Na mijn ... eh landing ... waarbij ik blijkbaar het dak van een winkelcentrum en een televisietoren gemold had werd ik opgewacht door de plaatselijke orde bewakers die niet erg blij met mijn komst schenen te zijn en meteen begonnen met nog meer gaten in mijn shuttle schieten dan er al in zaten. Alsof ik )*#)*# blij was met de verrichtingen van de plaatselijke jeugd. Die speciale shuttles zijn allemachtig duur en ik was dan ook in een zeldzaam slecht humeur. Gelukkig had ik de wapens bij me om dit aan iedereen binnen een straal van een halve kilometer duidelijk te maken. Het duurde ook niet lang voor iedereen me wijselijk met rust liet en ik stal ... nee, leende, nee ... vorderde, ja dat is het, vorderde een voertuig om me naar de stad een paar uur verderop te brengen waar ik eigenlijk had moeten landen.
3 uur later ...
Ik zou eens naar mijn horoscoop van vandaag moeten kijken. Waarschijnlijk heeft er ingestaan dat reizen vandaag niet echt een geweldig idee is, want mijn gevorderde voertuig kan wel een like verf gebruiken .... en paar 100 kilo plaatstaal om alle gaten te dichten die er nu inzitten. Nog nooit zoveel spookrijders op een dag gezien )(*)*$)(*#$. Nu ja, ik was eindelijk aangekomen in de zoveelste achterbuurt bij de zoveelste kroeg waar mensen in mijn vak nu eenmaal vaak moeten vertoeven. In een automatisme nam ik de straat en de weinige passanten in me op en concludeerde dat er geen onmiddelijk gevaar was ... jammer, mijn ritje had weinig gedaan om mijn humeur te verbeteren en nog steeds in een pestbui haalde ik mijn voet open en schopte de deur open ... en zowat van zijn hengsels ... en liep naar binnen.
Blijkbaar was ik niet de enige met een pech dag, want net binnen moest ik over een lichaam heen stappen. Aan de tanden in de deur te zien had deze persoon net naar buiten gewild toen ik hem de deur in zijn gezicht schopte. Zoals ik pleeg te zeggen: "Iedereen heeft recht op zijn eigen portie ontbering.". Aan de rest van het ingezwachtelde lichaam te zien zou het wel eens Toetanchamon kunnen zijn, maar aangezien ik geen tijd had om hem te laten lijden zoals ik het graag zou willen liet ik hem liggen waar ie lag. Ik zou hem vast nog wel een keer tegen komen. Aan een achteraf tafeltje zaten mijn kattenzusjes, oogverblindend als altijd, maar wel alleen. Niet dat blijkbaar niemand geprobeerd had hen te benaderen gezien de bloedspatten op de muur ... trouw aan mij is zulk een mooi goed :-)
"Is het tijd?", vroeg Annapuna.
"Het is tijd", antwoordde ik. "Megabyte is Groot Admiraal geworden. Sneller dan ik dacht zelfs en gezien het gebrek aan tegenstand en de fontein van geluk die hij schijnt gevonden te hebben zal het wel niet lang duren voordat hij Galactisch Admiraal is. Nu al staat mijn fax niet stil van de bevelen die hij DENKT me te kunnen geven. Ik heb de fax nu direct aan de papiervernietiger gekoppeld en dat scheelt enorm."
"Daar kan hij maar beter niet achter komen", grijnsde Unipuma.
"Ach, dan zeg ik dat ik dacht dat de papiervernietiger een apparaat was dat faxen in gesproken taal kon omzetten. Dat gelooft ie vast. Grijp je spullen, Megabyte heeft nu genoeg voorsprong gekregen ... we gaan nu met onze inhaal race beginnen en schoppen hem eigenhandig van zijn GA rang af. Ik heb 4 Romulanen in orbit ... niet wat ik wilde, maar we zullen het ermee gaan doen. Op naar de overwinning en daar voorbij.". Ik betaalde de niet onaanzienlijke rekening ... de drank viel mee, maar het opruimen van grijze massa die tegen het plafond kleeft valt blijkbaar in een geheel andere categorie en met een kattezus aan elke arm verliet ik de kroeg.
Stardate 0:
Eerste punt van orde. Die belachelijke namen van mijn schepen als die wiedeweerga overkalken. Een ultra size pak kolen in de machinekamer proppen en kijken of verhuller en wapens werken.
