Het is dus echt waar: zij die zelf niet kunnen, onderwijs, zij die zelfs daarvoor te veel zaagsel in de kersenpit hebben, geef kritiek. Ik heb in spel 106 geprobeerd Cornel Boon te leren hoe je een schip toch op zijn minst in de goede richting legt, maar volgens hem was dat van de vijand vandaan. Eigenlijk nog zo dom niet, zo houd je de boel wel langer heel.
En wat heb ik vaak gelachen om de knullige bewegingen die mijn teergeliefde spelers meenden te moeten uitvoeren om ergens te komen waar ze ook in een rechte lijn heen hadden kunnen vliegen. Nu zie ik in dat mijn rechtlijnighied mijzelf in de weg zit. Iedereen weet dat je de meeste vuurkracht ontwikkeld als alle schepen op een kluitje bij elkaar zitten. Maar o o o, wat is het nog moeilijk om ze zo te arrangeren. Ik geef de schuld aan de logheid van mijn Federatieschepen. bij beurt twee schijnt het te zijn gelukt. Vlaggenschip Quasimodo ligt keurig achter de Frollo, zodat de slechte voogd eerst de schilden van een vijandelijk schip zal slopen, waarna die boggel er inwendig op los timmert. De schoen Esmeralda en vriendje Phoebus, die trouwens in het sprookje al Kapiteins zijn, dus hoger dan ik (grom), kunnen dan het nobele slagerswerk afmaken.
Op beurt drie ligt alles in een perfecte linie. Er is echter een probleempje: wij nemen vijanden noch objekten waar! Twee mogelijkheden dienen zich aan: doorvliegen naar de vrijwel weerloze Sterbasis (saai) of van koers veranderen en iemand in de rug aanvallen terwijl hij al met een ander aan het bakkeleien is. Wij wenden de steven en duiken schuin omlaag de +,- in. Wat een prachtkans en bovendien lekker vals en gemeen, har har har!
En het lukt! Een kudde Klingons duikt op. Ze fvliegen keurig op koers 270 wat helaas inhoudt dat ze natuurlijk ook nog niet in gevecht gewikkeld zijn, maar dat zal spoedig anders zijn. Als je de enezijdige slachtpartij die ik in gedachten heb zo kunt noemen. Het dichtsbij liggen de Bayern en de Markgraf. Daar vuur ik dus niet op, want dat vewracht die stakker natuurlijk. Ietsjes verder weg bevindt zich de Bismarck, die het eerste WRAK in dit spel gaat worden. Dan is er nog het onvermijdelijke Objekt en natuurlijk ligt die het mooist voor mijn lopen, maar je kunt niet alles hebben. De Markgraf help ik later naar zijn graf en Bayern roept bij mij associaties op met milieuvervuilende stinkfabrieken, dus over een paar beurten zal ik daar in naam van Green Peace ook wat aan doen. Photons op afstand 20 los, stukkie draaien en hem de kans geven om mijn specifieke versterking nuttig te maken. Dan er voorbij en hopelijk op afstand 10 achterwaarts vurende phasers laten knallen.
Hoewel alle plannen zijn geslaagd, ging er toch een kleinigheidje mis. Zo had de Klingon kennelijk ook een plan gemaakt, namelijk om mijn arme Quasimodo te veranderen in een hoopje smeulende sintels. Wel is hij zo vriendelijk geweest om alle schilden van de Bismarck uit te laten, dus ik scoor toch nog 97 punten. Veel kan er derhalve niet van over zijn. We liggen nu op afstand 26 met de achterkanten naar elkaar toe. Ik vertraag snelheid om wat beter te kunnen zien en tracht zo uit te komen dat ik hem op perfecte photonrange voor mijn lopen heb. Ik hoop dat hij zijn zwaar gewonde Bismarck in de strijd houdt, anders zal ik hem moeten achtervolgen tot zijn basis. Als een bloedhond!
