SECTOR 125
Spelverslag SO 125 - een ervaring om van te leren
Spelverslag SO 125 - een ervaring om van te leren
125.0
Terwijl de strijd om sector 124 nog maar nauwelijks begonnen was, ontving ik de mededeling dat de Kzinti Hegemonie mij voor een flinke som het bevel over hun vloot in sector 125 wilde geven - ze hadden tot nog toe goede ervaringen met me...
Ik doopte mijn schepen Drepana, Liparus, Adherbal en Carthalo - roemruchte namen uit de Eerste Punische Oorlog, die nu wel heel ver achter ons lag. Drepana was de plaats van de laatste oprisping van Carthago, onder leiding van admiraals Adherbal en Carthalo. Liparus is genoemd naar een eilandengroep die een bijrol vervulde in die oorlog, maar als scheepsnaam wel lekker klinkt.
Vanaf het derde (-,-) kwadrant zette ik koers naar het noord-noordoosten. Ik wilde niet te zeer naar het nulpunt, maar wel een tikkeltje. Ik nam echter te weinig tijd om mijn schepen goed in formatie te leggen, maar ik zou nog tijd zat hebben om dat later te verhelpen.
125.1
De schepen lagen nog niet helemaal goed natuurlijk, maar zonder objecten op de radar was er nog geen vuiltje aan de lucht! Ik zou de schepen wel even in formatie brengen. Echter, door de onderlinge positie- en snelheidsverschillen moest ik eigenlijk best wat moeite doen om een mooie lijn in te gaan nemen. Helaas, maakte ik me er vanaf...
125.2
...en de prijs zou zwaar zijn! Mijn schepen lagen nu wel redelijk in een lijn, maar de snelheden waren niet uniform. Ik had gedacht dat ik geen vijand tegen zou komen aangezien ik de vorige beurt niet eens objecten had waargenomen. De waarheid haalde mij echter in, want mijn vloot bevond zich op AE 21 tot 29 van de voltallige Federatievloot! En de Defensieve Hoeken stonden me al helemaal niet aan - ik lag recht in de Federale voorschilden! Mijn zijschilden waren naar de Federatie toegekeerd en tot overmaat van ramp kon niet elk schip van mij de Federatie identificeren. Liparus lag net wat te veraf. Met andere woorden: ik zou eerst 8 Photons en wellicht nog 4 Zware Phasers gaan slikken en daarna mijn best moeten doen om niet te dichtbij te komen. Mijn tegenstander kon vast en zeker rekenen en had ongetwijfeld gezien dat de Liparus geen gevaar kon vormen. Een van de andere drie zou de Photons gaan slikken. Op dit moment dacht ik nog dat het Megabyte was die de Federatie bestuurde omdat deze zo goed gevlogen werd.
Natuurlijk plaatste ik nog wat vuurorders, maar ik hield me voornamelijk bezig met ontwijkende manoeuvres.
125.3
Teamscore opende op een lachwekkende 19 punten, maar lachen kon ik niet: Adherbal was het doelwit geweest en deze had 133 treffers door schild 4 geslikt. Gelukkig had ik de boel aardig versterkt, maar het resultaat loog er niet om: Adherbal was kreupel en kon slechts met geluk mijn sterbasis nog bereiken. Met een snelheid van 8 en 5 generatoren en een levensconsumptie van om en nabij 50% berekende ik dat Adherbal op 125.8 aan zou komen op de sterbasis. Er was precies genoeg reserve in de levenssystemen om de volgende beurt te overleven, maar er moest wel wat gerepareerd worden. Met 5 EE was dat natuurlijk onmogelijk: 1 aan CS, 2 aan LS en 2 aan Warp...
De federatie had tevens een schamele poging gedaan om de Carthalo te beschieten, maar alle schade kwam op schild 3. Mijn treffers kwamen voornamelijk van twee raketten die op de Bagatell-Fe insloegen en zowaar een hele treffer interne schade veroorzaakten!