Stardate 1:
Rembrandt kan er een puntje aan zuigen. In sierlijke letters zijn mijn schepen herdoopt tot Sabre, Archer, Beserker en Assassin. De wapens werken getuige een withete sterbasis commandeur die mij en mijn schepen een vurig einde toe wenst. Misschien had ik moeten zeggen dat de wapens NIET op de sterbasis getest mochten worden? Nu ja, die reparatie ploegen die ik zag, zagen er allemaal te dik uit dus wat beweging is goed voor ze. De radar schermen blijven leeg dus nog maar wat meer kolen uit de machine persen en onze koers naar het midden van de sector vervolgen.
Stardate 2:
Kijk, kijk, kijk. Die advertentie van een goedkoop bordeel in het midden van de sector lokt mijn tegenstanders aan als vliegen naar een baal stront. Blijkbaar willen een paar van mijn tegenstanders alsvast kijken waar ze hun overwinning gaan vieren. De plasma's gaan op de gril en silent running wordt ingezet.
Stardate 3:
Hier gaan klappen vallen. Niet in de laatste plaats door mezelf overigens, want de voltallige Kzinti en Klingon vloot worden op zo'n 16 AE gezien. Kzinti en Klingon liggen bijkans op elkaars dak, maar de Kzinti hebben in mijn ogen een licht voordeel omdat ze achter de Klingons zitten en die in hun zijschild hebben. Omdat de Klingons voor me uit vliegen en de afstand alleen maar verkleind kan worden door nog meer te versnellen waardoor ik de volgende beurt niks meer zie wordt besloten de wendbare Kzinti als doelwit te nemen.
Stardate 4:
Juist ja. Wendbaar indeed. Volgens mij moeten alle Kzin zich tegen een kant van hun schepen hebben aangegooid, want ze slagen erin zo snel te draaien dat bij 2 van mijn schepen maar een phaser afgaat en daardoor minder treffers geplaatst dan ik leuk vind ... wat WEL leuk is dat elke treffer intern geplaatst wordt. Of de Kzin commander gokte dat ik niet zou vuren of dat ik me op de Klingons zou storten. Zijn horoscoop moet ook al net zo waardeloos zijn als de mijne. 162 Interne treffers leveren even zovele punten op en bezorgen de Ebuso-KZ ...... 107 intern .... maar natuurlijk. Was dat een schip van mij geweest dan had ik bij 90 intern mijn schip al mogen verlaten, maar deze kan 107 intern verdragen en vliegt zelfs nog steeds met snelheid 9 rond. De Raurice-KZ is de geluksvogel, want deze krijgt maar 2 i.p.v. 4 phasers om zijn harige Kzinti oren en dus slechts 55 intern voor hem. Door alle rookwolken heen ontwaar ik mijn Kzinti doelwitten op 10 AE bijna recht boven me. Laat die verhuller maar zitten, VUUUURRRRRR.
Stardate 5:
Op afstand 37 maar liefst wordt de Frollo-KL gezien alsmede de Ebuso-KZ. Beiden snelheid 1. Door hun wendbaarheid hebben de Kzinti weer uit mijn hoek weten te draaien en ik behaal slechts 55 treffers door/op de Elebris-KZ terwijl 2 plasma's inslaan op de Raurice-KZ en hem 50 door/op schild 3 bezorgen. De Bibrace-KZ wordt als wrak gezien en voor de rest prijkt er alleen een lange lijst met objecten op de radar dus ik neem aan dat het geteisem compleet is. De 2 afstand 37 schepen zijn op sterven na dood dus onder de verhuller maar weer en en achter de Kzinti aan die zo te zien op weg naar hun sterbasis zijn.
Stardate 6:
En daar hebben we de ganse club compleet. Nu ja, compleet minus de Frollo-KL en de nagenoeg onverwoestbare Ebuso-Kz die deze beurt de status dan toch echt van wrak hebben aangenomen. Behalve de Raurice-KZ identificeer ik iedereen. Helaas zit ik op gemiddeld afstand 22 wat niet echt lekker en na langdurig nadenken ... door de scheepscomputer ... wordt besloten te proberen in een betere positie te komen. De verhuller wordt nog eens extra nagekeken en we storten ons in het strijdgewoel.