Verdraaid! De Bismarck vlucht als een gewonde straathond! De rest van de Klingonmeute ligt er wat slapjes tussen, dus terwijl ik mijn medogenloze achtervolging inzet, zal ik en passant even de Rheinsfeld uit de weg ruimen. Beide vloten liggen op wat de Engelsen zo mooi een "head-on collision course" noemen. Ik wacht tot ik het rood van hun bloeddoorlopen ogen zie en vuur op tijd acht. Overigens, leuk berichtje ontvangen van de weledele heer Hasenfratz: "Mijn beste Quasimodo, mijn boodschap aan u en uw humane ras zal u wellicht niet ontgaan zijn bij het verpulveren van het naar u genaamde schip. Het is me echter een waar genoegen een man van uw kaliber hier aan te treffen. Ik ben er ten zeerste van overtuigd dat u het nodige creatieve denkwerk zal verrichten zodat ons gevecht me een ware genoegdoening kan schenken vooraleer ik u desintergreer tot ruimtestof. Op ons treffen en uw binnekort tot subatomaire deeltjes herleide schepen hef ik mijn beker met Romulan Ale." Was getekend: "Hasenfratz, het minst humane tuig dat er hier in het heelal rondzwerft."
De Bismarck is in losse atoompjes veranderd zonder dat ik er op heb geschoten. Van andere rassen geen spoor, dus de bemanning zal wel door ademnood om het leven zijn gekomen. Dat is leuk, maar eht levert mij geen bonus op. Minder leuk is de gigantische overkill waarmee mijn Esmeralda om zeep wordt geholpen. Doordat de Rheinsfeld evenals de andere Klingons heeft versneld naar 34, heb ik hem op zijn voor- en achterschilden geraakt, plus nog wat intern. Met deze hete strijd zal zo'n doortochtje hem wel welkom zijn. Helaas ziet mijn voor 50% aangeslagen Frollo niets, niemandal. Ik overweeg om hem naar de basis terug te trekken, maar vanwege de grote afstand is dat geen optie. De bemanning moet zelf maar aan het sleutelen gaan. Met slechts één schip, de Phoebus, val ik de hele Klingonvloot aan. De Federatie geeft zich nooit gewonnen, maar gaat roemrijk ten onder. Met reuze veel geluk kan ik die Rheinsfeld nog meenemen...
Slechts een handvol treffers op Rheinsfeld geplaatst. Oorzaak: het uiterst laf terugtrekken van dit zogenaamde Klingonschip. Die staat een degradatie te wachten, mocht hij ooit thuiskomen. Als het aan mijn, deze beurt afgevuurde, photons ligt, gaat ie eerst even wrak. De Frollo is terouwens vernietigd. Ik heb alleen nog de Phoebus over en die ligt op afstand 9 achter (!!!) de Klingons. Eindelijk eens goed gemanoeuvreerd. Overigens doemen er aan de horizon een aantal objekten op. Da's leuk voor de Klingon: hoeft hij zich niet te vervelen zodra hij mijn hele vloot zal hebben uitgeschakeld...
Reuze veel pech gehad met de photons, de afstand was 19, dus vrij gunstig, maar toch hebben ze beide gemist. De 52 treffers op de Bayern maken veel goed. Op zijn beurt scoort mijn geachte tegenstander slechts 17 treffers op Phoebus: een lachertje! Wel ligt mijn schip nu voor driekwart in puin, met nog slechts 6 generators en sensors die niets waarnemen dan objekten op afstand 12. Foute boel dus. De boord com-link spuwt een bericht van de Kzinti uit: "Geachte schietschijf Quasimodo. Zoals de gegevens die ik voor mij heb vermelden, is de Frollo niet meer. Bent u als grote ruimterot bezig uzelf verrot te laten schieten? En dat door die sukkels van Klingons? Als ik klaar ben met wat vervelende Rommies kom ik u wel een handje helpen. Groeten, Skyrider."
Ik vrees dat er alleen nog maar wraak genomen kan worden - posthuum.
Interne schade 92%. Schip is nu totaal blind. Ik geef het restantje van de nog levende bemanning toestemming het schip te verlaten en bedank spelleider Jenne voor de moeite die hij heeft genomen om speciaal voor mij steeds een uitdraai te maken en op te sturen. (Graag gedaan, red.) De Romulan belt mij op om gegevens omtrend de positie van de Klingon-schiepen. Hij wil vrij baan hebben bij zijn poging om mijn Sterbasis te slopen. Grootmoedig geef ik hiervoor teostemming; de kans dat de Phoebus ooit de basis terugziet is nul komma niks. Ik hoop dat Jenne dit verslag de moeite waard vindt om het op te nemen op www.sterrenoorlog.nl en dan wacht ik nu vol verlangen op een nieuwe kans in een nieuw spel.
Karel Rekers.