadat een eerdere vuurwisseling met Hasenfratz & Lord of
Elvesham ongeveer gelijk verliep. Door de nabijheid van zijn sterbasis kon
Cleaver toentertijd zijn kapotte schepen herstellen. Desondanks lukte het hem
niet om meer dan twee schepen van Megabyte & Skywise uit te schakelen, al is
dat op zich best goed. Hoewel spel 200 niet meetelde voor de statistieken,
telde het wel mee voor de rating van de betrokkenen, zodat Cleaver vier wrakken
erbij zag komen!
Terwijl de strijd
van sector 200 zich tot een teleurstelling ontwikkelde, lukte het Cleaver wel
om elders hoge ogen te gooien. In de voorronde van het toernooi rekende hij in
korte tijd af met Eddie Butcher & Daryl, waarna hij zich met Toetanchamon
ging meten. In dat duel was de mummie net wat beter: Cleaver ging helemaal
wrak. Desondanks was het een uiterst succesvolle campagne geweest, want Cleaver
verzekerde zich met een score van 1022 punten als beste nummer twee van een
finaleplaats! In die finale deed hij het aanvankelijk prima door de Belgische
finalisten van drie schepen te ontdoen. Helaas moest Cleaver repareren waarna
Toetanchamon en Hrun de finale beslechtten. Toen Cleaver weer mee kon doen,
waren alle andere vijanden uitgeroeid – Cleaver kwam 236 punten tekort om Hrun
van de winst te houden. Ach, hij had wel zijn eerste finale bereikt en in die
finale een team weggeblazen.
Het succesverhaal
was nog niet voorbij trouwens. In november werd er in Hengelo een bijeenkomst
gehouden waar Cleaver en zijn carpooler Skywise het conventiespel wonnen. Dat
was een geweldig resultaat, want deze tweede conventiewinst was zeer welkom na
een handvol nederlagen – waaronder enkele pijnlijke. Er zat ruim 5,5 jaar
tussen de twee conventiewinsten...
Over het hele jaar
kon Cleaver behoorlijk tevreden zijn: in elk spel deed hij mee voor de winst,
hij won zijn enige reguliere spel, won een conventiespel en bereikte de
toernooifinale. Door spel 187 te winnen vestigde hij een persoonlijk record
door drie reguliere spellen op rij te winnen (SO 195, 197 en 187). Al met al
was het een nóg beter jaar dan 2011!
|
Met een verbeten gezicht
is Cleaver (rechts) bezig de orders over te nemen tijdens hun winstpartij in
Hengelo. Dat moet wel een kritieke beurt zijn geweest! Skywise (links) is
aanzienlijk lichtzinniger. |
Gezien de positieve
berichtgeving omtrent de Klingons van spel 187, is het geen verrassing dat Hrun
een vermelding krijgt in deze sectie. Het is helaas wel meteen zijn zwanenzang.
De veteraan die vanaf begin 2007 ongeveer zes jaar lang aan het nieuwe Sterren
Oorlog meedeed, heeft zijn afscheid aangekondigd. Toen dit stuk in 2013 ter
perse ging, was gebleken dat zijn belofte geen loze was. In het FA-tijdperk stond Hrun nog bekend als NoNonsense
en was hij lid van roemruchte teams als NEXt (hij was
de “N”; Ender Viggen en Xantimar waren de andere teamleden) en –schrik niet– The Dream Team! Toentertijd schopte hij het tot commander en
ook in de afgelopen jaren lukte het hem weer om die rang te bereiken. Dat
gebeurde zelfs twee maal, waarvan de laatste keer in sector 187 was. Samen met
Cleaver leidde hij de Klingons. Het was trouwens zijn enige reguliere spel van
2012. Omdat hij in 2011 al met Romulanen spel 182 had gewonnen, telde de
promotie tot commander alleen mee voor een eventuele Platina Komeet. In totaal
voerde Hrun liefst dertien maal een vloot aan in een regulier spel, waarvan hij
er twee won. Daarbij werd er één Zilveren Maan in de wacht gesleept. Het succes
kwam wat later opborrelen dan bij sommige andere spelers, maar toen de sluizen
eenmaal open waren, heeft hij wel een eeuwige indruk achtergelaten door bij
wijze van afscheidstournee het Toernooi 2012 te winnen! In de voorronde speelde
hij een prima pot door naaste opponent Sado vijf (...5!) punten voor te
blijven. In de finale was de “kippenadmiraal” er als de kippen bij om het enige
door Cleaver ongemoeid gelaten schip van Hasenfratz & Marty Kruge
genadeloos af te knallen. Tegen de altijd oersterke toernooibeul Toetanchamon