Stardate 7:
Gretverdrie ... voor de zoveelste keer krijg ik het voor elkaar om TE dicht op een doelwit te kruipen. 2 Klingons op 6 AE in schild 2. Gelukkig, hebben zij mij ook in schild 2 en minstens een van hen moet beschadigd zijn gezien de standaard snelheid van 8. De Kzinti zijn volledig van de radar verdwenen, maar ik zie de volledige Federatie vloot op een veilige afstand achter me. Omdat ik nog steeds te maken kan krijgen met de voltallige Federatie vloot wordt er geen risico genomen en gaan alle schilden op en zal de Quasimodo die het gevaarlijkst lijkt de volle laag krijgen.
Stardate 8:
De Quasimodo-KL verdwijnt in een veelvoud van explosies en de Esmeralda-KL, met dank aan Photon Torpedo Inc naar ik aanneem, verdwijnt al even spectaculair van het strijdtoneel. Met al het geruk aan het stuur ben ik ondertussen wel mooi contact met de Federatie vloot verloren, maar als een gigantische puist doemt daar de Sterbasis-Kz op met zo te zien een schip dat wil gaan koppelen. 4 Plasma's worden alvast naar de sterbasis opgestuurd. Deze zullen echter 2 beurten nodig hebben om aan te komen en ik vermaak mezelf daarom maar door wat acrobatiek met de vloot uit te voeren.
Stardate 9:
Sterbasis in zicht, plasma's maken nog steeds vaart en nog steeds 1 object. Bemanning begint te klagen over ruimteziekte. Watjes.
Stardate 10:
Plasma's slaan in en blazen practisch compleet schild 1 van de sterbasis af. Het glas wordt neergezet, de hapjes worden gelaten voor wat ze zijn ... tijd voor het grote vuurwerk.
Stardate 11:
Kuch, proest .... ik verslik me zowat in mijn non-alchoholische drankje als, nadat de stofwolken zijn opgetrokken, blijkt dat die sterbasis nog leeft (en zoals te doen gebruikelijk in mijn geval met 83 intern toch nog 2 phasers over heeft) en ook nog flink wat klappen heeft uitgedeeld ook. Ik blijk NIET door hetzelfde schild als de plasma's te hebben geschoten en dit mede gekoppeld aan hebzucht van mijn kant leidt ertoe dat de sterbasis nog onder ons is.
De Berserker mist door het vuur van de sterbasis het voorschild en de verhuller werkt nog wel ... als mijn schip de grootte had van een rol beschuit. De Archer die maar liefst 99 treffers mocht ontvangen staat op 60 intern en bij dit schip is de verhuller gewoonweg verdampt. Daarnaast zijn behalve schild 3 nagenoeg alle schilden van dit schip nauwelijks sterk genoeg om een aanval met een katapult te weerstaan.
Om de ellende compleet te maken ligt de Elebris-KZ ook nog eens op 4 AE zowat voor me. Waar eerst de overwinning nog leek op een ritje door het park zou nu nog wel eens een zeer moeizaam vervolg krijgen. Orders worden gebruld op een volume waarop apparatuur niet bedacht is, maar orders zijn overbodig .... de Elebris en die Sterbasis moeten uit de weg geruimd worden en pronto. 4 Phasers en 3 plasma's zullen op tijd 1 op de Elebris afgeschoten worden en na een rondje te hebben gedraaid zullen de andere 4 op de sterbasis worden afgeschoten.
Stardate 12:
Geen wrakken aan beide kanten .... niet dat zowel de Kzinti als ik dat niet probeerden. De Elebris gaf de Berserker de volle laag en de sterbasis-KZ wordt ondertussen als een ui afgepeld. Deze keer is een derde schild bijna finaal verdwenen ... dit betekent natuurlijk wel dat de sterbasis nog steeds onder ons is, maar dit was te verwachten. Deze beurt zal echter zijn laatste worden ... ik lig weer vlak bij, maar bij de volgende beurt zal ik zeker door zijn schilden komen. De Elebris leeft ook nog en kart met snelheid 30 nog in de buurt rond met mijn 3 plasma's er vrolijk achteraan vliegend. Ook hierop zal ik nog wat vuur loslaten.
Stardate 13:
De sterbasis-KZ legt definief het loodje en 17 treffers door een niet bestaand schild van de Elebris laten het schip als een steen uit warp vallen. De plasma's ontlopen is er voor deze jongen niet meer bij. Er zijn ondertussen 799 punten bijelkaar geschoten, maar blijkbaar nog niet genoeg. De radar meld 4 objecten, de Federatie die eens een kijkje komt nemen en nu kan het nog enigszins spannend worden, want ik heb 2 zwaar beschadigde schepen, beiden zonder verhuller en beiden liggen stil op de positie van wijlen sterbasis-KZ en zullen met geen mogelijkheid nog weg kunnen komen door energie gebrek. Ik besluit mijn 2 gevechtswaardige schepen onder de Elebris te positioneren in de hoop dat de Federatie daarop af zal komen. Of de Elebris er dan nog is waag ik te betwijfelen, want 3 plasma's zullen in de 3e impulus op hem inslaan.
