Sector 209
The loser takes it all!
Megabyte en ik
vierden onze daverende overwinning in sector
Toen Mega tussen
twee potten bier zich afvroeg of het niet eens tijd werd om op te stappen
gezien het afnemende geluid, zag ik vanuit mijn ooghoek toch enkele groepjes met figuren die ik nog niet eerder
opgemerkt had. Bovendien waren ze nog behoorlijk fris. Ik wenkte de Waard, die
kwam aanhobbelen. “We hadden toch duidelijk gemaakt dat het was een besloten
feest was!?”. De Waard antwoordde voorzichtig bevestigend. “Die groepjes ken ik
niet, zij horen niet bij ons!”. De Waard keek met mij mee en antwoordde dat zij
van de leveranciers waren. Hij had namelijk ons feestvreugde onderschat
waardoor de voorraden toch niet toereikend waren. Daarom had hij gemeend, op
eigen initiatief, zijn leveranciers gevraagd om zo snel mogelijk zijn magazijnen
te vullen. Dat hadden ze gedaan en het was altijd de traditie geweest dat
leveranciers altijd op kosten van de zaak iets mochten nuttigen. En ondanks
zijn bezwaren hadden de leveranciers erop gestaan dat deze traditie gehandhaafd
bleef. Daarom had De Waard ze in een stil hoekje gezet met het verzoek het kort
te houden in verband met het besloten karakter van het feest. Ik schold de
Waard behoorlijk uit, want die leveranciers waren niet van te voren gescreend.
“Hier zullen we het later over hebben, je hebt niet aan de voorwaarden voldaan
en dat zal gevolgen hebben voor de uiteindelijke betaling!”. De verschrikte
blik en de stamelende excuses van De Waard konden mij geen biet schelen. Ik
wuifde hem weg en hield de groepjes in het oog. Enkele groepjes verdwenen weer,
maar uiteindelijk bleven twee groepjes over van elk drie man over. Ofschoon hun
glazen leeg waren, maakten ze geen aanstalten om te vertrekken. Een groepje met
kappen over hun hoofd was duidelijk behaard, wat betekende dat we hier te maken
hadden met Kzinti’s. het andere groepje gedroeg zich overduidelijk arrogant en
deden ook niet al te veel moeite om hun Romulaanse afkomst te verraden.
Mega, ondertussen
weer schreeuwend om meer bier, had nog niets in de gaten. Ik wenkte hem
dichterbij en stelde voor dat we elk groepje zouden aanspreken om hun te
overreden te vertrekken. Mega was hier mee eens en zo namen we elk een groepje.
Toen ik bij tafel van de Kzinti’s aankwam, werd ik al vriendelijk aangesproken.
“Mijn beste Lord,” zei de oudste…. “Het antwoord is NEE!”, interrumpeerde ik
hem, “ik heb mijn buik vol van die vriendelijke voorstellen en al dat
gemanipuleer. Wij willen gewoon feesten! Is dat nu teveel gevraagd?”.
De oudste knikte
en zei dat hij mij begreep, maar dat er een tijd is van langdurige feesten en
een tijd is van kortstondige zaken. En
volgens hem was de tijd van zaken aangebroken en kon ik daarna ongestoord
verder feesten. Getroffen door zijn directheid gaf ik hem enkele minuten om
zijn voorstel kenbaar te maken. Het kwam er op neer dat de Kzinti verguld zijn
met hun aantal overwinning de laatste 12 manen-periode, maar dat het naar meer
smaakte. En wie anders zou geschikt zijn dan Megabyte en ik. Nu kan mij dit
soort gevlei niets schelen, maar ik begon enig zwak te krijgen voor deze vriendelijke
oudste. Heel wat anders dan de eerdere nogal ruwe ronselpogingen. Vooral voor
het feit dat de Kzinti’s bereid waren om diep in de buidel te tasten om een
substantieel bijdrage te willen leveren voor onze overwinningsfeest, viel in
goede aarde.
Ach, wat kon het
mij ook verrekken, ik stemde met hun voorstel in en ze zouden mij en Mega wel
zien in hun hangar.
