SPEL 128

Mezelf moeten aanstellen om wat gedaan te krijgen staat hoog op de lijst van de dingen die me irriteren en zelfs het door het airlock heen gooien van die Federatie idioot had nauwelijks mijn moordlustige neigingen doen verminderen. Het was uitzonderlijk druk op de sterbasis en zelfs met mijn begeleiding liepen er geregeld mensen tegen me op terwijl ik weg was naar sectie D waar mijn 4 Federatie Kruisers op me lagen te wachten. Na wederom in botsing te zijn gekomen was mijn geduld ten einde en ik smeet de ongelukkige rechtsstreeks in een winkel die een dierenwinkel bleek te zijn ... een Valdavisch dierenwinkel ... klaarblijkelijk zijn er 3 soorten dieren op Valda Prime. Het soort dat steekt, het soort dat bijt, en het soort dat steekt EN bijt. De kreten waren in elke geval over bijna de complete promenade to horen en mijn met moordlust vervulde stem eveneens "De eerste die me nu nog aanraakt die verniel ik zo dat je 2 keer gereincarneerd moet worden voordat je botten weer heel zijn en op de plaats waar ze normaal horen." In no-time was er een pad van zeker 5 meter breed door de promenade en zonder verdere incidenten bereikte ik mijn nieuwe aanwinst.

"Goh Skywise", kwam Annapuna, "Wat een temperament. Slecht geschapen?"
"Zeg maar eerder helemaal niet geslapen", giechelde Unipuma.
Onwillekeurig moest ik grijnslachen. "Als alles klaar is laten we dan gaan. Als ik hier langer blijf zou ik in de verleiding komen deze basis te ontruimen door alle airlocks tegelijk open te zetten."
Annapuna keek Unipuma eens aan en zei "Let op mijn woorden. Deze sector gaat een bloedbad worden."

Stardate 0 en 1: Het standaard overkalken van de debiele namen die Starfleet command altijd meent te moeten verzinnen en de vloot netjes in formatie gebracht. Koers naar het midden van het quadrant gezet in de hoop zo snel mogelijk iets te zien waarop ik mijn nog steeds ver in het rood staande temperament op kan koelen. Aan het eind van de eerste dag worden 4 objecten onder ons waargenomen en ogenblikkelijk stel ik de koers bij en duikt de vloot er recht op af.

Stardate 2: Eindelijk eens wat geluk waarmee ik bedoel dat het nu eens niet Romulanen zijn die ik tegenkom. Nee, de geur alleen al had me moeten waarschuwen, maar op een gemiddelde afstand van 22 wordt de voltallige Klingon vloot geidentificeerd. Met een grijns en een blik die een bloeddorstigheid verraden die zelfs Hannibal Lector angstig zou laten terug deinzen geef ik orders. In plaats van voor meer schild sterkte te kiezen, gaat de vloot versnellen in de hoop de Klingons te kunnen verrassen en wellicht eerder het vuur te openen dan zij. Na het uitwisselen van de geijkte beleefdheden zal ik zoveel mogelijk rechtsomkeert maken teneinde beschadigde schepen meteen richting mijn sterbasis te kunnen sturen en natuurlijk te kijken waar mijn Klingon slachtoffers zijn gebleven aangezien zij met hun nog beroerdere draaicirkel nog steeds boven me moeten liggen. De Gryphon zal 8 photons om zijn oren krijgen en in een gokje besluit ik mijn phaservuur over de Malik en de TK te verdelen.

Stardate 3: Mentale notitie "Intergalactisch staatslot door Annapuna laten kopen". Haar voorgevoel van een bloedbad gaat zo te zien uitkomen. De Gryphon spat op tijd 1 uit elkaar na het inslaan van alle 8 photons. Hetzij mijn tegenstander heeft zijn schilden helemaal niet aangezet, hetzij mijn tegenstander heeft schild 2 vergeten aan te zetten waar ik nog net inzat op tijd 1. Hoe het ook zij, na tijd 1, is het nog 3 tegen 4. Nog meer slecht nieuws voor mijn Klingon tegenstrever is dat ik inderdaad eerder heb gevuurd dan hem. Gevolg hiervan is dat de Malik 114 door 1 krijgt voordat deze terug schiet waardoor deze zelf maar 33 treffers weet terug te plaatsen. Ook de TK krijgt 86 treffers te verwerken voordat deze het vuur opent, maar deze krijgt dit tot mijn verbazing door schild 2 i.p.v. 1. De TK zelf weet maar een schamele 9 treffers terug te sturen. Het enige schip dat niet door me onder vuur genomen is, weet wel van zich af te bijten door in totaal 95 treffers te plaatsen. 305 punten na het eerste salvo is een leuke binnenkomer. Domper is wel dat op de 9 treffers van de TK na alle Klingon treffers op mijn gloednieuwe commander/commando schip de Soul Society worden geplaatst, deze nu schild 1 en 4, 16 generatoren en 40% van zijn sensor mist. Ook heb ik nog niet genoeg punten met dit schip om een bevordering veilig te stellen en door zijn sensor schade identificeert deze ook nog eens niks, maar gelukkig heeft de TK een snelheidsbeperking dus zal deze de benodigde punten gaan opleveren ... volgende beurt dan aangezien ik er eerst naar toe moet manouvreren en dan op weg naar mijn Sterbasis voor wat reparatiewerk.

