Sterrenoorlog, sector 152
Na mijn oproep van een collega die het niet meer alleen af kon (zie voor het verhaal het verslag van sector 151) ben ik vol overgave op de nieuwe uitdagingen in mijn leven gesprongen. Nadat ik mijn bevestiging had gekregen dat er in sector 151 een appeltje te schillen was en één of andere maniak met geld mij daarvoor inhuurde, bleek al snel dat er elders ook nog wel wat te doen was. Zo kwam het dat ik een aangepaste shuttle met warpdrive kreeg. Zo kon ik binnen afzienbare tijd heen en weer reizen tussen mijn commandoschepen in de verschillende sectoren.
Al snel arriveerde ik op de vergadering in sector 152. Hier werd ik aangewezen als Eerste Officier onder Commander Skyrider. Een eer en mooie leerschool voor mijn verdere carrière. Dit was niet een gevalletje “rijke maniak zoekt vertier”, maar eentje à la Q. Hij is het zelf niet komen melden, maar we werden gewoon de sector in geslingerd, vonden er een sterbasis en 4 Federatieschuiten en mochten ons best gaan doen.
Uiteraard lagen onze schepen lekker verspreid, dus de eerste beurt ging de discussie vooral over welke kant we op zouden gaan. Wat orders ingevuld en wapens op stand-by gezet. We besloten om de schepen samen te trekken en richting noord – noord – oost te gaan om daar onze tegenstanders op te zoeken. Overigens, de standaardnamen die de Federatie meent te moeten geven aan hun schepen hebben we snel veranderd. En zo vlogen daar de Klingon, Rommie, Fed en Kzin.
En jawel, gelijk al een stel objecten links boven ons. Gezien de koersen, schatten we in dat ze koers 180 vliegen. Ze zullen ons ook wel gezien hebben, eens kijken hoe we er het gunstigst voor kunnen komen te liggen zodat we ze wat schade kunnen doen.
Dat pakte niet helemaal uit zoals we wilden. We identificeren de voltallige Klingon vloot. Maar op 1 schip na, net buiten ons voorschild. Echter wel in hun voorschild. Okay, dan gaan we er het beste van maken. Bijdraaien en vol los. Daarna doorvliegen naar het westen om te kunnen hergroepen en bekijken wat we aangericht hebben.
We gingen ervoor om 2 schepen uit te schakelen zonder ze te vernietigen, om zodoende vuurkracht af te pakken. En dan een volgend rondje de schepen af te maken. Dit verliep best aardig. De Borodino-KL en de Austerlitz-KL kregen het zwaar te verduren. Dit was ook gelijk het eind van de Austerlitz-KL. Later zou blijken dat dit een desastreuze beurt was voor zowel ons als de Klingons. Echter ook de Klingon schepen hielden aardig huis. Zo werd de Kzin direct vernietigd en de Rommie hard aangeschoten. Beide vernietigde schepen waren in al hun ongeluk ook de commandoschepen van de betreffende spelers. Skyrider had hierdoor wederom geen promotiemogelijkheid meer in deze sector, wel kans op zijn 5e Iridium Nebula.
Een ander onverwacht stukje was dat we ze niet meer konden identificeren en nog slechts als objecten op de radar zien. Bijdraaien en weer richting het zuiden gaan, om te kijken we ze nog eens kunnen onderscheppen. Inmiddels had onze sterbasis gemeld dat er 7 vijanden in ons kwadrant waren. Dat is bedenkelijk, gezien 3 daarvan Klingons zijn. Dan is er dus nog een stel scheepjes komen spelen!!
De reparaties bij de Rommie hebben gelukkig was sensoren gerepareerd, maar nog lang niet genoeg. Het idee om de Rommie naar de sterbasis te vliegen om te repareren word ondermijnd door een stel onverlaten (waarschijnlijk Klingons) die onze sterbasis aanvallen. Echter we zien nog geen objecten op de radar, dus zetten maar koers naar de sterbasis, aangezien daar 7 anderen aan het spelen zijn en de Rommie gerepareerd moet worden.