Toen ik even later
Mega weer trof, deelde ik mee dat we weer in Defenders zouden vliegen om sector
209 binnen te halen. Mega trok zijn wenkbrauwen op en zei dat hij namelijk
hetzelfde beloofd had, maar dan in de Romulaanse Haviken, omdat het Romulaanse
Rijk nogal in zak en as zat vanwege het langdurig uitblijven van de Romulaanse
overwinning.
We keken elkaar
boos aan, maar moesten al gauw lachen om deze ontwikkeling. “Misschien is het
niet verkeerd weer elkaar te gaan bevechten, anders wordt het ook maar saai!”.
“Inderdaad Mega! Laat wel eens wat van je horen in sector 209, dat ik je niet
zie, wil niet zeggen dat je je ook stil moet houden op het SIS!” “Afgesproken
Lord!”
Ik draaide me om,
maar Mega riep: “He Lord!” “Ja?” “Succes vriend, niet te veel he! Het gaat om
het plezier!” “Ja, jij ook veel plezier!”
En zo meldde ik me
even later bij de Kzinti-hangar, waar de delegatie al op mij stond te wachten.
De oudste keek bedenkelijk en vroeg waar mijn strijdmakker was. Ik antwoordde
dat hij andere sociale verplichtingen had en dat ik hem wel weer snel zal
treffen. En dat het verder zaak was om snel op te stomen. De oudste gaf aan dat
hij het begreep en wenste ons nog veel succes.
Stardate 209.00
Mooi, we starten
in het derde kwadrant. De orders zijn snel gegeven, zoals altijd gewoon
samenkomen en richting het uiltje. Geïnspireerd door een prachtige film over de
Oslo-gjengen tijdens de Tweede Wereldoorlog hernoem ik de schepen in Max Manus,
Tikken, Gregers Gram en Sønsteby. Gregers Gram wordt mijn Grootadmiraalsschip,
ook al liep het met hem slecht af.
Er komt ook een
bericht binnen van het Hoofdkwartier aan alle deelnemende spelers. In verband
met een hardnekkig technisch probleem werkt het telsysteem niet adequaat. Het zal
gedurende deze sector alleen het teamscore zien. Individuele schipscores zullen
achteraf berekend worden. Het hoofdkwartier eindigt het bericht met oprechte
excuses.
Nou mooi is dat,
maar goed, daardoor laat ik mijn plezier niet vergallen.
Ik meld mijn
aanwezigheid in deze sector en wonderlijk meldt Mega zich ook meteen en meldt
eveneens openhartig dat hij de Haviken aanvoert. Ook Captain Bob meldt zich en
geeft meteen aan dat hij niet zal communiceren in deze sector omdat Mega de
Haviken aanvoert…. De vierde speler maakt zich niet bekend
Stardate 209.01
Samengekomen op
(-29,27), zie niets. Besluit koers (45) te handhaven, maar wel enigszins
vertragend naar 15 AE/beurt om sensorbereik te vergroten.
Stardate 209.02
Wolá, vanuit
[(-18,-17),sp15,k45] spot ik 12 objecten. Volgens de puike handleiding plus
bestaat de eerste groep rond [(-33,8),sp20,k180] dus uit de Haviken van
Megabyte. De tweede groep beweegt zich rond [(-6,18),sp35,k270] en zouden dus
de Klingons moeten zijn. De laatste overgebleven groep, bestaande uit
Federatie, ligt enorm zuidelijker rond [(6,-55),sp30,k245].
Omdat ik geen zin
heb om in een tang terecht te komen, besluit ik gewoon om versnellend rechtdoor
te koersen. Met die wendbare Defenders kan ik immers elk kant op.
Stardate 209.03
Status Rood vanuit
Gregers Gram [(-4,-1),sp21,k45]: De Slagkruiser Blacky wordt gespot op
[(-24,13),sp35,k160]. De Klingons die daarmee zichzelf tot kanonnenvoer hebben
bevorderd, liggen daardoor voor Megabyte in zijn verhulde Haviken heeft, die
een rondje had gemaakt. Jammer voor de Klingons, mooi voor mij. Nu is het zaak
om te gokken waar Megabyte gaat eindigen, die op zijn beurt weer rekening zal
houden waar ik ga eindigen….