kreeg Hrun het wel wat lastiger, maar hij liet zich beslist niet onbetuigd. Wat
heet, Hrun voerde enkele “mooie moves” uit, plus nog wat “minder mooie” en
verhief het wel of niet activeren van schilden tot een kunst, met als resultaat
dat de beide kemphanen elkaar helemaal wrak vochten! Zijn voorsprong was van
doorslaggevende waarde. Hoewel Toetie meer punten
scoorde op Hrun dan andersom, was de marge ruim voldoende om de mummie op een
onoverkomelijke achterstand van 45 punten te zetten. En daarmee bracht Hrun in
zijn afscheidsjaar zichzelf op het allerhoogste podium: hij won al zijn
spellen! Dat is slechts weinigen gegeven en op het forum leidde het al tot
pleidooien aan Hrun's adres om het pensioen nog even
uit te stellen – hij had de smaak nu vast wel te pakken, toch!? Echter, zelfs
deze successen hebben Hrun niet kunnen overtuigen. Sterren Oorlog zal Hrun gaan
missen: hij had een unieke humor die hij in een bondige vorm wist te vangen,
wat meerdere juweeltjes van forumbijdragen heeft opgeleverd. Tot ziens,
commander Hrun!
7.2 Vallende sterren
Wie had ooit gedacht
dat Eddie Butcher & Daryl twee maal op rij in deze rubriek zouden zitten?
Ooit waren zij die stoere jongens (vooral naar eigen zeggen) die met flair,
humor en een dosis onvoorspelbaarheid ieder jaar wel één of twee zeges pakten.
Daarbij waren ze wars van tegenstanders en diens reputaties. Onder andere Megabyte
kan daarover meepraten... Helaas, na de winst in sector 173 (Federatie, 2010)
waarna beide heren een Platina Komeet mochten opspelden, volgden louter
verliespartijen. En zulke droogte is voor deze heren bijzonder. Hoe verging het
ze in 2012 dan? Nou, Daryl deed aan twee reguliere spellen mee. Sector 201
speelde hij samen met The Hitman, maar tot aansprekende resultaten kwam het
niet: ze eindigden op de vierde plek terwijl Toetanchamon –die al vaker een
plaaggeest voor Daryl was– vrolijk de winst pakte. Iets daarvoor was spel 187
tot een einde gekomen. Tijdens dit recordspel speelden Eddie & Daryl als
vanouds samen, in de Romulanen. Ze deden tot het einde mee, want hoewel ze een
achterstand in punten hadden op de Klingons, konden ze alsnog winnen door de
Klingons geheel uit te roeien. Gezien het voordeel van de verhuller en de
eerder opgelopen beschadigingen aan de D.VII Slagkruisers was dit een reëel
scenario. Helaas voor Eddie & Daryl pakte het verkeerd uit: één Havik werd
in beurt 39 op korte afstand door de sensors van drie Slagkruisers gesnapt en
in beurt 40 was het voorbij. De HIS van Daryl leverde alleen maar een gunstige
bijdrage aan de rating, want zijn commandoschip was al eerder ter ziele gegaan.
Dit was tevens het enige reguliere spel waaraan Eddie Butcher meedeed. In
Toernooispel 12 probeerde het duo om hun prestatie van 2010 te verbeteren.
Destijds hadden ze op magistrale wijze Megabyte & Skywise de oren gewassen
middels een tangbeweging, maar bleven ze steken in de voorronde doordat Cleaver
& Darth Vader door Toetanchamon overrompeld werden, waarna de ontketende
mummie zonder pardon de resten van Eddie & Daryl opruimde en flink meer
punten oprakelde. Het toeval wilde dat Eddie & Daryl al in beurt 1 van
Toernooispel 12 contact maakten met Cleaver. Die had zichzelf nog niet bekend
gemaakt, maar wellicht dat Eddie & Daryl in beurt 2 hun tegenstander konden
raden aan de hand van scheepsnamen (Cleaver had wel correct geraden dat hij het
“Crazy Duo” tegenover zich had). Het mocht voor Eddie & Daryl niet baten,
want Cleaver schoot verschrikkelijk uit zijn slof en na de eerste vuurwisseling
was al duidelijk dat Eddie & Daryl niet naar de finale zouden gaan. Arme
kerels! Een reden voor de teloorgang is ongetwijfeld drukte. Sinds Eddie als
vader door het leven gaat zijn de prestaties wel degelijk verminderd. Ach, het
echte talent is natuurlijk niet verdwenen. Heel veel spelers maken een periode
van droogte door, maar niemand maakt zich zorgen om de slagersknaap en de eendenbektang!