De Federatie en mijn vloot waren nu wel weer uit elkaar gedreven en geen van beiden had visueel contact. Ik moest zo manoeuvreren dat ik niet slecht uitkwam maar tevens de Adherbal kon beschermen, aangezien ik verwachtte dat de Federatie de jacht voort zou zetten.
125.4
Hmmmm, objecten genoeg, 8 maar liefst, maar waar blijft het visuele contact? Nu er niets op de radar te zien was, kon ik niets anders doen dan opnieuw manoeuvreren en hopen dat ik iemand kon verrassen.
De levensconsumptie van de Adherbal was nu zover gezakt dat ik een paar procent over zou houden bij aankomst op de sterbasis in 125.8. Die zou het gaan redden!
Op dit moment ontdekte ik wel dat Megabyte niet de Federatie bestuurde: mijn laatste rondvliegende raket trof zowaar doel, maar de vijandelijke gezagvoerder had het kennelijk verkeerd ingeschat en dat kostte hem 20 interne treffers! Nota bene van de Adherbal, die hiermee van de 0 af was. Dat klonk niet als een fout van Megabyte.
125.5
Allemachtig! Weer alleen maar objecten te zien! Ik had niet teveel noordwaarts gemanoeuvreerd, aangezien ik nog steeds de aftocht van de Adherbal (die natuurlijk zonder ECM vloog) dekte en kwam net iets ten westen van mijn vorige positie uit. Dat was te weinig. Voor de volgende beurt had ik hetzelfde plan, maar ik zou nu meer naar het westen gaan en niet langer noordwaarts. Ik had namelijk het enge gevoel gekregen dat de objecten in het eerste kwadrant Romulanen waren en in mijn huidige staat wilde ik die vermijden. Overigens, gezien de staat van mijn vloot was het sowieso beter voor mij om me aan de rand van het engagement tussen de andere strijdende partijen op te houden en af en toe verdwaalde schepen af te schieten. Mijn teamscore vereiste een agressievere houding wellicht, maar een te agressief optreden in deze situatie had mij zomaar de rest van mijn vloot kunnen kosten.
125.6
Ik ontving een melding van een ter ziele gegaan Federaal schip, de Carbeja-Fe. De Federatie had ruzie met de Klingons, want ik identificeerde met de Carthalo opeens alle Klingonschepen! Hoe kon dat nou - de anderen zagen helemaal niets?! Er was een probleem geweest met de Warpmotoren, die niet goed aan waren gezet. Toen de order alsnog doorkwam versnelde de Carthalo naar de gewenste snelheid, maar verloor daarbij het zicht op de helft van de Klingons. Alleen Mega Laugh-Kl en Monster-Kl waren nog in beeld bij Carthalo.
Op dit moment zag ik de tactische situatie goed voor me: boven mij vochten de Klingons en Federatie een duel uit, terwijl de Romulanen er vanaf het oosten heen stoven. Aangezien de Federatie het onderspit leek te delven en ik niet alleen tegenover de Klingons wilde eindigen, besloot ik de Federale bevelhebber in deze sector op te roepen met een verzoek om samen te werken mits we niet roemloos ten onder wilden gaan.
Kapitein Toetanchamon reageerde positief. Hij zag in dat hij mij nu hard nodig had omdat hij zojuist een wrak en ernstig beschadigde schepen had geleden in zijn gevecht met de Klingons. Hij vertelde me dat die laatste aangevoerd werden door niemand minder dan groot admiraal Megabyte! Deze was vanaf het eerste kwadrant direct naar de Federale sterbasis gevlogen om die te verpulveren. Het leek erop dat Megabyte galactisch admiraal wilde worden door een rondje sterbases te doen. Toetanchamon´s onderschepping had dit plan in ieder geval tijdelijk in de war geschopt. Toetanchamon waarschuwde me voor de sensoren van Megabyte: deze waren aanzienlijk sterker dan de onze en Toetanchamon was er lelijk door verrast: hij had berekend dat niet alle Klingons hem konden zien en dat hij dus een goede aanval op een minderheid aan Klingons kon uitvoeren. Echter, door de verbeterde sensoren konden alle Klingonschepen het vuur openen. Sommige deden dat zonder schilden en nota bene eerder dan Toetanchamon. De Klingons kregen maar weinig Photons te verduren nu en de Federatie was zo goed als uitgeschakeld.