Met zoveel
variabelen lijkt het mij logisch dat ik naar beneden ga koersen en de laatste
impulsen weer ga bijdraaien. Ook geef ik vuurorders voor Blacky, je weet het
maar nooit.
De Kattenbase
rapporteert de aanwezigheid van 4 schepen, daar zijn dus de Feds gebleven. Nou
ja, als ze eerst zo willen spelen, dan is dat geen probleem
Stardate 209.04 (puntoortjes:
51)
Dat is goed
uitgepakt. Ik [(-4,-17),sp22,k285] zie loslopende havikjes (Bruce Lee, Chuck
Norris, Jackie Chan en Jet Li) rond [(-14,-8),sp30,k45]. Een mooi overbrugbaar
afstandje van 13 AE. Alleen is het jammer dat de haviken na de eerste impuls
mij ook meteen op de korrel kunnen nemen. En acht zware phasers is geen
lolletje op korte afstand. Ook zie ik geen gelanceerde plasma’s, dus daar moet
ik ook rekening mee houden. Van de Klingons is geen spoor meer van te bekennen,
behalve de wrakgeschoten Blacky….
Ik schat
voorzichtig in dat Megabyte nogmaals een Crazy Ivan gaat uitvoeren of in ieder
geval een dusdanige manoeuvre gaat maken dat wel de raketten ontwijkt, maar
zichzelf daardoor beter positioneert. De eerste klap is een daalder waard, dus
versnellend en allerlei gekke botsautotoertjes uithalend om de plasma’s te
ontwijken probeer ik achter hem uit te komen. Dan zien we dan wel weer verder.
Vuurorders (Afstand 15) op Chuck Norris, de vermoedelijke GA-schip en uiteraard
het lanceren van raketten.
Op het SIS meldt
Captain Bob korte metten gemaakt te hebben met mijn sterbasis. Het is dat hij
het heeft gemeld, het was mij niet eens opgevallen. Maar inderdaad geeft mijn
sterbasis geen kik meer. Op die manier kom ik er achter dat ik een
openingsscore van 51 puntoortjes heb…. Mooi…
Stardate 209.05 (puntoortjes:
126)
Ik staar met vol
ongeloof naar de vuurrapporten…. Mega is in zijn ongehavende Haviken
[(-23,22),sp30,k325] afgedropen?!!
Weggevlucht van mij [(-16,-6),sp30,k85]?! Er zijn zelfs geen plasma’s
afgevuurd, wat dus betekent dat hij ook zijn verhullers heeft ingeschakeld. Ik
kan het niet bevatten, is het een valse vorm van genegenheid dat Mega het niet
over zijn hart kon krijgen om op mij te vuren na onze gezamenlijke
zij-aan-zij-gevechten. Of is het om tactische redenen?
Via het SIS meldt
Mega geen tactisch voordeel te hebben ingezien om het gevecht met mij aan te
gaan. Zijn plasma’s waren al gelanceerd en bovendien stelt hij dat hij mij niet
op de korrel kon nemen? Dat staat haaks op mijn eigen analyse. Dat moet ik
later maar eens gaan analyseren. Nu moet ik afvragen welke richting ik op ga.
Ga ik het lot tarten door een achtervolging in te zetten op verhulde Haviken,
ga ik Captain Bob proberen te onderscheppen of neem ik wraak door zijn SB op
zelf op de korrel te nemen.
Ik kies voor het
laatste, ik vind het niet verkeerd om een goede puntenboost te nemen om zo een
voordeel te hebben bij een latere ontmoeting met Mega. Dat zal ik dan hard
nodig hebben. Ik geef orders om richting de Koekdoos ergens in het tweede
kwadrant te gaan.
Stardate 209.06
Niets bijzonders
te melden vanaf [(15,-31),sp40,k130], maar dat was ook volgens de verwachting.
Net zoals de meldingen dat mijn raketten niets hebben geraakt…. Ik handhaaf
mijn koers, maar ga wel vertragen.