Het “Crazy Duo”
zoals Lord of Elvesham Eddie & Daryl ooit noemde, is in goed gezelschap in
deze rubriek, want The Hitman staat er ook bij. Zoals zojuist verhaald,
speelden Daryl & The Hitman samen in spel 201, zonder potten te breken. Hun
Romulaanse vloot liep te vaak achter de feiten aan terwijl andere teams, met
name de Federatie van Toetanchamon wél de puntjes
wisten te vinden. Dit was de enige deelname van The Hitman. Het was trouwens de
tweede keer dat hij met Daryl een team deelde. De goede man is druk, zoals de
meesten van ons. Daarentegen geeft hij wel altijd prioriteit aan conventies,
waar hij ook dit jaar weer bij was. Op het moment van schrijven had The Hitman
aangegeven dat hij pas weer zou spelen als hij in rustiger vaarwater beland
was, waardoor het allerminst zeker is dat hij in 2013 tussen de sterren te
vinden zal zijn.
Hoewel 2011 nog een
veelbelovend jaar was waarin Nimitz twee keer tot commander promoveerde (op HIS
in spel 177 en via de winst in spel 192), zakte hij nu wel wat terug. Nimitz
heeft de reputatie dat hij prima teamscores behaalt, maar dat hij veel wrakken
incasseert, waardoor hij sectoren nog wel eens vroegtijdig moet verlaten. In
2012 werd dat patroon redelijk bevestigd. In spel 191 werd hij derde met een
verdienstelijke score van 576 voor zijn Klingons – die wel allemaal sneuvelden.
Hij draaide enige tijd bovenin mee in spel 187, waar hij ondanks slechte
uitzichten de Romulanen van Eddie & Daryl toch lang bezighield. Zijn score
van 707 punten was prima, al was het slechts genoeg voor een vierde plek!
Overigens ging hij al in 2011 wrak. Vervolgens speelde Nimitz twee keer met
Haviken – misschien wel met het oog op de vele wrakken van de afgelopen
sectoren die zijn rating hinderden? Hij verloor geen enkel schip in spel 202,
maar het spel erop overleefde hij ternauwernood met één Havik. In beide
partijen werd hij vierde, ongetwijfeld door gevalletjes van EBS.
Meestal weet Wild
Bill Kelso wel een partijtje te winnen, maar de laatste tijd speelt hij minder
vaak, zo lijkt het. Als je maar één spel afwerkt in 2012 en je verliest, dan
zit je snel bij de vallende sterren! Hij bracht zijn Federale schuiten naar een
derde plek in sector 203, waar Hasenfratz heer en meester was. Daarbij
overleefde slechts één koekblik.
Het toernooi bood
weinig soelaas. Wild Bill Kelso werd samen met Lord of Elvesham uitgeschakeld
in de voorronde (spel 11). Wederom was het Hasenfratz (ditmaal met broer Marty
Kruge) die de weg naar het succes versperde. Meer dan een derde plek zat er
niet in.
Tot overmaat van
ramp ging het weer mis op de conventie van november. Ongetwijfeld gebrand op
eerherstel moesten Kelso & Elvesham al vroeg erkennen dat de winst
onhaalbaar was. Ach, nadat ze eenmaal uit het spel waren geschoten, vermaakten
ze zich prima met een miniconventiespel dat speciaal
voor hun was opgestart.