"Commander", wenkt de longrage sensor officier met een lichte paniek in zijn stem hoorbaar me naderbij. "De radar pikt 4 objecten op die een of ander reusachtig ... aura is misschien de beste term ... uitstralen en ze koersen met ongelofelijke snelheid op onze sterbasis aan". Ik checkte de sensor data en hij had gelijk. Ik heb een leger aan mensen ... en hele regeringen van planeten ... die me het liefst in niet-levende staat zien, maar er zijn weinig bij die een dergelijk vertoon kunnen regelen. Het bleef doodstil op de brug terwijl ik haastig allerlei mogelijkheden doorloop om ze net zo snel weer te verwerpen. Ik sta op het punt om de vloot ontwijkende manouvres te laten uitvoeren als ik me plots een inlichtingen rapport herinner. Ik begin te grinniken en de rest van de brug kijkt me vragend aan. "Niks aan de hand. Dit 'aura' is het gecombineerde ego van een zekere Daryl and Eddie Butcher. Vrij imposant om te zien, maar weinig meer voorstellend dan een luchtballon. Desalniettemin zal een sterbasis zelfs voor hun waarschijnlijk geen probleem zijn, en alhoewel ik geen traan zou laten als die put van menselijk afval in losse atomen uitelkaar zou vallen, heb ik de reparatie faciliteiten nodig ... en het zou onbeleefd zijn om bezoek niet met wat vuurwerk te vereren".

Ik besluit om te proberen de Grays-KL en de Malik-KL de pas af te snijden als ze willen terugkeren naar hun eigen sterbasis, maar zelf koers te zetten naar mijn eigen sterbasis om deze te helpen verdedigen tegen het ongewenste bezoek.

Stardate 4: Godgloeiende godver. Rook kringelt op van een console die zojuist nog in perfect werkende staat was, maar ik moet de eerste console nog tegen komen die bestand is tegen een pantser vuist die in blinde woede wordt neer geramd. Repareren kan ik wel vergeten, want in de verte zie ik een heldere flits die de positie van mijn sterbasis aangaf. Nog beroerder is dat de sterbasis de lucht in werd geblazen zonder dat ie ook maar een treffer terug plaatste. Naar goed Federatie gebruik zal het een jaar duren voordat men zelfs maar zo ver is om een commissie om dit te onderzoeken bij elkaar heeft gekregen. Ik maak een mentale notitie om de leverancier van mijn sterbasis na de strijd met een bezoekje te vereren. Wat de zaak toch weer een lichtpuntje geeft is dat de onverlaten, die de Kzinti blijken te zijn, die mijn sterbasis hebben opgeblazen in een noodgang koers naar beneden hebben gezet ... ongetwijfeld richting de Klingon sterbasis .... maar dat ze hierdoor nu op zo'n 16 AE voor mijn vloot waarmee ik mijn ex-sterbasis wilde verdedigen liggen. Wat meer is, doordat ze allen forse snelheden hebben (37AE en hoger) identificeren ze me niet terwijl ik 3 van hen wel kan zien. Of te wel: PAYBACK TIME!!! Met een manikaal gelach dat mijn bemanning de haren te berge doet reizen beveel ik onze schilden te laten vallen en met 3 schepen het vuur op 2 Kzinti te openen.

Mijn commando schip zal de TK-KL die toch van zijn plaats is gekomen en nu wat ongunstiger ervoor ligt dan ik gehoopt had onder vuur nemen. Overigens had ik de manouvre van de Klingons inderdaad goed doorzien had en weet de Malik-KL tot wrak te schieten en de Grays-KL de eerste interne schade te bezorgen. Op de radar doemen ook verscheidene objecten op waarmee ik moet concluderen dat de Romulanen ook het strijdgewoel hebben weten te vinden. Besloten wordt om mijn commandoschip van het strijdperk af te sturen nadat deze de TK-KL heeft beschoten en de rest van mijn vloot zal proberen de strijd met de Romulanen aan te gaan.