Stardate 209.07
En daar is het
dan, de mooie koekdoos op (62,-59). En mijn vloot [(35,-50),sp27,k130] heeft
met afstandje 29AE een mooi uitgangspositie. Ik plot een aanvalskoers en zet
twee afstandsorders uit (één voor de photon en één voor de phasers). Ik hoop
dat de koekdoos zich laat verleiden om te vuren op mijn kopschild, zodat ik
eindig met onbeschadigde kontschilden. Daar gaan we. Ik hoop dat Captain Bob
niet plots opduikt. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik hem bij zijn
sterbasis aantref.
Informatie op het
SIS leert dat de Klingons op 1 AE bij de Rommiebase zijn geëindigd en lijkt
erop dat we straks een WarBroke krijgen ipv een WarLord. Mega verheugt zich er
al op.
Stardate 209.08 (puntoortjes:
327)
En yes, het is
allemaal volgens plan gegaan. De phaservuur van de koekdoos is keurig
opgevangen door mijn kopschild en toegevoegde SV’s. En zelf krijgt de koekdoos
flink te verstouwen, namelijk 251 treffers, wat mij een goede basis geeft.
Vanuit [(57,-65),sp25,k195] hoef ik niet te vrezen op vernietigend phaservuur
vanaf de Koekdoos. De gelanceerde raketten liggen ook mooi op koers.
Ondanks uithaal
van de Rommiebase (287 treffers!) is er geen enkele Klingon wrak….. en is Mega
blijkbaar in een gulle bui daar Captain Bob een scheepsnaam mag doorgeven die
niet wrak geschoten gaat worden…. Dus Mega heeft contact kunnen maken en gaat
komende stardate voluit!
Er is echter geen
informatie beschikbaar of de Rommiebase nog aanwezig is. Met drie Slagkruisers
op 1 AE is dat ook niet nodig, dus de Rommiebase is wrak, wat inhoudt dat Mega
zijn schade slechts intern kan laten repareren.
Ik begin heel erg
de neiging te krijgen om een goede puntoortjes-bodem te verkrijgen voor ik
überhaupt de confrontatie met Mega aanga. Daarom besluit ik te versnellen en de
Klingonbase in het eerste kwadrant alvast op te ruimen. Ook omdat ik vanuit
onze samenwerking weet dat Mega niet dol is op langdurige sectoren, dus ik zie
hem best voor aan, dat hij besluit de laatste gang met een sterbasistoetje te
beëindigen. Vuurorders op tijd 1 om af te rekenen met de koekdoos en gassen
maar.
Stardate 209.09 (puntoortjes:
404)
Het is
overduidelijk finito met de koekdoos. En ik ben op [(55,-30),sp47,k15] mooi
eind op weg naar het eerste kwadrant. Voor mij blijft het gewoon recht gaan
zoals die gaat.
Op het SIS
beklaagt Mega zich erover dat zijn Rommiebase ondertussen de topscorer is
geworden en blijken de Klingons op 3AE geëindigd te zijn op het kontschild van
Mega. Dat roept een hoop vragen op. Als we elkaar weer zien, ben ik erg
benieuwd naar de relaas van Mega….
Stardate 209.10
Ik zie niets
vanuit [(60,16),sp47,k7], maar dat was ook te verwachten. Nu is het tijd voor
flink afremmen en een goede eindhoek te bepalen.
Op het SIS blijken
de Klingons niet afgerekend te hebben met Mega. Het wordt duidelijk dat dit ook
niet kon gebeuren vanwege ernstige sensorschade. Een geluk voor Mega, maar het
rare is dat de Rommiebase blijkbaar nog steeds heeft gevuurd? Mega is in een
praatbui en stelt dat hij reeds 754 punten heeft. Het is een gelopen race. Ik
kan alleen maar voor de eer gaan en proberen Mega dwars te zitten met het halen
van de hoogste score. Ook al is het puntentelsysteem slechts beperkt
beschikbaar, ik kan toch min of meer uitrekenen dat Max Manus zo’n 120
puntoortjes moet hebben en dat mijn GrAdm-schip Gregers Gram zo’n 70 punten.
Het is duidelijk dat ik bij de komende aanval op de Klingonbase mijn schip Max
Manus zoveel mogelijk puntoortjes moet laten scoren. Als ik tenminste nog een
aanval kan uitvoeren.