|
Wild Bill Kelso heeft wel
een knipoog over voor het nageslacht. Tevens in beeld zijn de karakteristieke
koffer vol hulpmiddelen die Kelso immer meesleept. |
Het is nu al het
tweede jaar op rij dat Skywise geen regulier spel wist te winnen! Het moet
gezegd worden dat hij de laatste jaren wat minder sectoren bezoekt, maar
desondanks zijn er altijd hoge verwachtingen rondom deze voormalig galactisch
admiraal. Het gebrek aan zeges werd in 2011 nog goedgemaakt en zelfs verbloemd
door de spectaculaire HIS in spel 185, waardoor Skywise op de valreep –nota
bene na een herdraai– zichzelf tot de allerhoogste rang verhief. Voor 2012 is
er te weinig succes om de algehele tendens van een mindere fase in de carrière
van Skywise te ontkennen. Hij was trouwens wel een keertje dicht bij een
herhaling van die stunt uit sector 185. Aan het begin van 2012 eindigde hij als
tweede achter Captain Bob in spel 191. Alleen het vlaggenschip van Skywise wist
de wrakkendans te ontspringen, maar deed dat wel met een score van 245. Helaas
was er geen feest, want de score die benodigd was om tot galactisch admiraal te
bevorderen was door Megabyte nog maar enkele maanden eerder vastgesteld op 259
punten (sector 194). De M Klasse Kruiser van Skywise kwam maar 15 punten
tekort! Dichterbij zou Skywise niet meer geraken in 2012, want zijn tweede
deelname eindigde in een drama toen al zijn Klingons hardhandig uit spel 202
werden verwijderd. Hij werd daar trouwens ook tweede.
Doordat Toernooispel
11 ook al desastreus verliep, met een vierde plek, leek 2012 een dramatisch
jaar te worden.
Toch wist Skywise
nog één keer op te leven. Bij de conventie in november wist hij in een
partnerschap met Cleaver het conventiespel te winnen. Dat is een bijzonder
wapenfeit, want hij vergrootte daarmee zijn voorsprong op naaste concurrent
Lord Voll. Sinds 2010 stonden beide heren op drie
gewonnen conventiespellen. Skywise had daarvoor Lord Voll
moeten inhalen, want die was al in 2009 op drie zeges gekomen. Omdat Skywise
ook nog wel eens als spelleider fungeerde op bijeenkomsten, had hij ietwat
minder kansen als speler gehad. Met de zege in november 2012 nestelde Skywise
zichzelf aan kop van de ranglijst met conventiespelzeges:
vier stuks. Lord Voll volgt met drie en van de
momenteel actieve spelers zijn Megabyte en Cleaver (en The Hitman als hij weer
inschrijft!) de enige met twee conventiespelzeges.
Gefeliciteerd Skywise! Het is erg knap om vier maal te winnen op een bijeenkomst.
De zege was extra memorabel omdat Skywise al zijn winsten op rij wist te
behalen en omdat hij bewees ook buiten Delft te kunnen winnen! Zoals gezegd
wisselde Skywise in de afgelopen jaren zijn succesvolle deelnames af met
optredens als spelleider, waarvoor hulde.
Na een gouden randje
om een verder duister jaar mag Skywise in 2013 laten zien dat hij nog altijd
tot de beste spelers van Sterren Oorlog behoort.
Het voelt raar om Argiz in deze rubriek op te nemen. Of eigenlijk: het voelt
raar om hem überhaupt ergens op te nemen. Naar verluidt schreef hij zich één
keer in maar maakte dat spel niet eens af – Marty Kruge nam het over. In het
toernooispel deed hij mee, maar zonder aansprekende resultaten. Het is onbekend
of Argiz alle beurten zelf afhandelde, of dat er een
invaller vereist was. Meer is er niet over te zeggen!
Over Marty Kruge
gesproken, ook hem ging het minder goed af dan een jaar eerder. Hij speelde in
sector 199 en in 203. Dat laatste spel nam hij zoals zojuist verhaald, over van
Argiz. Dat was niet onverdienstelijk, want een tweede
plek is niet kwaad. Zijn bijdrage aan sector 199 was beduidend minder sterk,
want hij ging volledig aan diggelen, waarna Toetanchamon uiteindelijk als enige
overbleef en het spel won. Het beste wat Marty liet zien dit jaar, was de
voorronde van het toernooispel (spel 11). Samen met zijn broer Hasenfratz won
hij de voorronde! Helaas werd deze overwinning niet voortgezet in een
denderende finale: na een eerste vuurwisseling met Cleaver hadden de heren drie
schepen verloren, waardoor ze virtueel waren uitgeschakeld voor de winst.
Meteen daarna maakte Hrun een definitief einde aan de titelaspiraties door het
laatste schip op te blazen.
7.3 Op niveau (gebleven)
Deze rubriek is
bestemd voor spelers die stabiel zijn gebleven in hun prestaties of wel
redelijk presteerden zonder te schitteren.