In de uitgebreide communicatie die Toetanchamon en ik nu voerden, kwam naar voren dat hij vermoedde dat de Klingons zich wellicht zouden splitsen. Megabyte is geen fan van splitsen, dus ik verwierp die optie. Maar onze situatie was slecht. Volgens Toetanchamon zou Megabyte ongeveer 600 punten hebben (sterbasis plus 1 wrak en 2 beschadigde schepen veroorzaakt) en nu van plan zijn mijn sterbasis op te blazen. Ik verwachtte dat alle Klingons zuidwaarts zouden komen (hun koers van 180 aanhouden) zonder te draaien, zodat zij op AE 25 van mijn sterbasis zouden eindigen. Scans die de Federatie van de vijand had gemaakt toonden dat Monster op schild 1 erg kwetsbaar was en reeds interne schade had. Ik bedacht een goed plan wat me de held van deze sector had kunnen maken. Er was slechts een schip dat vuurorders kon accepteren, maar als alles goed zou gaan...
Carthalo zou op T1 een Photon op Monster lanceren - dat waren al 14 interne treffers. Vervolgens (ik ging er nog steeds van uit dat deze koers 180 zou blijven vliegen) zou ik rond T5 Monster onderscheppen en vanaf een pijnlijk korte afstand zonder schilden door zijn open voorschild beschieten. Gezien de schade die Monster al had, zou deze beslist wrak gaan.
Al mijn schepen zouden zich zo positioneren dat ze op zeer korte afstand achter de Klingons uit zouden komen. Ik had hier heel veel aandacht aan besteed en het was bijzonder spannend.
125.7
Nee! Laat het niet waar zijn... Teleurstelling alom toen bleek dat de Klingons mij op twee manieren verrasten. Ten eerste had Toetanchamon gelijk gehad: Megabyte splitste inderdaad zijn vloot op - zeer onkarakteristiek. Monster en Gothic Meisje vlogen opeens richting het eerste kwadrant, terwijl Happy End en Mega Laugh inderdaad koers 180 hadden aangehouden. Vermoedelijk ging Megabyte een andere sterbasis aanvallen. Ten tweede wilde Megabyte op AE 30 van mijn sterbasis uitkomen waarvoor hij vertraagde...dat had tot gevolg dat ik niet langer met mijn drie schepen op AE 1 tot 4 achter hem uitkwam, maar juist op AE 2 tot 6 VOOR hem! Dat was het dan. Achteraf gezien was Drepana misschien op AE 1 tot 2 voor Happy End uitgekomen als deze niet vertraagd had, maar dan had ik nog steeds twee schepen achter de Klingons gehad. Dit was een zware klap voor me.
Megabyte was er zelf eveneens sterk door verrast: hij had verwacht dat ik noordwaarts zou vliegen. Daarna zou hij ruim baan hebben. Hij schrok er wel van, maar al snel sloeg zijn gemoedstoestand om tot een jubelstemming. Teken maar even de volgende situatie uit:
Drepana (-58,-34, S20, K180), Carthalo (-58,-32, S20, K180), Liparus (-61,-33, S20, K180), Mega Laugh-Kl (-62,-30, S25, K180) en Happy End-Kl (-59,-30, S29, K180).