Het wordt gezelliger. De sterbasis neemt nu 8 vijanden waar in ons kwadrant. De sterbasis leeft nog en is treffers (zij het weinig) aan het uitdelen geweest. Helaas ook aan het incasseren. Hij balanceert op het randje, maar is nog operationeel. De Rommie neemt niks waar met zijn kapotte sensoren, de Klingon des te meer. Naast het wrak van de Borodino-KL, worden nog 11 objecten waargenomen. Aangezien er 8 vijanden zijn, zwerven er dus ergens nog raketten of plasma torpedo’s rond. Gezien de gezichten en het gepraat tussen de beurten door (toch handig zo’n Spellenspektakel) lijkt het erop dat de Kzinti erbij gekomen zijn. Echter we zien niks, dus we kunnen niet schieten. We plannen maar weer een route om te onderscheppen. En hopen dat de sterbasis nog één beurtje langer leeft, zodat de Rommie één beurt kan repareren.
De sterbasis is stuk. De Rommie wordt weggestuurd om de bemanning in alle rust wat reparaties te laten doen tot ze weer kan schieten en wat energie heeft om zich mee te verdedigen. De overige 2 schepen identificeren iets leuks. De voltallige Kzinti vloot ligt boven ons op afstand 20. We vliegen pal de andere kant op. Maar…. de Kzinti hebben zo’n haast (snelheid 43) dat ze ons niet kunnen identificeren. Daar gaan we eens gebruik van maken. De orders worden gegeven om de Offender-KZ aan puin te blazen.
We zien naast de poezenbeestjes, ook nog een 4-tal objecten. Dat suggereert dat de Romulanen ook het strijdveld gevonden hebben. De Klingons hebben we al een poosje niet meer gezien. De Romulanen zijn echter geen gevaar in dit geval, dus we richten ons op de Kzinti.
Wow! Wat een rotzooi. De Amor-KZ is wrak en er zwermen 4 plasma torpedo’s in de rondte. Verder zien we een 8-tal objecten. De Kzinti hebben dus nog verder versneld en ook de Romulanen liggen dusdanig ver weg dat daar niets mee aan te vangen is. We besluiten achter de Kzinti aan te gaan voor nu, met een klein vermoeden dat ze wel eens zouden kunnen overschakelen op ion-motoren. En natuurlijk om die verdomde plasma torpedo’s te ontlopen. Kennelijk konden de Romulanen ons toch zien.
Hoppakee! We liggen heads-on met de Kzinti op een afstandje 15. Zij met snelheid 1, dus zoals verwacht hebben ze de ion-motoren geactiveerd. Daarnaast zien we nog 2 plasma’s. De andere 2 zitten achter de arme Rommie aan die wegvliegt van het geheel. Gelukkig gaan ze geen gevaar vormen. Terug naar de gevechten.
We gaan natuurlijk vuurwerk krijgen, want wij liggen ook in de voorschilden van 3 Kzinti. En hoewel hun wapens misschien minder krachtig zijn (4 normale phasers, 1 raket en een photon (en dat alles per schip)) gaan ze wel pijn doen. Dus schieten en gelijk draaien om die verdraaide raketten die gaan komen te ontwijken. We knallen op de Eros-KZ in de verwachting dat die nog het meest heel is van de 3 en we daar dus het meest van te vrezen hebben. De Romulanen kijken nog altijd van een afstandje toe.
De Eros-KZ leeft nog. Wij ook, maar niet van harte. De Kzinti hebben de Klingon uitgekozen als doelwit, en die is er dan ook slecht aan toe. Gelukkig heeft de Fed nog goede sensoren zodat we tenminste nog ongeveer kunnen zien waar we moeten zijn. Verrassend is wel dat de Kzinti niet versneld hebben en nog altijd snelheid 1 hebben. De defensieve hoeken zijn niet om over naar huis te schrijven, maar wat phasers kunnen we sowieso wel laten schieten. Nog altijd kunnen de Romulanen het feestje niet vinden en blijven objecten op een afstandje van ongeveer 40.
We besloten in een ruime bocht (om de raketten geen kans te geven) achter de Kzinti proberen uit te komen. We lossen de phasers op de Offender-KZ om toch nog een paar puntjes te sprokkelen.
Er is onzerzijds niet zoveel gebeurd deze beurt. We hebben wat phasers afgeschoten maar dat is het dan ook. Kennelijk hebben de Romulanen wel de Kzinti gezien, want er zwerven weer plasma torpedo’s rond. En de Offender-KZ is wrak, waarbij het lijkt dat wij dat niet gedaan hebben. De Kzinti verkeren nu duidelijk in een onrustige staat. Nog 2 schepen over, waarvan één slechts 8 vliegt en beide schepen een andere richting opgaan.