Eigenlijk is het te
vroeg om zijn prestaties te meten, want na jarenlange afwezigheid (2007!)
speelde Mos Eisley weer eens één spelletje mee! Hij
leidde de Romulanen zonder al teveel succes naar een vierde plek in spel 206
met 265 punten, ruim achter de winnaar Immelmann. Maar goed, na een paar jaar
pauze moet je er weer even in komen...hopelijk staat hij volgend jaar weer op
de einduitslagen vermeld en dan zullen we peilen hoe hij zich ontwikkeld heeft.
Voor Quasimodo was
2012 een jaar om van te leren. Hij speelde twee keer mee, allebei met Klingons.
In sector 201 haalde hij een respectabele teamscore van 548 waarmee hij tweede
werd achter winnaar Toetanchamon. Helaas werd zijn team volledig vernietigd.
Ietwat later verloor hij in spel 204 al zijn schepen. Zijn strategie om een
rondje sterbasis te doen leek oorspronkelijk vruchten af te werpen, totdat
Megabyte & Lord of Elvesham door achteruit te vertrekken vanaf hun
sterbasis, achter de Slagkruisers uitkwamen. Vervolgens was het rap
afgelopen... Met 8 wrakken en 892 punten (66 voor zijn sterbases) was het niet
zijn beste jaar.
In 2011 won hij twee
spellen, maar in 2012 bleef de teller op één steken. Na twee vette jaren leek
een enkele winst misschien karig, maar Immelmann zal er toch blij mee zijn,
want hij promoveerde tot commodore in sector 206. Het was de laatste sector die
in 2012 afgerond werd, zodat Immelmann op de valreep nog in de annalen als
winnaar verscheen. Hij werd tevens onderscheiden met zijn vierde Zilveren Maan.
Tussen sector 206 en zijn vorige winstpartij (SO 184) zaten vijf nederlagen,
waardoor deze winst mogelijkerwijze een terugkeer naar betere tijden inluidt.
Dat zal het volgende Jaaroverzicht moeten uitwijzen... Immelmann treft vaak
(vaker dan hem lief is?) Lord of Elvesham en Toetanchamon als tegenstanders en
dat hij sector 206 uitgerekend tegen die twee
(en Mos Eisley)
in de wacht sleepte, was hartstikke mooi voor hem. Die twee andere knapen
hadden allebei al twee maal gewonnen in 2012.
Al met al mogen we
stellen dat Immelmann elk jaar wel een keertje wint – en soms vaker dan eens.
Wat dat betreft is hij een degelijke speler die in elk spel gevaarlijk kan
zijn. Wees gewaarschuwd, want hij is op zoek naar een bevordering tot admiraal
en een Gouden Zon.
Onze Sado was iets
minder fanatiek dan eerdere jaren...of waren er gewoon wat minder tegenstanders
te vinden? Ongeacht de reden rondde hij in 2012 twee reguliere spellen af. In
zowel sector 199 als 204 wist hij niet te winnen. In spel 199 ging hij met zijn
Haviken helemaal wrak, onder andere tegen de uiteindelijk als enige overlevende
overgebleven Toetanchamon, waarbij Sado op een laatste plek bleef steken.
Tijdens de schermutselingen in sector 204 kwam hij Toetanchamon wederom tegen;
echter, beide heren moesten de winst aan de Federatie onder leiding van Lord of
Elvesham & de schier onverslaanbare Megabyte laten. Sado claimde met zijn
Defenders een derde plek, al verloor hij ook hier al zijn schepen.
Zijn beste partij
speelde Sado tijdens Toernooispel 10. Dat is niet zo verrassend als het op het
eerste gezicht lijkt, want in 2010 had Sado ook al aangetoond een potentiële
toernooitijger te zijn door met Donald23 de finale te bereiken. Toentertijd was
hun teamscore in de voorronde ongeveer net zo groot als de teamscores van alle
andere teams bij elkaar... De editie van 2012 verliep voor Sado voorspoedig,
maar hij had wel een dubbele pech: hij verloor zicht op de finale doordat Hrun
een piepkleine marge van 5 punten had opgebouwd en doordat hij met 625 punten
ook al niet de beste nummer twee was (zowel in Toernooispel 11 als 12 had de
nummer twee meer dan 625 punten), werd zijn goede spel niet beloond. Jammer
voor Sado, maar hij had toch maar mooi zijn visitekaartje afgegeven!