Het was onvermijdelijk geworden dat Megabyte nu flink punten op mij zou scoren. Toetanchamon kon ook weinig uitrichten, want de Romulanen gingen zich nu met hem bemoeien. Zijn laatste gevechtsklare schip kwam mijn kant uit terwijl zijn overige twee schuiten zelfmoordacties tegen de Romulanen zouden ondernemen. Om toch nog een wapenfeit uit deze sector te slepen hoopten wij in ieder geval de promotie van Megabyte naar galactisch admiraal te dwarsbomen door zijn vlaggenschip te vernielen. Uit scans en bewegingspatronen had Toetanchamon gededuceerd dat Gothic Meisje zeer waarschijnlijk het commandoschip was. Helaas was deze nu zo ver uit de buurt dat die voor ons ongrijpbaar was. Er was tevens nog een aanzienlijk kleinere kans dat Happy End het vlaggenschip was. Aldus besloten we dat Happy End deze sector niet intact mocht verlaten! Het was onze enige strohalm en we klampten ons er wanhopig aan vast...we moesten wel, want anders konden we alleen maar erkennen dat we een zo goed als verloren strijd vochten.
Het plan werd als volgt opgesteld: Toetanchamon zou zijn laatste schip in stelling brengen om de volgende beurt eventuele beschadigde Klingons (lees: Mega Laugh) met Photons te beschieten. Na lang wikken en wegen (de avond van tevoren mijn definitieve beslissing gemaakt) besloot ik om de schilden van Liparus en Carthalo wel aan te zetten. We gingen uit van twee aannames, namelijk dat Happy End als potentieel vlaggenschip eraan moest en dat Megabyte wegens de nabijheid van mijn sterbasis met schilden aan zou schieten. Ik vermoedde dat Megabyte zijn vuur zou splitsen om zo alledrie mijn schepen te beschieten. Echter, met schilden aan zou hij niet aan voldoende treffers kunnen komen om ze alledrie wrak te schieten. Aangezien het zeer voor de hand lag dat ik mijn schepen (in ieder geval Liparus en Carthalo) zonder schilden zou laten schieten, nam ik aan dat Megabyte de treffers op die beide schepen zou uittellen tot 110. Zonder mijn schilden zou dat voldoende zijn om deze wrak te schieten, althans gemiddeld dan. Alle overige wapensystemen zou hij op Drepana richten. Wanneer ik mijn schilden aanzette en versterkte en Megabyte 110 treffers zou doen, zouden Liparus en Carthalo niet wrak gaan. Carthalo zou wel kreupel zijn met een geschatte 70-80 interne treffers, maar de schade voor Liparus kon maximaal 60 interne treffers bedragen, aldus schattingen. Helaas kwam hier een fout van me aan het licht. Het is volledig langs me heen geschoten dat Carthalo in beurt 3 20 treffers op schild 3 had opgevangen. Ondanks voldoende energieoverschot heb ik nooit gerepareerd - ik was gewoon vergeten dat schild 3 beschadigd was. Nu stond het op 23 en die 12 verloren punten zou ik wel eens erg kunnen gaan missen.
Carthalo zou op T1 alles op Happy End vuren, Drepana -zonder schilden overigens, anders kwam ik niet aan genoeg treffers- voegde haar vuur toe terwijl Liparus Mega Laugh zou beschieten. Liparus zou slechts weinig interne treffers doen, want de verwachting was dat de Klingons de schilden aan hielden, maar extra treffers op Happy End was onnodig. Ik ga altijd uit van het slechtste resultaat van mijn eigen Phasers en ik had berekend dat er al zo´n 157 treffers gegarandeerd waren op Happy End, plus er zouden nog raketten op komen. Die raketten waren nog verdomd lastig te richten. Ik vreesde overkill op Happy End, maar zag tevens dat afhankelijk van welke kant Megabyte op zou draaien, hij een gerede kans had de raketten op een ander schild in te laten slaan. In dit geval koos ik het zekere voor het onzekere en schoot twee raketten af op Happy End en de derde op Mega Laugh.