We liggen er wel lekker voor. Onze manoeuvre heeft gewerkt en we liggen mooi achter ze. Knallen dan maar en hopen dat ze beschadigd genoeg zijn zodat ze alle twee wrak gaan. De photons gaan op de Eros-KZ, die ligt er qua afstand het best voor. Voor de phasers vliegen we nog wat dichterbij en schieten dan op de Defender-KZ.
Grmbll. Het zal ook wel meezitten. De Eros-KZ is niet wrak. De Defender-KZ wel en voor zover ik dat kan zien, door ons met een overkill van 60 treffers. De Eros-KZ hangt nu net buiten ons voorschild aan de linkerkant. De Romulanen komen eindelijk wat dichterbij en hangen nu op een afstand van ongeveer 25 AE als objecten. De scans van de Eros-KZ laten zien dat het geen voor en achterschild meer heeft. En gezien dat er niet geschoten is deze beurt, zullen zijn sensoren ook wel niet meer al te best zijn. Dat wordt opruimen dus. Alleen even kijken we ook zo kunnen vliegen dat de Romulanen ons niet te pakken nemen en wij het liefst wel hun kunnen zien. Grote onhandigheid in het geheel is dat zij nog met 4 zijn en vrijwel onbeschadigd en wij met 2 en een beschadigd schip onderweg terug naar het strijdtoneel.
Om te beginnen het goede nieuws. De Eros-KZ heeft er stijlvol de brui aangegeven. En daarmee is de rol voor de Kzinti’s uitgespeeld in dit spel. Dat leverde ons toch mooi weer 73 punten op. Hiermee komt onze teamscore op 596 uit. Het nadeel aan het verhaal is dat de Romulanen lekker onder de verhuller nog wat dichterbij gekropen zijn. De afstand is nu ergens in de buurt van de 17. Dat zorgt ervoor dat ze toch nog wel aardig wat schade kunnen doen met hun schilden uit. Dus in onze handjes knijpen en wegvliegen maar. Met anderhalf Federatieschip het opnemen tegen 4 onbeschadigde Romulanen lijkt ons op dit moment geen goed idee.
Bah, bah en nog eens bah. De Romulanen hebben besloten dat de afstand dichtbij genoeg was om 1 schip uit te schakelen. Helaas heeft de Klingon het moeten ontgelden. Gelukkig was dit het meest beschadigde schip dat we hadden. Dit betekent wel dat we nog 2 schepen overhebben, die ver van elkaar vandaag liggen. De Romulanen liggen op een afstandje 19 in het achterschild van de Fed mooi te zijn. Rest ons proberen weg te komen. Gas geven, schilden maximaal versterken en wat phasers op de Death Knight-RO schieten op hoop van zegen.
Ach, het zat in de lijn der verwachting. De paar phasertjes op Death Knight-RO hebben wel 7 treffers gedaan. Echter de Romulanen hebben gemeend de Fed te kunnen slopen. Dat is ze net niet gelukt. Er is overigens ook niet veel meer over van de Fed op dit moment. Met 5 generatoren is het net mogelijk om het ding te laten vliegen. De Fed is daarnaast dus ook bijna volledig blind. We gaan maar hergroeperen met de Rommie. We waren al die richting op aan het vliegen. Verder zien we niks meer, dus we hergroeperen, hopen wat te repareren en zien dan wel verder.
Reparatie van de Fed gaat niet zoals we zouden willen. Het aantal generatoren groeit niet. Inmiddels zien we op de radar van de Rommie een object. De Fed die dichterbij komt. Geen enkel ander ras laat zich nog zien.
De Rommie ziet de Fed weer op de radar, nu kunnen we onze koersen goed gaan afstemmen in min of meer in formatie gaan vliegen. Een sterbasis opzoeken ofzo. Mits de Fed nog wat gerepareerd wordt en de doelscore inmiddels niet overschreden wordt natuurlijk.
Eindelijk een generator gerepareerd, maar het mag niet meer baten. De Romulanen zijn als eerste over de doelscore heen gegaan en beëindigen zo dit blitz-spel. De twee zwaar beschadigde Federatieschepen laten we doelloos als ruimtepuin achter en Skyrider en ik vertrekken hoopvol naar onze volgende sectoren.