Met Captain Bob is
het een en ander aan de hand. Nadat hij in 2010 debuteerde met een Bronzen
Ster, is er een patroon vastgesteld – althans zo lijkt het. Hij won toen zijn
eerste spel, verloor vervolgens zijn enige spel van 2011 maar won het spel
daarop weer. Die zege kwam in sector 191, aan het begin van 2012. Daarna
verloor Bob nog een spel. Hij lijkt zijn zeges af te wisselen met een
verliespartij, dus volgens dat patroon zou hij het eerstvolgende spel dat hij
afwerkt, moeten winnen. Overigens speelde Captain Bob tot nog toe al zijn
reguliere spellen met Romulanen, naar eigen zeggen omdat het ras qua speelstijl
behoorlijk goed aansluit bij zijn persoonlijkheid. Zonde! Want daarmee ontzegt
hij zichzelf de fijne ervaringen en de variatie die andere scheepstypen te
bieden hebben. Bovendien is ondertussen vastgesteld dat Captain Bob ook met
andere schepen tot prestaties kan komen. Zo deed hij mee aan de voorronde van
het toernooi waarin Klingons het gekozen strijdmiddel waren. Met een eervolle
tweede plek en 695 punten bleef hij maar 52 puntjes achter de winnaars
Hasenfratz & Marty Kruge.
De laatste drie jaar
presteerde Kikoman behoorlijk stabiel. Helaas gebeurde dat zonder zijn
prachtige winst van sector 168 uit 2009 een passend vervolg te geven. Hij
rondde twee sectoren af in 2012, namelijk spel 187 en 202. Hij had weinig geluk
in beide sectoren, want hij overleefde ze geen van beide. In spel 187 was hij
al bij beurt 15 uit het spel geschoten en dat was nog in maart 2011! Hij heeft
ongeveer een jaar moeten wachten op zijn einduitdraai... De arme kerel was
oorspronkelijk nog goed bezig en pakte flink wat puntjes op sterbases. Echter,
zijn drie resterende Defenders (de vierde was gesneuveld tijdens een aanval op
de sterbasis van de Klingons) werden gesnapt door de voltallige Klingon-vloot...op afstanden van 0 en 1! Met zijn afscheid
overschreed Kikoman overigens wel de doelscore. Hij eindigde zelfs als tweede.
Aan het roer van de
Federatie ging het wat minder: hij ging wel helemaal wrak, maar scoorde ook nog
eens veel minder punten. Kikoman kon niet verhinderen dat Lord of Elvesham de
winst greep. Tja, Kiko had zijn schepen vernoemd naar
de Dalton-bende uit de stripserie Lucky Luke en daar
loopt het ook nooit goed voor ze af!
Zijn
toernooideelname eindigde in de voorronde. Kikoman werd derde in toernooispel
10 met 350 punten en dat was bijna 300 punten minder dan de winnaar had.
De laatste speler
die een vermelding krijgt is Yoritomo. Goed nieuws is er niet, want zijn enige
spel eindigde in een pijnlijke nederlaag. Alleen zijn sterbasis scoorde nog 90
punten in sector 201. Zijn schepen gingen puntloos ten onder tegen de Federatie
van Toetanchamon. Het vermoeden bestaat natuurlijk dat er geen orders zijn
ingevuld, want om helemaal geen punten te scoren terwijl er geen verhuller in
de strijd was, moeten er wel extreme blunders gemaakt zijn. De afgelopen jaren
leek Yoritomo steeds minder aanwezig te zijn en in 2012 heeft die trend zich
voortgezet.
Conclusie
Na wederom een jaar
met verminderde activiteit kunnen we gemakkelijk negatief oordelen over Sterren
Oorlog. Dat zou voorbarig en oneerlijk zijn, want in dit Jaaroverzicht staan
nog genoeg zaken die heel positief zijn. De eerzucht, toewijding en fanatisme die
nog steeds in deze gemeenschap zit, zorgt ervoor dat Sterren Oorlog wellicht
gereduceerd is qua spelersareaal, maar niet qua geest!
|
Het beste bewijs
voor bovenstaande stelling is natuurlijk de fantastische conventie die
ouderwets gezellig en grappig was en waar ook nog een mooi spel werd gespeeld.
Gezien de sfeer op die bijeenkomst is het bijna een raadsel dat ons spel in een
laagconjunctuur is geraakt...