Stardate 209.11
En rond
[(64,43),sp30,k342] bevind ik mij op een mooie 19 AE t.o.v. de Klingonbase
(62,62). Ik moet rekening houden met schildschade van Tikken en Sonsteby, maar
voor de rest zijn alle Defenders in puike conditie. Ik laat Gregers Gram iets
vertragen, zodat hij alleen interne schade
veroorzaakt en dus meer punten binnenharkt.
Stardate 209.12 (puntoortjes:
634)
Rond
[(59,74),sp30,k350] constateer ik dat ik een mooie trefferlast heb weten te
plaatsen op de Klingonbase, waarbij de meeste via schild 4 is getroffen. Een
korte afstandsscan leert mij dat deze voor 95% intern is getroffen en dat er 3
zware phasers defect zijn. Wel moet ik uit de schaderapporten afleiden dat
Sønsteby onaangenaam is getroffen via een niet geactiveerde schild, terwijl ik
toch rekening had gehouden met de aanvliegroute. Als gevolg daarvan is de
gevechtswaarde praktisch tot 0 gereduceerd. Verder heeft ook Max Manus de volle
laag gekregen, maar is deze nog volledig gevechtsoperationeel. Ik denk dat er
nog veel te behalen valt, daarom laat ik het vloot, op Sønsteby na,
verspreiden, zodat elk één schild onder vuur kan nemen.
Max Manus gaat
zich richten op schild 2. Tikken maakt een scherpe draai en vliegt over het
sterbasis heen en neemt zo schild 3 op de korrel. Tenslotte houdt Gregers Gram
zich bezig met schild 1 en zorgt tevens voor het genadeschot. Het vergt nogal
wat plotterij, maar met mijn plottooltje krijg ik een mooie bonte serie
koerswijzigingen en vuuropdrachten voor elkaar.
Uit de berichten
op het SIS blijkt dat Mega zich mag uitleven op de klasse M-kruisers van
Captain Bob. Komend stardate is dus de laatste gevechtshandeling.
Stardate 209.13 (puntoortjes:
758)
Na het vernietigen
van de Klingonbase conform plan, geen centje pijn verder, komt van het
Hoofdkwartier bericht dat de overwinning van deze sector behaald is door
Romulanen en dat alle overlevenden zich moeten melden. Het is uitermate
vervelend dat het telsysteem zo beperkt is gebleven, maar er is voor mij geen enkel
reden om de overwinning van Megabyte te betwisten. Ik ben al lang blij dat ik
al mijn schepen heb weten te behouden in een sector met Megabyte. Ik ben alleen
benieuwd of Max Manus de hoogste score van deze sector heeft weten te behalen,
maar dat zal wel niet nu Mega zich heeft lekker kunnen uitleven op Captain Bob.
Ik sein dan ook mijn
felicitatie naar Megabyte en vraag hem of we elkaar treffen op onze
gebruikelijke plek. Even later komt zijn immer kort en bondige antwoord: “Dank;
ja jouw rekening”. Ik glimlach en maak op de terugreis alvast plannen voor de
volgende sector.
Nasleep
Na het melden
treffen Mega en ik elkaar in De Herberg. Na de gebruikelijke stekelige groeten
te hebben uitgewisseld, genieten Mega en ik van een heerlijk koel pint. De
Waard komt beschamend nederig dichterbij en vraagt of wij de ruimte weer voor
onszelf willen hebben. In de tussentijd heeft hij enige uitbouw gepleegd, zodat
hij bij feestjes met bijzonder grote besloten karakter toch in die uitbouw kan
blijven schenken aan de niet-uitgenodigden. “Mijn beste waard,” antwoordt
Megabyte, “val ons toch niet lastig met die futiliteiten. Wij hebben nu gewoon
zin in een biertje. We hebben niet samen gevochten, dus was het kat in bakkie
voor mij. Er is nu geen reden voor een feest.” Met stamelende woorden druipt de
Waard af: “Natuurlijk, heren, neemt mij het niet kwalijk … ik vroeg het me
gewoon af…als er iets is, ik sta … altijd tot uw dienst!”