Stardate 5: De TK-KL is na een schamele 16 treffers tot de status van wrak overgegaan. De schepen van Daryl and Butcher imiteren hun snel imploderende ego en stuiven er vandoor als een leeglopende ballon. Niet echter voordat mijn 3 schepen de Superpipeline-KZ en de Pong-KZ, 133 treffers respectievelijk 105 treffers te bezorgen, maar de sensoren hebben positieve lockon op vijandelijke doelen verloren. De team score is ondertussen gestegen naar 664. Het strijdplan van stardate 4 wordt gehandhaafd en de Soul Society verwijderd zich van het strijdperk richting de Kzinti sterbasis om hier wat punten op te kunnen scoren (elke punt is er tenslotte eentje) en de rest van de vloot gaat op de rem staan om te proberen de Romulanen te identificeren.

Stardate 6: Shit. Het ziet ernaar uit dat de Romulanen achter mijn commando schip zouden kunnen aanzitten. Deze wordt dan ook ogenblikkelijk van de koers naar de Kzinti sterbasis afgehaald en richting deep space gestuurd. De rest van de vloot vertraagd nog wat meer in de verwachting dat de Romulanen 3 doelen aantrekkelijker zullen vinden dan een.

Stardate 7+8: Grr, dit spel had al lang afgelopen kunnen zijn als het maar geen Romulanen waren geweest waar ik mee te maken had. Van wat ik kan zien hebben de Romulanen afgeremd en koersen nu af op mijn 3 schepen. De Soul Society wordt daarom van zijn Deep Space missie afgehaald en terug op koers naar de Kzinti sterbasis gezet.

Stardate 9: Gadverdegadver. Ik dacht dat de Romulanen wel dichterbij wilden komen voordat ze het vuur op me zouden openen. Nee dus. Gemiddeld 27 treffers per schip, wat voor een Romulaan in de openingsfase niet echt veel is, maar vermenigvuldigd met 4 en alles op 1 schip door hetzelfde schild (2) doet toch best wel zeer. De Shinigami staat dan ook ineens op 65 intern. Ook zit de voltallige Romulaanse vloot op 5 AE van me ... in mijn zijschild .... 2 ja, dus de Shinigami wordt afgeschreven (ook al vanwege het feit dat een snelheidsbeperking van 9 niet echt helpt). Het feit dat zij met hun 3de schild naar me toe zitten doet hier niets aan af. Natuurlijk doorkruisen ook nog 4 plasma's het luchtruim. Alhoewel ik het liever anders had gedaan ben ik bang dat ik het ga afleggen tegen de Romulanen met hun verhuller. Besloten wordt daarom om meteen te vuren op tijd 1 en dan te versnellen en ook op weg te gaan naar de Kzinti sterbasis die door alle capriolen van de laatste 3 beurten in 2 beurten haalbaar zou moeten zijn.

Stardate 10: De Shinigami verwelkomde 85 treffers door open schilden en verdwijnt van de radar. De Romulanen weten ook nog 38 treffers door de Black Cat heen te schieten waardoor deze op 7 intern komt, maar gelukkig voor de rest onbeschadigd is. Orders worden gegeven om de mijn 3 schepen weer in vlootverband te brengen zodat ik de volgende beurt in positie ben om de sterbasis-KZ te demonteren die zich deze beurt vermaakte met het wat bijdeuken van de Soul Society. Mijn Romulaanse tegenstrever zal niet in staat zijn om dit te voorkomen aangezien deze zijn schepen heeft stil gelegd. Er zwerven ook nog steeds 2 plasma's rond, maar deze kan ik net ontlopen dus dienen alleen als leuke sfeer verlichting. Teamscore is inmiddels opgelopen tot 732.

Stardate 11: Tally Ho! Sterbasis-KZ op 26 AE. Nu hebben sterbasissen de gewoonte nogal wat tegentreffers te plaatsen (als IK ze aanval wel te verstaan *&$#)*#), maar mijn 3 schepen zouden genoeg schade moeten kunnen veroorzaken om hem wrak te krijgen en tenzij ik erg veel pech heb zou ik de doelscore moeten kunnen overschrijden. Een opgewonden gevoel maakt zich van me meester als de generatoren beginnen te zoemen om 110% van de voorgeschreven maximale kracht te leveren om schilden te versterken en de sterbasis begint groter en groter in het scherm op te doemen als plots de verbindingsofficier me angstig aanraakt.