Nu konden we alleen wachten en hopen!
125.8
Een bittere pil! Niet alleen verliep deze beurt niet volgens onze verwachtingen, maar het was tevens de laatste van het spel. Megabyte scoorde zoveel punten op mij dat hij in recordtijd de doelscore overschreed. Erger nog, want zijn spelwinst zelf was niet zo gemakkelijk te voorkomen voor ons, was dat Gothic Meisje inderdaad zijn vlaggenschip was.
Daarnaast "verraste" Megabyte me weer door zijn schilden toch uit te laten. Ik gebruik de aanhalingstekens, want zodra ik wist dat niet Happy End het vlaggenschip was, vond ik het logisch dat beide Klingons de schilden niet activeerden. Zo zie je maar weer: informatie is zo bepalend. Mits we zeker geweten hadden dat Happy End niet het commandoschip was, had ik (en ik denk ook Toetanchamon) direct geraden dat Megabyte de schilden uit zou laten. Uiteraard had ik dan hetzelfde gedaan met Liparus en Carthalo om Megabyte die punten te ontzeggen en de schade op zijn schepen aanzienlijk te verhogen. Daarentegen zou Drepana de schilden wel aan hebben gezet zodat ik nog een schip over zou houden om de achtervolging op Gothic Meisje en Monster in te zetten.
Wat gebeurde er nu tijdens de vuurfase? Hier komt een rijtje des doods:
DREPANA-KZ op HAPPY END-KL PHASER 92 DOOR 1 DREPANA-KZ op HAPPY END-KL RAKET NR 25 20 DOOR 1 HAPPY END-KL op DREPANA-KZ DISRUPTOR 74 DOOR 3 MEGA LAUGH-KL op DREPANA-KZ PHASER 20 DOOR 2 LIPARUS-KZ op MEGA LAUGH-KL PHASER 63 DOOR 1 MEGA LAUGH-KL op LIPARUS-KZ PHASER DISRUPTOR 186 DOOR 3 CARTHALO-KZ op HAPPY END-KL PHASER 78 DOOR 1 CARTHALO-KZ op HAPPY END-KL RAKET NR 27 20 DOOR 1 HAPPY END-KL op CARTHALO-KZ PHASER 177 DOOR 3
Laten we even de conclusies van de vuurfase doornemen. Tezamen scoorden Drepana en Carthalo 170 door 1, plus nog 40 rakettreffers voor 210 treffers totaal. Na berekening is dat een overkill van 98 treffers! Carthalo en Liparus waren niet meer te redden omdat Megabyte zijn schilden uitliet. Ik had wel gelijk gehad met de voorspelling dat Megabyte alledrie mijn schepen zou beschieten en Drepana was er bijna aan bezweken. De doelscore was met 19 punten overschreden en de vraag rees nu of we nog een beurt respijt hadden gehad mits ik ook mijn schilden uit had gelaten.
Megabyte zou dan 18 punten van Liparus en 12 van Carthalo zijn misgelopen, maar had dan wel 10 en 18 van Drepana ervoor teruggekregen (in Plan B zou Drepana juist wel met schilden aan schieten). De interne treffers slinken van 94 naar 25 (versterkt schild). Nieuwe puntentotaal van Megabyte zou dan zijn geworden: 912-18-12-94+10+18+25=841. Een tekort van 52 punten dus. Daarnaast zou Liparus 97 treffers op Mega Laugh hebben gescoord, Carthalo 117 op Happy End en zou ik aldus genoeg ruimte hebben gehad om het vuur van Drepana te verdelen. De wapenhoeken waren dusdanig dat Drepana twee Phasers per Klingon kon gebruiken - het zou het doodsvonnis geweest zijn van de Mega Laugh.
