SPEL 135
Van het ene op het andere ogenblik werd ik wakker en in een wijze waarop alleen personen met aangeboren en door de strijd verbeterde gevechtsreflexen kunnen reageren stond ik naast mijn zero-g bed met mijn dual blasters in de hand. Gelukkig voor de piloot van de shuttle ... en niet in de laatste plaats mezelf aangezien het nog een flinke weg naar het aardoppervlak beneden was ... realiseerde me ik waar is was en wie me had proberen te benaderen om me wakker te maken en dat het afvuren van mijn blasters niet nodig was.
"Commander Skywise. Nog 5 minuten en we landen op de Combat School landingszone buiten de Academie alwaar u wordt opgehaald en rechtstreek naar Admiraal Johnson wordt gebracht."
"Waarom landen we niet op het dak van de Academie zelf? Als ik het me goed herinner heeft dat ook een landingspad."
"Geen idee Commander, maar dit waren mijn orders."
"Dan krijg je nu nieuwe. Zet koers naar het dak van de Academie en zet me daar af."
"Maar Commander, alleen met speciale clearance heb je toestemming om daar te landen. De bewaking zou zelfs het vuur op ons kunnen openen. Het spijt me, maar ik moet deze order weigeren."
"Ik blikte suggestief naar mijn blasters die weer in hun holsters zaten. Niemand die jou nodig heeft. Ik heb waarschijnlijk meer vlieguren dan jij dus ik zou je ook, NU, overboord kunnen kieperen en het zelf doen." Er kwam een grijns op mijn gezicht, "Het is dat ik geen zin heb om panelen te bedienen die glibberig zijn van bloed en hersens dus ik maak het goed met je. Breng me naar het dak, land niet, maar zweef er een eindje boven en dan spring ik er wel vanaf. Jij hebt dan niet geland en ik verras Johnson door onverwacht op te duiken".
De piloot begon te grinniken, "Ik begin te begrijpen waarom Johnson zo'n hekel aan u heeft." en zette koers naar het dak van de Academie.
2 minuten later beende ik met grote stappen over de landingspad me een weg banend door van angst wel haast bevroren beveiligingsmensen en 1 loopband en 1 turbolift later schopte ik bijkans de deur in van Johnsons kantoor en stampte naar binnen. Ik greep een fles van zijn bureau, klokte hem leeg en slingerde hem naar de andere kant van de kamer waar hij met zo'n geweld in een afvalbak terecht kwam dat de scherven in het rond vlogen. Ik wierp een giftige blik op Johnson die zich hersteld van mijn gratieuze binnenkomst en beet hem toe dat er maar beter een goede reden kon zijn waarom ik zo nodig vlak voor het binnenhalen van de overwinning in 128 van mijn commando afgehaald moest worden.
"Dat spijt me ook verschrikkelijk Commander Skywise", zei Johnson die nauwelijks de moeite nam om gemeend over te komen, "maar maakt u zich niet ongerust. Uw bevordering zal u ondanks uw aanwezigheid toegekend worden. Er zijn echter wat ontwikkelingen in sector 135 in een stroomversnelling geraakt en wij", en daarmee bedoelde hij natuurlijk niet zichzelf, "hebben dringend behoefte aan een ervaren officier".
"Een successvolle officier bedoelt u zeker", snoof ik.
"Dat is mooi meegenomen ... vooral omdat u deze keer een gedeeld commando krijgt".
"WAT!?"
"Ik neem aan dit geen probleem voor u is en dat u misschien wel verheugd zult zijn aangezien het zelfs een familie relatie betreft".
Ik dacht razend snel na. In mijn escapades was ik altijd behoorlijk voorzichtig geweest dus zoveel keus was er niet. Johnson tikte met zijn vinger op een boek met met enige moeite, vanwege het ondersteboven moeten lezen, ontcijferde ik de titel.
"Reparaties voor de eeuwigheid van een warp engine met een houtje, touwtje, lijm, elastiek en een handdoek door chef mechanic Skyrider".
Ik ging bijna van schrik onderuit en maskeerde dit door te gaan zitten en in de neergaande beweging nog een fles van het bureau af te grissen en deze nog sneller te legen dan de eerste waarna ik mijn hoofd ophief en vroeg of er soms onlangs een zuurstof tekort op de academie had geheerst die het denkvermogen had aangetast.
"Skyriders ongeluk is bijna net zo legendarisch als ik zelf ben en dat betekent niet veel goeds voor iedereen die samen met hem moet vliegen."