Stardate 14:
De Elebris is inderdaad wrak, alleen ondanks dat ik punten heb gescoord heb ik NIET het wrak veroorzaakt. Het zal ook weer eens niet waar zijn. De lijken pikkende Federatie ligt niet helemaal waar ik ze wilde hebben, maar ze ongetwijfeld nu wel 2 heel langzaam vliegende objecten op hun radar hebben dus neer met die verhuller en vuren maar om mijn eerste zege veilig te stellen. Hopelijk ben ik er volgende beurt, want ik ben gedwongen mijn 2 stil liggende schepen aan hun lot over te laten.
Stardate 15:
De Talico-FE 98 door 2 te verwerken en dit schip moet al schade hebben opgelopen, want deze treffers leveren 82 punten op welke mijn totaal op 899 brengen wat genoeg is om de eindoverwinning veilig te stellen en mijn commanderschap binnen te halen.
"Hallo Skywise", kirde Annapuna verleidelijk ... nee, "Commander Skywise", koerde Unipma al even verleidelijk. "Kunnen we je ergens mee van dienst zijn. Met wat dan ook?", knipoogde Annapuna.
"O ja hoor", en ik zette me al een beetje schrap, want wat nu zou komen zouden de dames beslist niet waarderen. Ik werd ingesloten door de dames die zich tegen aan mij aan vleiden. "Morgen gaan Annapuna en ik de bloemetjes buiten zetten in het grootste winkelcentrum op een planeet hier 10 lichtjaar vandaan, want de planeet hieronder is een kale rots. Winkelen, kuuroord en nog meer winkelen. Eindelijk wat beschaving", zei Unipuma.
"En het is al een tijdje geleden dat we met ons allen in bad zijn geweest", zei Annapuna, "en jij ruikt ook aardig Commander".
"Nee, jij ruikt, ik STINK.", grijnsde ik ... en liet toen de spreekwoordelijke bom vallen ... "maar dat winkelen enzo kunnen jullie vergeten. Ik zei dat we Megabyte moesten inhalen en tot het moment dat we dat gedaan hebben gaat hier NIEMAND op zijn reet zitten ... ook niet als die zo leuk is als die van jullie".
2 paar ogen en een stel katten oren flitsten plots mijn kant uit en ik verbeelde me dat iemand een airlock open had gezet, want het leek merkbaar kouder te worden en mannen hadden voor minder hun blaas in hun broek geleegd dan de blik die ik nu te verduren kreeg. Je wordt echter geen geharde veteraan als je niet ook met dit soort situaties gaan.
"Jullie hebben me gehoord", en mijn stem klonk alsof er een stel klingonese garantulan rattenvallen dicht klapten, "er staat al een shuttle klaar om ons naar sector 128 te brengen."
"Ik doe ze wat als ze ook maar iets van mijn kleren vergeten hebben", blaasde Unipuma.
"Dat lijkte me vrij sterk", antwoorde ik, "met wat jullie dragen kan alles gemakkelijk in 1 tas. Ik hoorde echter wel dat er een half peleton bezig is geweest jullie wapens aan boord te brengen."
"Dat is tenminste iets", zuchtte Annapuna die verslagen naast haar zus op de bank neerplofte.
Ik draaide me om en liep op de deur af. "De shuttle vertrekt over 10 minuten. Zorg dat je aan boord bent." Ik stapte de deur door en vlak voordat hij dicht ging draaide ik me om en zei, "had ik jullie overigens al verteld dat we voor de Federatie werken deze keer en we dat door de extra lading photon torpedo's die we mee nemen deze keer er ruimte gebrek is en dat jullie gedwongen zijn om in mijn hut te slapen?"
De deur gleed dicht en ik stapte verder op weg naar het shuttledeck en na een kort moment van totale stilte hoorde ik achter me gelach hoorde opstijgen, een deur open gaan en 2 paar voeten zich haasten om zich bij me te voegen. Trouw, een machtig mooi ding. Op naar het Commodore schap in 128.