"Commander er is een high-speed shuttle zojuist in het systeem gematerialiseerd en zij hebben orders u ogenblikkelijk naar Terra over te brengen. Ze staan erop".
"Wat? Kunnen ze niet zien dat ik op het punt sta deze sector voor hun te winnen. Er is geen sprake van dat ik nu mijn vloot verlaat."
"Ze zeiden al dat u er zo over zou denken en ik moest u mededelen dat als u niet binnen 2 minuten overstraald u ondanks de winst hier geen promotie zou krijgen, uw criminele record niet gewist zal worden en een paar comprimiterende beelden 'per ongeluk' publiek gelekt worden"

De spieren in mijn hals spanden zich zo dat ik bijna het gevoel me kreeg mezelf te wurgen en de verbindingsofficier probeerde onopvallend een stap naar achteren te doen. Mijn hand bewoog naar de wapenconsole en mijn vingers dansten over het touch screen. Ergens bovenop mijn M-Kruiser draaide een phaser van zijn lock op de sterbasis naar de shuttle. Voordat ik echter een lockon had glipten 2 zachte doch sterke armen om mij heen en trok Annapuna mij zachtjes weg van de wapenconsole en herstelde Unipuma haastig de lockon op de sterbasis.

"Dit is het niet waard Skywise", zei Annapuna zacht, mij nog steeds vast houdend. "Koel je woede op hen die het verdienen en niet de boodschapper."
Unipuma draaide zich om van de wapenconsole, maar zorgde ervoor wel tussen mij en de console te blijven staan, "Maak je niet ongerust. Wij ruimen die sterbasis wel uit de weg ... en al het andere wat nodig is om de overwinning binnen te halen ook en komen je dan zo snel mogelijk achterna."
Ik blies mijn adem, die ik blijkbaar al een tijdje had ingehouden, krachtig uit. Ik zuchte eens diep en rechtte mijn rug. "Een les in zelfbeheersing? Van jullie?"
"Eigenbelang", antwoorde Annapuna zakelijk, "Vergeet niet dat je hebt gezegd dat er geen ontspanning voor ons bij is zolang je geen GA bent dus het zeker stellen van je promotie door je die shuttle niet te laten opblazen valt daar onder. En nu wegwezen jij". Voordat ik nog iets kon doen of zeggen werd ik door Unipuma van de brug de shuttle in gestraald.

De piloot van de shuttle draaide zich om en zei me mezelf goed in te snoeren, want er waren problemen in sector 135 en ik moest het liefst gisteren op Terra aankomen en het commando over een nieuwe vloot op me nemen, maar het zou nog wel een paar uur duren voordat ik daar aan kwam. Als elke ervaren krijger had ik het motto "Sta niet als je zitten kunt, en zit niet als je liggen kunt" dus ik strekte me uit op een zero-g bank, snoerde mezelf in en besloot wat slapen nu ik daar nog de gelegenheid voor had.

Stardate 12 (door 1e officier): Alhoewel volgens de voorschriften ik het bevel had moeten overnemen toen de commander overstraalde naar de shuttle namen zijn 2 lijfwachten het bevel over en er was niemand die daar bezwaar tegen had. Althans niemand die niet levensmoe was. Klaarblijkelijk houden zij er niet van om gescheiden te worden van hun ... meester, want hun ogen leken wel vuur uit te stralen toen ze de vuurorders gaven. In goed Federatie gebruik zouden we dusdanig gevuurd hebben totdat onze tegenstanders zich zouden hebben overgegeven. Het is overduidelijk dat Skywise katachtige bodyguards daar een andere mening over op na houden en maar liefst 354 treffers door 1 kant van de sterbasis gaf hun humeur nog aan de gunstige kant weer. Het was in ieder geval meer dan voldoende om iedereen te doen inzien dat het strijd voorbij is. Nog voordat de effecten van geweldige explosie waar de sterbasis in verdampte voorbij waren stapten ze reeds naar de turbolift op weg naar het shuttledek, maar beten me in het voorbij gaan toe dat de promotie van Skywise tot Commodore maar beter geregeld kon zijn voordat zij op Terra arriveerden anders zouden ze de Starfleet Academie een ander aanzicht geven. Ik haastte me om dit te regelen en besloot dat een carriere wisseling misschien niet zo'n gek idee was. Vuilnisvrachters leveren een rustig leventje en na 13 dagen met mijn nu ex-commander en zijn 2 lijfwachten heb ik wel genoeg spanning gehad voor de rest van mijn leven.

Voor het vervolg, klik hier.