Echter, dat is
gewoon een feit en het is al het derde jaar op rij zo. De hoogtijdagen van
2007-2009 liggen echt achter ons. Wij als gemeenschap staan nu voor de keuze om
of weer te investeren in uitbreiding of om te accepteren dat het elk jaar een
tikkeltje minder zal worden. Wellicht dat een Engelstalige website een impuls
teweeg kan brengen?
Aan de andere kant
is het ondenkbaar dat Sterren Oorlog over een paar jaar verdwijnt. Gezien het
feit dat het zo'n voorname hobby is voor sommige spelers is het eerder denkbaar
dat het terugloopt tot een bepaald minimum, zonder echt te verdwijnen. En in
die staat kan het nog heel lang overleven...
Maar willen we dat?
Hebben we daar vrede mee? Of willen we toch meer actieve spelers hebben? Willen
we terug naar de situatie van vier tot zes jaar geleden? Dat zijn de vragen die
we onszelf als gemeenschap moeten stellen. Het kost namelijk ontzettend veel
moeite om te groeien; misschien wel meer dan we kunnen en willen investeren. Al
met al zal deze problematiek ons nog de komende jaren bezighouden. Dat is de
afgelopen jaren namelijk ook al zo geweest.
In het licht –of
juist schaduw?– van deze problematiek kunnen we wel stellen dat 2012 op
zichzelf staand veel moois te bieden had. Wie is niet onder de indruk van de
afscheidstournee van Hrun? Of van het eerste galactisch admiraalschap van
Skyrider? Het recordspel 187?
Al met al was het
tegelijkertijd een jaar van stabiliteit en van reflectie. Stabiliteit, omdat er
qua spellen geen daling was geweest en omdat de geest nog springlevend was.
Reflectie, omdat er natuurlijk geen groei was geweest – alles was hetzelfde
gebleven, wat bovenstaande vragen en opmerkingen teweeg brengt.
Na een beschamende
vertoning in 2011 toen de Federatie met moeite één zege pakte, volgde nu
eerherstel. Met drie zeges was de Federatie nipt beter dan de Kzinti, die ook
drie maal wonnen. Echter, met een hoger puntenaantal en vooral veel promoties
bij de Federatie (de Kzinti leverden slechts één promotie op in drie
winstpartijen) is dat ras toch weer de beste. De Romulanen beschaamden zich
ditmaal. Zij vielen belachelijk ver terug van ongenaakbaar tot welhaast
lachwekkend door slechts één keer te winnen. Ter vergelijking, vorig jaar
wonnen de Romulanen nog zeven maal! De Klingons zaten er een beetje tussenin,
maar scoorden wel veel punten en hielden wat betreft promoties bijna gelijke
tred met de Federatie.
Dan nog even wat
persoonlijk woorden van mij. Ik wilde hier nogmaals mijn dank uitspreken voor
diegenen die spelverslagen geschreven hebben. Daarbij roem ik met name de immer
productieve Lord of Elvesham, die trouwens ook al zo goed was om als proeflezer
te fungeren en mij waardevolle verbeteringen en toevoegingen toe te stoppen!
Hopelijk volgen anderen (waaronder ikzelf!) zijn voorbeeld. Elke extra bron
waarover ik beschik is goud waard. Hij is tevens het brein achter enkele
databases die voor mij van immense waarde zijn bij de totstandkoming van dit
Jaaroverzicht. Het gemak waarmee ik bepaalde feitjes boven water haal is
heerlijk. Bedenk daarbij dat het schrijven van dit Jaaroverzicht in de huidige
vorm meer dan 40 uur aan onderzoek en schrijfwerk bevat. Elke extra
tijdsbesparing is een bedankje waard! Het is opvallend dat het Jaaroverzicht
langer is geworden (52 pagina's tegenover
Ik wilde tevens een
dankwoord aan Hrun richten: bedankt dat je drie maal mijn vleugelmaat wilde
zijn! Ik zal je humor missen.
Aangezien meerdere
spelers in 2012 prima prestaties leverden, is het moeilijk om er één uit te
kiezen, zoals dat in eerdere jaargangen wel gemakkelijk ging. Daarom kies ik
voor een inspirerende foto van de conventie van afgelopen november om het
Jaaroverzicht af te sluiten. Kijk deze heren eens zwoegen en genieten!
|
Bedankt voor jullie
aandacht en tot volgend jaar...wat zal deel zeven van deze reeks dan weer
onthullen?
Cleaver – uw Sterren
oorlog historicus