Overigens, zelfs als ik Plan B had gebruikt, is het maar zeer de vraag of Megabyte van de eindzege af kon worden gehouden. Hoewel we vermoedden dat zijn andere smaldeel onderweg was naar de Romulaanse sterbasis, was dit juist op weg naar de Klingonbasis voor dringende reparaties. Gothic meisje was zwaar beschadigd en ging onder escorte van Monster op huis aan - de punten voor promotie waren toch allang binnen. Wanneer mijn Drepana en het laatste schip van Toetanchamon de Klingons thuis zouden opzoeken, was het zeer wel onmogelijk om met een Defender en een M Klasse Kruiser een sterbasis plus anderhalve Klingon te vernielen - en dat allemaal zonder dat de Klingons 52 punten mochten scoren! Dat was te veel gevraagd.
Maar de Romulanen dan? Deden die niets? Ik heb ze nogal laat een boodschap gestuurd met het prangende verzoek alle wapens te richten op Megabyte en een onderscheppingkoers richting de twee vluchtende Klingons uit te zetten, maar ik heb er niets van gehoord. Later bleek het commodore Mos Eisley te zijn, een officier die naar het schijnt weinig communiceert. Geen idee of hij mee zou hebben gedaan aan een grote anti-Megabyte coalitie, maar zelfs met vier schepen extra blijft het goed en wel onmogelijk om de Klingons uit te schakelen bij hun eigen sterbasis zonder dat zij de benodigde 52 punten zouden scoren.
Conclusies voor mezelf? Jazeker! Voortaan in elke beurt -ook de eerste twee- genoeg moeite nemen om de schepen in de gewenste formatie te brengen. Ervaring leert dat een geodriehoek veel onnauwkeurigheid betekent, maar het is beter dan op de tast koersen uitstippelen. De snelheid van de vloot moet tevens gelijk zijn. Daarnaast altijd goed naar mijn uitdraaien kijken om ogenschijnlijk triviale zaken als schildschade niet te missen.
Verder feliciteer ik Megabyte met zijn verdiende zege en promotie. Liever had ik het anders gezien, maar het was een -onbedoelde, maar toch- meesterzet om te vertragen in 125.7. Als hij niet vertraagd had, had ik de twee Klingons wrak geschoten met hooguit het verlies van Drepana aan mijn zijde. Monster is eveneens ontsnapt. Stel dat deze inderdaad naar beneden was blijven vliegen - dat was het einde voor dat schip geweest. Mijn eigen bijdrage aan dit spel is eerder negatief dan positief geweest, met een dieptepunt als gevolg: voor het eerst in mijn leven scoorde ik minder dan 300 punten en eindigde ik lager dan een tweede plaats, al had de nummer 2 slechts 3 punten meer. Daarnaast had slechts een schip van mij 100 punten of meer en dat was nog wrak ook. De ironie is dat de Adherbal aan het eind van deze slag nota bene mijn minst beschadigde schip was!
Het moge duidelijk zijn: deze slag verliep uiterst teleurstellend voor me. In beurt 3 wist ik al dat de eindzege zo goed als onhaalbaar was en mijn enige kans op faam verliep vanwege ontoereikende informatie juist in het voordeel van mijn tegenstander Megabyte, die met deze zege tevens sportieve revanche nam voor Spel 181 uit de FA-tijd. Geniet er van, je hebt er ongeveer 13-14 jaar op moeten wachten!
Ik heb echter wel genoten van dit spel, zeker toen het in een stroomversnelling kwam en ik samen met Toetanchamon (die duidelijk over tactische kwaliteiten beschikt) nog eer aan de horizon zag gloren. Het was een fijne samenwerking.
Ooit zal Megabyte uiteraard ten prooi vallen aan mijn revanchegevoelens! Ik put moed uit de alternatieve scenario´s over hoe het had kunnen gaan en uit de wetenschap dat ik de enige officier ben geweest die Megabyte in de laatste vijf sectoren een wrak heeft weten aan te smeren. Dat is tenminste iets!
Kapitein Cleaver,
Bevelhebber 125ste Kzinti Strijdkrachten.