Ik klink inderdaad
op de grandioze overwinning van Megabyte en plaag hem met het feit dat hij voor
het eerst geen enkele schip van mij tot wrak heeft geschoten, dus dat de tijd
snel zal komen dat hij mij tot zijn meerdere moet rekenen. Mega kijkt mij
onmiddellijk verontwaardigd aan, maar ziet de twinkeling in mijn ogen en lacht
bulderend: “Haha Lucky Panty, ik dacht heel even dat je kapsones begon te
krijgen. Op het moment dat jij inderdaad mijn Galaktisch Admiraalsrang weet af
te pakken, eet ik jouw laarzen op!” Ik lach vrolijk met hem mee en bestel nog
een rondje.
Op dat moment
schuifelt voorzichtig een klein rond mannetje, strak gekleed met een klein
brilletje, aan onze tafel. “Mijne heren Megabyte en Lord of Elvesham, neemt u
mij niet kwalijk. Men vertelde mij al dat ik u hier beiden kon aantreffen. Mijn
naam is Norbert O. Tary van de afdeling Sectorafwikkeling van het Hoofdkwartier.
Ik ben gekomen om de door u behaalde resultaten in sector 209 met u beiden af
te wikkelen.” “Man, waar heb je het over?”, antwoordde ik, “Megabyte is degene
die u moet hebben! Hij krijgt alle lauweren, hij is degene die de overwinning
ruimschoots heeft binnengehaald, niet ik”. “Technisch en moreel gezien bent u
correct, maar….” N.O Tary neemt zijn brilletje af en begint het schoon te
poetsen. Mega en ik kijken elkaar aan en met onze ogen vragen we elkaar wie dit
heerschap wie van ons beiden met dit heerschap moet afrekenen. Voor we uit
zijn, gaat het mannetje verder: “Zoals u beiden weet, was het telsysteem in
deze sector kapot, zodat slechts de teamscore getoond kon worden en niet de
individuele scheepscores. Naar nu blijkt….” Ik breek hem af en snauwt: “Nu is
het genoeg met dat formele prietpraat. Ik laat je alle hoeken van deze ruimte
zien voor het lastig vallen van mijn vriend Mega, de enige, echte GA!” Ik sta
op en til hem bij zijn boord. Nog voor ik N.O. Tary door de ruimte wil smijten,
vervolgt hij onverstoorbaar: “Lord, U bènt de nieuwe Galactisch Admiraal!”
“WAT?” schreeuwen Mega
en ik uit.
In de ruimte
verstomt het rumoer direct. De iele stem van N.O. Tary is hoorbaar in alle
hoeken. “Uit zorgvuldige berekeningen is gebleken dat de twee hoogste schepen
van de machtige Megabyte minder hebben gescoord dat uw Groot Admiraalschip
Gregers Gram. Met 207 punten heeft u de eretitel van Galaktisch Admiraal
verworven!” N.O. Tary kijkt mij indringend maar spottend aan: “Gefeliciteerd,
Galaktisch Admiraal!”
“Maar… “ stamelde
ik, “… Megabyte heeft deze sector gewonnen, hoe kan ik dan, bij de wind van
mijn voorvaderen, deze titel winnen”
“Tja, zoals ik al
zei, technisch en moreel gezien heeft U gelijk. U kunt dan ook begrijpen dat
deze constatering een grote schok op onze afdeling teweeg heeft gebracht. Zelfs
zo erg dat we onze toch al zorgvuldige berekeningen een tweede maal hebben
uitgevoerd. De uitkomst is en blijft onweerlegbaar. Procedureel gezien bent U onze
nieuwe Galactisch Admiraal. Kunt U mij overigens neerzetten en loslaten? “
Verbouwereerd geef ik gehoor aan zijn verzoek. Met een vriendelijk maar kort bedankje
neemt N.O. Tary afscheid. Het bier is ondertussen geserveerd. Mega zit stil voor
zich uit te kijken. De schrik in zijn ogen maakt langzaam plaats voor boosheid,
maar uiteindelijk heft Mega grootmoedig zijn pul: “Lord, ik had het niet
verwacht, maar gefeliciteerd. Geniet er van!”, om te vervolgen met een
verstikte stem: “voor zolang het duurt!”.
Nog steeds
verbouwereerd trek ik mijn laarzen uit en vraag Mega of hij er zout bij wilt
hebben….