"Ach, de Federatie is de laatste tijd bijzonder succesvol in haar slagen dus we kunnen ons wat veroorloven. Wij hopen dat jullie samenwerking de negatieve spiraal zal doorbreken en zo niet ...."
" .... dan zijn jullie ons alle twee kwijt wat jullie ook niet slecht zou uitkomen. De ongeluksvogel en het zwarte schaap in een klap weg".
"Precies", zei Johnson met een brede glimlach die ik met liefde van zijn gezicht had afgeschopt. "Vervoer voor je naar Skyrider en je nieuwe vloot staat al op je te wachten."
"Zover ik weet loopt mijn contract met de Federatie af na deze slag. Doe maar geen moeite voor een nieuw aanbod."
"Ach, dat zien we dan wel weer. O ja, je krijgt, nu je 2 .... eh ... ondergeschikten nog bezig zijn in 128, een cadet mee."
Hij wees naar een uitermate aantrekkelijke terraanse vrouw die ik nu pas opmerkte omdat ze op een stoel had gezeten achter de deur die ik bij mijn binnenkomst zowat van zijn hengels had afgetrapt. "Ze is geslaagd als de top van haar klas."
Ik was niet echt geinteresseerd in haar cijfers ... behalve misschien dan haar lichaamsmaten die zo te zien perfect waren.
"Top van haar klas he? Waarom zit haar communicator dan ondersteboven?"
Haar hand vloog omhoog naar borst en haar blik ging met dezelfde snelheid naar beneden naar dezelfde positie om beide te constateren dat de communicator er prima bij hing. Ik kreunde en hoopte maar dat Johnson niet gelogen had over haar cijfers en vroeg me meteen af wat ze gedaan kon hebben om een aanstelling bij mijn commando te krijgen. Ik had geruchten gehoord over cadetten die zich door een bevriende scherpschutter hadden laten neer schieten om een legitiem excuus te hebben om maar geen gehoor te geven aan hun orders. Ik bewoog me op weg naar de deur en wenkte de cadet me te volgen.
Beneden in de receptiehal liep ik naar een verbindingsterminal toe en beduide de cadet dichter bij te komen. "cadet, luister goed, want ik zeg dit maar 1 keer. Iedereen in mijn eenheid vecht, niemand geeft op. Iemand die zich niet hieraan houdt dood ik eigenhandig. Ik weet niet wat je gedaan hebt om een aanstelling bij mij te verdienen en het interesseert me ook niet echt of het was het moord op je leidinggevende? Nee? Dan soms ongepaste handelingen tussen jouw en een leidinggevende? Ook niet? Wat jammer. Johnson en veel van de bureauridders hier mogen denken dat ze wat voorstellen, maar daar buiten, en ik wees hierbij omhoog, zijn de mensen met het regelboek in de hand de eersten die thuiskomen .... in een kist. Ik zeg niet dat regels niet nuttig zijn, maar flexabiliteit en aanpassingsvermogen zijn de eigenschappen die er echt toedoen. Beschouw dit als je eerste les."
Mijn vingers dansten over de console en een beveiligde verbinding met Skyriders terminal werd tot stand gebracht. Het volgende moment vervulde een geluid dat mijn bloed in ijswater leek te veranderen en verscheidene nabije passanten storten verkrampend ter aarde voordat ik de verbinding wist te verbreken. Ik vervloekte Skyrider en zijn manie om aan alles mechanisch en electronisch te prutsen met vaker eerder uitermate negative effecten dan positieve en raapte mijn cadet van de grond op. Les 2, "blijf met je handen, tentakels of andere aanhangels af van troep waar je geen verstand van hebt."
Ik stapte naar buiten en wuifde de klaar staande Federatie limo weg en beende naar een een landingspad waar een flink verouderde shuttle klaar stond. Althans, dat was de indruk die hij moest opwekken. De kosten waren twee keer zo hoog als van de meest moderne shuttle, en daar was deze op zijn minste gelijkwaardig aan alleen was er veel aandacht aan besteedt om hem er zo niet te laten uitzien. Aangezien contact opnemen met Skyrider wat moeilijk scheen te zijn besloot ik hem maar gewoon uit welke activiteit hij dan ook mee bezig was weg te plukken en op pad te gaan. Een half uur later, met een nog steeds verongelijkte Skyrider die zijn werk die zijn werk aan een waterkoker niet had mogen afmaken van me, stoof mijn shuttle met maximale acceleratie omhoog de ruimte in op weg naar sector 135. Onder me kon ik nog net een reusachtige explosie waarnemen op de plek die een paar minuten ervoor nog Skyriders knutselplek was geweest.
Het verhaal gaat hier verder.